«هوروش بند» از گروه‌های فعال موسیقی پاپ ایران از روز پنجشنبه بیست و چهارم مهرماه سامانه فروش بلیت تازه‌ترین کنسرت خود در کیش را باز کرده است؛ آیا از این برنامه استقبال خواهد شد؟

به نظر می‌رسد بالاخره طلسم برگزاری کنسرت‌های موسیقی روزهای کرونایی به تدریج در حال شکسته شده است. آنچنان که از روز پنجشنبه بیست و چهارم مهر ماه یکی از سامانه‌های دارای مجوز بلیت فروشی کنسرت‌ها، از برگزاری کنسرت مجموعه «هوروش بند» در جزیره کیش به تاریخ سی ام مهر ماه خبر داده است.

بلیت فروش کنسرت این گروه در حالی از روز پنجشنبه بیست و چهارم ماه آغاز شده که روز گذشته قیمت بلیت‌ها ۱۲۰، ۱۴۰، ۱۸۰، ۲۲۰، ۲۳۰، ۳۰۰ و ۳۴۰ هزار تومان اعلام شده بود، اما این میزان قیمت در روز جمعه افزایش یافت و به ۱۴۰، ۱۸۰، ۲۲۰، ۲۳۰، ۲۵۰و ۳۰۰ هزار تومان تغییر پیدا کرد.

طبق پیگیری ما تا ساعت ۱۶:۰۵ روز شنبه بیست و ششم مهرماه از سامانه اینترنتی فروش بلیت، برای این کنسرت تا این ساعت بیش از ۱۰۰ عدد صندلی قرمز شده و این به معنای بیش از ۱۰۰ بلیت پیش‌خرید شده است.

کنسرت هوروش ساعت ۲۳:۵۹ روز چهارشنبه سی ام مهر در مجموعه آوای خلیج فارس جزیره کیش برگزار می‌شود، این در حالی است که بعد از خرید بلیت ۲ عدد صندلی قبل و بعد از جهت حفظ فاصله گذاری اجتماعی غیرفعال می‌شود.

موضوع برگزاری کنسرت‌های موسیقی در روزهای کرونایی یکی از چالش‌های مهم ماه‌های گذشته حوزه موسیقی در حوزه‌های مدیریتی و کنسرت گذاران بوده است.

 

هنرمندان و فعالان عرصه موسیقی با چشم‌پوشی از فعالیت سایر هنرمندان عرصه‌های مختلف در روزهای کرونایی همچنان ترجیح می‌دهند تا در فضای مجازی به فعالیت مشغول باشند.

هنرمندان فعال حوزه موسیقی چند ماهی است که پس از شیوع ویروس کرونا و بیماری کووید ۱۹ تجربه‌های جدیدی را تجربه می‌کنند. محدودیت‌های مربوط به فاصله‌گذاری و رعایت موارد بهداشتی، آن‌ها را از اجراهای زنده دور کرده و فضایی را فراهم آورده که برای خیلی از این هنرمندان دربرگیرنده تجربه‌هایی جالب توجه و برای برخی دیگر از فعالان عرصه موسیقی روزهای تلخ و ملال‌آوری را فراهم آورده، آنچنانکه بسیاری از همین هنرمندان به دلیل ناتوانی در تأمین معیشت زندگی دست به فروش سازهای خود زده‌اند! اتفاقی ناگوار و به شدت تلخ که خدا می‌داند از پس عبور کرونا چه روایت‌ها و داستان‌های تکان‌دهنده‌ای را می‌توان از آن استخراج کرد.

اکنون هفت ماهی می‌شود که از صدور اولین اطلاعیه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر تعطیلی و توقف فعالیت‌های هنری کشور به دلیل پیشگیری از شیوع ویروس کرونا می‌گذرد. در حوزه تئاتر هنرمندان تلاشگر این عرصه نهایت تلاش خود را انجام داده‌اند تا با رعایت حداکثری شیوه نامه‌های بهداشتی چراغ تئاتر را روشن نگه دارند و با اینکه می‌دانند آورده اقتصادی برایشان در این روزهای کرونایی به همراه ندارد، اما به هر دلیلی که هر کدام توجیهاتی دارد، پای کار هستند و روی صحنه تماشاخانه‌های مختلف هنر آفرینی می‌کنند.

اوضاع در حوزه سینما هم بد نیست و با وجود اینکه در گوشه و کنار اختلافات و دعواهای صنفی و اقتصادی در روزهای کرونایی همچنان تیتر یک رسانه‌ها و نوشتارهای مجازی است، اما پرده نقره‌ای سینماها پیش روی مخاطبانش مدتی است روشن شده و فیلم‌های متعددی در قالب اکران عمومی و اکران آنلاین برای دوستداران سینما به نمایش درآمده است.

اما در موسیقی گویا قصه دیگری در جریان است و اهالی موسیقی هرکدام به فراخور دیدگاه و گرایش هنری که در گونه‌های مختلف موسیقایی دارند فعلاً تمایلی برای مواجهه با مخاطبان خود ندارند و ترجیح می‌دهند به بهانه رعایت حداکثری شیوه نامه‌های بهداشتی غیر از چند کنسرت آنلاین محدود که آن هم با حرف و حدیث‌های زیادی همراه شد، با مخاطبان مواجه نشوند. شرایطی که تهیه کنندگان و مدیران برنامه برخی از این خوانندگان و هنرمندان نیز در آن نقش مؤثری ایفا می‌کنند و با پوشش رعایت شیوه نامه‌ها حاضر به برگزاری کنسرت با ظرفیت محدود مخاطب نیستند. کما اینکه در همان اوایل که زمزمه‌های برگزاری کنسرت‌ها آغاز و حتی بلیت فروشی اینترنتی چند خواننده نیز در سایت‌ها بارگذاری شد، مخاطبان شاهد افزایش عجیب و غریب قیمت بلیت‌ها بودند. این اتفاق بلافاصله با واکنش رسانه‌ای مواجه و پس از آن تهیه کنندگان را در جایگاهی قرار داد تا عطای برگزاری کنسرت را فعلاً به لقایش ترجیح دهند و از اجرای زنده صرف نظر کنند.

و این دقیقاً همان شرایطی که موضوع رعایت شیوه نامه‌های بهداشتی برای رفاه حال تماشاگران کنسرت‌ها را زیر سوال می‌برد و این شائبه را ایجاد می‌کند که تعطیلی محض کنسرت‌ها با وجود توصیه‌هایی که میان ستاد ملی مقابله کرونا و وزارت ارشاد مبنی بر برگزاری کنسرت‌ها رد و بدل شده فقط ماجرای رعایت موارد بهداشتی نیست و این پول و سود بیشتر است که مخاطبان را در همان فرصت چند هفته‌ای پیش از ایام سوگواری محرم و صفر که به سنت هر ساله شاهد توقف اجراهای زنده در حوزه موسیقی بودیم، با تعطیلی کامل کنسرت‌ها مواجه کرد و عملاً در نیمه نخست سال ۹۹ هیچ اجرایی روی صحنه رقم نخورد.

در این شرایط رکود در حوزه موسیقی، این فضای مجازی است که طی ماه‌های اخیر تبدیل به صحنه‌ای مهم و اصلی در جهت فراموش نشدن خوانندگان و هنرمندان فعال حوزه موسیقی شده است. شریانی مهم و حیاتی برای تولیدکنندگان آثار موسیقایی که فعلاً آن‌را بهترین محمل برای عرض اندام می‌دانند. شرایطی که از چندی پیش مورد توجه گروه هنر خبرگزاری مهر قرار گرفت و ماجرا را به سمتی پیش برد که برخی از مطالب منتخب در فضای مجازی از سوی هنرمندان را در قالب گزارش‌های رسانه‌ای منعکس کند.

آنچه می‌خوانید گزیده‌ای منتخب از فعالیت هنرمندان موسیقی در فضای مجازی است که طی هفته‌های آینده نیز با رویکردهای مختلف پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد.

افزایش قیمت بلیت کنسرت‌ها به نفع هیچکس نیست

پیروز ارجمند پژوهشگر، آهنگساز و مدرس دانشگاه که طی سال‌های قبل به عنوان مدیر کل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز مشغول به فعالیت بود در تازه‌ترین پست فضای مجازی بخشی از یادداشت خود درباره موضوع افزایش قیمت بلیت کنسرت‌ها که چندی پیش در روزنامه جام جم منتشر شده بود، با مخاطبانش به اشتراک گذاشت.

در بخشی از این نوشته آمده است: رشد جمعیت جوان که مخاطب کنسرت‌های موسیقی است و همزمان، ظهور فضای مجازی و رسانه‌های اجتماعی در اواخر دهه ۸۰ سبب شد که کنسرت به فعال‌ترین و مؤثرترین بخش صنعت موسیقی کشور بدل شود. حالا که در پایان دهه ۹۰ با رشد قابل‌اعتنای قیمت بلیط‌ها مواجه هستیم، ارزیابی مقدمات و تبعات افزایش قیمت بلیط ایجاب می‌کند که بدانیم قیمت‌گذاری بلیط کنسرت‌های موسیقی از چند مؤلفه تبعیت می‌کند؛ این مولفه‌ها به ترتیب بالاترین قیمت دستمزد عبارتند از؛ خواننده، شرکت‌های برگزارکننده کنسرت، سالن‌های کنسرت موسیقی، نوازندگان و آهنگسازان. همچنین این نکته را هم باید مد نظر داشت که در تهران و شهرستان‌ها، بیشترین تعداد سالن‌های موسیقی متعلق به دولت است و بالارفتن قیمت بلیط کنسرت درآمد قابل توجهی را نصیب دولت می‌کند.از سوی دیگر افزایش قیمت بلیط سبب می‌شود مخاطبان بالقوه کنسرت‌های موسیقی هرگز به مخاطب فعال بدل نشوند و نیز از مخاطبان بالفعل موسیقی کاسته شود که در دراز مدت به نفع هیچکس نیست. در نتیجه نفع دولت، برگزارکنندگان موسیقی و البته مخاطبان این است که قیمت گذاری بلیط کنسرت‌ها عادلانه، اصولی و استاندارد باشد.

برای کنترل بازار موسیقی و رسیدن به یک مدل منطقی قیمت‌گذاری می‌شود که تمام ذی‌نفعان برگزاری کنسرت، بخش معقولی از درآمدشان را نادیده بگیرند و به منظور بقای صنعت موسیقی از اندکی درآمد بیشتر چشم بپوشند. به خصوص دولت می‌تواند بخشی از درآمدش از سالن‌های موسیقی را به عنوان یارانه فرهنگی و هنری درنظر بگیرد. دستمزد خوانندگان در شهرهای برخوردار و کم‌برخوردار متفاوت است و این مسئله می‌تواند در تعدیل قیمت بلیط کنسرت‌ها مؤثر باشد بخصوص از این بابت که بیشترین درآمد کنسرت‌ها به خواننده‌ها تعلق دارد.

درجه‌بندی کیفیت اجراها و سالن‌ها هم می‌تواند به عنوان یک مؤلفه تعدیل قیمت مد نظر قرار بگیرد از این بابت که تعیین قیمت بر اساس درجه کیفیت سالن باشد و مخاطبی که در یک سالن ورزشی با سکوی سیمانی، کیفیت بد صدا، تهویه نامناسب و ایمنی کمتر، تماشاگر کنسرت است باید بلیط ارزان‌تری خریداری کند و نیز کیفیت اجرا و رپرتوار خواننده و گروه موسیقی هم می‌تواند در تعیین قیمت کنسرت نقش داشته باشد چرا که می‌دانیم برخی خوانندگان با یک آلبوم موسیقی دو سال کنسرت برگزار می‌کنند و طبیعی است که این مسئله در قیمت‌گذاری‌ها لحاظ شود.»

پاسداشتی برای استاد موسیقی که خود را وقف احیای یک ساز کرد

سامانه موسیقی ما از رسانه‌های فعال کشورمان در حوزه موسیقی نیز در این چند روز با انتشار بخشی از یک ویدئو در صفحه رسمی یاد و خاطره علی اصغر بهاری نوازنده کمانچه و استاد فقید موسیقی کشورمان را زنده نگه داشته است.

در متن نوشته شده برای تصویر منتشر یافته آمده بود: «کمانچه سازی تنها و بی سرپرست مانده بود که استاد بهاری یکه و تنها وارد میدان شد و این ساز را به چنان اعتلایی رساند که حالا هست. خود می‌گفت: «من تمام سعی و تلاش خودم را وقف احیای این ساز کردم»

کمانچه مهجور بعد از یک دوران طولانی و تحقیر و گمنامی با مدد از عشق او به این ساز به گوش همگان رسید و آبرو و اعتباری دوباره یافت. استاد بهاری کمانچه را از مرگ و فراموشی نجات داد. اما فراتر از تمام تلاش‌هایش در زمینه تکنیک، همه گاه حرمت موسیقی ایران را پاس داشت و عمری به آن چشم عبادت نگریست و همین شد دلیل ماندگاری اش تا همیشه. در این ویدئو استاد از تأثیرات خود بر این ساز می‌گوید. یادش جاودان»

علی اصغر بهاری استاد کمانچه نوازی بیستم خرداد ماه سال ۱۳۷۴ دار فانی را وداع گفت.

«شب‌های شهریار و شهریاران ادب» در اینستاگرام

به مناسبت سی و دومین سال درگذشت سید محمد حسین شهریار شاعر و ادیب پرآوازه دیار آذربایجان، به همت شراره خشگنابی از منتقدان و پژوهشگران حوزه موسیقی و ادبیات گفتگوهای تخصصی زنده اینستاگرامی با عنوان «شب‌های شهریار و شهریاران ادب» با حضور هنرمندان صاحب نام حوزه موسیقی و ادبیات برگزار شد.

فرهاد فخرالدینی، محمد خاکپور، حسن ذوالفقاری، مهدی آذرسینا، سهیل ثابت محمودی، جواد کریم نژاد، ابوالفضل علی محمدی، اسرافیل شیرچی، مصطفی قلی زاده، علی‌اصغر عزیزپور و خانواده و بستگان استاد شهریار از بیستم تا سی‌ام شهریور ماه در فضای اینستاگرام به تحلیل و بررسی ابعاد مختلف شخصتی زنده یاد شهریار در عرصه‌های مختلف موسیقی و ادبیات پرداختند.

در این مباحث موضوعاتی چون «شهریار، اوج عاطفه و خیال»، «تحلیل کتاب شرح بی نهایت»، «تاثیر پذیری شهریار از حافظ» و «ساز سخن شهریار» مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.

قدردانی محمد اصفهانی از دوستش به واسطه تیتراژ یک سریال

محمد اصفهانی خواننده گزیده کار موسیقی پاپ کشورمان هم که چندی پیش قطعه «به نگاهی» را با ترانه عباس محمد ی، آهنگسازی فرید سعادتمند و تنظیم بهروز صفاریان را دسترس مخاطبان قرار بود، به واسطه انتشار این تک آهنگ متنی را در قدردانی از بهروز صفاریان منتشر کرد.

در متن منتشر شده از سوی محمد اصفهانی که در صفحه شخصی اش نوشته بود، آمده است: «نگاهی، نام ترانه‌ای است از عباس محمدی با ملودی آهنگساز خوش قریحه فرید سعادتمند و موسیقی هنرمند گرامی بهروز صفاریان، در اینجا لازم است از دوست و همراهم محمد فلاحی عزیز برای میکس و مستر این اثر و همچنین از محمد یعقوب خانی، گرافیست، برای طراحی کاور و موشن‌های پست و استوری کمال تشکر را داشته باشم.

و اما حضور بهروز صفاریان دوست هنری و دیرینه‌ام در این پروژه بسیار انرژی بخش و روحیه دهنده بود خصوصاً برای من به هنگام خواندن کار و به سامان رساندن آن در زمانی بسیار کوتاه و توأم با نگرانی به جهت رسیدن اثر به آنتن شبکه سوم… او با وجدان کاری و دل سوزی و مهارت‌های چند جانبه اش فراتر از یک تنظیم کننده ی کار بلد، بی درنگ به یاری پروژه آمد همچنان که در سالیان پیش در ترانه‌هایی همچون فاصله با پدرام کشتکار عزیز و نون و دلقک با امیر علیزاده‌ی گرامی به همکاری مؤثر و راه گشا پرداخت و بی توقع و انتظار، با اصرار من، نام او جهت تشکر و قدردانی در لیبل معرفی ترانه‌ها درج شد و چه همکاری‌های مؤثری که بی نام و نشان در آلبوم شِکوه و… از او در خاطرم می‌درخشد.

به هرحال جا دارد که در این موقعیت به بهانه‌ی تنظیم دلپذیرش برای این اثر، عباراتی به قدردانی و سپاسگزاری از وی اختصاص یابد. باشد که فضای موسیقی جدی کشور در عرصه پاپ، قدر او و مانند او را همواره پاس دارد. برای بهروز صفاریان عزیز و سایر هنرمندان میهنم ایران، سلامت و سعادت و درخشش هماره از بارگاه خداوند مسالت دارم. در پایان از آقای محمد رضا شفیعی به عنوان تهیه کننده برای همکاری و تأمین و تدارک هزینه‌های تولید این اثر به عنوان تیتراژ سریال «زمین گرم» که در این شب‌ها از شبکه سوم سیما پخش می‌شود تشکر و قدردانی می‌کنم.

سینا سرلک: هنرمند واقعی نیازی به حاشیه سازی ندارد

سینا سرلک از جمله خوانندگانی است که طی سال‌های اخیر با تغییری ۱۸۰ درجه‌ای در گرایشات هنری‌اش توانسته با طیف گسترده‌تری از مخاطبان آثارش روبه‌رو شود. شرایطی که هم با استقبال خوب کارشناسان و هم با نقد تند منتقدان و شنوندگان تخصصی‌تر موسیقی مواجه شده است.

اوج این انتقاد هم از انتشار تک آهنگ «چرا ساکتی» به خوانندگی این هنرمند و مهراد جم آغاز شد و همچنان جزو یکی از سوالات مهم کارشناسان و اهالی رسانه است که وی با چه انگیزه و دغدغه‌ای اقدام به انتشار این تک آهنگ مشترک با خواننده‌ای کرده که به لحاظ سلیقه موسیقایی فاصله زیادی با هم داشته‌اند.

این خواننده چندی پیش بود که با انتشار پستی تصویری گفته بود: «هنرمند واقعی برای دیده شدن نیازی به حاشیه ندارد و می‌تواند توانایی هنری‌اش در طول زمان حرف‌های خود را بزند»

وی در پست قبلی خود نیز گفت: «امیدوارم هرچی زدوتر این روزگار عجیب سپری شود و همه مردم دنیا به شرایط قدیم برگردند.»

آرزوی بابک جهانبخش برای مردم با یک آهنگ قدیمی

بابک جهانبخش خواننده پرطرفدار موسیقی پاپ نیز در تازه‌ترین پست خود با انتشار نماهنگی برگرفته از قطعه «دوستت دارم» با طرفدارنش از این روزهای سخت سخن گفته است. او در تازه‌ترین مطلب خود نوشته است: «سلام، این موسیقی خاطره‌انگیز برای یادآوری سال‌هاییه که روزگارمون، دنیامون جای قشنگ‌تری بود!

خواستم این حس کهنه دوست داشتنی رو با شما عزیزان مهربان و با معرفتم به اشتراک بذارم. که شاید در میان این همه دغدغه و اخبار تلخ شما رو به گذشته بهتر ببره و کمی آرامش به همراه خودش داشته باشه… امیدوارم و آرزو می‌کنم دنیا بازم جای قشنگی برای زندگی شه. و دعا می‌کنم خداوند نگاه و رحمتش رو از رو سر زندگیمون کم نکنه. یا حق»

میل به دیده شدن و کسب درآمد بیشتر با استفاده از شهرت و محبوبیت، برخی بازیگران و ورزشکاران را تشویق کرده وارد حوزه موسیقی هم بشوند و کنسرت برگزار کنند و در این میان، مردم و هواداران این هنرمندان بی‌توجه به اصل ماجرا، برای حضور در این کنسرت‌ها هزینه می‌کنند، تا بتوانند یک دو ساعتی هنرپیشه محبوبشان را از نزدیک ببینند. اما حاصل این کنسرت‌ها معمولاً ارزش هنری ندارند و حتی برخی بیشتر به یک افتضاح موسیقایی شبیه است تا هنر موسیقی.
پایگاه خبری رسا نشر – مهران مدیری، محمدرضا گلزار، مسعود صابری و … از جمله هنرمندانی هستند که علاوه بر خواندن، کنسرت هم برگزار کرده‌اند. البته قرار است مهران مدیری بهمن‌ماه امسال در کانادا و محمدرضا گلزار هم سه هفته دیگر در لس‌آنجلس و در سالنی که از سال ۲۰۰۲ تاکنون مراسم اسکار در آنجا برگزار می‌شود، کنسرت اجرا کنند. جالب اینکه برخلاف داخل کشور، ایرانیان خارج از کشور رغبت چندانی برای حضور در این کنسرت‌ها نشان نداده‌اند.
با پیروز ارجمند، مدیر سابق دفتر موسیقی ارشاد از تأثیر چنین کنسرت‌هایی بر موسیقی و سلیقه هنری حرف زده‌ایم.
پشتوانه خواننده شدن بازیگران چیست؟
پیروز ارجمند، کارشناس موسیقی و آهنگساز، درباره خوانندگی هنرپیشه‌های مطرح و برگزاری کنسرت‌هایی توسط این افراد گفت: اگر بگوییم چون شخصی حرفه دیگری دارد، مثلاً پزشک یا بازیگر سینماست پس نباید خوانندگی کند، این جمله تاحدودی با اصول دموکراسی و شایسته‌سالاری در تعارض است. اما اگر فردی به‌واسطه چهره‌ و محبوبیتی که دارد، وارد خوانندگی می‌شود و می‌خواهد بهره‌برداری اقتصادی کند، جای سؤال و نقد دارد.
به یاد دارم این ماجرا به‌طور خاص از حدود ۲۰ سال پیش شروع شد و ابتدا با دکلمه مرحوم خسرو شکیبایی و بعد با خوانندگی پرویز پرستویی، حمید جبلی و فتحعلی اویسی در نسل قبل شکل گرفت. بعد از اینها بود که به نسل جوان‌تر و بازیگران مطرح امروزی رسید و شاهد خوانندگی بازیگرانی مثل حامد بهداد، بهرام رادان، مهران مدیری، محمدرضا هدایتی، محمدرضا فروتن، کامران تفتی و محمدرضا گلزار هستیم. اصولاً باید ببینیم پشتوانه این اتفاق چه چیزی است. به نظر من بخش عمده آن به اقتصاد برمی‌گردد نه به کیفیت اجرا. یعنی هنرپیشگانی که خواننده شدند و توانایی منحصربه‌فردی دارند، خیلی محدود هستند. نه‌تنها در خوانندگی، بلکه در نوازندگی هم این اتفاق می‌افتد و کیفیت، چندان اهمیتی ندارد. برای مثال اخیراً محمدرضا گلزار در کنسرتی ویولن نواخت؛ ویولنی که در حد یک هنرجوی دو سه ماهه این ساز بود، که البته مردم هم تشویقش ‌کردند
تأثیرات مخربی که جبرانش زیان‌آور است
آهنگساز فیلم «سفر به چزابه» درباره تأثیر رواج خوانندگی افراد مشهور و برگزاری کنسرت‌هایشان عنوان کرد: چون طرف سلبریتی و هنرپیشه است مردم دوست دارند  او را ببینند. اما تأثیر بدی می‌گذارد و در درازمدت یک کج‌سلیقگی و بدسلیقگی در عرصه موسیقی به وجود می‌آید که شاید جبران آن بسیار سخت باشد. من بر این باورم که شاید به‌جایی برسیم که دیگر نتوانیم این خرابی‌ها را که این گروه به وجود می‌آورند، جبران کنیم. یعنی همان مقدار که سینماگران این دغدغه را دارند که نابازیگران ثروتمند وارد سینما نشوند، همان دغدغه را ما در موسیقی داریم و اتفاق خطرناکی است.
مردم دوست دارند گلزار را ببینند
ارجمند در پاسخ به این پرسش که آیا بلیت‌فروشی کنسرت‎ های این افراد به رونق اقتصادی موسیقی کمک می‌کند یا خیر، گفت: امروز اگر صنعت موسیقی در انگلیس رونق دارد به‌وسیله بازیگرانی بوده که وارد این صنعت شده و خواننده شده‌اند؟ خیر، محصول خوب تولید شود مردم آن را می‌پذیرند و برایش هزینه می‌کنند. مگر خوانندگانی که امروزه آثارشان فروش دارد و بلیت کنسرتشان نایاب می‌شود، هنرپیشه بودند؟ طبیعی است که بسیاری از مردم دوست دارند محمدرضا گلزار را ببینند. اگر گلزار یک گل‌فروشی هم بزند و آنجا بایستد، روزانه هزاران نفر برای دیدنش می‌روند. حال به‌جای گل‌فروشی، او کنسرت را انتخاب کرده است.
۲۴۱۲۴۱