پیمان معادی با انتشار پستی احساسی در صفحه اینستاگرام خود، تولد ۱۴ سالگی پسرش، رایان، را تبریک گفت. او در این پست با جملاتی محبتآمیز از بزرگ شدن پسرش ابراز غرور کرده و نوشت: «خیلی به مردی که داری میشی افتخار میکنم.»





عصرایران؛ هومان دوراندیش – سخنان اخیر پیمان معادی دربارۀ حواشی جشنوارۀ کن، خودش منشأ انتقادات تند و تیزی علیه او شده است که انصافا بسیاری از این انتقادات نیز واردند.
جان کلام پیمان معادی در توضیحات اخیرش این است که چرا حکومت چند نفر آقابالاسر همراه ما به کن نفرستاده بود تا آنها به ما بگویند چه بگوییم و چه نگوییم و چگونه بگوییم.
در واقع آقای معادی مبدأ مشکل را همچنان حکومت میداند. یعنی میگوید اگر ما در کن چنان حرف زدیم که بوی مخالفت با نظام میداد، این تقصیر خود نظام است که ما را توجیه نکرده بود که آنجا چگونه حرف بزنیم.
ولی مگر سینماگران این کشور صغیرند که نیازمند قیم باشند برای یادگیری راه و رسم سخنگفتن در خصوص مسائل اجتماعی و سیاسی کشور؟
در واقع پیمان معادی به زبان بیزبانی دارد میگوید ما سینماگران شعور سیاسی نداریم و حکومت باید به ما یاد بدهد چگونه دربارۀ مسائل اجتماعی و فرهنگی کشور حرف بزنیم که مقامات سیاسی مملکت آزردهخاطر نشوند.
اما به نظر میرسد این توجیهی سست و خندهدار است. بقال سر کوچه هم اگر در برابر دوربین خبرنگاران خارجی قرار گیرد، میداند کدام حرفش مایۀ خشم مقامات سیاسی کشور میشود و کدام حرفش خشنودی آنها را در پی خواهد داشت.
پیمان معادی در کن تصویر یک کشور فقیر را از ایران ترسیم کرد که فلاکت در آن بیداد میکند. او دقیقا گفت «درصد زیادی از آدمها در ایران هستند که اگر یخچال خانهشان خراب شود، طبقۀ اجتماعیشان عوض میشود. یعنی هزینۀ تعمیر یک یخچال، الان میتواند طبقۀ اجتماعی شما را ببرد پایینتر.»
آقای معادی یا به آنچه گفته باور دارد یا ندارد. اگر باور ندارد، پس چرا گفته؟ اگر باور دارد، پس چرا الان حکومت را مقصر میداند که چرا کسی را در کنار او نگماشته بود که به او بگوید تصویری فلکزده از ایران ترسیم نکن؟
یعنی پیمان معادی انتظار دارد مردم و حکومت باور کنند که او نمیدانسته حرف زدن از فقر و فلاکت جامعۀ ایران در کن، موجب ناخرسندی مقامات سیاسی و مدیران فرهنگی کشور میشود؟
او دست کم الان میتواند بگوید آنچه من در کن گفتم، تصویر کاملی از ایران ترسیم نمیکرد چراکه در ایران بسیاری هم مثل خود ما سینماگران مشهور، در رفاه زندگی میکنند و کلاً در شهرهای بزرگ ایران، کم نیستند مردمی که زندگیشان گرفتار فقر و فلاکت نشده.
پیمان معادی در کن هم میتوانست هر دو جنبۀ واقعیت را بگوید ولو که بر رشد فقر در ایران تاکید میکرد.
در واقع آقای معادی و دوستانش آنجا تحت تاثیر فضای جشنوارۀ کن قرار گرفتند و ژست اپوزیسیونی اتخاذ کردند و الان که به ایران آمدهاند نیز تحت تاثیر فشارها، مشغول رفع و رجوع گفتههایشان هستند. سخنان اخیر سعید روستایی در جشنوارۀ مونیخ نیز در همین راستا بیان شده.
عقبنشینی اگر محصول تحول فکر باشد، اشکالی ندارد ولی آقای معادی که در همین سخنان اخیرش به انواع و اقسام فشارها علیه سینماگران اشاره میکند، طبیعتا با فشارهای سیاسی و انتظارات حکومت از سینماگران حاضر در جشنوارههای خارجی نیز واقف است.
بنابراین آنها میتوانند برای حفظ منافع شخصی خودشان، تسلیم فضای موجود در این یا آن جشنوارۀ خارجی نشوند و از بیان سخنان دردسرساز اجتناب کنند. ولی وقتی سخنانی از این دست میگویند و چند هفته بعد از آنچه گفتهاند پا پس میکشند یا مسئولیت حرفهایشان را نمیپذیرند، خودشان را متاسفانه مضحکۀ عام و خاص میکنند و تبدیل میشوند به سینماگرانی فاقد اعتبار اجتماعی.
الان بسیاری از مردم به پیمان معادی چنین نگاهی دارند که او در کن مطابق میل غربیها حرف زده و در ایران نیز مطابق میل حکومت حرف میزند. طبیعتا اکثر مردم برای کسی که این طور پشتکبالانس میزند، دست کم در قلبشان احترام چندانی قائل نیستند.
پیمان معادی این را هم گفته که چهل سال است در جشنوارههای خارجی عدهای فارسیزبان را در برابر سینماگران ایرانی قرار میدهند تا از آنها سوالاتی بپرسند و آنها هر جوابی بدهند، با انتقاد میلیونها نفر مواجه شوند.
اما واقعیت خلاف این است. عباس کیارستمی که پای ثابت سینمای ایران در جشنوارههای خارجی بود، اولا بیشتر طرف سوال خبرنگاران خارجی بود، ثانیا در برابر خبرنگاران رسانههای فارسیزبان خارج کشور نیز چنان سخن میگفت که بعدا مجبور به انواع و اقسام چارهجوییها نشود.
کیارستمی حتی وقتی که موقع دریافت جایزۀ نخل طلا با کاترین دنو روبوسی کرد، در برابر معترضان داخلی به دست و پا نیفتاد و از این حرفهای عجیب نزد که چرا کسی را نفرستادید اصول رفتار در کن را به من بیاموزد!
هر کسی به خوبی میداند که سبک زندگی سینماگرانی مثل پیمان معادی، مطابقت چندانی با سبک زندگی مطلوب نظام جمهوری اسلامی ندارد. فرجالله سلحشور اگر جای پیمان معادی بود، هیچ وقت از موهای کریستین استوارت برای خودش سبیل نمیساخت!
قاعدتا آقای معادی همفکری چندانی هم با اصولگرایان حاکم بر کشور ندارد. بنابراین اگر بخواهد حرفی دربارۀ وضعیت سیاسی یا اجتماعی یا فرهنگی کشور بزند، حرفهایش چندان باب طبع آقایان نیست.
اگر این حرفها میتواند به منافع مشروع پیمان معادی لطمه بزند، معلوم نیست او چرا سکوت نمیکند. آدم اگر سکوت کند هزار بار بهتر از این است که حرفی بزند و بعدا به حکومت بگوید چرا حرف زدن یاد من ندادید!
سیاسی بودن جنمی میخواهد که ممکن است عدهای فاقد آن باشند. اشکالی هم ندارد. قرار نیست همه سیاسی باشند. سهراب سپهری هم سیاسی نبود. هنرمند غیرسیاسی لزوما فاقد عقل سیاسی نیست. سکوت سیاسی او میتواند آگاهانه و عامدانه باشد.
مشکل توجیهات اخیر پیمان معادی این است که سینماگران ایران را افرادی فاقد عقل سیاسی ترسیم میکند. در حالی که سینماگر حتی اگر به اندازۀ قصاب سر کوچه هم در جامعه قدم زده باشد، کم و بیش عقل سیاسی دارد و اجمالا میداند در این کشور اوضاع از چه قرار است. بنابراین نیازمند ارشادات حکومتی در پاسخ به سوالات خبرنگاران نیست.
آنچه آقای پیمان معادی گفته، معنایی جز این ندارد که او مدافع “وزارت ارشاد” است. در حالی که هر هنرمند آزادهای، معتقد است وزارت فرهنگ و ارشاد باید به “وزارت فرهنگ” تقلیل یابد و “ارشاد هنرمندان” به هیچ وجه جزو “وظایف حکومت” نیست.

سازمان سینمایی اعلام کرد: پروانه نمایش فیلم سینمایی “برادران لیلا” به دلیل تخلفات و سرپیچی از مقررات از سوی تهیهکننده و کارگردان آن صادر نمیشود.
به گزارش ایسنا و به نقل از اداره کل روابط عمومی سازمان سینمایی، اداره نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی با صدور اطلاعیهای اعلام کرد: پروانه نمایش فیلم سینمایی”برادران لیلا” به دلیل تخلفات و سرپیچی از مقررات صادر نمیشود.
متن اطلاعیه اداره کل نظارت بر عرضه و نمایش فیلم به این شرح است:
«فیلم سینمایی “برادران لیلا” به کارگردانی سعید روستایی بدون طی کردن تشریفات و روند قانونی برای جشنواره فیلم کن ارسال شده بود. از آن جایی که این فیلم بدون اخذ پروانه نمایش و بیتوجه به مقررات و برخلاف آئین نامه حضور آثار در محافل و جشنوارههای بینالمللی که طبق ( ماده پنج آیین نامه نظارت بر نمایش فیلم ، اسلاید ، ویدیو و صدور پروانه نمایش آنها ) و علیرغم تاکید مسئولین سازمان سینمایی مبنی بر ضرورت تبعیت از قوانین و مقررات، به جشنواره کن ارسال شده بود معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی با هدف مساعدت، تسهیل و تصحیح حضور و حل مشکل فیلم از تهیهکننده و کارگردان آن خواست تا طی جلساتی وضعیت و شرایط فیلم و فرایند آن را بررسی نمایند.
با همکاری تهیهکنندگان فیلم ” برادران لیلا” در سازمان سینمایی مورد بازبینی قرار گرفت و در راستای کمک به فیلم با ملحوظ داشتن اهمیت حضور بینالمللی محصولی از سینمای ایران، تصمیم و توافق بر این شد تهیهکننده و کارگردان برای دریافت پروانه نمایش جهت ارائه نسخه نهایی در جشنواره کن، موارد و اصلاحات لازم را که بخشی از آنها حتی در فیلمنامه مصوب شورای پروانه ساخت نیز وجود نداشته اعمال نمایند که این مهم حتی در یک مورد از موارد اعلامی محقق نشد.
برغم تاکید و تذکرات لازم برای رعایت قانون و با علم و آگاهی تهیهکننده و کارگردان نسبت به تبعات هرگونه تخلف، متاسفانه فیلم مذکور بدون هیچگونه همکاری و انجام اصلاحاتی در جشنواره کن به نمایش در آمد.
چنانکه عوامل اصلی فیلم با اصرار و ابرام بر ادامه مسیر اشتباه نشان دادند که اکران فیلم در جشنواره کن را بر نمایش در سالنهای سینما و مخاطبان داخلی ترجیح میدهند.
از این رو، فیلم ” برادران لیلا” به تاسی از اصل”قانون گرایی، استانداردسازی و عدالت محوری”و به دلیل تخلفات آگاهانه و رفتار مغایر با قوانین و مقرراتی چون: شرکت در جشنواره های خارجی بدون عبور از مجرای قانونی و اخذ پروانه نمایش، سرپیچی از مقررات و اصرار بر ارائه نسخه اصلاح نشده برغم تعهدات صورت گرفته و استمرار بر تخلف و مداومت بر آن حتی بعد از جشنواره کن و شرکت در جشنواره مونیخ و در نهایت اعلام رسمی کارگردان محترم مبنی بر عدم پذیرش اصلاح فیلم، این فیلم تا اطلاع ثانوی و تا رفع موانع ایجاد شده، صلاحیت اخذ پروانه نمایش را نخواهد داشت.»
جدیدترین فیلم سعید روستایی با بازی سعید پورصمیمی، ترانه علیدوستی، پیمان معادی، نوید محمدزاده، فرهاد اصلانی و…در جشنواره کن جایزه فیپرشی را دریافت کرد.

معادی در این مورد در صفحه اینستاگرامش چنین نوشت: «روزهای پایانی نوشتن سریالی برای شبکه خانگی. خیلی وقت بود دلم میخواست فیلمنامه کمدی دیگری بنویسم. سالها قبل تجربههای شیرین و خوبی در نوشتن سناریوهای طنز داشتم ولی تا امروز دنبال فرصتی بودم تا در ژانر مورد علاقهام کار کنم. کمدی سیاه یا Dark Comedy. اینروزها با همکاری پویا مهدویزاده مشغول نوشتن اپیزودهای پایانی قصه هستیم. مارتین مکدونا میگوید «همه کارهای من ترکیبی است از کمدی سیاه و یک حس مالیخولیایی غمگین و ناامیدکننده.» جری ساینفلد هم که از کمدینهای محبوبم است میگوید «کمدی ۴ مرحله دارد. این که رفیقهات را بخندانی، این که غریبهها را بخندانی، این که پول بگیری غریبهها را بخندانی و این که کاری کنی آدمها ادای تو را در بیاورند چون بهشان خیلی حال میدهد. (ما فعلا در مرحله اول موفق بودیم) من هم میگویم «ایشالا بتوانیم یک مجوز ساخت بدون سکته و انفارکتوس بگیریم، یک سرمایه تمیز و بیمساله هم پیدا کنیم و از همه مهمتر این که روزهای نکبت و غمانگیز و تاریک و مملو از مشکلات هم در آینده برای همه مردم کمتر باشد که انگیزه و دل و دماغ ما هم برای تولید این کار از دست نرود و برویم اولین سریال شبکه نمایش خانگیمان را کار کنیم.»
افزایش استخراج بیت کوین با انرژی زغال سنگ در پی ممنوعیت چین در قزاقستان

نسخه تندروها دیگر لو رفته؛ آنها برای هنرمندانی که دگر اندیش میخوانند و زمینه فعالیتشان فراتر از مرزها میرود یک پیشنهاد روشن دارند:” مهاجرت از ایران “
یک :
“… نوروز دو سال قبل وسایلم را جمع کرده بودم، حتی چمدانم را بسته بودم و میخواستم بروم… ”
این جملات تلخ اصغر فرهادی ست که سیزدهم اسفند ۱۳۹۵ در آیین تقدیرش به پاس دومین اسکار در موزه سینما گفت و رفت.
• کیست که نداند “فرهادی” تنها کسی نیست که زیر فشارهای دلواپسانه از جمله مجله صاحب نفوذی که جمعی از هنرمندان را “دیوث” خواند، به ترک میهن سوق یافت؛ راهی که “سوسن تسلیمی” ، “بهرام بیضایی” و بسیاری دیگر به جبری از همین جنس تن دادند.
دو –
فراموش نکردیم روزی که گلشیفته فراهانی برای ایفای نقش در ” مجموعه دروغ ها” ریدلی اسکات و هم بازی شدن با دی کاپریو رفت، قصد مهاجرت نداشت، او برگشته بود بماند، حتی این حضور سینمایی را رسانه ای هم نکرد بلکه مرور زمان سبب شود تنوره آتش داغ بعضی ها اندکی سرد شود ، اما همین تندرو ها با به جریان انداختن نسخه معمول شان، سناریویی را کلید زدند تا خانم گلشیفته تاب ماندن در سرزمین مادری نیابد؛ خاطرتان باشد همان روزها چهره های دلسوزی خواهان تلطیف فضا و امکان بازگشت این بازیگر شدند اما نقشه تندروها غیر این بود و ابزار تحقق آن را هم داشتند.
سه –
اکنون گویا نوبت به پیمان معادی رسیده است؛ حمله دوباره رسانههای تندرو به پیمان معادی این گمانه را قدرت بخشیده که آنها میخواهند معادی را هم مجبور کنند نوشداروی مهاجرت بنوشد. این فشار از فیلم” کمپ ایکس ری”، آغاز شد و به واسطه نقش آفرینی او در “ساعت ۱۳: سربازان مخفی بنغازی” به اوج خود رسید…
چهار –
فرار مغزها در عرصه فرهنگ با شگردهای ناامن سازی فکری هنرمند و ناسزا گویی و تهمت افکنی ادامه می یابد.
ناگفته هم نماند چنین رویکردی درباره بزرگانی مانند عباس کیارستمی،آیدین آغداشلو، هوشنگ گلشیری، محمود دولت آبادی و خیلی های دیگر هم جواب نداد، آنها ناملایمات و ناسزاها دیدند و شنیدند اما ایستادند و ماندند، البته این توقعی ست که نمی توان از همه داشت، آن هم در سرزمینی که قرار بود هنر قدر ببیند و هنرمند بر صدر نشیند.
این یادداشت را ۲۹ فروردین ۱۳۹۶ در ایران آرت منتشر کردم و امروز هفدهم اسفند روزنامه کیهان دقیقن پس از چهار سال با شبه روشنفکر خواندن پیمان، علاوه بر تکرار ادعاهای قدیمی، اتهاماتی متوجه فیلم «برف روی کاج های» او و نیز سیمرغی که گرفته نموده و دوباره به او تاخته تا ثابت شود در به همان پاشنه بدبینی و سوتفاهمات عمیق میچرخد.

فیلم سینمایی «ناگهان درخت» به نویسندگی وکارگردانی صفی یزدانیان و تهیهکنندگی پیمان معادی، از ۱۷ آذر به صورت آنلاین در پلتفرمهای فیلیمو و نماوا اکران آنلاین میشود.
پیمان معادی، مهناز افشار، زهره عباسی، شقایق دهقان، مهراب قاسمخانی، سیامک صفری و پانتهآ پناهیها از بازیگران این فیلم سینمایی هستند.
شایان شفابخش، طراحی پوسترفیلم را به عهده داشته است.

پیمان معادی فیلمنامهنویس و بازیگر ایرانی و آمریکایی در پی درگذشت اصغر شهبازی، تصویری از او را در صفحه خود منتشر کرده و به خاطر پندهای پدرانهاش از شهبازی تشکر کرد.
پیمان معادی با انتشار تصویری از اصغر شهبازی، بازیگر نقش پدر نادر در فیلم جدایی نادر از سیمین، از فوت او خبر داد.
معادی در اینباره نوشت:”على اصغر شهبازى عزیز بازیگر خوب فیلم جدایى نادر از سیمین و رفیق دوست داشتنى ما امروز درگذشت. تسلیت عرض میکنم به خانواده محترم شهبازى. یاد و خاطرات شیرین، پندهاى پدرانه، و نقش آفرینى کم نظیر شان همیشه با ما خواهد ماند. ”

هفدهم آذرماه که بیاید اکران فیلم لااقل در حوزه آنلاین با جدیترین و واقعیترین چالش خود در سینمای ایران مواجه خواهد شد. بنابر اعلام قبلی سازندگان فیلم “ناگهان درخت” قرار است این فیلم در روز هفدهم آذر اکران آنلاین خود را آغاز کند اما این اکران آنلاین برخلاف سایر اکرانهای آنلاین از آغاز دوران کرونا و قرنطینه و رواج بیحد و اندازه این نوع نمایش فیلم در کشور است.
ناگهان قانون
در ماههای اخیر موضوع اکران آنلاین فیلمهای سینمایی یکی از موضوعات داغ مورد مناقشه بین مسئولان سینمایی و صاحبان آثار در کشور بوده است. تعطیلی سینماها موج طرفداران تماشای فیلمها را در خانهها و پای نمایشگرها نشاند و تجربه دیدن فیلم روز در خانه با قیمتی مناسب را به راهحلی برای ادامه حرکت کارگزاران صنعت سینما و متوقفنشدن جریان تولید و نمایش بدل کرد. خیلی زود اما این موج مثبت با ضربههای منفی قاچاقچیان فیلم که اینبار در محمل آنلاین آثار را به غارت میبردند دچار سکته شد. صاحبان آثار از یکسو امکان نمایش گسترده در سالنهای سینما را به ویروسهای چینی واگذار کرده بودند و از سوی دیگر باید طی قراردادهای یکطرفه و بیارزش به نمایش آنلاین فیلمشان در 2پلتفرم نمایش آنلاین آثار تن میدادند. در این مهلکه موضوع قاچاق آثار و کپی غیرمجاز را هم نباید فراموش کرد تا وضعیت نگرانکننده اکران آنلاین در ایران بیشتر هویدا شود.حالا اما اهالی “ناگهان درخت” برای اکران آنلاین و جلوگیری از قاچاق آن مسیر تازهای را پیمودهاند.
ناگهان واشنگتن
جامعه هنری و پدیدآورندگان آثار شامل هنرمندان، نویسندگان، مصنفان و ناشران، از خدمات اداره حق مؤلف استفاده میکنند. این اداره کجاست؟ در کتابخانه ملی شهر واشنگتن یا همان کتابخانه کنگره. کتابخانه چه خدمتی به هنرمندان ارائه میدهد؟ با ثبت هر اثر هنری اعم از فیلم یا کتاب یا موسیقی در این کتابخانه، آن اثر عملا در گستره قوانین حمایتی کپیرایت قرار میگیرد و این همان مسیری است که مالکان فیلم سینمایی “ناگهان درخت”، آن را پیمودهاند.
ناگهان اکران
بهجز فیلمهای اصغر فرهادی که بهدلیل داشتن تهیهکننده بینالمللی شامل قانون جهانی کپیرایت هستند، فیلم صفی یزدانیان دومین مورد از فیلمهای ایرانی است که در مسیر ضدقاچاق میخواهد به حیات قانونی خود در دریای عمیق اکران آنلاین ادامه دهد. شاید بد نباشد بدانید که با ثبت اثر “ناگهان درخت” در این کتابخانه آمریکایی قبل از هرچیز و در راستای اجرای قانون کپیرایت، هرگونه استفاده و بارگذاری غیرمجاز فیلم در اینستاگرام، تلگرام و یوتیوب غیرممکن خواهد بود. به بیان دیگر در صورت بارگذاری فیلم بهصورت غیرمجاز و خارج از اختیار مالکان اثر در این فضاهای مجازی، اثر خودبهخود حذف خواهد شد و در صورت تکرار این اتفاق آن صفحه یا سایت یا سرور طبق قوانین جهانی کپیرایت، مسدود میشود.
ناگهان مهناز
اما “ناگهان درخت” برای موفقیت در اکران آنلاین برگهای برنده دیگری هم دارد. نباید فراموش کرد که صفی یزدانیان با فیلم قبلیاش -در دنیای تو ساعت چند است؟- برای خودش و دنیای عاشقانه فیلمسازیاش طرفداران زیادی دستوپا کرد. ناگهان درخت، عاشقانهای دیگر است از او و البته با روایتی امروزیتر. منهای پیمان معادی در نقش اول فیلم، باید به یاد آورد که در این فیلم مهناز افشار هم ایفای نقش کرده و در واقع این فیلم آخرین حضور سینمایی این بازیگر مهاجرتکرده از ایران مقابل دوربین سینما بوده است.

پیمان معادی قرار است در فیلم «تست»، نقش اصلی را به عهده داشته باشد که در کنار او جان بویگا، بازیگر مطرح فیلمهای جنگ ستارگان نیز حضور دارد.
رسانههای آمریکایی به ترکیب بازیگران، کارگردان و تهیهکننده این فیلم، لقب ترکیب بینظیر دادهاند.
این فیلم، نهمین حضور پیمان معادی، دارنده سیمرغ بازیگری مرد از جشنواره فیلم فجر، مقابل دوربین کارگردانهای غیرایرانی خواهد بود که شاید بتوان آن را بهترین فرصتِ هالیوودی این بازیگر ایرانی دانست.
گوین هود، کارگردان معتبر این فیلم، پیش از این در سال ۲۰۰۵ برنده اسکار بهترین فیلم خارجی با نام «توتسی» شده بود. اروین استاف، تهیهکننده این فیلم است که پیش از این فیلمهای «ماتریکس» را در کارنامه خود دارد.
پیمان معادی، بازیگر بینالمللی ایران، بهزودی مقابل دوربین گوین هود، کارگردان دارنده اسکار قرار خواهد گرفت.