برچسب: پزشکی

مشکلات مثانه می تواند موجب درد، از جمله هنگام دفع ادرار، در قسمت میانی پایین شکم شود. دلایل مختلفی موجب درد مثانه می شوند که از آن جمله می توان به عفونت ها و اختلالات التهابی اشاره کرد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از “مدیکال نیوز تودی”، مثانه در مرکز لگن قرار دارد. اگر فردی با احساس درد در سمت چپ یا راست در قسمت پایینی شکم مواجه شود، احتمالا این شرایط ارتباطی با مثانه ندارد و ممکن است به سنگ های کلیه اشاره داشته باشد. در ادامه با برخی دلایل شایع درد مثانه بیشتر آشنا می شویم.
سیستیت بینابینی
سیستیت بینابینی به نام سندرم مثانه دردناک (BPS) نیز شناخته می شود. این شرایط بیشتر در افرادی که بیش از ۴۰ سال سن دارند، تشخیص داده می شود. سیستیت بینابینی بین زنان بیشتر از مردان شایع است.
از علائم شایع سیستیت بینابینی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– درد مثانه که با احساس فشار همراه است
– درد لگن
– درد هنگام دفع ادرار
– دشواری در دفع ادرار
– تکرر ادرار
– نیاز فوری به دفع ادرار
در آغاز سیستیت بینابینی، فرد به طور معمول یکی از این علائم را تجربه می کند، اما با پیشرفت بیماری، علائم بیشتری پدیدار می شوند.
سیستیت بینابینی معمولا شرایطی بلند مدت است، به این معنی که درمانی برای آن وجود ندارد. افراد ممکن است شعله‌ور شدن های ناگهانی بیماری را تجربه کنند که طی آنها علائم برای چند ساعت، روز یا هفته تشدید می شوند.
دلیل سیستیت بینابینی نامشخص است. هر فردی می تواند دارای محرک های مختلف، یا عواملی باشد که موجب شعله‌ور شدن بیماری می شود. با این وجود، از محرک های رایج می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– انجام تمرینات کف لگن
– پوشیدن لباس تنگ
– ابتلا به یبوست
– رابطه جنسی
– نوشیدن قهوه
– مصرف نوشیدن های مرکباتی
مدیریت علائم معمولا امکان پذیر است، و روش های مختلف برای افراد مختلف کاربرد دارند.
به عنوان مثال، برخی افراد می توانند با محدود کردن مایعات مصرفی این کار را انجام دهند، در شرایطی که برخی دیگر با هیدراته نگه داشتن بدن احساس بهتری دارند.
پزشک ممکن است مصرف یک داروی بدون نسخه برای کمک به مقابله با شعله‌ور شدن بیماری را توصیه کند.
عفونت دستگاه ادراری
عفونت دستگاه ادراری شرایطیست که می تواند در مجرای پیشاب، مثانه، و کلیه ها رخ دهد. بیشتر عفونت های دستگاه ادراری مثانه را تحت تاثیر قرار می دهند و شیوع آن بین زنان بیشتر از مردان است.
از جمله علائم عفونت دستگاه ادراری می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– احساس سوزش هنگام دفع ادرار
– نیاز مکرر یا فوری به دفع ادرار در شرایطی که ادرار کمی دفع می شود
باکتری ها مسئول عفونت های دستگاه ادراری هستند، از این رو، پزشکان معمولا برای درمان آنها آنتی بیوتیک تجویز می کنند.
همچنین، افراد مبتلا به این عفونت ها می توانند روش های درمانی دیگر که در آنها از آنتی بیوتیک استفاده نمی شود را مد نظر قرار دهند.
موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی آمریکا مصرف آب فراوان برای تسریع روند بهبودی را توصیه کرده است. استفاده از یک پد گرمایی روی کمر یا شکم نیز ممکن است به تسکین درد ناشی از عفونت مثانه کمک کند.
سرطان مثانه
بیشتر موارد درد مثانه به واسطه سرطان مثانه شکل نمی گیرند، اما باید این شرایط را به عنوان یک دلیل بالقوه مد نظر قرار داد.
مشاهده خون در ادرار به طور معمول نخستین نشانه سرطان مثانه است. درد به ندرت با این شرایط همراه است. در مراحل اولیه، بیماری می تواند به تغییراتی در عادات استفاده از توالت فرد منجر شود که ممکن است شامل موارد زیر باشند:
– احساس درد یا سوزش هنگام دفع ادرار
– نیاز مکرر به دفع ادرار
– نیاز فوری به دفع ادرار حتی زمانی که مثانه پر نیست
– دشواری در دفع ادرار
– جریان ضعیف ادرار
افرادی که در مراحل پیشرفته‌تر سرطان مثانه قرار دارند ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:
– ناتوانی در دفع ادرار
– کمر درد در یک سمت بدن
– از دست دادن اشتها
– کاهش وزن ناخواسته
– احساس خستگی یا ضعف
– تورم پاها
– استخوان درد
این علائم ممکن است به واسطه دلایل دیگر شکل گرفته باشند و هر فردی که آنها را تجربه می کند باید برای بررسی دقیق به پزشک مراجعه کند.
گزینه های درمانی برای سرطان مثانه در درجه نخست به میزان پیشرفت بیماری بستگی دارد، اما پزشکان عوامل دیگر مانند سن و سطح آمادگی جسمانی بیمار را نیز در نظر می گیرند.
درمان های احتمالی شامل عمل جراحی، شیمی درمانی، پرتو درمانی، و ایمنی درمانی می شوند. در برخی موارد، پزشک ترکیبی از این گزینه های درمانی را توصیه خواهد کرد.
سنگ های کلیه
افراد بسیاری که مبتلا به سنگ کلیه هستند، هیچ علائمی را تجربه نمی کنند، اما این سنگ ها می توانند گاهی اوقات به درد مثانه منجر شوند.
سنگ های کلیه از مواد معدنی نامحلول و املاح موجود در ادرار تشکیل می شوند. آنها در ابتدا کوچک بوده، اما می توانند با گذشت زمان بزرگ‌تر شوند. زمانی که سنگ ها در کلیه باقی می مانند، معمولا موجب بروز مشکلی نمی شوند.
در برخی موارد، سنگ ها کلیه را ترک کرده و از طریق مجرای پیشاب از بدن خارج می شوند. این شرایط نیز به طور معمول مساله ساز نیست.
اما گاهی اوقات سنگ ها در مجرای پیشاب که کلیه را به مثانه متصل می کند، گیر کرده و در این شرایط جریان ادرار مسدود شده و فرد می تواند درد بسیار زیادی را تجربه کند.
نشانه اصلی این شرایط درد در ناحیه کمر و سمت راست یا چپ بدن است که می تواند به شکم یا کشاله ران نیز سرایت کند. افراد به طور معمول درد را تیز و منقبض کننده توصیف می کنند.
از دیگر علائم سنگ های کلیه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– درد هنگام دفع ادرار
– تکرر ادرار
– ادرار تیره یا قرمز
– حالت تهوع و استفراغ
مردان مبتلا به سنگ کلیه ممکن است احساس درد در نوک آلت تناسلی خود را نیز تجربه کنند.
درمان به نوع سنگ، شدت انسداد و علائم مشخص بیماری بستگی دارد. اگر سنگ ها کوچک باشند و هیچ عفونت و نشانه ای از انسداد وجود نداشته باش، پزشک معمولا انتظار برای دفع آنها را توصیه می کند. به طور معمول انتظار بین ۴ تا ۶ هفته برای دفع خودبخود سنگ ها بی خطر است.
برخی داروها از طریق شل کردن مجرای پیشاب می توانند به دفع سنگ های کلیه کمک کنند. تامسولوزین (Tamsulosin) دارویی است که پزشکان بیشتر مواقع برای این هدف تجویز می کنند.
اگر سنگ خودبخود دفع نشود، موجب درد غیر قابل تحمل شود، یا عملکرد کلیه ها را تحت تاثیر قرار دهد، پزشک ممکن است انجام عمل جراحی را توصیه کند.
نوع عمل جراحی به عوامل مختلفی بستگی خواهد داشت. روش های جراحی معمولا شامل برشی کوچک یا بدون هیچ برشی هستند که به درد حداقلی و ریکاوری نسبتا سریع‌تر منجر می شود.

بیشتر مردم سرفه را با بروز مشکلی در ریه یا مسیرهای هوایی و نه قلب پیوند می دهند. اما تجربه سرفه شدید برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی غیر عادی نیست. در حقیقت، سرفه یکی از نشانه های مهم ناکافی بودن درمان نارسایی قلبی بوده یا حتی ممکن است خود درمان عامل بروز مشکل باشد.

اگرچه نارسایی قلبی ترسناک و ناخوشایند به نظر می رسد، اما به معنای توقف کامل فعالیت قلب نیست که به نام ایست قلبی شناخته می شود. نارسایی قلبی به معنای بروز اختلال در توانایی پمپاژ قلب است، از این رو، همواره نمی تواند همگام با نیازهای بدن فعال باشد.
نارسایی قلبی می تواند به واسطه انواع مختلفی از اختلالات قلبی، از جمله بیماری عروق کرونر، پرفشاری خون، کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک، اختلال در عملکرد دیاستولیک، و بیماری دریچه قلب شکل بگیرد. هر ساله میلیون ها نفر در سراسر جهان به واسطه نارسایی قلبی در بیمارستان بستری می شوند.
افراد مبتلا به نارسایی قلبی ممکن است ضعف، خستگی، ناتوانی در انجام ورزش، تنگی نفس غیرعادی هنگام ورزش یا دراز کشیدن، تورم در قوزک ها و گاهی اوقات سرفه را تجربه کنند.
به واسطه ناتوانی قلب در پمپاژ مناسب خون، خونی که از ریه به قلب باز می گردد به بازگشت به سمت بالا تمایل دارد که موجب احتقان ریوی می شود. بر همین اساس است که افراد مبتلا به نارسایی قلبی اغلب می گویند که به نارسایی احتقانی قلب مبتلا هستند.
به واسطه احتقان ریوی، مایع (و حتی مقدار کمی خون) می تواند به کیسه های هوایی موجود در ریه ها نشت کند. این مایع ریوی از دلایل اصلی تجربه تنگی نفس است که بین افراد مبتلا به نارسایی قلبی رایج است. از آنجایی که سرفه یکی از روش های بدن برای پاکسازی مسیر هوایی و مسیرهای نایژه ای است، در نظر گرفتن این که سرفه می تواند به واسطه احتقان ریوی شکل گرفته باشد، منطقی است.
سرفه قلبی
سرفه ای که به واسطه نارسایی قلبی شکل گرفته می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. یک سرفه خیس موجب تولید خلط کفدار می شود که به واسطه وجود خون در آن می تواند صورتی رنگ باشد و این شرایط در نارسایی قلبی شایع است. خس خس شدید سینه، دشواری در تنفس، احساس تورم در سینه یا حتی صدای سوت از ریه می توانند با سرفه همراه باشند.
سرفه های این چنینی معمولا نشانه ای از وخیم‌تر شدن شرایط نارسایی قلبی هستند و به طور معمول با تشدید علائم نارسایی قلبی همراه است.
این علائم احتمالا شامل تنگی نفس، تورم، و حتی حملات تنگی نفس و سرفه شبانه می شوند. افرادی که با این شکل شدید از سرفه قلبی مواجه هستند باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنند.
سرفه قلبی می تواند شکلی خفیف‌تر نیز داشته باشد. برخی افراد مبتلا به نارسایی قلبی با سرفه آزاردهنده، مزمن و خشک مواجه می شوند که ممکن است مقدار کمی خلط کفدار سفید یا صورتی تولید کند. افرادی که این شرایط را تجربه می کنند ممکن است آن را با دلایل دیگر مرتبط بدانند و در دریافت کمک پزشکی کوتاهی کنند.
در صورت به تاخیر انداختن مراجعه به پزشک، علائم نارسایی قلبی احتمالا به طور قابل توجهی تشدید می شوند. از این رو، هر فرد مبتلا به نارسایی قلبی نباید آغاز سرفه را حتی اگر خفیف است، نادیده بگیرد. بدون در نظر گرفتن شدت سرفه، اگر به نارسایی قلبی مبتلا هستید برای بررسی دقیق شرایط به پزشک مراجعه کنید.
سرفه مرتبط با دارو
سرفه می تواند یکی از عوارض جانبی کلاسی از داروها به نام مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) باشد که به طور مکرر برای درمان نارسایی قلبی تجویز می شود. این داروها برای نارسایی قلبی مفید هستند زیرا موجب گشاد شدن شریان ها شده و پمپاژ خون را تسهیل می کنند.
با این وجود، مصرف مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین در برخی افراد موجب بروز سرفه می شود. سرفه مرتبط با این داروها، سرفه ای آزاردهنده و خشک است که موجب تولید خلط نمی شود.
در شرایطی که گزارش هایی وجود دارند که نشان می دهند مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) ممکن است سرفه ناشی از مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین را بهبود ببخشد، در بیشتر افراد مبتلا به این مشکل، مصرف دارو متوقف می شود. به طور معمول، یک مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین II که فوایدی مشابه با مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین دارد، اما کمتر موجب سرفه می شود، تجویز می شود. تغییر دارو می تواند به تسکین سرفه خشک و آزاردهنده کمک کند.

بهترین زمان برای مصرف ویتامین ها و مواد معدنی هنگام صبح به همراه وعده غذایی است. با این وجود، برخی مکمل ها وجود دارند که مصرف آنها اندکی پیش از رفتن به تختخواب ممکن است به خواب بهتر کمک کنند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از “وری ول”، در حقیقت، بهترین زمان برای مصرف ویتامین ها به نوع ویتامین مصرفی و آثار سلامت مد نظر شما بستگی دارد.
ویتامین هایی که شاید بهتر باشد هنگام صبح مصرف شوند، شامل موارد زیر می شوند:
– ویتامین C
– ویتامین D
– برخی ویتامین های B
ویتامین ها و مواد معدنی که شاید بهتر باشد هنگام شب و نزدیک به زمان خواب مصرف شوند، شامل موارد زیر می شوند:
– ویتامین B3
– منیزیم
در برخی افراد، مصرف ویتامین ها و مواد معدنی با معده خالی می تواند موجب ناراحتی معده و حتی اسهال شود. از این رو، به طور کلی بهتر است مکمل های ویتامین و مواد معدنی به همراه یک وعده غذایی مصرف شوند، مگر این که پزشک توصیه دیگری ارائه کرده باشد.
برخی ویتامین ها باید به همراه یک وعده غذایی حاوی چربی مصرف شوند زیرا آنها محلول در چربی هستند، به این معنی که تنها در مقداری چربی حل شده و به درستی در بدن جذب می شوند. از این رو، اگر ویتامین های خود را هنگام صبح به همراه صبحانه ای بدون چربی مصرف کنید ممکن است نتیجه دلخواه و مطلوب را کسب نکنید.
ویتامین A
ویتامین A به تقویت بینایی، اندام ها و دستگاه تولید مثل کمک می کند. شواهدی مبنی بر این که بهتر است این ویتامین هنگام صبح یا شب مصرف شود، وجود ندارد، از این رو مکمل خود را می توانید هر زمان که برای شما راحت‌تر است، مصرف کنید. نوع ویتامین A که در بیشتر مکمل ها یافت می شود، بتا-کاروتن است.
ویتامین A و بتا-کاروتن هر دو محلول در چربی هستند، از این رو، باید به همراه مقداری چربی مصرف شوند. در بیشتر موارد، این به معنای مصرف ویتامین A به همراه یک وعده غذایی است و بیشتر تولیدکنندگان مکمل های ویتامین A نیز چنین توصیه ای را مطرح کرده اند.
ویتامین های B
ویتامین های B، از جمله تیامین، اسید فولیک، و ریبوفلاوین، به کارکرد درست بدن و حفظ سلامت کلی انسان کمک می کنند. زمانی که سطوح برخی از ویتامین های B بیش از حد کاهش یابد، ممکن است با احساس خستگی شدید مواجه شوید. در موارد شدید کمبود ویتامین B و با توجه به این که با کمبود چه نوعی مواجه هستید، سردرگمی و کم خونی نیز می توانند رخ دهند.
در شرایطی که ویتامین های B محلول در آب هستند، بهتر است آنها را همراه با یک وعده غذایی مصرف کنید و انجام این کار هنگام صبح راحت‌تر به نظر می رسد.
شواهد کمی وجود دارند که برخی ویتامین های B می توانند در خواب اختلال ایجاد کنند. به عنوان مثال:
ویتامین B6 یا پیریدوکسین ممکن است هرچه بیشتر موجب خواب دیدن و تقویت توانایی به خاطر آوردن رویاها شود. در یک مطالعه کوچک، طی یک بازه زمانی پنج روزه به گروهی از دانشجویان دوزهای بسیار بالا از ویتامین B6 داده شد و پژوهشگران دریافتند رویاهای آنها واضح‌تر، رنگارنگ‌تر و عجیب‌تر از حالت عادی بوده است. با مصرف ویتامین B6 هنگام صبح قادر به پیشگیری از این شرایط خواهید بود.
ویتامین B12 به تولید انرژی در بدن کمک می کند و برخی افراد گزارش کرده اند که مصرف این ویتامین هنگام شب موجب افزایش سطوح انرژی و دشواری در به خواب رفتن آنها شده است. بار دیگر، شما می توانید با مصرف این ویتامین هنگام صبح از بروز این شرایط پیشگیری کنید. برخی مطالعات نیز پیوند بین کمبود ویتامین B12 نیز با خواب ضعیف را نشان داده اند. بدن انسان برای تولید ملاتونین، هورمونی که به خواب کمک می کند، به این ویتامین نیاز دارد و این می تواند توضیحی برای بروز این شرایط باشد. همچنین، برخی شواهد پزشکی نشان داده اند که مصرف دوزهای بالا از ویتامین B12 می تواند به کاهش مدت زمان خواب منجر شود.
در مقابل، نیاسین که به نام ویتامین B3 نیز شناخته می شود، ممکن است در به خواب رفتن راحت به شما کمک کند. برخی پژوهش ها نشان داده اند که مصرف دوزهای بالا از این ویتامین در به خواب رفتن راحت‌تر به برخی افراد کمک می کند. اما نیاسین را نباید به همراه الکل مصرف کنید زیرا الکل می تواند اثرات آن را خنثی کند.
بر همین اساس، ممکن است بهتر باشد ویتامین های B را هنگام صبح مصرف کنید. اما اگر این ویتامین ها در قالب یک گروه به همراه مواد مغذی دیگر قرار دارند و به نظر نمی رسد در خواب شما اختلالی ایجاد کنند، اگر برای شما راحت‌تر است می توانید آنها را هنگام شب نیز مصرف کنید.
ویتامین C
ویتامین C به بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن انسان کمک می کند و همچنین نقش مهمی در محافظت از سلول ها در برابر خطر رادیکال های آزاد ایفا می کند. ویتامین C محلول در آب است، از این رو، نیازی نیست آن را به همراه یک وعده غذایی مصرف کنید. با این وجود، دوزهای بالای این ویتامین ممکن است موجب ناراحتی معده و اسهال در برخی افراد شود. مصرف این مکمل به همراه یک وعده غذایی می تواند به پیشگیری از این شرایط کمک کند.
افراد کمی اختلال در خواب به واسطه مصرف دوزهای بالای ویتامین C را گزارش کرده اند. شواهد پزشکی واقعی در این زمینه وجود ندارند، اما اگر از این نظر نگران هستید می توانید ویتامین C را هنگام صبح مصرف کرده و همچنین دوز مصرفی خود را به مقدار مصرف توصیه شده روزانه بازگردانید که ۷۵ میلی گرم برای زنان بزرگسال و ۹۰ میلی گرم برای مردان بزرگسال است.
ویتامین C می تواند به بدن در جذب بهتر آهن کمک کند، از این رو، اگر پزشک شما مصرف آهن بیشتر را توصیه کرده است می توانید ویتامین C را بدون در نظر گرفتن این که چه زمانی از روز این کار را انجام می دهد، همراه با آهن مصرف کنید.
ویتامین D
ویتامین D نقش های مختلفی را در بدن انسان ایفا می کند. این ماده مغذی به تقویت سیستم ایمنی کمک می کند، در کنار کلسیم به استخوان سازی کمک می کند، و اعصاب از آن برای انتقال پیام ها استفاده می کنند. زمانی که پوست در برابر نور خورشید قرار می گیرد، بدن ویتامین D تولید می کند. اما از آنجایی که خطر ابتلا به سرطان پوست در صورت مواجهه بیش از حد وجود دارد، اگر با سطوح پایین این ماده مغذی در بدن خود مواجه هستید ممکن است به مصرف مکمل ویتامین D نیاز داشته باشید.
ویتامین D محلول در چربی است، از این رو، بهتر است به همراه یک وعده غذایی حاوی مقداری چربی مصرف شود. این وعده غذایی می تواند صبحانه، ناهار یا شام باشد زیرا شواهدی مبنی بر این که جذب ویتامین D در زمان مشخصی از روز «بهتر» یا «بدتر» است، وجود ندارد.
برخی افراد گزارش کرده اند که ویتامین D ممکن است در خواب اختلال ایجاد کند، به ویژه اگر خیلی دیر مصرف شود. از آنجایی که ویتامین D ممکن است میزان ملاتونین بدن را کاهش دهد، امکان دارد موجب چنین اثری شود. با این وجود، مطالعه ای به طور خاص درباره این شرایط انجام نشده است.
ویتامین E
ویتامین E از سلول ها در برای آسیب رادیکال های آزاد محافظت می کند، سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند، و در گشاد شدن رگ های خونی و پیشگیری از تشکیل لخته خون نقش دارد. کمبود این ویتامین می تواند موجب آسیب عصبی، مشکلات بینایی و ضعف سیستم ایمنی شود.
از آنجایی که ویتامین E محلول در چربی است باید به همراه یک وعده غذایی حاوی چربی مصرف شود. شواهدی مبنی بر این که ویتامین E باید در زمان مشخصی از روز مصرف شود، وجود ندارد.
ویتامین K
ویتامین K به لخته شدن خون کمک می کند. همچنین، این ماده مغذی در استخوان سازی نقش دارد، ممکن است در برابر سرطان از شما محافظت کند، و با بهبود حساسیت بدن به هورمون انسولین با دیابت مقابله کند.
ویتامین K نیز محلول در چربی است، از این رو، آن را همراه با یک وعده غذایی مصرف کنید. پژوهشی درباره این که بهترین یا بدترین زمان مصرف این ویتامین چه زمانی است، انجام نشده است.
کلسیم
احتمالا شنیده اید که کلسیم به استخوان سازی کمک می کند و البته افراد بسیاری به میزان کافی این ماده مغذی را دریافت نمی کنند. افراد بزرگسال و کودکان چهار ساله و بزرگ‌تر روزانه باید بین ۱,۰۰۰ تا ۱,۳۰۰ میلی گرم کلسیم مصرف کنند و افراد بسیاری، به ویژه آنهایی که شیر یا مواد غذایی حاوی این ماده مغذی را مصرف نمی کنند، ممکن است با کمبود این ماده مغذی مواجه باشند.
انواع مختلفی از کلسیم وجود دارند و توصیه های مختلفی درباره چگونگی مصرف آنها ارائه شده است. کلسیم سیترات یکی از انواع رایج مکمل کلسیم است که می توانید آن را به همراه یک وعده غذایی مصرف کنید. کلسیم کربونات نوع دیگری است که برای تجزیه به اسید معده نیاز دارد، از این رو، بهتر است به همراه غذا مصرف شود.
از آنجایی که باید دوز مصرف کلسیم خود را برای جذب بهتر در طول روز تقسیم کنید (در هر بار بدن نمی تواند بیش از ۵۰۰ میلی گرم کلسیم جذب کند) می توانید یک وعده را صبح و وعده دیگر را بعد از ظهر یا شب مصرف کنید، به ویژه اگر پزشک مصرف دوزهای بالا را توصیه کرده باشد.
در حال ایده آل، شما نباید کلسیم را همزمان با مولتی ویتامین های حاوی آهن یا منیزیم مصرف کنید، زیرا ممکن است بدن به خوبی آن را جذب نکند. با این وجود، برخی پژوهش ها نشان داده اند کلسیم ممکن است به خواب رفتن را تسهیل کند و در بسیاری مکمل ها کلسیم و منیزیم ترکیب شده اند. برای انتخاب بهترین گزینه با پزشک خود مشورت کنید.
در نهایت، مکمل های کلسیم می توانند با برخی داروها، از جمله آنتی بیوتیک ها، داروهای پوکی استخوان، داروهای فشار خون، ضد اسیدها، داروهای ضد تشنج، و داروهای کلسترول تداخل ایجاد کنند. در برخی موارد، مصرف کلسیم می تواند به معنای افزایش جذب یک دارو و در برخی موارد کاهش میزان جذب باشد. در این زمینه با پزشک خود مشورت کنید.
منیزیم
منیزیم به تنظیم عملکرد عصبی، کنترل فشار خون، و استخوان سازی (همراه با کلسیم) کمک می کند. بیشتر افراد به میزان کافی این ماده معدنی را دریافت می کنند، اما کمبود منیزیم می تواند موجب حالت تهوع، بی اشتهایی، خستگی و ضعف شود.
منیزیم یکی از بهترین مکمل هایی است که می توانید هنگام شب مصرف کنید زیرا این ماده معدنی به بهبود شرایط خواب کمک می کند. مصرف منیزیم در افرادی که هنگام خواب با گرفتگی ماهیچه های پا مواجه می شوند، ممکن است به بهبود این شرایط کمک کند.
البته، منیزیم می تواند با دستگاه گوارش نامهربان باشد و موجب شل شدن مدفوع شود. در صورت مواجهه با این شرایط کاهش دوز مصرفی را مد نظر قرار دهید. یک دوز ۱۰۰ میلی گرمی ممکن است برای شما کافی باشد.
مولتی ویتامین ها
مولیتی ویتامین ها ترکیی از ویتامین ها و مواد معدنی مهم هستند. به طور معمول آنها حاوی ویتامین C، برخی ویتامین های B، ویتامین های A، D، E و K و مواد معدنی روی، سلنیم و مس هستند.
بهترین زمان برای مصرف مولتی ویتامین وجود ندارد، اگرچه افراد بسیاری آن را هنگام صبح مصرف می کنند به ویژه اگر داروهای دیگری نیز در این زمان مصرف می کنند. مولتی ویتامین باید به همراه غذا مصرف شود زیرا برخی از مواد مغذی موجود در آن محلول در چربی هستند. برخی انواع مولتی ویتامین در صورت مصرف با معده خالی می توانند موجب ناراحتی معده شوند.
اگرچه اثبات نشده است، اما مولتی ویتامین ها ممکن است در خواب اختلال ایجاد کنند. پژوهش های بیشتری درباره اثر مولتی ویتامین ها بر خواب باید انجام شوند، از این رو، زمان مشخصی برای مصرف آنها در طول روز وجود ندارد، اما قطعا باید به همراه غذا مصرف شوند.

زمانی که دیگر خونی به دندان نمی رسد، مرگ به سراغ آن می آید. پوسیدگی و آسیب دیدگی دندان هر دو می توانند می توانند موجب مرگ دندان شوند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از “مدیکال نیوز تودی”، دندان از سه لایه مینا، عاج و مغز تشکیل شده است. مغز دندان حاوی رگ های خونی و اعصاب است.
اعصاب مرده یا در حال مرگ در مغز دندان می توانند به شکل گیری یک دندان مرده منجر شوند. همچنین، یک دندان مرده دیگر هیچ خونی دریافت نمی کند.
یک عصب مرده در دندان گاهی اوقات به عنوان یک مغز دندان نکروتیک یا دندان بدون مغز نیز شناخته می شود.
زمانی که این اتفاق رخ می دهد، دندان در نهایت به خودی خود می افتد. اما انتظار برای فرا رسیدن این رخداد می تواند خطرناک باشد زیرا دندان می تواند عفونی شده و فک و دندان های دیگر را تحت تاثیر قرار دهد.
یک دندان مرده همواره از طریق نگاه کردن شناسایی نمی شود. تنها یک دندانپزشک قادر به تشخیص آن خواهد بود و بر همین اساس است که مراجعه منظم به دندانپزشک اهمیت دارد.
با این وجود، دو علامت اصلی یک دندان مرده که می توانند به شناسایی آن کمک کنند شامل درد و تغییر در رنگ می شوند.
درد
یک دندان مرده یا در حال مرگ می تواند به شکل گیری سطحی متغییر از درد منجر شود که از تقریبا خفیف تا بسیار شدید را در بر می گیرد. مرگ عصب یا یک عفونت به طور معمول موجب افزایش شدت درد می شود.
احساس درد به واسطه یک عصب مرده شاید عجیب به نظر برسد، اما درد در درون دندان ریشه ندارد، بلکه از پایانه های عصبی فوق العاده حساس اطراف بخش بیرونی دندان که به نام غشای پریودنتال شناخته می شود، سرچشمه می گیرد.
باکتری ها و بقایای عصب مرده، یا چرک، در حفره مغز دندان درون دندان جمع شده و به غشای پریودنتال فشار وارد می کنند که می تواند موجب احساس درد شدید شود.
اگر یک عفونت وجود داشته باشد، ممکن است به آبسه و تولید علائم دیگر از جمله موارد زیر منجر شود:
– مزه بد دهان
– بوی بد دهان
– تورم
– جوش روی لثه ها
تغییر رنگ
اگر دندان مرده باشد، اغلب رنگ آن تیره‌تر خواهد شد و فرد ممکن است متوجه تغییر رنگ زرد، خاکستری یا سیاه شود.
تغییر در رنگ معمولا به واسطه مرگ سلول های قرمز خون رخ می دهد. این شرایط بسیار شبیه به اثر کبودی است.
تغییر رنگ معمولا در صورت عدم رسیدگی به یک دندان مرده رخ می دهد و با گذشت زمان مشهودتر می شود.
دلایل
دو دلیل اصلی مرگ دندان شامل پوسیدگی دندان و آسیب دیدگی دندان می شوند.
پوسیدگی دندان
پوسیدگی دندان از لایه بیرونی دندان آغاز می شود، اما با گذشت زمان می تواند موجب بروز حفره و نفوذ به لایه های عمیق‌تر دندان شود.
در صورت عدم درمان پوسیدگی دندان، این شرایط می تواند به مغز دندان رسیده و مسیری را برای ورود باکتری ها به دندان و مرگ عصب فراهم کند.
مغز دندان سالم یک واکنش التهابی به باکتری ها خواهد داشت و تلاش می کند با عفونت مبارزه کند، اما سلول های سلول های سفید خون تا مدتی می توانند به مبارزه ادامه دهند.
با افزایش فشار درون مغز دندان، جریان خون قطع می شود و گرسنگی عصب به مرگ مغز دندان منجر می شود. این شرایط می تواند دردی شدید را ایجاد کند.
آسیب دیدگی دندان
آسیب دیدگی دندان می تواند موجب پارگی رگ های خونی شده یا جریان خون به دندان را متوقف کند. در نهایت، به دلیل این که خونی به دندان نمی رسد، عصب و دیگر بافت های زنده درون مغز دندان خواهند مرد.
درمان
درمان زودهنگام برای درمان مرگ دندان اهمیت دارد.
حتی در صورت عدم احساس درد، اگر فردی به مرگ دندان مشکوک است باید در پی دریافت کمک پزشکی باشد زیرا ممکن است با درد بسیار شدید در آینده مواجه شود.
تصویربرداری پرتو اکس اغلب به دندانپزشک در تشخیص یک دندان مرده کمک می کند.
دو گزینه درمانی برای یک دندان مرده وجود دارند:
– کشیدن دندان
– عصب کشی
کشیدن دندان
اگر دندانپزشک قادر به ترمیم دندان نباشد، ممکن است مجبور به کشیدن آن شود. این یکی از دلایلی است که درمان زودهنگام اهمیت دارد.
کشیدن دندان روشی ساده است. پس از آن، دندانپزشک می تواند با یک پل ثابت، ایمپلنت یا دندان مصنوعی دیگر فضای خالی ایجاد شده را دوباره پر کند.
عصب کشی
اگر امکان حفظ دندان وجود داشته باشد، ممکن است دندانپزشک ابتدا عصب کشی را توصیه کند. عصب کشی یا درمان کانال ریشه پاکسازی عفونت از دندان و ریشه را هدف قرار می دهد.سپس این بخش تمیز و مهر و موم می شود تا از عفونت بیشتر پیشگیری شود.
عصب کشی روندی طولانی است و بیمار ممکن است برای درمان کامل به بیش از یک جلسه مراجعه به دندانپزشک نیاز داشته باشد.
پس از رفع عفونت، دندانپزشک دندان را به طور دائمی پر خواهد کرد. یک دندان مرده می تواند پس از درمان همچنان کاربردی باشد.
با این وجود، از آنجایی که دندان مرده می تواند شکننده‌تر باشد، برخی افراد ممکن است به یک تاج دندان برای پشتیبانی و قدرت بیشتر دندان نیاز داشته باشند.
پیشگیری
دندان های خود را پیش از خواب و حداقل دوبار در روز با خمیردندان حاوی فلوراید مسواک بزنید.
با استفاده از نخ دندان یا برس بین دندانی فواصل بین دندان ها را حداقل یک بار در روز پاکسازی کنید.
تا حد امکان از مصرف مواد غذایی و نوشیدنی های شیرین پرهیز کنید.
به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید.
پیشگیری از آسیب دیدگی دندان همواره آسان نیست، اگرچه استفاده از محافظ دندان یا لثه برای افرادی که در برخی رشته های ورزشی فعالیت دارند، توصیه شده است.
از جویدن یخ و استفاده از دندان به عنوان ابزاری برای باز کردن چیزهای مختلف پرهیز کنید. افرادی که به دندان قروچه مبتلا هستند، استفاده از محافظ دندان هنگام خواب را مد نظر قرار دهند.