آیا دستگاه دیپلماسی ایران، پس از دورهای رکود، به نقطهای رسیده که باید برای احیای آن، تصمیمی جدی و شجاعانه اتخاذ شود؟ روزنامه جمهوری اسلامی با اشاره به شرایط پیچیده منطقهای و بینالمللی، از ضرورت «جراحی فوری» در سیاست خارجی کشور خبر میدهد و تاکید میکند که عدم توجه به اصل تعادل و توازن، ریشهی بسیاری از مشکلات امروز است. این هشدار در حالی مطرح میشود که تنشها در منطقه همچنان بالا است و تعامل با جهان، نیازمند رویکردی هوشمندانه و واقعبینانه است.
به گزارش رسا نشر، این روزنامه در یادداشتی به قلم حمید مرادی، به بررسی شرایط فعلی و دلایل ناکارآمدی سیاست خارجی پرداخته و معتقد است که ایران در دو دهه اخیر، چنین رکودی را در تحرکات سیاسی تجربه نکرده است. به باور نویسنده، دستگاه خارجی به واسطه عدم توجه به اصل «نه شرقی و نه غربی» و فقدان تعادل در روابط با همسایگان و قدرتهای بزرگ، دچار نوعی «خشکسالی» شده است.
لزوم بازنگری در سیاستهای منطقهای
این تحلیلگر مسائل سیاسی با اشاره به اشتباهات تاریخی رضا شاه و محمد رضا پهلوی در برقراری روابط خارجی، بر اهمیت حفظ تعادل و توازن در سیاست خارجی تاکید میکند. او معتقد است که نزدیکی به یک بلوک قدرت، به قیمت دور شدن از بلوک دیگر، میتواند پیامدهای ناگواری برای کشور به همراه داشته باشد. این موضوع در حالی مطرح میشود که برخی ناظران، سیاستهای اخیر ایران را به سمت گرایش بیش از حد به شرق سوق دادهاند.
به گفتهی روزنامه جمهوری اسلامی، آنچه در کلام و مواضع مسئولین گفته میشود، با واقعیتهای پشت پرده که قدرتهای بزرگ از آن آگاهند، همخوانی ندارد. آنها معتقدند که مسائل هستهای، موشکی و منطقهای، صرفاً بهانهای برای اعمال فشار بر ایران است و مشکل اصلی، خروج این کشور از مسیر تعادل و نفوذ بیمحابایانه در حوزههای رقابت بین قدرتهاست.
قیمت لحظه ای طلا، سکه و ارز
در این میان، نویسنده به سفر اخیر بشار اسد به مسکو اشاره میکند و این سوال را مطرح میکند که چرا ایران، برخلاف روسیه، پس از سقوط نظام بشار اسد، نتوانست منافع خود را در سوریه حفظ کند؟ او معتقد است که این امر، نشاندهنده ضعف در سیاست خارجی و عدم توانایی در حفظ سرمایهگذاریهای سیاسی و اقتصادی است. این تحلیلگر، بر ضرورت ترمیم و بازنگری سیاستهای منطقهای تاکید میکند و خواستار اتخاذ تصمیمهای شجاعانه از سوی رئیسجمهور در این زمینه است.
به نظر میرسد این هشدار، نه صرفاً انتقادی به عملکرد دستگاه دیپلماسی، بلکه تلاشی برای بیدار کردن وجدان عمومی و جلب توجه مسئولین به خطرات پیشرو باشد. آیا ایران در آستانه یک تحول بزرگ در سیاست خارجی خود قرار دارد؟ و آیا این جراحی فوری، میتواند به احیای نقش و جایگاه ایران در منطقه و جهان کمک کند؟ سوالاتی که پاسخ آنها، در گروی تصمیمات و اقدامات آینده خواهد بود.
“`
