برچسب: مشهد

این پسر جوان که مدعی بود دانشجوی یکی از دانشگاه‌های غیردولتی است، درباره سرگذشت خود و چگونگی به دام انداختن طعمه هایش در فضای مجازی گفت: هیچ تصویری از پدر و مادرم در ذهن ندارم چرا که فقط مادرم را چند بار در دوران خردسالی دیده ام و دیگر خبری از آن‌ها ندارم.

پدر و مادرم قاچاقچی موادمخدر بودند و با یکدیگر برای حمل و خرید و فروش مواد افیونی فعالیت می‌کردند تا این که آن‌ها هنگام انتقال محموله سنگین موادمخدر از شهر مرزی محل سکونتمان به مشهد دستگیر و روانه زندان شدند.

آن زمان مادرم مرا باردار بود تا این که در مرخصی از زندان مرا به دنیا آورد و تحویل مادربزرگم داد. پدرم حکم بسیار سنگینی داشت، اما مادرم بعد از تحمل چند سال زندان آزاد شد و از پدرم طلاق گرفت.

او زمانی که زندان بود، گاهی به دیدارم می‌آمد و مرا در آغوش می‌گرفت، اما پس از آزادی از زندان با مرد جوانی ازدواج کرد و به مکان نامعلومی رفت. من هم نزد مادربزرگم ماندم و به تحصیلاتم ادامه دادم.

در این میان به خاطر چهره زیبا و تیپ و قیافه ظاهری ام با دختران زیادی ارتباط برقرار کردم. هر کدام از آن‌ها هم به امید ازدواج با من، برایم هدیه‌های گران قیمت می‌خریدند و بسیاری از هزینه هایم را می‌پرداختند.

وقتی دیدم در فضای مجازی هم بسیاری از دختران به راحتی فریب می‌خورند، تصویر زنی را در پروفایلم گذاشتم و خودم را خاله ویدا معرفی کردم، به طوری که مدعی شدم دوستانی را در شهرهای مختلف دارم که حاضرند با پسران جوان دوست شوند.

خیلی زود به پرسه زنی در شبکه‌های غیراخلاقی پرداختم و دیدم مردان هوسران برایم پیام می‌گذارند و حاضرند برای این دوستی‌های خیالی هزینه‌های زیادی بپردازند.

وقتی اوضاع را این گونه دیدم، با آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی قرار می‌گذاشتم و در هر شهری که بودند آدرس اداره پست را می‌دادم که بعد از واریز وجه این آشنایی، مقابل اداره پست منتظر دختر یا زنی بمانند که تصاویر دروغین و فتوشاپی او را دیده بودند، اما نمی‌دانستم پلیس این گونه شبکه‌ها را کنترل می‌کند و من زمانی به خود آمدم که دستبندهای آهنین بر دستانم گره خورده بود.

با هماهنگی قبلی وارد معاونت دادستانی عمومی و انقلاب مرکز خراسان رضوی می‌شوم.

فقط می‌دانم قرار است با دختری تیزهوش روبرو شوم که از خانه فرار کرده و حالا به آغوش خانواده برگشته است، دختری که می‌توانست به سرنوشت رومینا دچار شود، اما نشد.

وارد دفتر که می‌شوم پدر و دختری در مقابل خودم می‌بینم متفاوت با تمام تصوراتی که در طول مسیر در ذهنم شکل گرفته بود، او شبیه «دختر فراری‌»ها نیست.

دختری که طرز لباس پوشیدن و صحبت کردنش روایت از رشد در خانواده‌ای اصیل و با ریشه دارد. و پدری که نه پیر است و نه جوان، نه بی سواد و نه خیلی تحصیلکرده، پدری ساده بی‌آلایش و متدین!

لحظه‌ای مردد می‌شوم، شاید اشتباهی رخ داده! آرام از مسوول دفتر می‌پرسم این همان «دختر فراری» است که قرار بود با او مصاحبه کنم؟ با تکان دادن سر و بستن پلک‌هایش به من اطمینان می‌دهد اشتباهی رخ نداده است.

حالا مطمئن می‌شوم آهو هم یکی از ۳۰۰ و چند دختری  است که در یک سال اخیر خانه پدری را به خیال رسیدن به آرزوهایشان ترک کرده‌اند، این آماری است که در گفت‌وگویم با دکتر غلامحسین حقدادی، معاون اجتماعی بهزیستی خراسان رضوی به آن رسیدم.

روی صندلی روبروی این پدر و دختر می‌نشینم تا گفت‌وگو را آغاز کنم، هر دو استرس دارند، پدر به شدت اصرار دارد اسم واقعی دخترش در مصاحبه ذکر نشود و عکس و فیلم نگیریم، پدر است دیگر آن هم پدر ایرانی که نماد غیرت است و محبت.

به او اطمینان می‌دهم جای نگرانی نیست، به آن دو می‌گویم هر سوالی را نخواستید پاسخ ندهید، فضای بینمان حالا صمیمی‌تر شده اطمینان را در نگاه هر دو نفر می‌بینم، دیگر هیچکدام‌مان از استرس، با ماسک روی صورتمان کلنجار نمی‌رویم، لبخند پدر را از چین خوردگی گوشه چشمانش متوجه می‌شوم و صحبت را آغاز می‌کنیم.

دنبال استقلال بودم
آهو دختری ۱۷ ساله است که به گفته خودش امسال به کلاس یازدهم در رشته انسانی می‌رود. ۱۹ خرداد از خانه فرار کرد با این تصور که می‌تواند به تنهایی از خودش مراقبت کند و حتی مراقب دوستش که او نیز قصد فرار داشته، باشد.

صدایش را صاف می‌کند و می‌گوید: می‌خواستم به مهناز کمک کنم، اگر او تنها فرار می‌کرد خیلی بیشتر آسیب می‌دید، من خودم هم می‌خواستم مستقل بودن را تمرین کنم، چیزی که در خانواده از آن محروم بودم.

دوباره یاد صحبت چند روز قبلم با معاون اجتماعی بهزیستی می‌افتم، دکتر حقدادی می‌گفت: حدود ۷۰ درصد دخترانی که از خانه فرار می‌کنند سن‌شان بین ۱۵ تا ۲۰ سال است و اکثر آن‌ها هم هدفشان از فرار در واقع ترک مسائلی است که در خانواده آن‌ها را آزار می‌دهد که این می‌تواند سخت‌گیری زیاد خانواده، کسب استقلال، نداشتن امنیت یا حتی فرار از یک ازدواج اجباری باشد.

آهو ادامه می‌دهد: دو ماه قبل در تلگرام با او آشنا شده بودم، مهناز همسن من بود، ما هر دو با هم به این تصمیم رسیدیم البته هدفهایمان با هم فرق داشت من دنبال استقلال بودم و مهناز دنبال یک حامی بود؛ پدر مهناز به او بی‌توجه بود.

زندانی پدری بودم که عاشق خانواده‌اش بود!
او که حالا سر درد دلش باز شده، ادامه می‌دهد: من حتی یک دوست نداشتم، پدرم رفت و آمدهایم را به شدت محدود کرده بود و این موضوع من را آزار می‌داد، با هر کس دوست می‌شدم پدرم می‌گفت این آدم خوبی نیست! همه همسن و سال‌های من با هم بیرون می‌رفتند و معاشرت می‌کردند، اما من این اجازه را نداشتم، من زندانی پدری بودم که عاشق خانواده‌اش بود!

فضای مجازی، فضای بیان آرزوهاست نه حقایق
نگاهم را از آهو به روی پدر می‌چرخانم، با خودم فکر می‌کنم این مرد که ظاهرش خشن نیست، چرا آهو را اینقدر محدود کرده؟ به دنبال واژه‌های مناسبی برای بیان این سوالات هستم، که حبیب آقا مُهر سکوت را می‌شکند و می‌گوید: دوستی‌های فضای مجازی را قبول ندارم، چون فضای مجازی یک چیز است، اما حقیقت زندگی افراد یک چیز دیگری است که گاهی هیچ ربطی به هم ندارد.

اشتیاقم را که به شنیدن می‌بیند، ادامه می‌دهد: در فضای مجازی شخص رویا‌ها و آرزو‌های خودش را به نمایش می‌گذارد، اما واقعیت زندگی افراد متفاوت است، من با دوستان مجازی دخترم مشکل جدی داشتم، در مورد دوستان واقعی هم معتقد بودم همین که بچه‌ها در مدرسه با هم هستند کافیست و نیازی نیست که بعد مدرسه هم با هم مراوده‌ای داشته باشند، چون فکر می‌کردم کنار هم بودن چند دختر نوجوان که در سن حساس بلوغ و هیجانات خاصی هستند، بالاخره آسیب دارد.

با صدایی آرام‌تر ادامه می‌دهد: البته قبول دارم سخت‌گیری من هم افراطی بوده و نباید به این حد می‌رسید.

فرار از سختگیری پدر و ملامتگری مادر
حبیب آقا پدر سه فرزند است که بزرگترین‌شان آهوی گزارش ماست، دختری که حالا سر به زیر و شاید هم شرمنده، کنار پدرش نشسته است و با انگشتانش بازی می‌کند.

از حبیب آقا درباره ارتباط مادر و دختر می‌پرسم، متوجه می‌شوم او هم مادری سختگیر و یا به تعبیر همسرش «ملامتگر» است.
‌
می‌پرسم مرز بین سختگیری و پدری کردن چیست؟ پاسخ می‌دهد: افراد به خصوص در نوجوانی و جوانی به شدت از هم سن و سال‌هایشان تاثیر می‌گیرند پس به جای کنترل بچه‌ها باید دوستان آن‌ها را کنترل کرد. اگر پدر و مادر تشخیص دادند دوستی مناسب نیست و ارتباطش را با فرزندشان قطع کردند باید برایش زمینه دوستی سالمی را فراهم کنند.

با اینکه این جواب سوالم نیست، اما چیزی نمی‌گویم تا حرفش را ادامه دهد، شاید این سوال برای حبیب آقا، زیادی سخت است.

دوستی که واقعی نبود
آهی از سر افسوس می‌کشد و ادامه می‌دهد: من ارتباط آهو را با دو نفر از دوستان صمیمی‌اش قطع کردم، اما او تنهایی و خلائی که برایش ایجاد شد را با یک دوست مجازی نااهل پرکرد که در نهایت باعث فرارش از خانه شد.

حبیب آقا که دلیل واضحی برای مخالفتش با دو دوست قدیمی آهو ندارد، می‌گوید: نمی‌دانم شاید به نظرم زیادی شاد و سرزنده بودند، این را پیش خودم به سبک‌سری و بی‌حیایی تعبیر می‌کردم و همین باعث شد ارتباط دخترم را با آن‌ها قطع کنم.

در تمام این مدت آهو به زمین زل زده، گاهی با انگشتان دستش بازی می‌کند، شاید تعداد دوستان نداشته‌اش را می‌شمارد، شاید فرصت‌هایی که خانواده از او گرفت، شاید هم…

هر وقت می‌خواستم گوشی دخترم را بررسی می‌کردم
«کرونا هم در مشکلاتی که برای ما بوجود آمد خیلی موثر بود، مدارس تعطیل شدند و از طرفی رفت و آمد آهو با بیرون از خانه بطور کلی قطع شد و بیشتر وقتش در فضای مجازی گذشت، دختر من در این مدت در گروه‌های مجازی وارد شد که پسر‌ها هم بودند، من وقتی این چیز‌ها را چک می‌کردم ناراحت می‌شدم و جر و بحثمان بالا می‌گرفت.»

او می‌گوید: در خانه ما رمز معنا ندارد و در واقع اتاق شیشه‌ایست، من هر وقت می‌خواستم گوشی دخترم را بررسی می‌کردم، آهو این اواخر از رفتارم ناراحت می‌شد به همین خاطر یک ماه او را آزاد گذاشتم و در همین یک ماه بود که با مهناز دوست شد و شد آنچه نباید می‌شد.

بعد از یک دعوا به او گفتم یک ماه گوشی‌ات را چک نمی‌کنم و به اختیار خودت باشد، در همین یک ماه آن دوستی مسموم شکل گرفت و آهو تصمیم به ترک خانه گرفت، تصمیمی که بر خلاف تصور من عملی شد و او رفت. گفت می‌خواهم زندگی مستقلی داشته باشم، اما من و مادرش باور نکردیم.

«.. نیاز به ارتباط در فضای مجازی، امروزه امری غیر قابل گریز است و نمی‌توان فردی را کاملا از آن محروم کرد، خانواده، آموزش و پرورش و رسانه‌های جمعی باید به افراد در سنین مختلف آموزش استفاده درست و سالم از فضای مجازی را آموزش دهند و البته مراقبت خانواده‌ها از ارتباطات مجازی فرزندانشان امری ضروری است که بسته به روحیه، رفتار و موقعیت افراد این کنترل‌ها سطوح مختلفی دارد، نمی‌توان تعریف واحدی از میزان استاندارد این کنترل برای همه افراد ارائه داد و گفت مرز سخت‌گیری کجاست…» این هم بخشی از صحبت‌های معاون اجتماعی بهزیستی است که روز قبل در پاسخ به سوالاتم درباره روش‌های کاهش آسیب‌های فضای مجازی گفته بود.

آهو را نگاه می‌کنم، از چهره‌ای که به وسیله ماسک پوشیده شده، فقط دو چشم سیاه و درشت سهم نگاه من است، چشمانی که هنوز روایتگر معصومیت کودکانه اوست، معصومیتی که از دست نرفته…

آهو اولین شب فرار به حرم پناه برد
وقتی از او می‌خواهم برایم شرح فرارش را بگوید، کمی روی صندلی جابجا می‌شود و با دستان ظریف و کوچکش مقنعه‌اش را مرتب می‌کند و می‌گوید: شنبه صبح بدون اطلاع خانواده از خانه خارج شدم و یک سیم کارت از مهناز گرفتم که آن را در گوشی ساده‌ای که داشتم بگذارم و از آن طریق با مهناز در ارتباط باشم و با هم فرار کنیم؛ چون بعد از آن یک ماه وقتی گفتم می‌خواهم خانه را ترک کنم و زندگی مستقلی داشته باشم پدرم عصبانی شد و گوشی هوشمند را از من گرفت. روز شنبه که خط جدید را گرفتم قرار شد دوشنبه همان هفته با هم برویم.

آهو در ادامه حرفهایش، تمام لحظات را برایم مو به مو شرح می‌دهد.

حالا در پرده خیال من دختری سرگردان و کلافه از سختگیری‌های خانواده نقش می‌بندد که با اغوای دوست نما‌های مجازی روی تمام وابستگی‌هایش به خانه و خانواده پا می‌گذارد.

دختری که هنوز بین کودکی و نوجوانی دست و پا می‌زند، حالا کمی مضطرب است، ساعت را نگاه می‌کند، لوازم شخصی‌اش را در ساک کوچکش می‌گذارد، قبل از بیرون رفتن از اتاق رمان عاشقانه‌ای را که ۶ بار خوانده برمی‌دارد، زیپ ساک را با انگشتانی لرزان می‌کشد.

«آهو» یی را می‌بینم که ساعت ۱۱ و نیم شب در حالی که پدرش شیفت شب است و بقیه اعضای خانواده خواب هستند از خانه بیرون می‌زند، در سیاهی نوزدهمین شب خرداد خانه پدری را ترک می‌کند و به سمت سرنوشتی نامعلوم در سیاهی کوچه محو می‌شود.

زانوانش از این تصمیم می‌لرزد و شاید دلش هم، تا یکی از میدان‌های نزدیک خانه می‌رود و با گوشی یکی از کسبه محل با بهزاد، همان پسر جوانی که برای اولین بار به او و دوستش پیشنهاد فرار داده بود و با دادن وعده‌های دروغی و اغواگری این دو دختر را به فرار ترغیب کرده بود، تماس می‌گیرد.

از امام رضا (ع) خواستم آبرویم را بخرد
آهو می‌گوید: وقتی از خانه بیرون آمدم همان لحظه پشیمان شدم، خواستم زنگ بزنم و برگردم داخل، اما از واکنش مادرم ترسیدم؛ پسری که قول داده بود به من و دوستم مهناز که با تشویق او از خانه متواری شده بودیم جا و مکان دهد، آن شب بعد از نیم ساعت معطلی، من را سوار کرد و بعد با یک جر و بحث وسط خیابان پیاده‌ام کرد و گفت جا ندارم! آن شب به حرم پناه بردم و از امام رضا (ع) خواستم در راهی که پا گذاشته‌ام کمکم کند و آبرویم را بخرد، خواستم ضامنم شود؛ امام رضا (ع) را شاهد گرفتم که من فقط برای استقلال و تجربه یک زندگی جدید از خانه پدری بیرون آمده‌ام، خواستم حواسش به من باشد تا «دختر فراری» به آن معنایی که مردم می‌گویند، نشوم.

آغاز تور دلهره و تردید برای ۳ روز و ۴شب
آهو تعریف می‌کند که آن شب در حرم مشکلش را با یک نفر از زائران که زنی از خطه شمال کشور بوده در میان گذاشته و او هم با این شرط که صبح او را پیش مادرش ببرد و تحویل خانواده دهد، به سوییت محل اقامتش برده است.

او ادامه می‌دهد: صبح هر چه آن زن اصرار کرد راضی نشدم من را به خانه‌مان ببرد، چون مهناز هم قرار بود بیاید و باهم زندگی تازه‌ای را شروع کنیم.

آهو روز بعد فهمید که آن شب، زنی که گرداننده باند فساد و اغفال دختران بوده با هماهنگی آن پسر، او را از دور دیده، اما ظاهرا گفته این دختر برایمان دردسر می‌شود و فعلا باید چند روزی دست نگه داریم.

خودش می‌گوید: یعنی در اصل قرار بوده من را همان شب تحویل آن زن بدکاره دهند، اما لطف خدا شامل حالم شد و این اتفاق نیفتاد، روز بعد مهناز هم از خانه فرار کرد و دوباره به همان پسر تماس گرفت، او طلا‌هایی که ما با خودمان آورده بودیم تا سرمایه زندگی جدیدمان باشد، را به بهای بسیار ناچیزی از چنگمان درآورد.

آهو قصه آن سه روز و چهار شب را برایم با تمام جزییات تعریف می‌کند، از کتک خوردنش از آن پسر غریبه، تا دربدریش در آلونک‌های حاشیه شهر، تا شب را به صبح رساندن در میان دود شیشه در کنار مصرف کنندگان مواد مخدر، تا ترسی که هر لحظه به جانش چنگ می‌زد تا دلتنگیش برای زندگی در خانه امن پدری، از اشکهایش برای دلتنگی خواهر پنج ساله‌اش تا آن شبی را که در بیابان صبح کرد، همه را مو به مو می‌گوید. گاهی مکثی به اندازه فروخوردن یک بغض می‌کند و دوباره شروع می‌کند.

او می‌گوید: بهزاد طلاهای‌مان را که حدود پنج میلیون ارزش داشت به قیمت ۶۰۰ هزار تومان به یکی از دوستانش فروخت، من و مهناز هم به یکی از پاساژ‌های مشهد رفتیم و ۵۰۰ هزار تومان آن را برای خودمان لباس خریدیم، چون چیز زیادی از خانه برنداشته بودیم. بعد او ما را به خانه پدرش برد و تمام لوازم ما حتی شناسنامه و لباس‌هایمان را گرفت و داخل کمدی گذاشت و در آن را قفل کرد. آن شب را در آنجا خوابیدیم، اما صبح وقتی خانواده‌اش متوجه شدند مجبور شدیم آنجا را ترک کنیم و در به‌در خانه دوستان او که افراد معتاد و نادرستی بودند شویم.

تمام این لحظات زیرچشمی حالات پدر را زیر نظر دارم، کوهی را می‌بینم که هر لحظه خرد می‌شود، کوهی که از درون فرو می‌ریزد، پدری که گاهی یواشکی نم کنار چشمانش را با سر انگشتانش پاک می‌کند، آهو بچه‌تر از این است که متوجه باشد شنیدن این واگویه‌های دردناک برای یک پدر چقدر سخت و جانگداز است.

به ماموران التماس کردم من را با خود به کلانتری ببرند 
دختر که همچنان گرم صحبت است، برایم شرح می‌دهد: روز سوم دوباره مجبور شدیم به خانه پدر بهزاد برگردیم، چون جایی نداشتیم، اما شرایط خیلی سخت بود، بهزاد به بهانه‌های مختلف من را کتک میزد به همین خاطر شب با برادرش فرار کردم تا صبح من را به جای امنی ببرد، هر چه اصرار کردم دوستم مهناز راضی نشد با من بیاید و در خانه پدری آن پسر ماند. آن شب را تا صبح در بیابانی که نزدیک خانه‌شان بود، گذراندیم. صبح تازه هوا روشن شده بود حدود ساعت ۵ صبح بود که راه افتادیم تا به آن محل مثلا امن برویم، گشت نیروی انتظامی به ما مشکوک شد، چون آن پسر الکل مصرف کرده بود حال طبیعی نداشت من هم قبل از فرار از خانه آنها، چندین ساعت دود مواد مخدر استشمام کرده بودم و گیج بودم.

او از لحظه مواجهه با پلیس اینطور می‌گوید: وقتی گشت نیروی انتظامی ما را گرفت از من پرسید آدرس خانه تان کجاست، قبل از اینکه من جواب دهم آن پسر آدرس خانه خودشان را داد و به دروغ آنجا را خانه ما معرفی کرد، من کمی گیج بودم ماموران کلانتری من را جلوی آن خانه پیاده کردند و خواستند بروند که مادر آن پسر بیرون آمد و با الفاظ خیلی رکیک من را متهم به فراری دادن پسر نوجوانش کرد، در حالی که من خودم به تحریک و تشویق پسر بزرگتر آن زن آواره کوچه و خیابان شده بودم، آن برخورد برایم خیلی گران آمد و به ماموران التماس کردم من را با خود به کلانتری ببرند بالاخره راضی شدند و من را با خود بردند، در آن لحظه فکر کردم پناه بردن به قانون هر تاوانی داشته باشد از این دربدری و تحقیری که گرفتارش شده‌ام بهتر است.

متوجه شدم دخترم توسط یک باند اغفال شده و تصمیم به فرار گرفته است
پدر آهو که شب فرار در شیفت کاری بوده از صبح آن روز برایم این‌گونه روایت می‌کند: به‌خاطر مشاجره‌ای که روز قبل با دخترم داشتم هدیه‌ای که یکی از همکارانم برایم به‌عنوان تبرک از حرم امام رضا (ع) آورده بود را برایش آوردم تا ناراحتی روز قبل را از دلش دربیاورم، در اتاقش را که باز کردم صدایش کردم، اما جواب نداد. پتو را که پس زدم دیدم آهو نیست او دو بالشت را زیر پتو گذاشته بود! حس آن لحظه اصلا قابل وصف نیست اتاق دور سرم می‌چرخید، نمی‌دانم چقدر زمان برد تا به حال طبیعی برگشتم اولین کاری که کردم با ۱۱۰ تماس گرفتم آن‌ها مرا راهنمایی کردند و با معاونت اجتماعی ناجا، پلیس امنیت اخلاقی ارتباط گرفتم.

حبیب آقا ادامه می‌دهد: با راهنمایی پلیس امنیت اخلاقی به معاونت دادستانی عمومی و انقلاب مرکز خراسان رضوی آمدم و گزارش رفتن دخترم را دادم و نامه‌ای برای پلیس امنیت اخلاقی را گرفتم. وقتی به خانه برگشتم یادم آمد گوشی آهو دست من است با دسترسی به اطلاعات آخرین تماس‌ها و چک کردن ارتباطات او در گروه‌های تلگرامی و چت‌های خصوصی او متوجه شدم دخترم توسط یک باند فساد اغفال شده و تصمیم به فرار گرفته است؛ آن لحظه برایم خیلی دردناک بود یعنی عمق فاجعه را برایم بیشتر کرد بلافاصله با همان حالی که واقعا مساعد نبود به پلیس فتا رفتم این اطلاعات را در اختیار پلیس گذاشتم تا بررسی‌های بیشتری انجام دهند و زودتر به سرنخ برسند.

فرار آهو قرار را از خانه برد
لحظه‌ای سکوت می‌کند و دوباره ادامه می‌دهد: فرار آهو از خانه در همان مدت کوتاه کل خانواده را دچار مشکل کرد. مادرش برای اینکه همسایه‌ها صدای گریه و شیونش را نشنوند چادرش را بین دندان‌هایش می‌فشرد و گریه می‌کرد، دختر پنج ساله‌ام روز دوم از غصه و دلتنگی برای خواهرش در بیمارستان بستری شد و پسرم دچار افسردگی شد، اما در همان حال سعی می‌کرد من و مادرش را دلداری دهد. هر لحظه منتظر بودم جنازه دخترم را از گوشه یک بیابان یا کنار یک خرابه پیدا کنند و تحویلم دهند، هیچ چیز بهتر ازین به ذهنم نمی‌رسید، خودم شب‌ها بیابان‌ها و خرابه‌های اطراف شهر را می‌گشتم شاید نشانی از آهویم پیدا کنم.

حبیب آقا از عشق زیادش نسبت به آهو می‌گوید و اعتراف می‌کند کارش اشتباه بوده که بخاطر این علاقه وافر دخترش را در غل و زنجیر کرده و آنقدر عرصه را برایش تنگ کرده که ندانسته و ناخواسته در دام یک باند خلافکار بیفتد.

پدر می‌گوید: وقتی این اتفاق افتاد اول خجالت می‌کشیدم به دیگران بگویم، اما بعد تنها چیزی که برایم مهم بود پیدا کردن آهو بود، بنابراین به همه دوستان و آشنا‌ها سپردم تا کمکم کنند. صبح روز سوم بود که از کلانتری با من تماس گرفتند و خبر پیدا شدن دخترم را دادند، در آن لحظه با اینکه از پیدا شدنش خوشحال بودم، اما استرس همه وجودم را گرفته بود، نمی‌دانستم الان قرار است او را در چه وضعیتی ببینم، اصلا از شنیدن آنچه بر سرش آمده وحشت داشتم؛ حسی که با هیچ کلمه‌ای توصیف نمی‌شود، از مواجهه با آهو ترس داشتم، نمی‌دانستم آن لحظه چه برخوردی خواهم داشت؛ بنابراین از برادرم خواهش کردم همراه من به کلانتری بیاید و با آهو صحبت کند و به او اطمینان بدهد که به‌عنوان یک پدر مثل همیشه حمایتش می‌کنم به خانه برگردد و به بهزیستی نرود، شاید باورتان نشود هر روز بعد فرار آهو برای ما ۱۰ سال گذشت.

حبیب آقا جوری با صدای بغض آلود این جملات را می‌گوید که تمام مفهوم پدر و غیرت پدرانه را به یکباره در ذهنم پمپاژ می‌کند، احساس می‌کنم حتی اگر کسی زبان فارسی نداند و این جملات را بشنود تنها مفهومی که در ذهنش شکل می‌گیرد پدر باشد و بس.

پدر وقتی با برادرش وارد کلانتری شده خودش به ماموران اعلام کرده به لحاظ روحی حال مساعدی ندارد و نیاز دارد با یک مشاور صحبت کند تا کمی بر هیجانات درونی خود غلبه کند.

عمو در این فاصله با آهو صحبت می‌کند تا او مجاب شود هنوز هم خانه برایش امن‌ترین جای دنیاست.

من هنوز دخترم
آهو آن لحظات را اینطور روایت می‌کند: وقتی با عمو و مشاور کلانتری صحبت کردم در نهایت تصمیم گرفتم به خانه پدربزرگم بروم و تا مساعد شدن شرایط روحیم در آنجا باشم، نخواستم اول به خانه بروم، چون سختگیری‌های زیاد والدینم را باعث و بانی این تصمیم غلط می‌دانستم، من بابت این اشتباه، روز‌ها و شب‌های سختی را گذرانده بودم و با تمام وجودم درد این اشتباه را حس می‌کردم به همین خاطر آمادگی حضور در خانه را نداشتم. چند روزی در خانه پدر بزرگ وعمویم سرکردم. آن‌ها طوری رفتار می‌کردند که انگار اتفاقی نیفتاده کم کم آرامشم را به دست آوردم، یک نگرانی بزرگ، اما از طرف عمه و مادربزرگم وجود داشت که پس از مراجعه‌ای که به همراهشان به پزشک داشتم خیالشان راحت شد و مطمئن شدند در این مدت، آسیبی که دامنم را آلوده کند، ندیده‌ام.

سرش را به زیر می‌اندازد، انگار از پدرش خجالت می‌کشد، با صدایی آرام و حیایی که ویژگی دختر ایرانی است، می‌گوید: من هنوز دخترم.

آهو حالا یک ماهی می‌شود به خانه برگشته است، او دوباره حس شیرین بودن در خانواده را با تمام وجود می‌چشد، آرامش خانه پدری که حالا قدر خشت خشتش را می‌داند…

حبیب آقا در ادامه از پیگیری‌هایش از پلیس فتا و امنیت اخلاقی برای پیدا کردن اعضای باند فسادی که دخترش را برای فرار از خانه تشویق کرده‌اند، می‌گوید و خدا را شکر می‌کند که دخترش حالا کنارش نشسته است.

۸۰ درصد خودم در این تصمیم اشتباه مقصرم
آهو برای خودش در ارتکاب این اشتباه سهم ۸۰ درصدی قائل است و ۲۰ درصد خانواده را مقصر می‌داند.

او می‌گوید: انتظار این برخورد حمایتگرانه را از خانواده‌ام نداشتم، واقعا فکر می‌کردم من را برای همیشه از خودشان می‌رانند، اما این‌طور نبود.

آهو با همان حالت معصومانه برایم تعریف می‌کند: شب اول که فرار کردم حتی صدقه انداختم به حرم امام رضا (ع) رفتم و از او خواهش کردم مراقبم باشد یقین دارم همین باعث شد که تا لب پرتگاه رفتم و برگشتم و آسیبی ندیدم، درحالی که ممکن بود بلا‌های خیلی بد و غیر قابل جبرانی بر سرم بیاید، اما امام رضا (ع) ضامنم شد.

طبق گفته آهو، دوستش مهناز هم با سرنخ‌هایی که او به پلیس داده نجات پیدا کرده است و حالا در بهزیستی نگهداری می‌شود.

آهو برای دختران چند توصیه دارد
آهو تجربه تلخش را این‌گونه روایت می‌کند: این تجربه را به قیمت گزافی به دست آوردم و دلم نمی‌خواهد اتفاقاتی که بر اثر یک تصمیم اشتباه برایم رخ داد و سختی‌هایی که در همان چند روز دیدم برای هیچ دختر دیگری پیش بیاید.

او می‌گوید: از قول من به دختر‌ها بگویید حتما در خانواده یک دوست صمیمی داشته باشند که بتوانند با اطمینان همه مشکلاتشان را با او در میان بگذارند، من اگر مشکلم را با کسی در میان می‌گذاشتم کارم به فرار نمی‌کشید. تحمل کردن سختی‌هایی که در خانه هست خیلی خیلی راحتتر از مشکلات و آسیب‌های بیرون از خانه است.

او مبتلا به اختلال شیدایی است
پدر می‌گوید: زمانی که برای مشکل دخترم به دادگستری مراجعه کردم و گفتم دخترم پیدا شده، من را به مرکز مشاوره بهزیستی معرفی کردند، وقتی دخترم را به آنجا بردم متوجه شدم آهوی من مبتلا به بیماری شیدایی است. از آن به بعد دخترم تحت نظر روانپزشک قرار گرفت و مشخص شد یکی از دلایل مهم فرارش از خانه همین بیماری بوده که ما سال‌ها از آن بی خبر بوده‌ایم.

حبیب آقا ادامه می‌دهد: ما در واقع رفتار‌های آهو را به پای هیجانات دوره نوجوانی او می‌نوشتیم، اما خبر نداشتیم که این بچه به خاطر ابتلا به این بیماری دچار چه آسیب‌هایی می‌شود.

مددکار معاونت دادستانی عمومی و انقلاب مرکز خراسان رضوی هم در این لحظه به ما می‌پیوندد و توضیح می‌دهد: بعضی نوجوانان دچار یک سری اختلالات روانی می‌شوند که خانواده‌ها بی خبرند و فرزندشان را سرکوب می‌کنند و بار‌ها و بار‌ها من در کار خودم شاهد بوده‌ام همین اختلالات باعث فرار از خانه، درگیری با خانواده و تن دادن به ارتباط با جنس مخالف می‌شود.

او می‌گوید: الان که بیماری آهو تشخیص داده شده باید یک مدت تحت نظر پزشک دارو مصرف کند تا بهبودی حاصل شود، او  یک دختر تیزهوش و پرانرژی است، اما دچار یک اختلال روانی بوده است و خانواده هم بی خبر بوده‌اند.

طبق گفته مددکار، هوش و روان دو مقوله جدا از هم هستند و اینکه یک نفر از هوش بالایی برخوردار باشد به این معنی نیست که دچار مشکل یا اختلال روحی نمی‌شود.

صحبتهایمان به پایان رسیده، از پدر و دختر خداحافظی می‌کنم، چند قدم نرفته دوباره برمی‌گردم سر تا پای آهو را انداز برانداز می‌کنم، چقدر خوشحالم که او زنده است، که نفس می‌کشد که قربانی تعصبات کور نشد، که امام رضا (ع) ضامنش شد، خوشحالم او پدری دارد که مثل کوه پای اشتباه دخترش ایستاده و خطای خودش را هم پذیرفته، حبیب آقا حالا سعی در جبران دارد، آهو هم.

دکتر حمیدرضا رحیمی با اعلام این خبر افزود: هم اینک مصوب شد که برخی محدودیت ها برای کنترل کرونا در این کلانشهر اعمال شود.

وی ادامه داد: براساس اعلام اخیر ستاد ملی مقابله با کرونا، گروه 3 و 4 موارد ویژه شامل تعطیلی و محدودیت در این استان و به ویژه مشهد اجرا خواهد شد.

رحیمی خاطرنشان کرد: دانشگاه ها، مدارس، حوزه های علمیه، آموزشگاه های زبان و کتابخانه ها در حوزه آموزش، مهدهای کودک، استخرها، سینما و مراکز هنری و فرهنگی، موزه ها، تالارهای پذیرایی، سالن های زیبایی بانوان در حوزه اصناف، کاهش زمان فعالیت های مترو و اتوبوسرانی، مساجد و تکایا و آزمون های حضوری در تمامی رشته های تحصیلی تعطیل خواهند بود.

مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: در گروه چهار فعالیت های آسیب زا، برگزاری هرگونه مراسم و همایش اجتماعی، فرهنگی و مذهبی تعطیل می شود.

وی افزود: رشته های ورزشی پرخطر و پر برخورد همانند کشتی و رشته های رزمی همچنان ممنوع و تعطیل خواهد بود و مدارس شبانه روزی نیز فعالیت شان متوقف خواهد شد.

قاضی علی اکبر احمدی‌نژاد روز یکشنبه گفت: موضوع فوت این دختر ۱۰ ساله در بیمارستان دو شب گذشته اعلام و موضوع در دستور قرار گرفت.

وی ادامه داد: پس از گزارش پزشکی قانونی مشخص شد این دختر بر اثر شکستگی مهره کمر و خونریزی داخلی جان خود را از دست داده ‌است.

بازپرس ویژه قتل عمد دادسرای مشهد گفت: این دختر بچه هنگام انتقال به بیمارستان فاید علایم حیاتی بوده است.

احمدی نژاد افزود: مقتوله با نامادری و پدر خود زندگی می‌کرده که نامادری دختر دستگیر شده است و تحقیقات در این خصوص ادامه دارد.

یازدهم مهر سال 95، مرد 51 ساله ای که برای ملاقات با زن 28 ساله از تهران به مشهد آمده بود، در مجتمع مسکونی معروف به فاز 3 به کمین موتورسوار 33 ساله ای نشست که همسر «س» (زن 28 ساله) بود. وقتی مرد موتورسوار به نزدیکی مجتمع مسکونی رسید او ناگهان با تیغ موکت بری به جوان 33 ساله موتورسوار حمله کرد و شاهرگ گردنش را برید ولی زمانی که قصد فرار از مهلکه را داشت به همت یک شهروند وظیفه شناس به چنگ قانون افتاد.
«حسن. الف» پس از انتقال به پلیس آگاهی خراسان رضوی، مدعی شد که «محسن» (مقتول) برای دختر خاله اش ایجاد مزاحمت کرده و قصد ارتباط شوم با او را داشته است اما متهم این پرونده جنایی در اولین جلسه بازپرسی زوایای پنهان این پرونده جنایی را افشا کرد و با دروغ خواندن اظهارات قبلی خود به قاضی سید جواد حسینی(قاضی ویژه قتل عمد در زمان وقوع حادثه) گفت: من در یک شرکت حمل و نقل هوایی در تهران کار می کنم و از طریق یک تماس تلفنی با زن 28 ساله ای که ساکن مشهد بود آشنا شدم که این آشنایی مدتی بعد به روابط پنهانی انجامید.

به همین منظور چند بار به مشهد سفر کردم و با زن جوان قرار ملاقات گذاشتم اما از حدود 20 روز قبل پیامک هایی از یک شماره تلفن ناشناس برایم ارسال می شد که محتویات آن نشان می داد زن جوان با همسرش اختلافات زیادی دارد. در همین اثنا نیز مبلغ 300 هزار تومان پول به شماره حسابی که برایم ارسال کرده بود واریز کردم! اگرچه قبلا گفته بودم مقتول 33 ساله با دختر خاله ام ارتباط داشت اما این حرف ها دروغ بود و من برای رهایی از مجازات این جملات را بر زبان راندم. متهم 51 ساله در ادامه اعترافاتش گفت: آخرین بار روز شنبه (روز حادثه) به مشهد آمدم تا آن زن را دوباره ملاقات کنم به همین خاطر سنگ ریزه ای به پنجره منزل او پرت کردم ولی زن مذکور تکه کاغذی برایم انداخت که روی آن نوشته بود به خاطر این که مادرش در منزل آن هاست نمی تواند مرا ملاقات کند این بود که من منتظر ماندم تا او فرزندش را به مدرسه ببرد ولی باز هم امکان ملاقات ما فراهم نشد. درحالی که در همان محل منتظر بودم ناگهان همسر او را دیدم که سوار بر موتورسیکلت بود ،به طرف او رفتم و با تیغ موکت بری دو ضربه به گردنش زدم که پس از آن هم توسط یکی از شهروندان دستگیر شدم.

با صدور دستورات ویژه قضایی، زن جوان نیز توسط کارآگاهان اداره جنایی پلیس آگاهی خراسان رضوی دستگیر شد و مورد بازجویی قرار گرفت. این زن 28 ساله ضمن تایید اعترافات متهم گفت: حدود یک سال قبل شماره تلفنی را که روی کاغذی نوشته شده بود پیدا کردم و با آن شماره تماس گرفتم وقتی مردی پاسخ تلفن را داد به طور اتفاقی نام مردی را بر زبان راندم و بدین ترتیب رابطه تلفنی ما با یکدیگر آغاز شد و او چند بار برای ملاقات با من به مشهد آمد اما از حدود یک ماه قبل دیگر نمی خواستم با آن مرد رابطه ای داشته باشم چرا که شماره تلفن پنهانی ایرانسل من نیز سوخته بود به همین دلیل با گوشی تلفن مرد نقاشی که در حال نقاشی ساختمان منزلمان بود با آن مرد تماس گرفتم و گفتم دست از سر من بردارد ولی من پولی از او دریافت نکرده ام. وی در پاسخ به سوال قاضی که پرسید چرا با مرد 51 ساله رابطه داشتی؟ گفت: همسرم به من محبت نمی کرد و گاهی نیز مرا کتک می زد! گزارش خراسان حاکی است، این گونه بود که قاضی حسینی دستور دستگیری نقاش ساختمان را نیز صادر کرد و کارآگاهان با هدایت و فرماندهی مستقیم سرهنگ محمدرضا غلامی ثانی (رئیس اداره جنایی) مرد نقاش را نیز به پنجه عدالت سپردند.

این مرد هم که پیامک های زیادی از گوشی تلفنش برای مرد 51 ساله ارسال شده بود در بازجویی ها گفت: وقتی به رابطه زن جوان و آن مرد پی بردم از او خواستم مبلغی را به حسابم واریز کند اما او وقتی به موضوع مشکوک شد که چرا شماره حساب مربوط به یک مرد را در اختیار وی گذاشته ام دوباره پیامکی از طرف آن زن ارسال و عنوان کردم که شماره حساب مربوط به شوهر دوستم است! و این گونه 300 هزار تومان به حسابم واریز شد. نقاش 27 ساله ادامه داد: من پیامک های عاشقانه از طرف زن جوان برای مرد 51 ساله می فرستادم و چنین وانمود می کردم که قصد گرفتن طلاق از همسرم را دارم! و او نیز پاسخ داد: من می آیم و کار را تمام می کنم! این گزارش حاکی است، پس از آن که متهم 51 ساله مهرماه سال 95، صحنه جنایت را در حضور قاضی حسینی بازسازی کرد، ادامه تحقیقات در این پرونده جنایی را قاضی کاظم میرزایی (قاضی ویژه قتل عمد مشهد) به عهده گرفت چرا که قاضی سیدجوادحسینی به سمت معاون دادستان مرکز خراسان رضوی منصوب شده بود.

بنابراین گزارش، با صدور کیفرخواست در دادسرای عمومی و انقلاب، این پرونده جنایی در شعبه پنجم دادگاه کیفری یک خراسان رضوی مورد رسیدگی دقیق قرار گرفت و متهم پای میز محاکمه ایستاد. قضات باتجربه شعبه پنجم دادگاه کیفری یک پس از برگزاری چندین جلسه محاکمه، ارتکاب جرم توسط مرد 51 ساله را محرز دانستند و او را در حالی با استناد به مواد قانونی به قصاص نفس محکوم کردند که زن 28 ساله نیز به تحمل زندان طویل المدت محکوم شد. با تایید حکم دادگاه در شعبه نهم دیوان عالی کشور، این پرونده جنایی به اجرای احکام دادسرای عمومی وانقلاب مشهد ارجاع شد و بدین ترتیب با فراهم شدن مقدمات اجرای حکم قصاص نفس و به دنبال صدور دستوری از سوی قاضی محمدرضا دشتبان (معاون دادستانی مرکز خراسان رضوی) قاتل هوسباز سپیده دم سه شنبه گذشته در زندان مرکزی مشهد پای چوبه دار رفت و پس از طی تشریفات قانونی با نظارت قاضی زرگر (قاضی باتجربه اجرای احکام دادسرای مشهد) به دار مجازات آویخته شد و این گونه «مرگ سیاه» به «طناب هوس» گره خورد تا فرجام این پرونده هوسبازی، درس عبرتی برای آنانی باشد که هنوز در منجلاب مرداب هوس دست و پا می زنند.

در ادامه برخورد با جریانات مدعی مهدویت، افرادی با نام‌های آقای «م.ک» و خانمی به نام «م.ه» که ادعاهای دروغینی نظیر دارا بودن کرامات خاص و بعضاً ارتباط با امام زمان داشته و اقدام به اغفال بانوان جوان در مشهد می‌نمودند، مورد شناسایی و دستگیری قرار گرفته‌اند.

سعید حسینقلی زاده مقدم در مشهدمقدس اظهار داشت: سرویس‌دهی کامل سازمان از روز سه‌شنبه ششم خرداد ماه در کلیه خطوط سطح شهر آغاز خواهد شد، بر همین اساس آماده سازی ناوگان در حال انجام است.
مدیرعامل سازمان اتوبوسرانی شهرداری مشهد بیان کرد: در حال حاضر کلیه ناوگان سازمان در توقفگاه‌ها در حال آماده سازی است.
وی افزود: با توجه به تعطیلی خدمات رسانی در روزهای عید سعید فطر،  نظافت داخلی و بیرونی کلیه ناوگان، ضدعفونی داخلی ناوگان نظیر صندلی‌ها، لوله‌ها، شیشه‌ها و دستگاه‌های بلیت الکترونیک و بازدید فنی ناوگان در حال انجام است تا از فردا کلیه خطوط سطح شهر با ظرفیت حداکثری سرویس‌دهی داشته باشند.
همچنین براساس اعلام معاون شهردار مشهد قرار است فعالیت ناوگان مترو مشهد نیز از فردا از سرگرفته شود.
بر این اساس قرار است قطار شهری مشهد از ساعت ۶ صبح تا ۲۰ به شهروندان مشهدی خدمت‌رسانی کند.