بعد از سال‌ها که موضوع انتشار غیرقانونی آثار سینمایی به یکی از دغدغه‌های جدی اهالی سینما و فعالان صنعت سرگرمی تبدیل شده است، بار دیگر شاهد تکرار پدیده‌ای هستیم که پیش‌تر نیز چندین‌بار فضای فرهنگی و اقتصادی سینما را تحت تأثیر قرار داده بود؛ پدیده‌ای که طی آن برخی فیلم‌ها ـ که یا در مسیر اخذ مجوز نمایش متوقف می‌شدند یا در نهایت هرگز به اکران عمومی نمی‌رسیدند ـ سر از فضای مجازی درمی‌آوردند. نسخه‌هایی که به اصطلاح «قاچاق» می‌شدند و گاه حتی کیفیت تصویری بالایی داشتند، تا آنجا که تماشاگر احساس می‌کرد فیلم را روی پرده سینما می‌بیند.

به گزارش فارس، اما این بار ماجرا شکل دیگری پیدا کرده است. این بار نه فیلمی توقیفی یا بلاتکلیف، بلکه اثری در حال اکران گرفتار چنین سرنوشتی شده است؛ اتفاقی کم‌سابقه که ریشه‌های آن را باید در سال‌هایی جست‌وجو کرد که هنوز فضای رسانه‌ای تا این اندازه دیجیتالی نشده بود.

همان روزگاری که برای نخستین بار نسخه‌ای با کیفیت پرده سینما، درست در میانه فروش و استقبال مردمی، به دست مخاطبان در فضای مجازی رسید و معادلات فروش یک فیلم پرمخاطب را به هم ریخت. حالا، پس از گذشت بیش از یک دهه، این اتفاق دوباره تکرار شده و این بار فیلم مرد عینکی قربانی شده است؛ نسخه‌ای از آن به شکلی کاملاً مبتدیانه، اما همزمان با حضور روی پرده، از روی نمایش سینمایی کپی و در شبکه‌های غیررسمی منتشر شده است.

در کنار آن، طی همین مدت کوتاه، نسخه‌ای از فیلم صددام نیز با کیفیتی پایین و به همان شیوه ابتدایی «از روی پرده» در فضای مجازی دست به دست می‌شود. به این ترتیب، تنها ظرف کمتر از دو هفته، دو فیلم پرفروش از ژانر کمدی، که جزو آثار شاخص گیشه بودند، با کپی‌های پرده‌ای و کیفیتی یادآور دهه ۸۰ در معرض قاچاق قرار گرفته‌اند.

البته صددام و مردعینکی هر دو به ترتیب در رتبه‌های سوم و چهارم جدول فروش آثار سینمایی سال ۱۴۰۴ قرار دارند و در مجموع ۲۰۷ میلیارد تومان فروش داشته‌اند و ۲.۵ میلیون را هم به سینما کشانده‌اند.

به نظر می‌رسد با وجود همه هشدارها، پیگیری‌های قضایی و تلاش‌های صنفی، قاچاق نسخه‌های اصلی ـ چه در دوران اکران سینمایی و چه پس از انتشار در نمایش خانگی ـ نه‌تنها متوقف نشده، بلکه با پیشرفت ابزارهای ضبط، تکثیر و انتقال داده، حتی سریع‌تر و گسترده‌تر از گذشته رخ می‌دهد.

تکرار تجربه «مرد عینکی» و «صددام» بار دیگر نشان می‌دهد که این معضل قدیمی هنوز هم می‌تواند ضربه‌ای به پیکره سینما ایران بزند؛ آن هم درست در لحظاتی حساس که فروش گیشه یا عرضه رسمی آثار، تعیین‌کننده سرنوشت اقتصادی یک فیلم و اعتماد تماشاگران به چرخه قانونی نمایش است.

ساخت فیلم جدید «اودیسه» ساخته کریستوفر نولان در منطقه‌ای مورد مناقشه، با اتقادهایی همراه شده است.

به گزارش ایسنا، سازمان‌دهندگان جشنواره بین‌المللی فیلم صحرای غربی (FiSahara) از کریستوفر نولان به دلیل فیلمبرداری بخشی از فیلم جدید اقتباسی خود از «اودیسه» در شهری از صحرای غربی که تحت اشغال مراکش قرار دارد، انتقاد کرده‌اند و هشدار این اقدام می‌تواند به عادی‌سازی دهه‌ها سرکوب منجر شود.

فیلم حماسی نولان که بازیگرانی همچون مت دیمون، شارلیز ترون، زندایا، لوپیتا نیونگو و آن هاتاوی در آن حضور دارند، قرار است در ۱۷ جولای ۲۰۲۶ اکران شود.

طبق اعلام استودیوی هالیوودی یونیورسال، این پروژه به‌عنوان «یک حماسه اکشن اسطوره‌ای که در سراسر جهان فیلمبرداری شده» توصیف شده و با فناوری جدید فیلمبرداری آیمکس ساخته می‌شود.

با این حال، تصمیم به فیلمبرداری در شهر ساحلی داخلا در صحرای غربی که از زمان خروج اسپانیا در سال ۱۹۷۶ توسط مراکش ضمیمه و اشغال شده، انتقادهای تندی را از سوی فعالان صحراوی و تبعیدی‌هایی که مجبور به ترک سرزمین خود شده‌اند، برانگیخته است.

سینمای ایران در سال جاری به آماری در زمینه جذب مخاطب دست یافته که طی ۲۳ سال اخیر به دست نیاورده بود، تا امروز بیش از ۲۷ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر به سینما رفتند که این آمار از ابتدای دهه ۸۰ تا به امروز محقق نشده بود.

به گزارش ایرنا، با فروش شب گذشته، تعداد مخاطبان سینما در سال ۱۴۰۲، از مرز ۲۷ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر فراتر رفت تا این آمار، رکورد تعداد مخاطبان سینما طی ۲۳ سال اخیر را بشکند. درواقع سینمای ایران پس از سال ۷۹ که ۳۳ میلیون مخاطب را تجربه کرد، هیچ‌گاه به‌مانند امسال مخاطب نداشته است.

سینماها در بهار امسال، ۶ میلیون و ۳۰۰ هزار مخاطب داشتند. در فصل تابستان به دلیل تلاقی این فصل با ماه‌های محرم و صفر، تعداد مخاطبان سینما به ۴ ملیون و ۵۰۰ هزار نفر تقلیل پیدا کرد. شمار مخاطبان در پائیز به ۹ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر رسید و در زمستان نیز تا پایان شب گذشته، ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر به سینما رفتند. علاوه بر این، ۷۱۵ هزار نفر نیز طی ماه‌های ابتدایی امسال، به تماشای فیلم‌های به‌جا مانده از اکران سال گذشته نظیر ملاقات خصوصی، بخارست و… نشستند تا تعداد مخاطبان سینما، برای سال جاری به ۲۷ میلیون و ۵۱۵ هزار نفر برسد.

فسیل، هتل، بچه زرنگ، شهر هرت، هاوایی، بچه زرنگ و ویلای ساحلی، ۶ فیلم اکران امسال هستند که موفق شدند تا به امروز، بیش از ۶۰ میلیارد فروش داشته باشند. فسیل که رکوردشکنی کرد و توانست با ۷ میلیون و ۵۰۰ هزار مخاطب و ۳۲۵ میلیارد تومان فروش، به دومین فیلم پرمخاطب سینمای پس از انقلاب کشور تبدیل شود. فسیل در شرایطی دومین فیلم پرمخاطب پس از انقلاب شمرده می‌شود که طی یک سال نخست نمایش خود به این میزان مخاطب دست یافته است حال آن‌که عقاب‌ها (به‌عنوان پرمخاطب‌ترین فیلم پس از انقلاب) در سال نخست نمایش خود، کمتر از ۴ میلیون مخاطب داشته است.

سینمای ایران در شرایطی به بیش از ۲۷ میلیون و ۵۰۰ هزار مخاطب رسیده که این میزان برای سال گذشته، ۱۳ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر بوده است

هتل نیز در کمال بی‌ادعایی، به دومین فیلم پرمخاطب این جدول تبدیل شد. این فیلم موفق شد تا در کمتر از ۵ ماه و نیم از آغاز نمایش خود، ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار مخاطب داشته باشد. انیمیشن بچه زرنگ توانست ۱ میلیون و ۹۰۰ هزار مخاطب داشته باشد. شهر هرت نیز ۱ میلیون و ۸۵۰ هزار مخاطب جذب کرد. هاوایی نیز طی ۲ ماه نخست نمایش خود، ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار مخاطب داشت. ویلای ساحلی نیز با ۱ میلیون و ۳۵۰ هزار مخاطب، در رده ششمین فیلم پرمخاطب امسال قرار گرفته است.

البته که سینمای ایران علاوه بر جذب مخاطب انبوه و گیشه خوب خود، رکوردهای دیگری را نیز به ثبت رسانده است. سینمای ایران موفق شد تا در روز سه‌شنبه ۲۳ آبان‌ماه ۱۴۰۲، با جذب ۲۸۲ هزار مخاطب، پرمخاطب‌ترین روز ۴ سال اخیر سینماها را رقم بزند. هر چند که احتمالا این روز، پرمخاطب‌ترین روز یک دهه اخیر نیز به شمار می‌رود.

سینمای ایران در شرایطی به بیش از ۲۷ میلیون و ۵۰۰ هزار مخاطب رسیده که این میزان برای سال گذشته، ۱۳ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر بوده است. بنابراین میزان مخاطبان امسال سینما نسبت به مدت زمان مشابه سال گذشته، رشدی ۱۰۰درصدی را تا به امروز تجربه کرده است.

میزان مخاطبان سینما در سال ۱۴۰۱، ۱۳ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر بود. این آمار برای سال ۱۴۰۰، ۷ و ۲۰۰ هزار نفر است.

طبق این گزارش، در سال ۹۹، ۷۰۰ هزار نفر

در سال ۹۸، ۲۶ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر

در سال ۹۷، ۲۷ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر

در سال ۹۶، ۲۲ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر

در سال ۹۵، ۲۵ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر

در سال ۹۴، ۱۳ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر

در سال ۹۳، ۱۲ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر

در سال ۹۲، ۹ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر

در سال ۹۱، ۱۰ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر

در سال ۹۰، ۱۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر

در سال ۸۹، ۱۱ میلیون نفر

در سال ۸۸، ۱۸ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر

در سال ۸۷، ۱۵ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر

در سال ۸۶، ۱۴ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر

در سال ۸۵، ۱۶ میلیون نفر

در سال ۸۴، ۱۵ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر

در سال ۸۳، ۱۶ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر

در سال ۸۲، ۱۳ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر

در سال ۸۱، ۱۸ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر

در سال ۸۰، ۲۱ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر

و در سال ۷۹، ۳۳ میلیون نفر به سینما رفتند.

مهندسی خوبی برای تفویض موفقیت سینمای ۱۴۰۲ به سال آینده صورت گرفته است. سینما سهم قابل‌توجهی در سبد سبک زندگی جدید خانواده‌ها دارد که سبب می‌شود تا گیشه سینمای ۱۴۰۳، با استقبال بیش از ۳۳ میلیون مخاطب، بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ میلیارد تومان در گردش باشد

آخرین آمار افزایش میزان مخاطبان سینما، پس از امسال، به سال ۷۹ بازمی‌گردد که طی این سال، ۳۳ میلیون نفر به سینما رفتند. اگر شورای صنفی نمایش برای بازه تابستان که پس از نوروز، طلایی‌ترین فصل اکران است و البته دوره بهمن و اسفند امسال، برنامه خوبی در حوزه نمایش فیلم‌های قدرتمند داشت، سینمای امسال پتانسیل گذشتن از ۳۳ میلیون مخاطب سال ۷۹ را نیز داشت اما متاسفانه فرصت طلایی تابستان با ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار مخاطب سوخت شد و برای بهمن و اسفند نیز میزان مخاطبان، به یک‌سوم زمان نرمال خود کاهش یافت.

اکنون و بر روی کاغذ، امیدواری‌های بسیاری وجود دارد تا تعداد مخاطبان سینما برای سال آینده از مرز ۳۳ میلیون نفر عبور کند. اگر برای اکران نوروز امسال، کمدی فسیل، امید پررنگ استقبال از سینماها بود، اکنون حداقل ۲ فیلم در نوروز ۱۴۰۳، واجد چنین شرایطی هستند. کمدی تمساح خونی و درام اجتماعی بی‌بدن می‌توانند با تشکیل یک دوقطبی قدرتمند، مخاطبان بسیاری را به سینماها بکشانند. این ۲ فیلم البته اهرم‌های کمکی خوبی نظیر پرویزخان و آپاراتچی را دارند که آثار دست‌وپابسته‌ای در حوزه جذب مخاطب نیستند.

نکته مهم بسته نوروز ۱۴۰۳ سینماها، مهندسی خوب اکران بوده است. اگر این مهندسی در بازه‌هایی چون عیدفطر، تابستان، محرم و صفر، پائیز، بهمن و اسفند سال آینده لحاظ شود، بی‌شک تعداد مخاطبان سینما، علاوه بر اینکه از مرز ۳۳ میلیون نفر عبور خواهد کرد بلکه تقسیم مخاطب خوبی میان فیلم‌هایی بیشتر صورت خواهد گرفت تا آثار بیشتری به‌عنوان صدرنشینان جذب مخاطب سینمای ۱۴۰۳ مطرح شوند.

بر روی کاغذ، مهندسی خوبی برای تفویض موفقیت سینمای ۱۴۰۲ به سال آینده صورت گرفته است و امیدواری‌ها در میان فعالان سینمایی، به‌مراتب بیشتر از ماه‌ها و سالیان اخیر شده است. سینما هم سهم قابل‌توجهی در سبد سبک زندگی جدید خانواده‌ها دارد که تمام این موارد سبب می‌شود تا با در نظر گرفتن افزایش احتمالی قیمت بلیت، گیشه سینمای ۱۴۰۳، با استقبال بیش از ۳۳ میلیون مخاطب، بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ میلیارد تومان در گردش باشد.

دانلود برادران لیلا ؛ این عبارتی است که این روزها در گوگل بسیار سرچ می شود؛ علت نیز آن است که اواخر سال گذشته، نسخه ای از این فیلم در فضای مجازی قرار گرفت و به سرعت در سایت های دانلود فیلم قرار گرفت. از آنجا که “برادران لیلا” در یک سال اخیر پر خبر بوده و به ویژه حواشی حضور بازیگران آن در جشنواره کن و نیز توقیف اش در ایران جزو خبرهای مهم سینمای ایران در سال گذشته بود.

این فیلم در حالی فضای مجازی را پر کرده است که چندی قبل جواد نوروز بیگی، تهیه کننده آن از آمادگی کارگردان اثر برای اعمال ممیزی های وزارت ارشاد خبر داده بود تا اجازه اکران به برادران لیلا داده شود. با این حال، انتشار گسترده نسخه قاچاق این فیلم و دانلودهای فراوان و البته رایگان این اثر شانس فروش برادران لیلا در سینماهای ایران را بسیار کمرنگ کرده است.

جالب این است که بعد از انتشار این فیلم در سایت های دانلود فیلم، سعید روستایی عکسی از خنده دسته جمعی برادران لیلا را منتشر کرد و برخی آن را نشانه رضایت وی از این اتفاق دانستند؛ حال آن که مالکیت فیلم متعلق به تهیه کننده ای است که هزینه های میلیاردی برای تولید آن کرده است و اینک محصول کار و سرمایه اش را بر باد رفته می بیند.

برادران لیلا فیلمی ایرانی در ژانر درام به نویسندگی و کارگردانی سعید روستایی است که در ۲۰۲۲ به نمایش درآمد.

سعید پورصمیمی، نوید محمدزاده، ترانه علیدوستی، پیمان معادی، فرهاد اصلانی، محمد علی محمدی، نیره فراهانی و مهدی حسینی نیا از بازیگران فیلم هستند. در ۲۵ اسفند ۱۴۰۱ همزمان با انتشار نسخه دیجیتال آن در فرانسه این فیلم در ایران در دسترس قرار گرفت.
این فیلم در ۲۵ مهٔ ۲۰۲۲ در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۲ به نمایش درآمد و برندهٔ جایزهٔ فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم شد.

لیلا (ترانه علیدوستی) زنی چهل ساله و مجرّد است که در خانواده‌ای درگیر با بحران اقتصادی زندگی می‌کند. او در دفتر اداری یک پاساژ کار می‌کند و تنها درآمد ثابت خانواده را دارد اما نه پدر و نه چهار برادرش به حرف او گوش نمی‌دهند. اسماعیل (سعید پورصمیمی) پدر خانواده، پیرمردی تریاکی است که اخیراً نشانه‌های آلزایمر را بروز می‌دهد.
علیرضا (نوید محمدزاده) برادر معقول، کارگری است که به علّت اختلاس صاحب کارخانه تعدیل نیرو شده‌است. پرویز (فرهاد اصلانی) در پاساژ لیلا به عنوان خدمه‌ای که عوارض توالت را دریافت می‌کند مشغول است. پنجمین فرزند او به تازگی متولد شده‌ زیرا همیشه به دنبال فرزند پسر بوده‌است. فرهاد (محمدعلی محمدی) نیز شغل ثابتی ندارد و مدام در حال بدنسازی است.

منوچهر (پیمان معادی) هم آدم دغل‌کاری است که برادرانش را ترغیب به نوعی کلاهبرداری می‌کند که پول پیش‌خرید ماشین را بالا بکشند. اسماعیل چندین سکه طلا پس‌انداز کرده و لیلا پیشنهاد می‌دهد با پول سکه‌ها، واحدی تجاری در پاساژ را بخرند تا بوتیک راه بیندازند.

این بوتیک قرار است در محل فعلی توالت‌های پاساژ باشد. از طرف دیگر بزرگ فامیل فوت می‌کند. اسماعیل همواره به دنبال این مقام بوده زیرا بزرگ فامیل می‌تواند بخشی از کادوهای عروسی‌های فامیل را صاحب شود، پس بنا به رسم خانوادگی، سکه‌هایش را به عنوان کادو عروسی می‌دهد… .

برادران لیلا در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۲ به نمایش درآمد. این فیلم قبل از نمایش در جشنوارهٔ کن پروانه نمایش دریافت نکرد و در ۳۰ خرداد ۱۴۰۱، سازمان سینمایی کشور آن را توقیف کرد. این سازمان گفته که این فیلم «حتی یک مورد» از اصلاحیات را رعایت نکرده‌است.

سازمان سینمایی اعلام کرد که پروانه نمایش فیلم سینمایی «برادران لیلا» به دلیل تخلفات و سرپیچی از مقررات از سوی تهیه کننده و کارگردان آن صادر نمی‌شود.

در ادامه نوروزبیگی – تهیه کننده – خبر از تعقیب قضایی خودش داد و  در پاسخ به اینکه آیا صحت دارد که شنیده می‌شود برای او یک پرونده قضایی تشکیل شده و آیا این موضوع با فیلم «برادران لیلا» ارتباطی دارد؟ گفت: این پرونده قضایی درباره فیلم «برادران لیلا» است و وقتی به دادسرا رفتم هم عنوان اتهامی من به صراحت ساخت این فیلم مطرح شده بود.

۲۵ اسفند ۱۴۰۱ برخی منابع از انتشار نسخه دیجیتال و اکران آنلاین فیلم «برادران لیلا» در فرانسه خبر دادند. همزمان با اعلام این خبر، نسخه قاچاق و غیرقانونی فیلم «برادران لیلا» در فضای مجازی در ایران منتشر شد.

به گزارش ایرنا سومین ساخته سعید روستایی، برخلاف ساخته پیشین او متری شیش و نیم که فقط در فرانسه ۶۰ میلیارد تومان فروخت، اکران جهانی موفقی نداشت و با پخش در ۴ کشور فرانسه، بلژیک، پرتغال و امارات تنها ۳۵ میلیارد تومان فروخت.

برادران لیلا با استقبال خوبی از سوی منتقدان مواجه شد. راتن تومیتوز گزارش داد که ۹۰٪ منتقدان نسبت به فیلم نظری مثبت داشته‌اند این امتیاز بر اساس ۱۰ نقد به دست آمده‌است. فیلم در سایت متاکریتیک نیز نمره ۸۷ از ۱۰۰ را دریافت کرد که به معنای «تحسین جهانی» است.

از سوی دیگر «برادران لیلا» در جدول منتقدان از سوی چهار مجله، امتیاز پایین یک ستاره را دریافت کرده است. منتقدان سه نشریه مطرح سینمایی فرانسه نیز به جدیدترین ساخته روستایی ۲ ستاره و یک نشریه به این فیلم ۳ ستاره اعطا کرده است. منتقدان نشریه اسکرین دیلی از فیلم جدید روستایی استقبال نکردند و به نسبت برخی از دیگر آثار حاضر در کن امتیاز پایینی به آن دادند. برادران لیلا با امتیاز ۲.۳ در بین آثار «متوسط» این دوره قرار گرفت.

منابع: ویکی پدیا، ایرنا، اعتماد، فارس

مهران مدیری فیلم سینمایی «بن‌بست» را می‌سازد.

به گزارش ایسنا، مهران مدیری هفت سال پس از آخرین فیلمش در مقام کارگردان، قصد دارد فیلم جدیدی را با نام «بن‌بست» جلوی دوربین ببرد.

او برای این فیلم به تهیه‌کنندگی علی اوجی به تازگی متقاضی دریافت پروانه ساخت شده است.

وی در سال‌های گذشته در فیلم‌های سینمایی «رحمان ۱۴۰۰» منوچهر هادی، «ما همه با هم هستیم» کمال تبریزی، «درخت گردو» محمدحسین مهدویان و «خائن کشی» مسعود کیمیایی بازی کره بود که از میان آن‌ها فیلم کیمیایی هنوز اکران نشده است.

برای اکران فیلم «خائن کشی» شنیده می‌شد که تقاضا‌هایی برای اکران نوروزی آن مطرح شده، اما سازندگان این فعلا برنامه‌ای برای اکرانش نداشتند.

مدیری که در چند سال اخیر نقش‌های متفاوتی را در بازیگری تجربه کرده، بهمن‌ماه سال گذشته در نشست خبری فیلم «خائن‌کشی» درباره تغییر مسیر کاری‌اش از طنز به آثار جدی گفته بود: هدفی پشت این کار نیست. بیشتر لذت بردن، کار کردن با بزرگان و تجربه کردن است.

عصر ایران ؛ نهال موسوی – محمدرضا شفیعی تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در توییتی گفت که برخی فیلم های سینمایی پلان های خود را با وضعیت حجاب و بی‌حجاب فیلمبرداری می‌کنند.

در متن این توییت آمده است: «امروز متوجه شدم برخی فیلم های سینمایی در حال فیلمبرداری پلان های خود را با دو وضعیت حجاب و بی حجاب برداشت می‌کنن! جنگ ترکیبی دشمن با ایجاد محاسبات غلط برای برخی سینماگران، با بصیرت آنها چه کرده است؟!»

یعنی تصور کنید در نمایی از فیلم که دو بازیگر زن و مرد حضور دارند، یک بار پلان را می‌گیرند به شکلی که خانم بازیگر روسری به سر دارد و بعد از آن دوباره همان پلان را تکرار می‌کنند بدون این که بازیگر خانم روسری به سر داشته باشد. حال هر کدام چند برداشت ظول می‌کشد تا یازی‌ها و همه چیز خوب باشد و مورد تائید کارگردان، فیلمبردار، صدابردار و … خدا داند.

این مدل فیلمسازی برای بار اول نیست ولی در سینمای ایران سابقه‌ای ندارد. مثلا مرحوم مصطفی عقاد فیلم معروف الرساله (در ایران شناخته شده به اسم محمد رسول الله) را با دو گروه بازیگران مختلف ساخت یک گروه بازیگران عرب و با زبان عربی، و یک گروه بازیگران بین المللی و به زبان انگلیسی. اما کار آسانی نیست و هزینه فیلم را هم بسیار زیادتر می‌کند.

همین شیوه فیلمبرداری باعث می‌شود هزینه مرحله فیلمبرداری حداقل در خوشبینانه‌ترین حالت 50 درصد دیگر به آن اضافه شود و شاید هم بیشتر. فارغ از زمان و خستگی و ..

مونتاژ، صداگذاری، تصحیح رنگ و … همه اتفاقات پس تولید فیلم هم باید به دو ورژن انجام شود!

در سینمای ایران، آیا بازیگران زن فیلم راضی به چنین کاری شده‌اند؟ از ابتدا که قرارداد با او بسته اند اعلام کرده‌اند که این فیلم به این شکل فیلمبرداری خواهد شد؟

منظور شفیعی از کدام فیلم‌هاست؟ بیشتر فیلم‌های سینمایی که هم اکنون در حال تولید هستند با حمایت نهادها و سازمانهای مختلف دولتی و غیر دولتی است مانند بنیاد فارابی سازمان سینمایی (دولتی) و یا سازمان اوج (غیر دولتی).

چند فیلم دیگر هم وجود دارد که شاید با سرمایه‌گذار بخش خصوصی در حال ساخته شدن هستند، آیا واقعا در شرایط کنونی هیچ سرمایه‌گذاری حاضر است که چنین ریسکی را متوجه فیلمش کند؟

هنوز فیلم “کاناپه” کیانوش عیاری که خانم‌ها موی سرشان پیداست و روسری ندارند اما در عوض کلاه گیس بر سر کرده‌اند توقیف است، یا فیلم “قاتل و وحشی” حمید نعمت الله که بازیگر اصلی خانم آن موهای سرش را تراشیده است اما به دلیل گوش‌هایش فیلم اجازه نمایش ندارد!

لیلا حاتمی در “قاتل و وحشی”

از طرف دیگر غیر از سرمایه گذار تهیه‌ کننده‌ها، کارگردان‌ها، بازیگران و عوامل این فیلم‌ها هم با انجام چنین اقدامی آینده شغلی خود را کاملا در هاله‌ای از ابهام قرار می‌دهند.

همین چند روز قبل کتایون ریاحی و هنگامه قاضیانی بازداشت شدند که یکی از دلایل آن کشف حجاب است.

حال پرسش اصلی این است که چرا باید به این شکل فیلم را بسازند؟ آیا سازندگان این فیلم‌ها از اتفاق جدیدی در شرایط حاکم بر سینمای کشور اطلاع دارند که ما خبر نداریم؟ آیا امکان تغییر در سیاستها نسبت به ظاهر زن در سینما وجود دارد؟

یا خیر تمام این توئیت و ادعای عجیب محمدرضا شفیعی یک بازی سیاسی با سینما و اهالی سینما است؟

محمدرضا شفیعی کسی است که در طول ده، دوازده سال اخیر همیشه در تلویزیون سریال‌های پرخرج و بزرگی را تولید کرده و حتی بعضی اوقات همزمان 2 سریال هم در پخش داشته است. یکی از 4 یا 5 تهیه کننده معروف تلویزیون است، 22 سریال تلویزیونی ساخته است. البته در کنار ساخت سریال معمولا هر 2 سال یک بار هم فیلمی سینمایی ساخته است آخرین آنها فیلم ضد بود که پارسال در جشنواره فجر حضور داشت.

حال مطرح کردن این گزاره باعث می‌شود که احتمالا نهادهای نظارت کننده دیگر به سر صحنه تمام فیلم‌ها بروند یا مواد خام فیلمبرداری شده در فیلم‌ها را بخواهند بررسی کنند. بهرحال پیامد چنین اتفاقی اصلا خوب نیست.

یا محمدرضا شفیعی باید صریح و روشن درباره ادعایی که دارد حرف بزند یا اینکه همین توئیت را هم پاک کرده و عذر خواهی کند، چون چند گزاره مبهم و کلی را به برخی از اعضا سینمای ایران نسبت داده است که به این سادگی نمی‌شود درباره آنها حرف زد. مانند: کشف حجاب در فیلم‌ها، جنگ ترکیبی دشمن، محاسبات غلط، بصیرت و …

شاید یک سنگ محک است تا ببیند انداختن وسط چنین حرفی می تواند چه واکنش‌هایی به دنبال داشته باشد؟ و یا تحریک و شانتاژ برخی از گروه‌ها و نهادها برای فشار بیشتر بر پیکر نحیف سینمای ایران و اهالی سینمای ایران!