به گزارش باشگاه تراکتور، محمدرضا زنوزی ضمن تبریک حلول ماه مبارک رمضان و گرامیداشت یاد و خاطره شهید امیر سلیمانی به عنوان یکی از هواداران تراکتور که اخیرا به درجه رفیع شهادت نائل آمد، در خصوص اتفاقات روزهای اخیر در رابطه با پرونده‌های بازیکنان خارجی تراکتور، بیان کرد: باشگاه تراکتور متعلق به بخش خصوصی بوده و همه چیز ما حساب و کتاب دارد. من نمی‌توانم خودم را قانع کنم که پول بازیکنی را داده‌ایم ولی به پرونده‌اش که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که رسید این پرداخت پول را در پرونده‌اش نگذاشته‌اند. این مسائل باعث می‌شود که ما واکنش نشان داده و موضوع را برای شفافیت بررسی کنیم.

وی با بیان اینکه من مدیر دولتی یا مدیر یک باشگاه دولتی نیستم که امروز باشم و فردا نباشم، افزود: تراکتور تیم شهر من است و حتی اگر مالک آن نباشم، مسائل آن را پیگیری می‌کنم و وقتی که این باشگاه در اختیار من نبود هم مسائل مرتبط با آن را پیگیری می‌کردم.

مالک باشگاه تراکتور با اشاره به مطلب منتشر شده در خبرگزاری فارس بیان داشت: این مطلب بررسی خوبی کرده بود که «چرا من به این موضوع ورود کردم، ولی دیگر تیم‌ها ورود نمی‌کنند». دلیل این موضوع هم این است که آنان از جیب مردم هزینه می‌کنند ولی اینجا من از جیب خودم هزینه می‌کنم.

وی در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: من طی مصاحبه‌ای گفتم که باشگاه‌ها به صورت حقوقی و کارآگاهی موضوع شکایات و پرونده های خود را بررسی کنند که چه اتفاقی افتاده که ما در تمامی پرونده‌ها محکوم می‌شویم؟ برای نمونه ما حدود 90 درصد پول استوکس را پرداخت کردیم و مابقی آن به خاطر بی‌انضباطی این بازیکن پرداخت نشده است. چندین تعهد به دلیل بی‌انضباطی از این بازیکن گرفتیم ولی هیچ‌ کدام از آن‌‌ها در پرونده‌ او درج نشده است. شما جای من باشید چه فکری می‌کنید؟ به‌ این دلیل روی موضوع دست گذاشته‌‌ام که من این پول را از جیبم پرداخت می‌کنم. من به‌خاطر خودم افشاگری نکردم، من که نمی‌گذارم تراکتور مثل سایر تیم‌ها محروم شود، من یا به نتیجه می‌رسم و پول را پرداخت نکرده و خسارت می‌گیرم و یا به نتیجه نمی‌رسم و پول را پرداخت می‌کنم. افشاگری کردم که آقایان فوتبال را به کجا می‌برید؟ هر روز در رسانه‌ها صحبت می‌کنید که فلان دلال چه شد؟ این درحالیست که عمده‌ی فساد آن بالاهاست. مشکل این نیست که یک ایجنت از آوردن بازیکن 5 الی 10 درصد پول بگیرد، مشکل جای دیگری است که به‌صورت سیستماتیک مدیریت می‌شود.

مالک باشگاه تراکتور گفت: با اینکه بخش خصوصی هستیم، اما هر کس که بخواهد ورود کند، می‌گویم بررسی کنید و از جیب خودم هزینه می‌کنم، ولی سیستم‌های نظارتی و امنیتی باید به باشگاه‌هایی که از جیب بیش از 83 میلیون نفر هزینه می‌کنند، ورود کرده و ببینند که چه خبری است؟ چرا چشم‌مان را باز می‌کنیم و می‌بینیم که چند پرونده هنگفت در دستمان است؟ همان سیستمی که به باشگاه ما ورود کرده، به فدراسیون فوتبال هم رفته و پرونده‌ شش میلیون دلاری برعهده گرفته است.

مهندس زنوزی خاطرنشان کرد: من به عنوان هوادار تراکتور و هوادار فوتبال ایران درخواست دارم که موضوع را بررسی و نظارت کنند تا مشخص شود که چه خبر است.

روزنامه ایران ورزشی مستنداتی را درباره پرداخت مبلغ ۱۰ میلیارد تومانی از طریق شرکت گل‌گهر به سرمربی بلژیکی ارائه کرده است.

«دراگان اسکوچیچ» به صورت رسمی به‌عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران انتخاب شد.

به گزارش عصر ایران به نقل ایرنا، سرانجام پس از کش و قوس‌های فراوان و نام‌های زیادی که مطرح شد؛ دراگان اسکوچیچ به صورت رسمی هدایت تیم ملی فوتبال ایران را بر عهده گرفت تا چهل و هفتمین سرمربی تاریخ فوتبال ایران باشد.

امیر مهدی علوی، سخنگوی فدراسیون فوتبال عنوان کرد: فدراسیون فوتبال در روزهای گذشته مذاکرات فشرده‌ای را با گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی انجام داده بود.در این میان،به دنبال عدم فراهم شدن شرایط جهت نهایی شدن امور مربوط به گزینه‌های داخلی و ضمن تشکر ویژه از همراهی این عزیزان و تاکید بر شایستگی آنان جهت به دست گرفتن سکان هدایت تیم ملی، فدراسیون فوتبال بلافاصله اقدام به تشکیل جلسه کمیته فنی کرد و به دنبال آن باب مذاکره با دراگان اسکوچیچ را گشود.

وی افزود: بر این اساس، امروز اسکوچیچ در جلسه‌ای با حضور اعضا کمیته فنی شرکت کرد و برنامه‌هایش را ارائه داد. به دنبال برگزاری این جلسه و دیدگاه مثبت کمیته فنی و با اخذ نظر اعضا محترم هیات رییسه، اسکوچیچ به عنوان سرمربی جدید تیم ملی فوتبال ایران معرفی شد.برنامه‌های مرتبط و آتی تیم ملی به زودی از سوی فدراسیون فوتبال اعلام خواهد شد.

اسکوچیچ جانشین مارک ویلموتس شد و حالا باید تیم ملی برای حضور در مسابقات انتخابی جام جهانی و جام ملت‌ها آماده کند و نخستین آزمون او در تاریخ هفت فروردین ماه در برابر هنگ کنگ در ورزشگاه آزادی خواهد بود.

دراگان که سابقه حضوردر تیم‌های ملوان بندرانزلی، فولاد خوزستان، خونه به خونه بابل و صنعت نفت آبادان را دارد برای اولین بار در قامت سرمربی یک تیم ملی فعالیت می‌کند. او همچنین پس از استانکو پوکله‌پوویچ، تومیسلاو ایویچ، میروسلاو بلاژویچ و برانکو ایوانکوویچ به پنجمین سرمربی کروات تاریخ تیم ملی ایران تبدیل شد.

به گزارش تسنیم، فدراسیون فوتبال کشورمان جمعه شب اعلام کرد نامه‌ای از جانب کنفدراسیون فوتبال آسیا (‌AFC) دریافت کرده است که بالاترین نهاد فوتبال آسیا به دلیل اتفاقات اخیر تصمیم گرفته امتیاز میزبانی نمایندگان ایران در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا 2020 را بگیرد.

در این راستا، سایت نشریه الریاضیه عربستان مدعی شد؛ کنفدراسیون فوتبال آسیا پس از بررسی بیشتر این موضوع در کمیته مسابقات و کمیته اجرایی خود، بعدازظهر امروز (یکشنبه) به طور رسمی تصمیم اولیه را تأیید و اعلام کرد نمایندگان ایران یعنی پرسپولیس تهران، سپاهان اصفهان، استقلال تهران و شهرخودرو مشهد حق میزبانی در کشور خود را ندارند و باید از دیگر تیم‌های آسیا در کشوری بی‌طرف میزبانی کنند.

الریاضیه نوشت؛ AFC اعلام کرده به چند دلیل اجازه میزبانی به ایران نمی‌دهد از جمله اینکه داوران حاضر نیستند در این کشور قضاوت کنند.

الریاضیه همچنین خبر داد؛ کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا با تائید تصمیم کمیته مسابقات این کنفدراسیون تاکید کرده تا اطلاع ثانوی هیچ بازی بین‌المللی در ایران برگزار نخواهد شد.

تیم فوتبال پرسپولیس توانست با غلبه بر شاگردان رضا مهاجری به صدر جدول لیگ نوزدهم برسد.

علیرضا بیرانوند یک ستاره تمام عیار در فوتبال آسیاست. بازیکنی که زندگی‌اش بیشتر به یک فیلم سینمایی هالیوددی- بالیوودی شباهت دارد. نیازی به تعریف و تمجید ندارد، عملکردش نشان می‌دهد که چه الماسی داریم اما او متولد 1371 است. سالی که پاس قهرمان باشگاه‌های آسیا شد! از آن سال تا امروز هیچ تیم باشگاهی از ایران جام باشگاه‌ها را فتح نکرده است. تیم‌ملی ایران هم آخرین بار در سال 1355 قهرمان جام ملت‌های آسیا شده است. سه سال قبل از آنکه پدر علیرضا بیرانوند به دنیا بیاید! (طبق کارت ملی پدر بیرانوند متولد 1358 است). چرا انتظار داریم وقتی در باشگاه‌ها و جام ملت‌ها عنوان کسب نمی‌کنیم جایزه بهترین بازیکن آسیا را به ما بدهند؟ حق دیگران نیست که این عناوین را به دست آورده‌اند؟
در سال‌های گذشته علی دایی، خداداد عزیزی، مهدی مهدوی کیا و علی کریمی از ایران این جایزه را برده‌اند. بازیکنانی که در عصر خودشان هیولا بودند. درست مثل ماجد عبدالله، کیم جو سونگ، هیدتوشی ناکاتا، کازیوشی میورا، سرور جپاروف، احمد راضی و … که کسی نمی‌توانست بر کیفیت آنها چشم بپوشد.
یادمان نرود که از سال 2011 به دلیل عدم استقبال بازیکنان شاغل در لیگ‌های اروپایی و آمریکایی از مراسم بهترین‌های آسیا؛ کنفدراسیون فوتبال آسیا بخش جایزه مرد سال آسیا را را به دو بخش بهترین فوتبالیست آسیایی شاغل در لیگ‌های آسیایی و بهترین فوتبالیست آسیایی شاغل در لیگ‌های غیر آسیایی تقسیم کرد که از نظر اهمیت جایزه بهترین بازیکن شاغل در لیگ‌های آسیایی به دلیل حضور برندگان جایزه در مراسم و دریافت جایزه خود از اهمیت بالاتری برخوردار است ولی گویای تمام حقیقت نیست.
بر اساس همین سیاست عجیب ستاره‌هایی مثل شینجی کاگاوا (منچستریونایتد)، یوتو ناگاتومو (اینترمیلان)، مایل جدینیاک(کرستال پالاس)، سون هیونگ مین (تاتنهام)، شینجی اوکازاکی (لسترسیتی) و ماکوتو هاسبه ( اینتراخت فرانگفورت) هنوز «بهترین بازیکن فوتبال آسیا» نشده‌اند و جایزه حاشیه‌ای «بهترین بازیکن شاغل در لیگ‌های غیرآسیایی» را به دست آورده‌اند. یعنی اکرم عفیفکه امسال بهترین بازیکن فوتبال آسیا لقب گرفت از بهترین‌های آسیا که در اروپا توپ می‌زنند نادیده بهتر است؟ واقعاً این جایزه معتبر است؟ یعنی الان اکرم عفیف «بهترین بازیکن فوتبال قاره» است؟!
آخرین باری که ما این جایزه پر وسوسه را به دست آوردیم 2004 با علی کریمی بود. او بالاتر از علا هبیل بازیکن بحرین و شنسوکه ناکامورای ژاپنی که برای رجینا توپ می‌زد ایستاد. در واقع تا قبل از 2011 این جایزه واقعی‌تر بود و برندگان می‌توانند ادعا کنند که واقعاً بهترین بازیکن قارع بودند. احتمالاً کسانی می‌گویند که چون دست‌مان به گوشت نرسیده حالا بهانه می‌آوریم «بو» می‌دهد.
علیرضا بیرانوند تنها دروازه بان ایرانی است که خودش را تا این مرحله بالا کشیده، اگر خطا نکنم هرگز نام هیچ دروازه‌بانی در میان سه گزینه نهایی بهترین بازیکن آسیا قرار نگرفته است، از این اتفاق باید خوشحال بود و او را تحسین کرد اما اگر جایزه می‌خواهیم به جای بهانه‌جویی و متهم کردن این و آن، باید در لیگ قهرمانان باشگاه‌های آسیا و جام ملت‌ها قهرمان شویم. علیرضا بیرانوند این جایزه را به دست نیاورد چون به تنهایی نمی‌توانست پرسپولیس و ایران را قهرمان کند.
* «بی‌براری» اصطلاحی است که لُر زبان‌ها وقتی از تنهایی و بی‌کسی به تنگ می‌آیند به زبان می‌آورند. معادل بی‌برادری.