به گزارش رسا نشر و به نقل از ایسنا، با وجود اینکه همه ما از کودکی شنیدهایم که صبحانه مهمترین وعده غذایی است، اما تأثیر زمان صرف این وعده بر سلامت افراد مسن، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. حال، یافتههای یک تحقیق جدید نشان میدهد که خوردن صبحانه دیرتر در طول روز، میتواند با افزایش خطر مرگ زودرس در میانسالی و بعد از آن مرتبط باشد.
در واقع، نسلها با این جمله بزرگ شدهاند که صبحانه مهمترین وعده غذایی روز است و با این حال، دادههای مربوط به آن هنوز قطعی نیست، و تحقیقات نیز بیشتر بر روی کودکان یا بزرگسالان جوانتر متمرکز بودهاند. این مطالعه جدید که توسط محققان دانشگاه ماساچوست جنرال بریگام انجام شده، به بررسی ارتباط بین زمانبندی وعدههای غذایی و مشکلات سلامتی مرتبط با افزایش سن در بزرگسالان مسن پرداخته است.
دکتر حسن دشتی، متخصص تغذیه و زیستشناس در بیمارستان عمومی ماساچوست، در این باره میگوید که تا پیش از این، درک محدودی از چگونگی تغییر زمانبندی وعدههای غذایی با افزایش سن و ارتباط آن با سلامت و طول عمر وجود داشت.
محققان برای این بررسی، دادههای مربوط به ۲۹۴۵ بزرگسال را در سنین ۴۲ تا ۹۴ سال جمعآوری کردند که طی سالهای ۱۹۸۳ تا ۲۰۱۷، مورد ارزیابی قرار گرفته بودند. این دادهها شامل سوابق خونی، اطلاعات مربوط به زمانبندی وعدههای غذایی، وضعیت سلامت، سبک زندگی، وزن و کیفیت خواب بود.
نتیجه این بررسیها نشان داد که بزرگسالان مسنتر، به دلایل مختلفی از جمله مشکلات جسمی و بهداشت دهان و دندان، معمولاً دیرتر صبحانه میخورند، در طول روز دیرتر غذا میخورند و زمان کمتری را به صرف غذا اختصاص میدهند. این یافتهها همچنین نشان داد که دیر خوردن صبحانه با بیماریهای جسمی و روانی بیشتر، بیماریهای چندگانه و افزایش خطر مرگ و میر مرتبط است. به گفته محققان، این تغییرات در زمانبندی وعدههای غذایی میتواند نشاندهنده فرآیندهای اساسی مرتبط با سلامتی و پیری در افراد مسنتر باشد.
بر اساس مدلسازی پیچیدهای که در مقاله نیچر به تفصیل شرح داده شده است، محققان دریافتند که خوردن دیر هنگام صبحانه، با افزایش خطر مرگ در طول دوره ارزیابی مرتبط بوده است. همچنین، افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد ویژگیهای مرتبط با «شببیداری» بودند، تمایل به خوردن وعدههای غذایی در زمانهای دیرتر داشتند. جالب اینجاست که هیچ ارتباط آماری قابل توجهی بین تغییرات در زمان صرف ناهار و شام با مشکلات سلامتی مشاهده نشد.
دشتی در این رابطه میگوید: «تحقیقات ما نشان میدهد که تغییرات در زمان غذا خوردن سالمندان، به ویژه زمان صرف صبحانه، میتواند به عنوان یک نشانگر قابل کنترل آسان از وضعیت کلی سلامت آنها باشد. بیماران و پزشکان میتوانند از تغییرات در برنامه غذایی به عنوان یک علامت هشدار اولیه برای بررسی مشکلات اساسی سلامت جسمی و روانی استفاده کنند.» او همچنین تأکید میکند که تشویق سالمندان به داشتن برنامههای غذایی منظم میتواند بخشی از استراتژیهای گستردهتر برای ارتقای پیری سالم و طول عمر باشد.
البته، این مطالعه نیز مانند هر مطالعه دیگری، محدودیتهایی دارد. به عنوان مثال، محققان به تنوع روزانه، حذف وعدههای غذایی یا میان وعدهها در طول روز توجهی نداشتند و همچنین بر آنچه در طول صبحانه، ناهار و شام مصرف میشد، تمرکز نکردند. علاوه بر این، برخی از دادههای مربوط به زمان صرف غذا، به گزارشهای شخصی متکی بود که میتواند با عدم دقتهایی همراه باشد.
شاید این سوال پیش بیاید که آیا تغییر زمان صرف صبحانه میتواند به بهبود سلامت افراد مسن کمک کند؟ آیا این یافتهها، مسیری جدید برای بررسی و درمان مشکلات مرتبط با افزایش سن را پیش روی ما قرار میدهد؟ به نظر میرسد تحقیقات بیشتری برای روشنتر شدن این موضوع ضروری باشد.
“`