برچسب: سلبریتی

رییس سازمان اورژانس کشور از پلمب یک مرکز آمبولانس خصوصی که سلبریتی ها را جا به جا کرده بود خبر داد.
به گزارش ایسنا دکتر پیرحسین کولیوند در این باره اظهار کرد: مرکزی را که این تخلف را انجام داده بود شناسایی کردیم و بلافاصله مسئولینش را به سازمان اورژانس کشور دعوت کردیم؛ پس از اثبات موضوع به طور موقت این موسسه را تعطیل کردیم.
وی که در یک برنامه تلویزیونی صحبت می کرد با بیان اینکه این موضوع به دستگاه قضایی نیز ارجاع شد، گفت: از هیچ تخلفی صرف نظر نخواهیم کرد و تمام این موضوعات را بررسی می‌کنیم.

عصرایران؛ مصطفی داننده- در هفته‌ای که رفت، واکنش‌ها به مرگ گربه بزرگمهر حسین‌پور کاریکاتوریست و طراح شناخته شده کشور حسابی جنجال به‌پا کرد. مهم‌ترین و جنجالی‌ترین واکنش مربوط به دو مجری جوان شبکه افق بود.
دو مجری جوانی که این مرگ و هم‌دردی هنرمندان با بزرگمهر را تا توانستند مسخره کردند. خیلی‌ها گفتند این یک شوخی بوده است و حسین‌پور و دیگران نباید از آن ناراحت باشند اما در واقعیت این برنامه یک شوخی نبود بلکه توهین به احساسات یک فرد بود.
به هر دلیلی بزرگمهر به این گربه علاقه داشته  و با مرگ او غمگین شده است. توجه کنید علاقه او به یک ماشین یا یک لیوان نبوده است، او دلبسته یک موجود زنده شده بود.

ابراز همدردی دیگران با این مرگ هم به خاطر این علاقه بوده است. به خاطر احساساتی که جریحه دار شده است.
واقعا رفتار تلویزیون در این ماجرا قابل درک نیست. چرا یاد نگرفته‌ایم به عقاید دیگران احترام بگذاریم حتی اگر آن را قبول نداریم. فردی یک گربه، یک سگ، یک موجود زنده یا حتی یک انگشتر را از دست داده است و به خاطر آن ناراحت است. چرا به این ناراحتی احترام نمی‌گذاریم و سعی می‌کنیم آن را مسخره کنیم؟
شاید خیلی‌ها بگویند این برنامه تنها یک شوخی بوده است و نباید از آن ناراحت شد.  این استدلال قابل قبول نیست چون احساسات یک فرد را نشانه گرفته است. همانطور که در بالا اشاره شد این گربه برای بزرگمهر حسین پور بخشی از یک زندگی بوده است و بین این دو یک رابطه عاطفی ایجاد شده بود و مسخره کردن آن یعنی توهین به این احساسات.
نکته جالب این است که در دین ما حیوانات مورد احترام هستند و حتی توصیه شده است که با آنها رفتار تحقیر آمیز نداشته باشیم.
البته هدف این برنامه مسئله دیگری بود. به شکل ذاتی تلویزیون به دنبال این است که نشان دهد دغدغه طبقه هنرمند و روشنفکر ایران با مردم فرق دارد. مثلا با پخش این برنامه می‌خواست بگوید ببیند اینها نگران مرگ یک گربه هستند و کاری به مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم ندارند.
تلویزیون یک نکته را فراموش کرده است که این روزها نگه داشتن حیوانات خانگی در ایران دیگر همگانی شده است و ما از جنوب تا شمال بسیاری از شهرها شاهد نگه داشتن گربه و سگ در خانه‌ها هستیم. و آیا به خاطر مشکلات اقتصادی انسان باید چشم به روی احساسات خود ببندد و دیگر به این مسائل نپردازد؟
البته سال‌هاست که تلویزیون به عقاید مردم احترام نمی‌گذارد و کار خود را می‌کند اما حالا کار به جایی رسیده است که هم احترام را نگه نمی‌دارد هم آن را مسخره می‌کند.

فرمانده نیروی انتظامی گفت: پلیس در برخورد با قانون گریزان هیچ تفاوتی قائل نشده و برایش فرقی ندارد که متخلف، یک فرد مسؤول است یا مشهور.
سردار حسین اشتری فرمانده نیروی انتظامی در گفت‌وگو با  فارس، در خصوص تمهیدات پلیس در برخورد با بی‌حجابی و بدحجابی سلبریتی‌ها اظهار داشت: پلیس وظیفه دارد طبق قانون با هرگونه هنجارشکنی و حرکتی مخل قانون برخورد کند.
فرمانده نیروی انتظامی تصریح کرد: برای پلیس فرقی نمی‌کند که شخص قانون‌گریز، فرد مشهوری (سلبریتی) باشد یا یک فرد عادی یا حتی یک مسؤول؛ چراکه پلیس در برخورد با ناهنجاری‌ها و کسانی که قانون‌گریزند و به حقوق دیگران تعدی می‌کنند هیچ تفاوتی قائل نبوده و یکسان برخورد می‌کند.
عالی‌ترین مقام انتظامی کشور خاطرنشان کرد: برای پلیس فرقی نمی‌کند که چه فردی خلاف قانون عمل کرده است؛ چرا که ما طبق وظیفه با قانون‌گریزان برخورد می‌کنیم.
گفتنی است شهروندان در سامانه فارس من نسبت به بی‌حجابی و بدحجابی در مترو با ذکر موضوعی با عنوان «درخواست برخورد قانونی با سلبریتی های مروج بی حجابی و بد حجابی» پیگیری این موضوع را از خبرگزاری فارس، خواستار بودند.

عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر – در چند روز گذشته خبری منتشر شد که مسابقه تلویزیونی «برنده باش» با ۴۹ درصد مخاطب بعد از «خندوانه» در رده دوم پربیننده ترین برنامه‌های تلویزیونی قرار گرفته است.
مسابقه «برنده باش» از شبکه ۳ سیما در پنج‌شنبه و جمعه شب هر هفته پخش می‌شود، مجری آن محمدرضا گلزار است و در هر قسمت آن ۲ یا ۳ شرکت کننده به سوالهای او جواب می‌دهند تا بنابر سطح معلومات خود جایزه بگیرند.
طبق گفته تولیدکنندگان، این مسابقه‌ برنامه‌ای برای بالابردن سرانه مطالعه و اطلاعات مردم است و شرکت کننده های این برنامه باید قبل از حضور در مسابقه به تعدادی سوال پاسخ دهند تا شرایط حضور در مسابقه را داشته باشند که این اتفاق هم از طریق ثبت نام در اپلیکیشن مختص برنامه امکان پذیر است.(در این نوشتار به این شیوه شرکت در یک مسابقه تلویزیونی اشاره‌ای نخواهیم داشت اگر چه جای حرف و بحث بسیار دارد)
این شکل مسابقه در بسیاری از شبکه های تلویزیونی دیگر کشورها مانند هند و ترکیه هم وجود دارد و در همین تلویزیون خودمان هم مسابقه «۵ستاره» وجود دارد که قبلا اشکان خطیبی مجری آن بود و هم اکنون با اجرای حمید گودرزی از شبکه ۵ سیما در حال پخش است.
در فیلم سینمایی «میلیونر زاغه‌نشین» ساخته دنی بویل که جایزه اسکار بهترین فیلم سال ۲۰۰۹ را هم برده است داستان فیلم دربارهٔ پسر ۱۸سالهٔ یتیم فقیری ساکن بمبئی به ‌نام جمال ملک است که در مسابقهٔ «چه‌کسی می‌خواهد میلیونر شود؟» شرکت کرده و موفق شده تا مرحلهٔ پایانی پیش برود. شکل مسابقه «برنده باش» دقیقا مانند همان مسابقه «چه‌کسی می‌خواهد میلیونر شود؟» که در آن فیلم نشان داده شده است.
ساختار برنامه، چیدمان و دکور برنامه، نحوه حضور شرکت کننده‌ها در استودیو، بهره گیری از مهمانان حاضر در برنامه و … همگی در سطح استاندارد قابل قبولی قرار دارد و مخاطب را راضی نگه می‌دارد.
استفاده از حضار در استودیو کاملا منطقی است به گونه‌ای که یکی از بخش‌های کمک به شرکت کننده‌ها نظر جمعی تماشاچیان در استودیو است، یعنی هر وقت شرکت کننده بخواهد برای جواب به پرسشی که شک دارد می تواند از آرا جمعی حضار کمک بگیرد. ساده‌تر بگویم حضار هم بخشی از برنامه هستند فقط نقش تزئینی در صحنه ندارند.
مهمترین قضیه در چنین برنامه‌هایی مجری و شکل اجرای او است، برای مثال مرحوم منوچهر نوذری با اجرا «مسابقه هفته» این برنامه تلویزیونی را با نحوه اجرا، معلومات عمومی بالا، نکته سنجی و حاضر جوابی خود، به یکی از محبوبترین برنامه‌های تلویزیونی در آن سالها (دهه هفتاد) تبدیل کرد.
در مسابقه برنده باش اتفاقا بزرگترین مشکل مجری است، شکل اجرای محمد رضا گلزار سرد، بی روح و بدون جذابیت است اگر چه خود او در رفع این نقیصه تلاش‌هایی هم داشته است، اما هر بار به گونه‌ای این ترفند او بیشتر منجر به دافعه شده است تا جاذبه.
برای مثال گلزار به تقلید از مهران مدیری در برنامه «دورهمی» هر از گاهی به مسائل مختلف زندگی اجتماعی مردم اشاره می‌کند و انتقاداتی به نوع برخورد با قضایا یا اتفاقات اجتماعی دارد اما به جای اینکه با زبانی خودمانی و صمیمی حرف بزند و یا با لحنی شوخ‌طبعانه این مسائل را مطرح کند، این انتقادات را به شکلی بسیار رسمی و کتابی اجرا می‌کند و به گونه‌ای‌ از ناصح اجتماعی تبدیل می‌شود که انگار قصدش بیشتر خرده گرفتن و تحقیر مردم است.
گلزار در اجرایش هیچ ویژگی خاصی وجود ندارد و بیشتر اتفاقاتی هم که در شبکه های اجتماعی از بخش‌هایی از این برنامه پربازدید یا اصطلاحا وایرال شده است بیشتر به شرکت کننده‌ها و عکس العمل یا جواب‌های آنها مربوط است، یکی از اتفاقاتی که اخیرا به محمد رضا گلزار ارتباط داشت عطسه او در زمان اجرای برنامه بود که حضار داخل استودیو به این عطسه خندیدند و او هم به این خنده واکنش نشان داده و گفت: من عطسه هم نمی تونم بکنم؟ … خیلی بامزه بود. عوض اینکه بگین عافیت باشه برادر… آقا چرا می‌خندین؟ ( سر تکان دادن و نگاه رو به دوربین و گله‌مند از عکس العمل خنده حضار) !
در یکی از برنامه‌ها سوالی از شرکت کننده پرسیده می‌شد که به هنر اوپرا مربوط بود گلزار به جای اُپِرا به شکل اُپْرا (مانند تلفظ اسم اوپرا وینفری مجری و برنامه ساز معروف آمریکایی) آن را تلفظ کرد، که واقعا از کسی که هنرمند است و به شکل تخصصی عمری با هنر در ارتباط بوده است چنین اشتباه فاحشی غیر قابل چشم‌پوشی است.  حال با توجه به این اجرای ضعیف و غیر تخصصی دلیل استفاده از محمد رضا گلزار به عنوان مجری برنامه‌ای که هدفش بالابردن سرانه مطالعه و اطلاعات مردم است، چیست؟
این واقعیت را نمی‌شود انکار کرد که شاید دلیل اصلی پربیننده شدن این برنامه حضور محمد رضا گلزار باشد از این جهت به تعبیری درد و درمان این برنامه گلزار است.
نقدی به گلزار وارد نیست چون شاید هر کس دیگری چنین موقعیتی به او پیشنهاد شود از آن استقبال می‌کند، نقد ما به برنامه‌سازان و مدیران صدا و سیما است که چنین انتخابی کرده‌اند.
شکی نیست که محمدرضا گلزار یک سلبریتی است اما او را نمی توان یک بازیگر یا مجری توانمند دانست، او هر جا حضور داشته باشد جنجالی و پر سر و صدا خواهد بود چون خصوصیت سلبریتی این است، یک سلبریتی مهمترین وجه مشخصه اش اسم اوست که برند شده است.
سلبریتی‌ها افرادی هستند که به هر دلیلی در جامعه معروف شده‌اند و این سرشناس بودن هیچ ارتباطی با محبوبیت و وجاهت آنها ندارد، اگرچه می‌توانند محبوب هم باشند.
این برنامه نشانگر آن است که شبکه ۳ در رقابت با شبکه نسیم و جذب مخاطب به این استراتژی روی آورده است که از سلبریتی‌ها کمک بگیرد والا غیر از این خصوصیت «سلبریتی‌ بودن» حضور گلزار هیچ توجیه قابل قبول دیگری برای اجرای این برنامه ندارد. می‌توان گفت استفاده از محمد رضا گلزار برای جذب مخاطب و از آن فراتر اسپانسر است.
در صدا و سیما که هیچ رقابتی با تلویزیون‌های خصوصی ندارد، آوردن سلبریتی چون محمدرضا گلزار که طبیعتا دستمزد معمولی هم ندارد، قطعا با وجود اسپانسر امکانپذیر است.
در یادداشتی قبل‌تر ذکر کرده بودم جذب اسپانسر در واقع معامله تلویزیون با چهره‌های محبوب است! حال (بعد از این پر بیننده‌ترین برنامه تلویزیونی شدن برنامه برنده باش بعد از خندوانه) باید گفت جذب اسپانسر و مخاطب در واقع معامله تلویزیون با سلبریتی‌ها است.

سگ‌گردانی این روزها به حدی در شهرهای بزرگ رواج پیدا کرده است که برخی افراد از کنار آن کسب درآمد دارند، آن هم با گرداندن سگ پولدارها. «محمد» یکی از جوان‌های تهرانی است که روزانه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان از این راه کسب می‌کند.
به گزارش عصر ایران، روزنامه وطن امروز نوشت: سگ‌گردانی؛ تب داغی که این روزها پولدارها به یک نوع گرفتارش شده‌‌اند و بی‌پول‌ها به نوعی دیگر! سگ‌‌‌هایی که قیمت برخی از آنها از ۲۰۰ میلیون تومان هم تجاوز می‌کند، این روزها به عنوان عضو برخی خانواده‌ها به حساب می‌آیند، مانند «ژاکلین» سگی از نژاد «ژرمن» که به گفته صاحبش بالغ بر ۱۵۰‌میلیون تومان بابت خریدش پرداخت کرده است.
«رها» ژاکلین را با کت بافتنی رنگی و کلاه منگوله‌دار زردی پوشانده است، نه از ترس اینکه سرما بخورد، بلکه برای تزیین بیشتر و دیده شدنش در خیابان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. پاتوق همیشگی رها برای گشت و گذار ژاکلین در فضای باز بوستان ساسان است؛ بوستانی که این روزها از آن به عنوان بوستان سگ‌ها در تهران نام‌برده می‌شود. رها ۲۴ ساله است و دانشجو‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ساکن الهیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، دختر تک‌فرزندی که تمام تنهایی این روزهایش را با سگش پر می‌کند. وی می‌گوید: «در همه کشورهای اروپایی مردم سگ نگهداری می‌کنند و این فرهنگ باید در ایران هم کم‌کم پذیرفته شود!»
خودش هم وقتی ژاکلین را خرید که از سفر یک ماهه به انگلیس بازگشت. او معتقد است: «۱۰ سال پیش اگر شخصی با سگ در خیابان‌های شهر حاضر می‌شد زیر نگاه مردم بمباران می‌شد اما امروز دیگر اینطور نیست و راحت‌‌‌‌‌‌تر می‌توانیم با سگ در معابر حاضر شویم. جالب اینجاست که فرد دارنده سگ نه‌تنها دیگر گناهکار نیست، حتی به چشم یک فرد بافرهنگ و امروزی هم دیده می‌شود». از حرف خودش خنده‌‌‌‌اش می‌گیرد و می‌گوید: «این تغییر نگاه را هم از صدقه سر شبکه‌‌های مجازی داریم».
در همین باره مدیر یک کلینیک تخصصی خدمات روانشناسی در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» می‌گوید: «برخی افراد که دنبال نگهداری از حیوانات در خانه هستند، افرادی انزواطلبند که با هنجارشکنی‌‌‌هایی چون نگهداری از حیوانات دنبال جلب توجه اجتماعی هستند».
«سهراب محمودی» صحبت‌هایش را با اشاره به مشکلات روحی و روانی این افراد ادامه می‌دهد و می‌افزاید: «گرایش به نگهداری حیوانات و انس با حیوانات بیشتر از سوی افرادی دنبال می‌شود که در کنترل درونی خود ضعف دارند و چون دنبال کنترل بیرونی وجود خود هستند، به سمت و سوی نگهداری از حیوانات و حضور اجتماعی همراه با این حیوانات در میان مردم می‌روند، غافل از اینکه وابستگی‌شان به این حیوانات خود عامل ابتلای‌شان به مشکلات روحی و جسمی بیشتر اعم از ضعف بینایی، شنوایی، اختلالات خواب و بیماری‌های عاطفی و افسردگی خواهد شد».
وی با اشاره به تاریخچه الفت و انس انسان‌ها با سگ به لحاظ کارکردی از گذشته‌‌های دور می‌گوید: «هر چند حامیان این رفتار می‌کوشند با اشاره به همراهی و رفاقت سگ‌ها با انسان‌ها خود را توجیه کنند اما باید گفت خیابان‌گردی با سگ در قیاس با کارکردهای مثبت سگ در زندگی انسان‌ها هیچ توجیهی عقلانی نداشته و ندارد». مدیر کلینیک تخصصی خدمات روانشناسی از سگ‌گردانی در خیابان به عنوان یک انحراف اجتماعی یاد می‌کند و اظهار می‌دارد: «این انحراف اجتماعی که با نبود مقبولیت اجتماعی هم همراه است، امروز نیازمند نگاه ویژه کارشناسان فرهنگی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، جامعه‌شناسان و روانشناسان برای جلوگیری از پیشروی در جامعه است». به باور وی اگر می‌خواهیم این رفتار در جامعه بیش از این رشد و نمو پیدا نکند باید بکوشیم با صله‌رحم و جایگزینی رفتارهای مثبت اجتماعی که ریشه در فرهنگ غنی ایرانی ما دارد از گرایش جوان‌ها به این سمت و سو بکاهیم.
سگ‌گردانی از بالا تا پایین شهر
سگ‌گردانی علاوه بر بالای شهر در پایین شهر هم مشتری‌های خودش را دارد. هرچند سگ‌‌‌هایی که در بوستان‌‌های پایین شهر پرسه می‌زنند قیمتی به مراتب پایین‌‌‌‌‌‌تر از سگ‌‌های بالا شهری دارند. «امیر» جوان ۳۴ ساله‌ای است که هر روز غروب پس از برگشتن از محل کار «تامی» سگ پشمالو و کوچکش را به بوستان رضوان در منطقه ۱۰ می‌آورد. زمانی که از او درباره هزینه‌‌های نگهداری سگ کوچکش می‌پرسم، می‌گوید: «ماهانه چیزی حدود ۴۰۰ هزار تومان برای تامی هزینه می‌کنم». از وابستگی‌‌‌‌اش به تامی برای‌مان می‌گوید: «روزهای اول که تامی را خریدم تنها برای ژست گرفتن بین مردم بود؛ احساس کردم زمانی که با سگم در خیابان‌ها راه می‌روم مورد توجه قرار می‌گیرم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، همین‌طور هم بود اما امروز تامی برایم حکم یک عضو از خانواده‌ام را دارد و برای وی دلتنگ و نگران می‌شوم». امیر مجبور است از ترس همسایه‌ها صبح تا شب «تامی» را داخل قفس کوچکش در اتاق دربسته‌ای نگهداری کند تا همسایه‌ها از سروصدایش شکایت نکنند.
رفتاری که «احسان حسینی» حامی حقوق حیوانات از آن به عنوان حیوان‌آزاری یاد می‌کند و به «وطن‌امروز» می‌گوید: «نگهداری حیواناتی چون سگ، بچه شیر و گربه در فضای آپارتمان‌ها نمود عینی حیوان‌آزاری است». وی با انتقاد از این رفتار می‌افزاید: «به‌رغم اینکه دارندگان سگ‌‌های خانگی ژست اجتماعی حامیان حقوق حیوانات را می‌گیرند اما آگاهانه یا ناآگاهانه به نوعی حیوان‌آزاری شیک مشغولند و غافل از لطمات جسمی و روحی هستند که به این حیوانات وارد می‌کنند». وی خاطرنشان می‌کند: «این روزها نگهداری از سگ، میمون و حتی مارهای بزرگ و کوچک برای فخرفروشی در شبکه‌‌های مجازی مد شده و با دور کردن این حیوانات از محیط اصلی زندگی‌شان هر روز شاهد تلفات آنها هستیم». حسینی با اشاره به رواج سلفی با حیوانات در شبکه‌‌های مجازی می‌گوید: «هر روز عده زیادی از جوانان با آزار حیوانات خانگی و تزیین آنها این زبان‌بسته‌ها را مجبور به تحمل شرایطی خارج از قاعده و قانون زندگی‌شان به بهانه تولد، ازدواج یا دوستی این حیوانات با هم کرده و با استفاده ابزاری از این حیوانات دنبال جبران کمبودهای اجتماعی خود هستند. موضوعی که باید به جد از سوی فعالان حقوق حیوانات مورد توجه قرار گرفته شود و مانع از گسترش این رفتارها شوند».
سگ‌گردانی،اشتغال جدید!
سگ‌گردانی این روزها به حدی در شهرهای بزرگ رواج پیدا کرده است که برخی افراد از کنار آن کسب درآمد دارند، آن هم با گرداندن سگ پولدارها. «محمد» یکی از جوان‌های تهرانی است که روزانه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان از این راه کسب می‌کند. وی دانشجو است و وقتی از پیدا کردن کار نیمه‌وقت امیدش ناامید شد، با شغل سگ‌گردانی آشنا شد. «من روزانه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان بابت نگهداری یک سگ در مناطق شمالی تهران دریافت می‌کنم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌». از درآمد کاری که انجام می‌دهد راضی هست اما می‌گوید این کار مشکلاتی هم دارد: «پس از مدتی به سگ‌ها وابسته می‌شوم آنقدر که اگر یک روز نبینم‌شان دلتنگ و عصبی می‌شوم و این حال و روزم خیلی در شخصیت و زندگی اجتماعی‌ام تاثیر گذاشته است». وی از نگاه مردم به حضورش همراه سگ در خیابان‌ها می‌گوید: «بالای شهر دیگر تردد سگ‌ها برای مردم در خیابان مشکل نیست، حتی بسیاری از اوقات مورد توجه قرار می‌گیرم و این حس و حال را دوست دارم اما در منطقه‌ای که خودم زندگی می‌کنم اینطور نیست؛ مردم هنوز از سگ به عنوان یک حیوان نجس یاد می‌کنند. خیلی دوست داشتم خودم در خانه یک سگ داشته باشم اما این شرایط در خانه آپارتمانی و نقلی من امکان ندارد».
مراسم ترحیم برای جسی!
جالب اینجاست که در برخی موارد صاحبان سگ بویژه در برخی مناطق مرفه‌نشین، در صورت مرگ حیوان خانگی برایش مراسم ترحیم می‌گیرند و در فراق سگ خود مانند یک عضو خانواده به سوگ می‌نشینند و حتی در مواردی برای این سگ‌ها جشن تولد هم می‌گیرند!
سلبریتی‌ها و سگ‌گردانی!
کارشناسان اجتماعی و جامعه‌شناسان بر این باورند که افراد مشهور و چهره‌‌های شناخته‌شده بویژه در حوزه سینما و تلویزیون نقش مهمی در گسترش یک رفتار اجتماعی در جامعه دارند، برای مثال اگر یک چهره مشهور دائم در شبکه اجتماعی خودش تصاویر و فیلم‌‌‌هایی را به همراه حیوان خانگی‌اش منتشر کند، بسیاری از جوانان از اینگونه رفتارها تأثیر می‌پذیرند. این روزها در شبکه‌‌های اجتماعی برخی چهره‌‌های مشهور یا همان سلبریتی‌ها هم خواسته یا ناخواسته با رفتارهای خود به تب سگ‌گردانی در جامعه دامن می‌زنند!
تجددگرایی، عامل گسترش سگ‌گردانی
در همین باره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، «مریم توسکی» جامعه‌شناس هم با نقد اینگونه رفتارها به «وطن‌امروز» می‌گوید: «تجددگرایی افراد علاقه‌مند این رفتار، عامل اصلی بروز این رفتار است؛ موضوعی که این روزها در حال تبدیل به یک آسیب اجتماعی است».
وی با اشاره به رواج سگ‌گردانی در خیابان در سایه چشم و هم‌چشمی و پیدا کردن یک وجهه پوشالی اجتماعی از سوی افراد می‌افزاید: «افرادی که به سگ‌گردانی در خیابان‌ها مشغولند در واقع با دهن‌کجی به هنجارهای اجتماعی به دنبال تبلیغ نوعی پز اجتماعی هستند غافل از اینکه تداوم و گسترش این ضد هنجار اجتماعی چه عاقبتی برای آنها دارد».
توسکی اظهار داشت: «مطالعات و تحقیقات اجتماعی حکایت از آن دارد که افراد وابسته به حیوانات در سایه مخالفت‌‌های اجتماعی کم‌کم به افرادی گوشه‌گیر تبدیل شده و می‌کوشند خلأ‌‌های زندگی خود را با این حیوانات جبران کنند».
وی با اشاره به تبعات منفی زندگی افراد با حیوانات خانگی خاطرنشان کرد: «وابستگی افراد به زندگی با حیواناتی که گاه عمر کوتاه دارند، باعث می‌شود مرگ این حیوانات صاحبان آنها را دچار افسردگی و اختلالات روحی و روانی ‌کند که نمود این اختلالات را می‌توان در تعامل آنها با جامعه دید».
قصه گرایش جوان‌ها به سگ‌گردانی و حیوان‌گردانی در جامعه شاید امروز بیش از گذشته نیازمند تدبیر مردان قانون در کشور باشد. قصه‌‌ای که برای ختم به خیر شدنش باید لایحه‌‌های خاک گرفته را از قفسه‌‌های مجلس درآورد و با تصویب آن راه چاره‌ای برای پایان دادن به این ضد رفتار اجتماعی یافت. لایحه‌ای که از دهه ۸۰ در مجلس مانده و همچنان در انتظار تعیین تکلیف است.