دانلود برادران لیلا ؛ این عبارتی است که این روزها در گوگل بسیار سرچ می شود؛ علت نیز آن است که اواخر سال گذشته، نسخه ای از این فیلم در فضای مجازی قرار گرفت و به سرعت در سایت های دانلود فیلم قرار گرفت. از آنجا که “برادران لیلا” در یک سال اخیر پر خبر بوده و به ویژه حواشی حضور بازیگران آن در جشنواره کن و نیز توقیف اش در ایران جزو خبرهای مهم سینمای ایران در سال گذشته بود.

این فیلم در حالی فضای مجازی را پر کرده است که چندی قبل جواد نوروز بیگی، تهیه کننده آن از آمادگی کارگردان اثر برای اعمال ممیزی های وزارت ارشاد خبر داده بود تا اجازه اکران به برادران لیلا داده شود. با این حال، انتشار گسترده نسخه قاچاق این فیلم و دانلودهای فراوان و البته رایگان این اثر شانس فروش برادران لیلا در سینماهای ایران را بسیار کمرنگ کرده است.

جالب این است که بعد از انتشار این فیلم در سایت های دانلود فیلم، سعید روستایی عکسی از خنده دسته جمعی برادران لیلا را منتشر کرد و برخی آن را نشانه رضایت وی از این اتفاق دانستند؛ حال آن که مالکیت فیلم متعلق به تهیه کننده ای است که هزینه های میلیاردی برای تولید آن کرده است و اینک محصول کار و سرمایه اش را بر باد رفته می بیند.

برادران لیلا فیلمی ایرانی در ژانر درام به نویسندگی و کارگردانی سعید روستایی است که در ۲۰۲۲ به نمایش درآمد.

سعید پورصمیمی، نوید محمدزاده، ترانه علیدوستی، پیمان معادی، فرهاد اصلانی، محمد علی محمدی، نیره فراهانی و مهدی حسینی نیا از بازیگران فیلم هستند. در ۲۵ اسفند ۱۴۰۱ همزمان با انتشار نسخه دیجیتال آن در فرانسه این فیلم در ایران در دسترس قرار گرفت.
این فیلم در ۲۵ مهٔ ۲۰۲۲ در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۲ به نمایش درآمد و برندهٔ جایزهٔ فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم شد.

لیلا (ترانه علیدوستی) زنی چهل ساله و مجرّد است که در خانواده‌ای درگیر با بحران اقتصادی زندگی می‌کند. او در دفتر اداری یک پاساژ کار می‌کند و تنها درآمد ثابت خانواده را دارد اما نه پدر و نه چهار برادرش به حرف او گوش نمی‌دهند. اسماعیل (سعید پورصمیمی) پدر خانواده، پیرمردی تریاکی است که اخیراً نشانه‌های آلزایمر را بروز می‌دهد.
علیرضا (نوید محمدزاده) برادر معقول، کارگری است که به علّت اختلاس صاحب کارخانه تعدیل نیرو شده‌است. پرویز (فرهاد اصلانی) در پاساژ لیلا به عنوان خدمه‌ای که عوارض توالت را دریافت می‌کند مشغول است. پنجمین فرزند او به تازگی متولد شده‌ زیرا همیشه به دنبال فرزند پسر بوده‌است. فرهاد (محمدعلی محمدی) نیز شغل ثابتی ندارد و مدام در حال بدنسازی است.

منوچهر (پیمان معادی) هم آدم دغل‌کاری است که برادرانش را ترغیب به نوعی کلاهبرداری می‌کند که پول پیش‌خرید ماشین را بالا بکشند. اسماعیل چندین سکه طلا پس‌انداز کرده و لیلا پیشنهاد می‌دهد با پول سکه‌ها، واحدی تجاری در پاساژ را بخرند تا بوتیک راه بیندازند.

این بوتیک قرار است در محل فعلی توالت‌های پاساژ باشد. از طرف دیگر بزرگ فامیل فوت می‌کند. اسماعیل همواره به دنبال این مقام بوده زیرا بزرگ فامیل می‌تواند بخشی از کادوهای عروسی‌های فامیل را صاحب شود، پس بنا به رسم خانوادگی، سکه‌هایش را به عنوان کادو عروسی می‌دهد… .

برادران لیلا در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۲ به نمایش درآمد. این فیلم قبل از نمایش در جشنوارهٔ کن پروانه نمایش دریافت نکرد و در ۳۰ خرداد ۱۴۰۱، سازمان سینمایی کشور آن را توقیف کرد. این سازمان گفته که این فیلم «حتی یک مورد» از اصلاحیات را رعایت نکرده‌است.

سازمان سینمایی اعلام کرد که پروانه نمایش فیلم سینمایی «برادران لیلا» به دلیل تخلفات و سرپیچی از مقررات از سوی تهیه کننده و کارگردان آن صادر نمی‌شود.

در ادامه نوروزبیگی – تهیه کننده – خبر از تعقیب قضایی خودش داد و  در پاسخ به اینکه آیا صحت دارد که شنیده می‌شود برای او یک پرونده قضایی تشکیل شده و آیا این موضوع با فیلم «برادران لیلا» ارتباطی دارد؟ گفت: این پرونده قضایی درباره فیلم «برادران لیلا» است و وقتی به دادسرا رفتم هم عنوان اتهامی من به صراحت ساخت این فیلم مطرح شده بود.

۲۵ اسفند ۱۴۰۱ برخی منابع از انتشار نسخه دیجیتال و اکران آنلاین فیلم «برادران لیلا» در فرانسه خبر دادند. همزمان با اعلام این خبر، نسخه قاچاق و غیرقانونی فیلم «برادران لیلا» در فضای مجازی در ایران منتشر شد.

به گزارش ایرنا سومین ساخته سعید روستایی، برخلاف ساخته پیشین او متری شیش و نیم که فقط در فرانسه ۶۰ میلیارد تومان فروخت، اکران جهانی موفقی نداشت و با پخش در ۴ کشور فرانسه، بلژیک، پرتغال و امارات تنها ۳۵ میلیارد تومان فروخت.

برادران لیلا با استقبال خوبی از سوی منتقدان مواجه شد. راتن تومیتوز گزارش داد که ۹۰٪ منتقدان نسبت به فیلم نظری مثبت داشته‌اند این امتیاز بر اساس ۱۰ نقد به دست آمده‌است. فیلم در سایت متاکریتیک نیز نمره ۸۷ از ۱۰۰ را دریافت کرد که به معنای «تحسین جهانی» است.

از سوی دیگر «برادران لیلا» در جدول منتقدان از سوی چهار مجله، امتیاز پایین یک ستاره را دریافت کرده است. منتقدان سه نشریه مطرح سینمایی فرانسه نیز به جدیدترین ساخته روستایی ۲ ستاره و یک نشریه به این فیلم ۳ ستاره اعطا کرده است. منتقدان نشریه اسکرین دیلی از فیلم جدید روستایی استقبال نکردند و به نسبت برخی از دیگر آثار حاضر در کن امتیاز پایینی به آن دادند. برادران لیلا با امتیاز ۲.۳ در بین آثار «متوسط» این دوره قرار گرفت.

منابع: ویکی پدیا، ایرنا، اعتماد، فارس

ترانه علیدوستی، چهارشنبه 26 مرداد پستی اعتراضی با عنوان «ممنوع از چه کاری؟» در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده و عملکرد سازمان سینمایی را در قبال هنرمندان اعمال زور دانست.

علیدوستی نوشت:

«می‌خواهید پنج شش نفرمان را بی محاکمه و بدون جرم ممنوع‌الکار کنید و اما ممنوع از چه کاری؟ چه رقت‌بار که این امر، که بناست قیمتش عمر و سرمایه افراد باشد، عملی است تا این حد عبث. چیزی که مرتکبش هستید قانون‌مداری نیست. آنچه مرتکبش هستید اعمال زور است. با بادی به غبغب قصد دارید اسم بدها را اعلام کنید تا با تهدید معاش آنها عبرتی برای بقیه بسازید، بلکه قافیه از دست نرود. اما قافیه از دست رفته است.»

او با اشاره به تغییر رویه در دنیای امروز و شنیده شدن صدای هنرمندان در کل دنیا توضیح داده: «چه بسیار فیلمهایی که شما نخواستید و ساخته شدند، چه بسیارتر آن‌ها که نخواستید و دیده شدند…در دنیای امروز صدای هنرمند بدون شما هم شنیده می‌شود و به دورترین گوشه‌های این کره می‌رسد.»

در رابطه با بحث ممنوع الکاری سینماگران توسط سازمان سینمایی ، مهدی کوهیان (حقوق‌‌دان ) در گفت وگو با برنامه «پرانتز باز» رادیو هم نکاتی را متذکر شده و گفته :« آقای خزاعی باید مستندات محکومیت‌های این دوستان را هم اعلام کنند که متوجه بشویم که توسط چه مرجعی ممنوع الفعالیت شده‌‌اند. در ضمن طبق تبصره این ماده حداکثر زمان ممنوعیت اشتغال هم دو سال است. مگر این‌که در مواردی قانون چیز دیگری معین کرده باشد. پس برای اعلام لیست باید حتما حکم قضایی و یک مجازات اصلی هم وجود داشته باشد. حکم به منع اشتغال هر هنرمندی فقط در صلاحیت دادگاه صالح است.»

 عصرایران؛ هومان دوراندیش – سخنان اخیر پیمان معادی دربارۀ حواشی جشنوارۀ کن، خودش منشأ انتقادات تند و تیزی علیه او شده است که انصافا بسیاری از این انتقادات نیز واردند.

جان کلام پیمان معادی در توضیحات اخیرش این است که چرا حکومت چند نفر آقابالاسر همراه ما به کن نفرستاده بود تا آن‌ها به ما بگویند چه بگوییم و چه نگوییم و چگونه بگوییم.

در واقع آقای معادی مبدأ مشکل را همچنان حکومت می‌داند. یعنی می‌گوید اگر ما در کن چنان حرف زدیم که بوی مخالفت با نظام می‌داد، این تقصیر خود نظام است که ما را توجیه نکرده بود که آن‌جا چگونه حرف بزنیم.

ولی مگر سینماگران این کشور صغیرند که نیازمند قیم باشند برای یادگیری راه و رسم سخن‌گفتن در خصوص مسائل اجتماعی و سیاسی کشور؟

در واقع پیمان معادی به زبان بی‌زبانی دارد می‌گوید ما سینماگران شعور سیاسی نداریم و حکومت باید به ما یاد بدهد چگونه دربارۀ مسائل اجتماعی و فرهنگی کشور حرف بزنیم که مقامات سیاسی مملکت آزرده‌خاطر نشوند.

اما به نظر می‌رسد این توجیهی سست و خنده‌دار است. بقال سر کوچه هم اگر در برابر دوربین خبرنگاران خارجی قرار گیرد، می‌داند کدام حرفش مایۀ خشم مقامات سیاسی کشور می‌شود و کدام حرفش خشنودی آن‌ها را در پی خواهد داشت.

پیمان معادی در کن تصویر یک کشور فقیر را از ایران ترسیم کرد که فلاکت در آن بیداد می‌کند. او دقیقا گفت «درصد زیادی از آدم‌ها در ایران هستند که اگر یخچال خانه‌شان خراب شود، طبقۀ اجتماعی‌شان عوض می‌شود. یعنی هزینۀ تعمیر یک یخچال، الان می‌تواند طبقۀ اجتماعی شما را ببرد پایین‌تر.»

آقای معادی یا به آنچه گفته باور دارد یا ندارد. اگر باور ندارد، پس چرا گفته؟ اگر باور دارد، پس چرا الان حکومت را مقصر می‌داند که چرا کسی را در کنار او نگماشته بود که به او بگوید تصویری فلک‌زده از ایران ترسیم نکن؟

یعنی پیمان معادی انتظار دارد مردم و حکومت باور کنند که او نمی‌دانسته حرف زدن از فقر و فلاکت جامعۀ ایران در کن، موجب ناخرسندی مقامات سیاسی و مدیران فرهنگی کشور می‌شود؟

او دست کم الان می‌تواند بگوید آنچه من در کن گفتم، تصویر کاملی از ایران ترسیم نمی‌کرد چراکه در ایران بسیاری هم مثل خود ما سینماگران مشهور، در رفاه زندگی می‌کنند و کلاً در شهرهای بزرگ ایران، کم نیستند مردمی که زندگی‌شان گرفتار فقر و فلاکت نشده.

پیمان معادی در کن هم می‌توانست هر دو جنبۀ واقعیت را بگوید ولو که بر رشد فقر در ایران تاکید می‌کرد.

در واقع آقای معادی و دوستانش آن‌جا تحت تاثیر فضای جشنوارۀ کن قرار گرفتند و ژست اپوزیسیونی اتخاذ کردند و الان که به ایران آمده‌اند نیز تحت تاثیر فشارها، مشغول رفع و رجوع گفته‌هایشان هستند. سخنان اخیر سعید روستایی در جشنوارۀ مونیخ نیز در همین راستا بیان شده.

عقب‌نشینی اگر محصول تحول فکر باشد، اشکالی ندارد ولی آقای معادی که در همین سخنان اخیرش به انواع و اقسام فشارها علیه سینماگران اشاره می‌کند، طبیعتا با فشارهای سیاسی و انتظارات حکومت از سینماگران حاضر در جشنواره‌های خارجی نیز واقف است.

بنابراین آن‌ها می‌توانند برای حفظ منافع شخصی خودشان، تسلیم فضای موجود در این یا آن جشنوارۀ خارجی نشوند و از بیان سخنان دردسرساز اجتناب کنند. ولی وقتی سخنانی از این دست می‌گویند و چند هفته بعد از آنچه گفته‌اند پا پس می‌کشند یا مسئولیت حرف‌هایشان را نمی‌پذیرند، خودشان را متاسفانه مضحکۀ عام و خاص می‌کنند و تبدیل می‌شوند به سینماگرانی فاقد اعتبار اجتماعی.

الان بسیاری از مردم به پیمان معادی چنین نگاهی دارند که او در کن مطابق میل غربی‌ها حرف زده و در ایران نیز مطابق میل حکومت حرف می‌زند. طبیعتا اکثر مردم برای کسی که این طور پشتک‌بالانس می‌زند، دست کم در قلبشان احترام چندانی قائل نیستند.

پیمان معادی این را هم گفته که چهل سال است در جشنواره‌های خارجی عده‌ای فارسی‌زبان را در برابر سینماگران ایرانی قرار می‌دهند تا از آن‌ها سوالاتی بپرسند و آن‌ها هر جوابی بدهند، با انتقاد میلیون‌ها نفر مواجه شوند.

اما واقعیت خلاف این است. عباس کیارستمی که پای ثابت سینمای ایران در جشنواره‌های خارجی بود، اولا بیشتر طرف سوال خبرنگاران خارجی بود، ثانیا در برابر خبرنگاران رسانه‌های فارسی‌زبان خارج کشور نیز چنان سخن می‌گفت که بعدا مجبور به انواع و اقسام چاره‌جویی‌ها نشود.

کیارستمی حتی وقتی که موقع دریافت جایزۀ نخل طلا با کاترین دنو روبوسی کرد، در برابر معترضان داخلی به دست و پا نیفتاد و از این حرف‌های عجیب نزد که چرا کسی را نفرستادید اصول رفتار در کن را به من بیاموزد!

هر کسی به خوبی می‌داند که سبک زندگی سینماگرانی مثل پیمان معادی، مطابقت چندانی با سبک زندگی مطلوب نظام جمهوری اسلامی ندارد. فرج‌الله سلحشور اگر جای پیمان معادی بود، هیچ وقت از موهای کریستین استوارت برای خودش سبیل نمی‌ساخت!

قاعدتا آقای معادی همفکری چندانی هم با اصولگرایان حاکم بر کشور ندارد. بنابراین اگر بخواهد حرفی دربارۀ وضعیت سیاسی یا اجتماعی یا فرهنگی کشور بزند، حرف‌هایش چندان باب طبع آقایان نیست.

اگر این حرف‌ها می‌تواند به منافع مشروع پیمان معادی لطمه بزند، معلوم نیست او چرا سکوت نمی‌کند. آدم اگر سکوت کند هزار بار بهتر از این است که حرفی بزند و بعدا به حکومت بگوید چرا حرف زدن یاد من ندادید!

سیاسی بودن جنمی می‌خواهد که ممکن است عده‌ای فاقد آن باشند. اشکالی هم ندارد. قرار نیست همه سیاسی باشند. سهراب سپهری هم سیاسی نبود. هنرمند غیرسیاسی لزوما فاقد عقل سیاسی نیست. سکوت سیاسی او می‌تواند آگاهانه و عامدانه باشد.

مشکل توجیهات اخیر پیمان معادی این است که سینماگران ایران را افرادی فاقد عقل سیاسی ترسیم می‌کند. در حالی که سینماگر حتی اگر به اندازۀ قصاب سر کوچه هم در جامعه قدم زده باشد، کم و بیش عقل سیاسی دارد و اجمالا می‌داند در این کشور اوضاع از چه قرار است. بنابراین نیازمند ارشادات حکومتی در پاسخ به سوالات خبرنگاران نیست.

آنچه آقای پیمان معادی گفته، معنایی جز این ندارد که او مدافع “وزارت ارشاد” است. در حالی که هر هنرمند آزاده‌ای، معتقد است وزارت فرهنگ و ارشاد باید به “وزارت فرهنگ” تقلیل یابد و “ارشاد هنرمندان” به هیچ وجه جزو “وظایف حکومت” نیست.

سازمان سینمایی اعلام کرد: پروانه نمایش فیلم سینمایی “برادران لیلا” به دلیل تخلفات و سرپیچی از مقررات از سوی تهیه‌کننده و کارگردان آن صادر نمی‌شود.

به گزارش ایسنا و به نقل از اداره کل روابط عمومی سازمان سینمایی، اداره نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد: پروانه نمایش فیلم سینمایی”برادران لیلا” به دلیل تخلفات و سرپیچی از مقررات صادر نمی‌شود.

متن اطلاعیه اداره کل نظارت بر عرضه و نمایش فیلم به این شرح است: