به گزارش عصر ایران، گابریله رومانیولی، ستوننویس روزنامه لارپوبلیکا، با اشاره به فوت جورجو آرمانی، او را نمادی از ایتالیا معرفی میکند: “نه آنطور که هست، بلکه آنطور که ما ایتالیاییها دوست داریم باشد و خارجیها آن را در رویاهایشان میبینند.”
جالب اینجاست که فوتبال در ایتالیا نیز از این طرز فکر الهام گرفته است. مربیان ایتالیایی اغلب خود را خیاط توصیف میکنند، نه کارگردان یا رئیس. آنها تیمهایشان را با دقت و ظرافت میسازند، همانند یک طراح لباس. هیچ چیز از پیش آماده نیست، همه چیز بر اساس نیاز و شرایط تیم شکل میگیرد. این رویکرد، غالباً به نتایج درخشانی منجر میشود، حتی با وجود محدودیتها.
به همین دلیل است که بهترین مربیان ایتالیایی با یک سیستم یا تاکتیک خاص شناخته نمیشوند. به عنوان مثال، کارلو آنچلوتی در تیمهای مختلفی چون چلسی، پاریسنژرمن، بایرن مونیخ و رئال مادرید، سبکهای متفاوتی را به کار گرفته است. چرا؟ چون “پارچه” (بازیکنان و شرایط تیم) همیشه یکسان نیست. او “پارچه” را متناسب با شرایط و فصل برش میدهد.
آرمانی با حذف عناصر غیرضروری در طراحیهایش، بر سادگی و هماهنگی با بدن تأکید داشت. کتهای ضد ساختار او، مینیمال و در عین حال شیک بودند. این رویکرد، منعکسکننده تفکر مربیان موفق ایتالیایی است.
آنچلوتی، مکس آلگری و آنتونیو کونته در مصاحبههای خود، بر یک نکته تأکید دارند: “فوتبال ساده است”. این سادگی ممکن است برای طرفداران مدرن فوتبال که به دنبال نظریههای پیچیده، دادهها و فلسفههای گسترده هستند، دلسردکننده باشد. اما به قول آلگری: “یک کت خاکستری هرگز از مد نمیافتد…”.
در نهایت، زیبایی در سادگی نهفته است. چه در دنیای مد و چه در مستطیل سبز، تمرکز بر اصول بنیادین و پرهیز از پیچیدگیهای بیمورد، کلید موفقیت است.
“` **کلمات کلیدی:** آرمانی, فوتبال, مربیان ایتالیایی, سادگی, سبک