بعضی مردها همسران خود را میزنند، به آنان بیاحترامی میکنند یا به آنان استقلال اقتصادی نمیدهند، منابع مالی آنان را کنترل میکنند و اجازه رفت و آمد آزادانه به آنان نمیدهند.
بعضی مردان، خواهران خود را میزنند، رفت و آمد آنان را کنترل میکنند و اگر فرصتی دست بدهد علیه آنان دست به خشونت میزنند.
بعضی پدران، دختران خود را کنترل میکنند، اجازه درس خواندن و پیشرفت به آنان نمیدهند، به آنان استقلال مالی نمیدهند و مایحتایجشان را از آنان دریغ میکنند.
بعضی مردان، همسران، خواهران یا دختران خود را با توجیه «ناموسی» میکشند.
اما بسیاری از مردان هم چنین نیستند. مردان زیادی هستند که به زنان تعرض نمیکنند، به مادر و خواهر و همسر خود بیاحترامی نمیکنند و در خیابان مایه آزار زنان دیگر نمیشوند.
تعداد مردانی که مرتکب قتل ناموسی، تعرض و آزار میشوند کم است. مردان زیادی هستند که اگر علیه زنان خود مرتکب خشونت شوند، پشیمان میشوند و عذرخواهی میکنند. قطعا همه مردها دیوسیرت و کنترلگر و متجاوز نیستند اما همچنان زنان بسیاری هستند که در خیابان آزار میبینند، ماشینهای زیادی هستند که کنار زنان توقف میکنند و به آنان متلک میگویند، مردانی هستند که در خیابان زنها را تعقیب میکنند و احساس امنیت آنان را سلب میکنند، مردانی هستند که در خانه از آزار زنان نزدیک به خودشان ابایی ندارند و زنان عموما در برابر این آزارها و تعرضها تنهایند.
در جایی که حتی زنانی هستند که آزارها را حق برادران و پدران و همسران میدانند، زنان را مقصر جلب نظر و شنیدن توهینهای جنسیتی میشناسند و در صف اول محدود و کنترلکردن زنان قرار دارند، مردان و زنانی هستند که تلاش میکنند این چرخه را بشکنند. کمپین جهانی «آقا برای خانم» یا که یکی از برنامههای سازمان ملل متحد است، تلاش کرده در این راستا گامی بردارد. ایده اصلی کارزار «آقا برای خانم» این است که تبعیض و خشونت جنسیتی علیه همه است، نه فقط علیه زنان. خشونت جنسیتی، زنان زیادی را از آزادیهای معمول اجتماعی و اقتصادی محروم میکند و باعث اضطراب و استرس بسیار زیادی میشود که نسلهای آینده را هم تحت تاثیر قرار خواهد داد و اینکه تنها گروهی از زنان علیه آن حرف بزنند یا تلاش کنند دیگران را در مورد خطرات این وضعیت آگاه کنند، کفایت نمیکند.
نشان داده است که اگر با سرعت فعلی در مورد کاهش تبعیض جنسی حرکت کنیم، بیش از ۲۵۰ سال طول میکشد تا شکاف تبعیض جنسیتی بین زنان و مردان بسته شود. کمپینی که در سال ۲۰۱۴ به ابتکار دبیرکل قبلی سازمان ملل، بان کی مون تشکیل شده است، از مردان میخواهد که بپذیرند مرتکب خشونت نشدن به تنهایی کافی نیست، زنان و مردان میتوانند و باید با هم در برابر خشونت مبتنی بر جنسیت در خیابان، خانه و محل کار و تحصیل اقدام کنند تا سرعت این مبارزه بیشتر شود و آینده امنتری برای همه فراهم شود.
ایده کارزار «آقا برای خانم» چندان پیچیده نیست. این کارزار از مردانی که به آن میپیوندند میخواهد علیه تبعیض و خشونت جنسیتی سکوت نکنند، اگر در فضای عمومی متوجه آزار کسی میشوند دخالت کنند و نشان بدهند که جامعه از آزارگران حمایت نمیکند، با دوستان مرد خود در مورد کاربرد شوخیهای جنسیتی و عباراتی که محیط را برای زنان ناامن میکند حرف بزنند، شوخیهای جنسی را محکوم کنند و در بحثهایی که در این مورد شکل میگیرد شرکت نکنند، جنبشهای دستمزد برابر زنان و مردان در محل کار را همراهی کنند و در صورتی که جایگاه مدیریتی دارند به افزایش حضور زنان در محیط کار، باز کردن مسیر زنان برای دستیابی به موقعیتهای مدیریتی بر مبنای صلاحیتهای حرفهای و امنکردن محیط کار برای زنان با رسیدگی سریع و دقیق به گزارشها در مورد تعرض و آزار جنسی و خشونت مبتنی بر جنسیت در محل کار کمک کنند.
اعضای این کارزار همچنین با هشتگ « آقا برای خانم در خانه» یا HeForSheatHome در مورد لزوم تقسیم وظایف کار خانگی، مسئولیتهای اداره خانه از قبیل شستوشو، خرید، رسیدگی به فرزندان و پختن غذا آگاهیرسانی میکنند تا این تصویر که «زنان به خانه تعلق دارند و باید در خانه بمانند» را کمرنگ کنند و کمک کنند زنان فضا و فرصت بیشتری برای رشد، تحصیل و دستیابی به موقعیتهای بهتر اجتماعی به دست بیاورند.
در حال حاضر، ۲.۲ میلیون نفر در سراسر جهان عضو کارزار «آقا برای خانم» هستند. هند، روآندا، کنگو، ایالات متحده و مکزیک، پنج کشور اول جهان با بیشترین تعداد رهبران سیاسی عضو این کمپین هستند. در آسیا، ترکیه، هند، مغولستان و ژاپن کشورهایی هستند که بیشترین فعالیت را در راستای اهداف این کارزار انجام دادهاند. این کارزار به ۱۰ زبان زنده دنیا از جمله عربی و ترکی فعالیت میکند و از اعضای خود میخواهد تجربههایشان در همراهی با زنان علیه خشونت و تبعیض جنسیتی را با دیگران به اشتراک بگذارند و به گسترش این حرکت کمک کنند.
