مرتضی امینی تبار ـ بازیگر جوان سریال «زخم کاری» ـ از تجربه حضورش در این سریال می‌گوید و معتقد است، کاراکتر «میثم» رفته رفته در فضای داستان جا می افتد.

امینی تبار همچنین در این گفتگو درباره اصالت افغانستانی خود و حضورش در فضای نمایشی ایران و زندگی در کشورمان می گوید.

این بازیگر درباره حضورش در سریال محمدحسین مهدویان که این روزها از شبکه نمایش خانگی پخش می شود گفت: فکر می‌کنم یکی از دلایلی که کاراکتر میثم در اوایل داستان حضور پررنگی نداشت، این بود که در نمایشنامه مکبث، چنین شخصیت‌هایی حضور ندارند. در نتیجه شکل‌گیری و تاثیرگذاری به زمان نیاز داشت. آقای عزتی همیشه می گفت این نقدها به بازی من طبیعی است. چون مخاطب با چهره افرادی آشناست که ۲۰ سال است آنها را دیده و حالا وقتی دو چهره جدید می‌بیند، پذیرش آنها توسط جامعه، مقداری زمان می‌برد.

بازیگر نقش میثم درباره کاراکتری که بازی کرده است، اظهار کرد: به خاطر نوع قصه و شرایطی که شخصیت میثم دارد در طول زمان پخش، واکنش‌های متفاوتی ایجاد می‌کند که من سعی کردم این واکنش‌ها را با راهنمایی‌های آقای مهدویان و آقای عزتی به بهترین شکل درک کنم. میثم به آرامی کاراکترش شکل می‌گیرد و بزرگ می‌شود و آن شک و تردیدی که از خانواده و اطرافیانش دارد کمک می‌کند تا با یک چهره متفاوت روبه‌رو شویم.

امینی تبار درباره ی نحوه آشنایی‌اش با محمدحسین مهدویان (کارگردان زخم کاری) گفت: آقای مهدویان را تا روزی که به دفتر ایشان رفتم، ندیده بودم، اما هر کدام از آثار آقای مهدویان را چهار یا پنج‌بار دیده بودم. زمانی‌که آقای کیومرث مرادی از من ویدیو می‌گرفتند، اصلا نمی‌دانستم قرار است آقای مهدویان آن را ببینند. وقتی به دفتر ایشان رفتم و پروژه «زخم کاری» را دیدم، قلبم ایستاد و اصلا فکر نمی‌کردم برای این سریال انتخاب شده باشم. من در جهان تصویر دنبال نقشی می‌گشتم که حتی ۱۰ دقیقه باشد، اما خدا به من نقش میثم را داد که بابت آن خدا را شاکرم.

وی ادامه داد: من این شانس را داشتم که با کارگردانی کار کنم که یک راهنمای خوب است و به من برای رسیدن به نقش میثم کمک‌های بسیاری کرد. یکی از ویژگی‌های آقای مهدویان این است به خوبی نقش را برای بازیگر توضیح و تصویرسازی می‌کند. محمدحسین مهدویان؛ مَشتی است. به نظر من این بهترین واژه‌ای است که در تعریف او می‌توان به کار برد.

این بازیگر ادامه داد: همچنین همبازی شدن با آقای عزتی و خانم آزادی‌ور بسیار به من کمک کرد تا ابعاد بهتری از شخصیت را درک کنم. آنها بسیار سخاوتمندانه برای بهتر شدن سریال و یکدست شدن اثر به من که تازه این فضا را تجربه می‌کردم، کمک کردند و هر آنچه امروز شاهد آن هستیم حاصل یک تجربه جمعی و دلچسب است.

امینی‌تبار افزود: بازی کردن با این گروه بازیگران جزو آرزوهای من بود و همکاری با هر کدام از بزرگوارانی که امروز شانس بازی با آنها را داشتم، یک اتفاق بزرگ برای زندگی حرفه‌ای من محسوب می‌شود.

این بازیگر در ادامه گفت: من در حوزه تئاتر فعالیت می کنم و متن مکبث را قبلا خوانده بودم اما به خاطر آنکه بتوانیم بازی شاداب‌تری داشته باشیم، به صلاحدید آقای مهدویان فیلمنامه را قسمت به قسمت خواندیم و همین باعث می‌شد برخورد با اتفاقات داخل قصه با هیجان بیشتری شکل بگیرد. چون ما در فضای کار تازه‌کار بودیم دانستن انتهای قصه روی بازی ما در ابتدای داستان تاثیر می‌گذاشت. مثلا سکانس زندان را در اوایل فیلمبرداری سریال گرفتیم و جالب اینکه بازیگر مقابل من آقای کیومرث مرادی، استاد من است و چالش شاگرد و استادی داشتیم. برای همین این سکانس از جمله سکانس‌های خوبی است که خاطره دلنشینی برایم ساخت.

بازیگر نقش میثم در «زخم کاری» با بیان خاطره‌ای از سوارکاری در این سریال اظهار کرد: بعد از انتخابم برای سریال «زخم کاری»، به من گفتند که شما و خانم سارا حاتمی باید سوارکاری را یاد بگیرید و برای همین چندین جلسه تمرین سوارکاری رفتم. اسب‌هایی که ما با آنها تمرین کرده بودیم، اسب‌های اصیلی نبودند. اسب اصیلی که خیلی سواری داده، نیاز دارد که سفت و سخت با آن برخورد کنید. اما من این را نمی دانستم و زمانی‌که با این اسب‌ها همان برخورد اسب‌های تمرینی را داشتیم، رم می‌کردند و ما را به در و دیوار می‌کوبیدند. همه تصور می‌کنند که من سوارکار ماهری هستم در حالی که این اسب‌ها من را به شدت به زمین کوبیدند و روز اول سوارکاری به شدت آسیب دیدم اما روز دوم توانستم سوارکاری کنم.

او با اشاره به انتقادهای مردم گفت: واکنش مردم نسبت به بازی و حضور من، فرآیندی سینوسی دارد. برخی به شدت انتقاد می‌کنند و عده‌ای هم تشویق که باز هم این مسیر را ادامه دهم. بازی در یک پلتفرم برای من یک تجربه متفاوت بود چون باعث می‌شود به خاطر حساسیت‌های مخاطبان همواره یک اثر کاملا با کیفیت ببینند و به مخاطب احترام گذاشته شود.

امینی تبار درباره سانسورهای این سریال هم اظهار کرد: سانسور در «زخم کاری» به همه بازیگران ضربه زد. بسیاری از سکانس‌های من با سارا حاتمی با ممیزی روبه‌رو شد؛ در حالی که اگر اجازه پخش پیدا می‌کرد، می‌توانست به قوام شخصیت‌ها کمک کند.

مرتضی امینی‌تبار افزود: بعد از «زخم کاری» پیشنهادهایی داشته‌ام اما مشغول نوشتن و بازی در یک فیلم کوتاه هستم و در یک نمایش هم بازی کرده‌ام. امیدوارم باز هم بتوانم با آقای مهدویان در کارهای بعدی‌شان همکاری کنم.

این بازیگر تازه‌کار، درباره آغاز فعالیت‌هایش در عرصه هنر گفت: شاید ندانید که من اصلیتی افغانستانی دارم اما خودم در ایران و در شهر قم به دنیا آمدم. پدر و مادرم از اقوام تاجیک افغانستان هستند و ۲۵ سال پیش ساکن ایران شدند. ۱۵ ساله که بودم به عنوان مجری در یک شبکه انگلیسی زبان مشغول شدم و بعد از آن، بازیگری تئاتر را در قم شروع کردم. تقریبا هر کجا که کار کردم، همه می‌دانستند من افغان هستم و مشکل چندانی هم پیش نمی‌آمد. بیشتر واکنش‌ها به این موضوع، تعجب بود. چون معمولا تا خودم نمی‌گفتم کسی به این قضیه پی نمی‌برد. خوشبختانه در هنر کسی با این تبعیض نگاه نمی‌کند و من هم هیچوقت بین هنرمندان، خصوصا همکاران تئاتر احساس غربت نکردم. تا چشم باز کردم ایران و ایرانی دیدم. اینجا کشورم است.

امینی‌تبار ادامه داد: در طول ۲۲ سال زندگی، همه نوع رفتاری را تجربه کردم. اما کم‌کم یکسان و همسوتر می‌شویم. این روزها بیشتر داریم یکدیگر را می‌فهمیم.

بازیگر سریال «زخم کاری» در پایان با اشاره به اتفاقات امروز افغانستان و اوضاعی که طالبان به‌وجود آورده است، گفت: از کودکی قصه‌های تلخی راجع به طالبان شنیده‌ام اما امیدوارم همه چیز درست شود. مشکل اینجاست که به خبرهای ناگوار عادت می‌کنیم. تا الان، سه بار و برای مدت کوتاهی به افغانستان سفر کرده‌ام. جهان می‌داند که افغانستان چه کشور غنی، زیبا و عجیبی است. مردمان سختکوش و صبوری دارد. مردمی که استحقاق ظلم را ندارند

دکتر مصطفی انتظاری، مدرس دانشکاه و فعال رسانه، در توئیتر درخواستی را برای نجات فضای مجازی از تکرار سیاست‌هایی که باعث ریزش مخاطبان می‌شود، ارائه داده است.

نظر شما در این رابطه چیست؟ کامنت بگذارید.

 در هفته‌های گذشته انتقادات زیادی به نمایش فراوان استعمال سیگار در مجموعه «زخم کاری» که با رده‌بندی سنی ۱۵+  پخش می‌شود، شده است. در این گفت‌وگو طهماسبی، بازیگر این سریال به این انتقادات هم پاسخ داده است.

چه چیزی در سریال «زخمِ کاری» توجهتان را جلب کرد که بازی در آن را پذیرفتید؟

رمان این سریال را خوانده بودم و آقای محمود حسینی‌زاد نویسنده کتاب از دوستان من هستند. شخصیتی که نقشش را بازی کردم در رمان ایشان خیلی پررنگ نیست چون رمان کوتاه است. آقای مهدویان قبل از این که فیلم نامه را به من بدهند، راجع به شخصیت «سودابه» با من صحبت کردند و فکر کردم او میان آشفتگی خانوادگی شخصیت جذابی است، بعدا که فیلم نامه به دستم رسید متوجه شدم در فیلم نامه هم خیلی پررنگ نیست و چیز زیادی از او نمی‌بینیم. پس از صحبتی که با آقای مهدویان داشتم، رابطه‌اش را با «ناصر» پررنگ کردم تا میان او و «سودابه» رابطه‌ای عاشقانه مانند مادر و فرزند به وجود بیاید و این شخصیت با انتهایی که برایش در نظر گرفته شده، در او شکل بگیرد. وقتی شروع به کار کردم به نظرم با این که حضورش کم رنگ است اما رابطه‌اش با ناصر و خانواده مقداری پررنگ‌تر بود و برایم جالب‌ شد.

به نظرتان سریال به خوبی توانسته رمان را به تصویر بکشد؟

بله، سریال کامل‌تر است. معمولا کتاب‌ها مفصل‌تر از فیلم یا سریالی هستند که ساخته می‌شود اما در این مورد به خصوص، برعکس است چون رمان به دلایلی در زمان چاپ ممیزی و ۱۲۰ صفحه شد. وقتی سازندگان سریال اجازه ساخت آن را از ناشر کتاب گرفتند و شروع به ساخت سریال کردند، مجبور شدند شخصیت‌ها را باز کنند، بپرورانند و فضاسازی کنند که این‌ها در رمان نیست.

عده‌ای از مخاطبان از سیگار کشیدن فراوان در «زخمِ کاری» انتقاد کردند و معتقدند بدآموزی دارد، نظر شما چیست؟

گاهی این سیگار کشیدن لازم است. وقتی شخصیت عصبی و سیگاری است، نمی‌توانی سیگار را نشان ندهی و بگویی بدآموزی دارد! جالب است که در این جا کارهایمان یک بام و دو هواست. سریال «می‌خواهم زنده بمانم» در قسمت دوم شخصیتی بسیار عالی داشت که در یک سکانس حضور داشت و من نقش او را بازی کردم. این زن قلیان می‌کشد و کمی هم لات‌منش است، دیدم نقش چقدر زیباست، یک زن سالار و نازنین، خارج از نقش‌های مادر، خاله و عمه که به ما می‌دهند. یک روز کامل رفتیم سر کار و شهرام شاه‌حسینی با این زن سکانس زیبایی گرفت. من نه سیگاری هستم و نه قلیان می‌کشم اما نقش را خیلی دوست داشتم. سکانس مربوط به این شخصیت حدود یک دقیقه و نیم بود و تبدیل به ۳۰ ثانیه شد، چون تمام پلان‌های قلیان را حذف کردند! فکر می‌کنم چون من زن بودم، این کار را کردند. اگر عصبیت شخصیت را با این اندازه سیگار کشیدن نشان ندهند، مخاطب باور نمی‌کند. مثلا چه بکند؟ چای بخورد یا بنشیند ناخنش را بجود؟ سیگاری که دود می‌شود، عصبیت و التهاب کار را می‌رساند، فضاسازی است، به همین دلیل جواب می‌دهد. اتفاقا این حجم زیاد سیگار کشیدن خوب است چون وقتی تو که سیگاری هستی، روبه‌روی تلویزیون نشستی و شخصیتی را می‌بینی که مدام سیگار می‌کشد، حالت از این حجم سیگار به هم می‌خورد.

نوید محمدزاده در روزهای گذشته به دلیل اظهارنظرهای کنایه‌آمیز در اینستاگرامش با حاشیه‌هایی مواجه شده است. ماجرا از آن‌جا شروع شد که این بازیگر در تصویری که به عنوان استوری اینستاگرام خود منتشر کرد، نوشت: «چند می‌گیری تعریف کنی» او همچنین در استوری دیگری که بعد از چند دقیقه حذف شد، بدون نام بردن از یک پروژه، نوشت: «به خاطر دوزار این قدر سطح سینما و بازیگری رو نیارین پایین. کار خوب تولید کنین، وقت بذارین، زحمت بکشین، درست کار کنین، به شعور مخاطب احترام بذارید. این قدر هزینه واسه تعریف از محصول معمولی (نهایت معمولی) خودتون نکنید.»

هرچند که نوید محمدزاده از هیچ پروژه یا بازیگر خاصی نام نبرده، اما انتشار این جملات باعث شد اولین نامی که به ذهن کاربران و مخاطبان برسد، نام سریال «زخمِ کاری» باشد و کاربران واکنش‌های فراوانی به آن نشان دهند. از آن جایی که این روزها دو مجموعه «می‌خواهم زنده بمانم» و «زخمِ کاری» مورد توجه ویژه مخاطبان و رسانه‌ها هستند و محمدزاده در طول انتشار سریال «می‌خواهم زنده بمانم» به بهانه‌های مختلف این سریال را تبلیغ کرده، بنابراین گزینه دیگری باقی نمانده و حدس و گمانه‌زنی‌های کاربران به سمت «زخمِ کاری» رفته است.

عده‌ای نیز کیفیت بازی نوید محمدزاده را با عملکرد جواد عزتی مقایسه کرده‌اند. فارغ از این که منظور اصلی نوید محمدزاده کدام سریال و بازیگر است، او معمولا در اینستاگرام خود از همکاران و دوستانش حمایت و گاهی از آن‌ها تعریف و تمجید هم کرده است. اظهارنظر منفی درباره اثری که در مرکز توجهات است و ادعای پرداخت پول برای تمجید از آن، اقدام بی‌سابقه‌ای از سوی نوید محمدزاده است، بنابراین چنین استوری کنایه‌آمیزی عجیب به نظر می‌رسد. علاوه بر این، مواجهه او با حواشی و جنجال‌هایی که نامش را بر سر زبان‌ها انداخته، نشان می‌دهد او معمولا از حاشیه و جنجال دوری کرده و اهل واکنش نشان دادن به حواشی نیست، به همین دلیل اکنون انتشار جملات کنایه‌آمیز درباره یک اثر و عوامل آن، بر خلاف رویه و مَنِشی که داشته، باعث تعجب مخاطبان و کاربران شده است.