تهیه کننده فیلم “شیشلیک” که در رتبه سوم آرای مردمی جشنواره فیلم فجر در مراسم اختتامیه معرفی شد، معتقد است: ما با ارزش ترین سیمرغ (سیمرغ مردمی) که از هر منظر وجاهت دارد را به ساده ترین شیوه ممکن، برگزیده اش را انتخاب می کنیم.محمدرضا منصوری درباره حواشی سیمرغ مردمی جشنواره امسال گفت: امسال مشکل اول، سپردن رای گیری سیمرغ مردمی به سامانه “سمفا” بود؛ این سامانه در زمینه اطلاعات و آمار سینماداری و بلیت فروشی برای دست اندرکاران سینما، سامانه خوبی است اما برای ارزیابی آرای مردمی طراحی نشده است.

وی تصریح کرد: بنابراین به نظرم نباید آرای مردمی را به سامانه “سمفا” می سپردند چون ساختار آن برای کار دیگری طراحی شده است.

منصوری تاکید کرد: وقتی در سامانه سمفا به راحتی می توان در آرای مردمی دخالت و  دست کاری کرد، چه تضمینی داریم که صاحبان فیلم در رای گیری شان دخالت نکنند؟! همین که می توانند دخالت کنند، طبیعی است که مشکلی اصلی بوجود میآید.

او در توضیح سخنانش گفت: هر یک نفر با یک شماره تلفن همراه می توانست، چهار بلیت تهیه کند و زمانیکه فیلم تمام شد، پیامک نظرسنجی برای مخاطب ارسال می شد (که البته در روزهای نخست جشنواره برخی مخاطبان پیامک را هم دریافت نکردند) بنابراین حتی بدون اینکه فیلم را ببیند، هر مخاطب می توانست، چهار رای بدهد. البته در پاسخ به این موضوع دست اندرکاران جشنواره گفتند،هر کسی که بلیت می خرد باید از کانتری که در سالن سینماست، کد بلیت اش را بزند تا بتواند در رای گیری شرکت کند اما همان شخص می توانست داخل سالن نرود، اما دوستان می گویند ما اینها را پالایش کردیم؟! البته نمی دانم چقدر تضمین این پالایش درست است.

تهیه کننده شیشلیک در پاسخ به اینکه آیا سیمرغ مردمی را حق فیلم خودش می دانسته است، گفت: من در جایگاه قضاوت نیستم. اما آنچه لازم است  را بیان می کنم. وقتی 1500 رای از دو فیلم اول کم می شود برای اینکه سیستم رای گیری را درست اجرا کنیم، چگونه می توانیم به کلیت این رای گیری اعتماد کنیم؟! وقتی درسامانه سمفا عدد دیگری نشان داده می شود اما در مراسم اختتامیه عدد دیگری اعلام می شود!

او اظهار امیدواری کرد که “برای سال بعد این اتفاقات نیفتاد” و در پاسخ به اینکه ایا اگر دست خانه سینما بود (مثل سال های قبل) این اتفاقات نمی افتاد؟! گفت: واقعیت این است که مشروعیت سیمرغ مردمی به گونه است که کلا رای گیری و شیوه آن به پوست اندازی نیاز دارد. باید این شیوه بگونه ای باشد که سینماگران را مقابل هم قرار ندهد. الان موضوع حق کدام فیلم نیست، موضوع آمار درست است. فیلم ما براساس آمار تا روز هشتم جشنواره فیلم فجر پربیننده ترین بود هم از لحاظ فروش و هم آرای مردمی ، چگونه می شود در سه روز آخر اتفاق دیگری می افتد؟!

تهیه کننده شیشلیک در پایان گفت: امسال کلا تجربه خوبی در سیمرغ مردمی نبود، امیدوارم برای سال های بعد تکرار نشود.

محمد حسین مهدویان کارگردان شیشلیک نیز شامگاه گذشته نسبت به سیمرغ مردمی در فضای مجازی واکنش نشان داد که مشروح حواشی مطرح شده را در این گزارش می توانید بخوانید.

تهیه کننده فیلم “ابلق” هم که در مراسم اختتامیه سیمرغ مردمی را گرفت، با اشاره به  انتقادی  که از سیستم رأی گیری داشت، گفت: بعد از انتقاد ما به این مسئله رسیدگی شد، ولی حالا که جایزه به فیلم ابلق تعلق گرفته، این سیمرغ نزد ما امانت خواهد بود تا اگر نیاز بود رصد دوباره‌ای صورت گیرد.

 

“شیشلیک” با بازی رضا عطاران پربیننده‌ترین و فیلم “مامان” کم بیننده‌ترین آثار سی و نهمین جشنواره فیلم فجر هستند.

جشنواره فیلم فجر اکران مردمی‌اش را به شیوه محدود اما جدید در دوره هجدهم همچنان ادامه می‌دهد و مخاطبان سینما می‌توانند با خرید بلیت به شکل مجازی به تماشای فیلم‌های دوره سی‌و‌نهم بنشینند.

در میان ۱۶ فیلم حاضر در جشنواره تاکنون این “شیشلیک” محمدحسین مهدویان است که با حدود ۷ هزار بیننده تا ظهر امروز، ۱۸ بهمن‌ماه توانسته از دیگر آثار در جذب مخاطب پیش بگیرد.

 

 

“ابلق” ساخته نرگس آبیار دیگر فیلم مورد اقبال تماشاگران سینماهای مردمی است که ۶ هزار و ۱۵۴ بیننده را به سمت خود کشانده و “بی همه چیز” نیز با ۵ هزار و ۶۹۳ مخاطب در رده سوم آثار پرمخاطب جشنواره فجر قرار دارد.

 

اکران فیلم‌های جشنواره در سالن‌های مردمی تا سه‌شنبه ۲۱ بهمن‌ماه ادامه خواهد یافت.

 

 

رضا عطاران، بازیگر فیلم سینمایی «روشن» در نشست رسانه‌ای این فیلم ضمن ابراز تأسف از درگذشت مهرداد میناوند و علی انصاریان به خاطره خود از ورود مرحوم انصاریان به عرصه بازیگری اشاره کرد.

نشست خبری فیلم سینمایی «روشن» به کارگردانی روح‌الله حجازی از آثار حاضر در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر عصر امروز پنجشنبه ۱۶ بهمن‌ماه با حضور عوامل، در برج میلاد محل برگزاری این رویداد، برگزار شد.

روح‌الله حجازی در ابتدای این نشست ضمن تسلیت درگذشت مهرداد میناوند و علی انصاریان گفت: ما عزیزان زیادی را این روزها از دست داده‌ایم و حضور در برج میلاد برای گروه ما سخت بود. امیدواریم از این بعد شاهد از دست دادن عزیزانی با سن کم و با این شرایط نباشیم.

جواد نوروزبیگی تهیه‌کننده این اثر هم گفت: من و آقای حجازی خیلی سال پیش کار کرده بودیم و با خواندن این فیلمنامه شرایط را درک کردیم خواستیم با هم همکاری کنیم رضا عطاران هم خیلی به ما کمک کرد.

عطاران: خاطرات زیادی با میناوند و انصاریان داشتیم

رضا عطاران، بازیگر این اثر بیان کرد: من با مهرداد میناوند و علی انصاریان با هم خاطره زیادی داشتیم. اولین کاری که آقای انصاریان در تلویزیون انجام داد زیر آسمان شهر بود. از او دعوت کردیم به کار بیاید و خودش هم خیلی علاقه‌مند بود. امیدوارم زودتر شرایط عوض شود و اگر قرار است واکسنی خریداری شود، زودتر این اتفاق رخ دهد تا دیگر شاهد درگذشت اینگونه عزیزانمان نباشیم.

وی درباره حضور متفاوتش در فیلم روشن هم گفت: اولین باری که فیلمنامه را خواندم کاراکتر روشن شخصیتی بود که جای کار داشت و متفاوت از شخصیت‌هایی بود که تا حالا دیده بودم. کسی که این انفعال عجیب و غریب را دارد، فشارهایی که از اطراف به او وارد می‌شد باعث نمی‌شود او اتفاق بدی را رقم بزند، شخصیت عجیب و غریبی بود که دوستش داشتم.

سارا بهرامی، دیگر بازیگر این اثر بیان کرد: فیلمنامه روشن را خیلی دوست داشتم و علاقه‌مند بودم با آقای حجازی همکاری کنم، حضور رضا عطاران برایم تعیین کننده بود. همیشه دغدغه من سینما و بازی کردن نقش‌های مختلف بوده است اصلاً به کوتاه یا بلند بودنش فکر نکردم.

حجازی: عطاران نبود، روشن را نمی‌ساختم

حجازی در بخش دیگر اظهار کرد: پیش از گرفتن پروانه ساخت، همان اول گفتم آقای عطاران اگر بازی کنید فیلم را می‌سازم و اگر نه، نمی‌سازم. او پتانسیلی دارد که به نظرم باید فیلمنامه‌هایی برایشان نوشته شود که بعد دیگر از توانایی‌هایشان دیده شود.

این کارگردان درباره نسبت وضعیت کاراکتر اصلی با شرایط مردم ایران در ۸ سال اخیر گفت: من فیلمساز سیاسی نیستم، بیشتر فیلمساز اجتماعی هستم که بیشتر به وجوه روانشناسی می‌پردازد اما می‌شود از آثار اجتماعی تعابیر سیاسی داشت. مسأله من شخصیتی مثل روشن بود که در جامعه ما مثل او زیاد هستند. من فیلمساز اگر اینگونه فیلم نسازم روشن خواهم بود دنبال این نیستم که بخواهم بگویم در این دوره هستم و باید فیلمی منطبق بر آن بسازم دغدغه من روابط انسان‌هاست در این اثر دوربین من بازتر شده و مسائل جامعه‌شناسی هم در فیلم وجود دارد.

وی گفت: من فکر می‌کنم این بار موضوعی را انتخاب کردم که مربوط به طبقه متوسط نیست. این بار به سراغ طبقه فرودست رفتم و سعی کردم با کمک عوامل به یک رنگ و نوری برسیم.

سینما وظیفه دارد به نقاط کور بپردازد

این کارگردان درباره فضای تاریک فیلم برخلاف نام کاراکتر اصلی‌اش ادامه داد: برای اولین بار است که فیلم من کاراکتر محور است دوربین همه جا با اوست و به اندازه نیاز به او پرداخته‌ام. اگر همگی دوربین خودمان را به جاهایی ببریم که کمتر دیده شده است متوجه می‌شویم که این تناقض از کجا می‌آید. سینما وظیفه دارد این مسایل را بگوید و به نقاط کور اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بپردازد.

حجازی در پاسخ به پرسش دیگری درباره فضای نمادین فیلم روشن تاکید کرد: من دنبال نماد نیستم و آن دوره‌ای که این چنین بود گذشته است. در دوره‌ای اگر فیلمی در تک لوکیشن ساخته می‌شد گفته می‌شد منظور از آن ایران است اما گذر زمان نشان داده این تعابیر محلی از اعراب ندارد. همیشه گذر زمان به ما دو نکته را ثابت می‌کند؛ اینکه آیا فیلمسازانی که این نگاه‌ها را در زمان خود داشتند درست دیده‌اند یا نه و اینکه مایی که این قضاوت را داشتیم قضاوت درستی داشته‌ایم یا نه.

مرتضی نجفی فیلمبردار این پروژه هم گفت: از مرحله فیلمنامه با آقای حجازی درباره این حرف می‌زدیم که کادر مربع داشته باشیم چون تنهایی شخصیت روشن را بیشتر نشان می‌داد و سعی کردیم تهران تاریک را نشان ندهیم بلکه تهران روشنی را به نمایش بگذاریم. بر اساس کادر مربع طراحی صحنه شد و لوکیشن‌ها انتخاب شد. خوشحالم که در خدمت این تیم خفن بودم.

میثم مولایی تدوینگر این فیلم گفت: «روشن» فیلم چالش برانگیز و شخصیت محور بود و این مهم بود که کجا باید تمرکز کنیم و کجا روی کاراکتر اصلی تمرکز کنیم تا حس کندی نداشته باشد.

سهیل دانش اشراقی طراح صحنه این پروژه گفت: کار با روح‌الله حجازی خیلی لذت‌بخش است چون فرم، تصویر، رنگ و نور برای او خیلی مهم است. در انتخاب لوکیشن سختی زیادی کشیدم و سعی کردیم انتخاب‌های دقیقی داشته باشیم شب‌هایی پنج شش ساعت می‌گشتیم تا جای برخی پلان‌ها را پیدا کنیم در عین حال سعی می‌کردیم اگزجره نباشد مثلاً سعی می‌کردیم نورهای قرمز باشد اما خیلی مشخص نباشد من تا حالا تجربه رئال شهری نداشتم و این برای من عجیب و جذاب بود. سعی کردیم قاب جذابی داشته باشیم.

بامداد افشار، آهنگساز این فیلم سینمایی هم گفت: این جزو سخت‌ترین کارهای من بود اسفند سال گذشته این فیلم ساخته شد که اوج کرونا بود، استودیوها بسته بود. گفتگوهای آنلاینی داشتیم. ساخت پروژه برای من جزو تجربه‌های عجیب بود. شخصیت روشن به لحاظ موسیقی برای من سخت بود یعنی در عین سادگی ملودی، باید بار دراماتیک را می‌داشتیم.

سرگل لواسانی بازیگر خردسال این اثر گفت: اولین تجربه حرفه‌ای و بی نظیر من بود در کنار آقای عطاران خیلی به من خوش گذشت، این کار را خیلی دوست داشتم به طوری که وقتی کار تمام شد گریه کردم.

نازنین سهامی‌زاده دیگر بازیگر این فیلم گفت: این تجربه برای من بی نظیر و درخشان بود با یک گروه بی‌نظیر کار کردیم و بیشتر برای من یک کلاس درس بود که باید کلی چیز یاد می‌گرفتم من در آغاز راه هستم ولی این شروع پرقدرت بود چون با یک تیم پرقدرت اتفاق افتاد. تجربه بسیار دل‌نشینی بود.

فیلمساز نباید به دولت‌ها بپردازد

حجازی در پاسخ به سوالی درباره تعدد خودکشی در فیلم‌های جشنواره امسال و ارتباط آن با اعتراض به دولت فعلی گفت: فیلم من خودکشی ندارد. امیرکبیر جمله معروفی دارد. چیزی که می‌کاریم سال‌ها طول می‌کشد برداشت کنیم نباید به دولت‌ها بپردازیم باید مبنایی تر به هر چیزی نگاه کنیم من فیلم‌ساز نگاه خودم را دارم و شما هم نگاه خود را خواهید داشت من آنچه را دیدم که هست، صحنه‌های مستند این فیلم را خیلی دیدیم.

وی افزود: مصداق واقعی صحنه پایانی این فیلم را خیلی دیده‌ایم. آدم‌هایی در این جامعه هستند که شرایط اقتصادی خوبی ندارند و این مسأله مبنایی است ما درگیر جناح بازی‌های سیاسی شده‌ایم هر کسی وعده اصلاح می‌دهد اما به نظرم نباید درگیر جناح بازی شویم در هیچ دوره‌ای تغییری رخ نمی‌دهد، من برای یک دولت و دو دولت فیلم نمی‌سازم برای مردم خودم فیلم می‌سازم و باید فیلمی بسازم که ماندگار باشد.

وی درباره ممیزی‌های فیلم گفت: من قواعد مملکت را می‌دانم، چارچوب‌ها را می‌شناسم و تلاش کردم به فرم برسم. سعی کردم به فرمی برسم. این محدودیت‌ها باعث شده به یک زبان جدید برسم البته در میان این محدودیت‌ها خلاقیتی رخ می‌دهد.

حجازی ادامه داد: اگر می‌گوییم زبان سینما قدرتمندتر از سینماست به خاطر همین است که در تشخیص فیلم‌ها اشتباه نمی‌کنیم. تهرانی که در واقعیت امروز می‌بینیم در فیلم ما خوش رنگ و لعاب تر شده است.

 

محتوای سیاسی فیلم “شیشلیک” محمدحسین مهدویان برای این کارگردان دردسرساز شده است.

در هفته‌های اخیر در فهرست فیلم‌هایی که در جشنواره سی‌ونهم فیلم فجر شرکت خواهند کرد، به فیلم “شیشلیک” محمدحسین مهدویان نیز اشاره شده است. فیلمی که گفته می‌شود به‌خصوص از نظر نگاه سیاسی خاصش تفاوت‌های عمیق و معناداری با فیلم‌های قبلی کارگردان “ایستاده در غبار”، “ماجرای نیمروز”، “رد خون” و “لاتاری” و حتی “درخت گردو” دارد. نکته جالب اما اینکه این تفاوت‌ها ظاهرا چندان به مذاق طرفداران سابق مهدویان خوش نیامده است؛ یا به عبارت بهتر به نظر می‌رسد که محتوای سیاسی “شیشلیک” مهدویان برایش دردسرساز شده است.

شیشلیک بی شیشلیک

در روزهای اخیر منابع زیادی در فضای مجازی از آماده‌شدن نسخه نهایی و آماده نمایش فیلم “شیشلیک” نوشته‌اند. این اما در حالی است که برخلاف جو غالب موجود در میان سینماگرانی که مشتاق رساندن فیلم‌شان به دوره سی‌ونهم جشنواره فیلم فجر هستند (که با توجه به کمبود فیلم، بسیاری به شوخی می‌گویند که تمام فیلم‌های شرکت‌کننده در این دوره با سیمرغ پذیرایی خواهند شد) محمدحسین مهدویان هنوز فرم حضور در جشنواره فجر را پر نکرده و به عبارتی دیگر هنوز “شیشلیک”اش را به جشنواره ارایه نداده است. دلیل این امر از نگاه کارشناسان سینما و رسانه می‌تواند نارضایتی مهدویان از کیفیت فیلمش، هراس کارگردان از ایجاد حاشیه پیرامون فیلمش و ایجاد آسیب در زمان اکران و البته مخالفت نهادهای فرهنگی و برگزارکنندگان جشنواره با نمایش “شیشلیک” در جشنواره باشد. سه دلیل کاملا متفاوت که البته گفته می‌شود سومین دلیل قرابت بیشتری با واقعیت دارد و “شیشلیک” به رغم تمایل مهدویان برای شرکت در جشنواره، به دلیل مخالفت نهادهایی خاص و البته مدیران جشنواره فعلا اجازه حضور در  جشنواره سی‌ونهم را ندارد. یا همان‌طور که خبرنگاری توییت زده: “ظاهرا به‌دلیل برداشت‌های سیاسی از محتوای فیلم، “شیشلیک” برای حضور در جشنواره فجر با مشکل مواجه شده و مدیران جشنواره هم با توجه به حواشی احتمالی تمایلی برای پیگیری وضعیت فیلم ندارند.”

چرا شیشلیک بی شیشلیک؟!

“شیشلیک” به تهیه‌کنندگی محمدرضا منصوری، کارگردانی محمدحسین مهدویان و بازی رضا عطاران، پژمان جمشیدی، جمشید هاشم‌پور، ژاله صامتی، وحید رهبانی، مه‌لقا باقری و عباس جمشیدی‌فر جدیدترین فیلم محمدحسین مهدویان است. فیلمی که به عنوان اولین کمدی مهدویان پس از چند تجربه سیاسی حساسیت‌های زیادی ایجاد کرده و بسیاری منتظرند ببینند که آیا تغییر ژانر کارگردان فیلم‌های ایدئولوژیک- تاریخی چند سال اخیر به تغییر نگاه فیلم‌هایش هم انجامیده است یا نه؛ به‌خصوص که این فیلم با فیلمنامه‌ای از امیرمهدی ژوله یک تجربه متفاوت به نظر می‌رسد و همین هم باعث شده بسیاری منتظر تماشایش باشند و بسیاری دیگر نیز از مدت‌ها پیش از نمایش فیلم شمشیرهایشان را علیه آن از رو بسته باشند. چنان که یکی از سایت‌های سیاسی اصولگرا ادعا کرده که “مهدویان برای جداشدن از گذشته‌اش شیشلیک را ساخته، محصولی که دیدگاهی کاملا معارض با اهداف همان سامانه‌های فرهنگی دارد که پیش از این مهدویان با آنها همکاری داشت.”

ظاهرا این‌که مهدویان در فیلم “شیشلیک” کارگران هفت‌تپه و معترضانی از این دست را در ذهن مخاطبان تداعی کرده، یا کارگری را تصویر کرده که درنهایت موفق می‌شود با پول دیه همسرش فرزندانش را به رستوران ببرد تا شیشلیک بخورند، به مذاق خیلی‌ها خوش نیامده و همین هم حضور این فیلم را در جشنواره پیش‌ رو با موانع زیادی مواجه کرده است. موانعی مانند سانسور، توقیف و البته تحقیر – چنان که در بسیاری از رسانه‌ها “شیشلیک” را یک فیلم آبگوشتی ضعیف توصیف کرده‌اند که معنای دیگر فیلم گیشه‌ای است. ادعایی که البته سینماگری مانند فریدون جیرانی آن را رد می‌کند و می‌گوید که “شیشلیک یک فیلم کمدی اجتماعی است، فیلمنامه بسیار خوبی از مهدی ژوله دارد که این تبلیغ را بکنم که جزو فیلمنامه‌های کمدی اجتماعی قشنگ امسال است”؛ تا اولین گام‌های بازگشت محمدحسین مهدویان به سمت یک سینمای مماس با علایق و سلایق و افکار مردم با حمایت حامی سرشناسی مانند فریدون جیرانی همراه شده باشد.

 

شواهد و قرائن می‌گوید در این دوره نه تنها ساخت سریالی همچون “بزنگاه” در تلویزیون امکان ندارد حتی ساخت سریال‌هایی مثل “متهم گریخت” و “خانه به دوش” هم با اما و اگر همراه است.

طی روزهای گذشته گفت‌و‌گویی از مدیر گروه فیلم و سریال شبکه سه منتشر شد که گفته بود با وجود تلاش‌هایی که طی این مدت شده رضا عطاران مایل نیست با تلویزیون کار کند اما چه عوامل باعث این بی تمایلی شده؟

۱-تجربه تلخ عطاران

شاخص‌ترین دلیل برای عدم بازگشت عطاران به تلویزیون تجربه آخر او؛ یعنی سریال “بزنگاه” است. سریالی که عطاران بعد از اتفاقات و ممیزی‌هایش همکاری‌اش را با صدا سیما قطع کرد. بدون توجه به مقصر آن اتفاقات، سوال این است که حالا تلویزیون ظرفیت همان شوخی‌ها را دارد؟ شواهد و قرائن می‌گوید نه تنها ساخت “بزنگاه” امکان ندارد حتی ساخت سریال‌هایی مثل “متهم گریخت” و “خانه به دوش” هم با اما و اگر همراه است.

۲-مسیر سخت و انتظارات بالا

عطاران اگر بخواهد به سریال‌سازی برگردد باید سراغ پروژه‌ایی برود که برای او چند گام رو به جلو باشد. یک روی ماجرا نگرانی خود اوست که آیا موفق می‌شود یا نه یک روی دیگر ظرفیت مدیران است که آیا آنقدر بالا هست که عطاران کمدی خودش را بسازد؟

۳-تجربه تلخ “در حاشیه” و مدیری

طبعا عطاران به مهران مدیری دیگر کمدی‌ساز مطرح نگاه می‌کند. او که با انرژی فراوان به تلویزیون بازگشته بود و “در حاشیه” را ساخته بود اما اعتراض پزشکان نفس سریالش را گرفت و تلویزیون هم پشت او نایستاد تا قصه فصل دوم این سریال به طور کلی تغییر کند و مدیری هم قید حضور مقابل دوربین را بزند و بعد از آن هم دیگر برای تلویزیون سریال نساخت

۴-شکست رضویان

حتما توانایی کارگردانی عطاران با رضویان متفاوت است اما او هم بازیگر محبوبی بود که تجربه اش با سیامک انصاری به نتیجه نرسید. همین باعث می‌شود عطاران به خودش نهیب بزند اگر قرار است سریالی برای تلویزیون بسازد باید همه شرایط (از فیلمنامه و بازیگران تا همراهی مدیران) فراهم باشد.

۵-قدرت پایین شبکه‌ها

تا پیش از محمد سرافراز اختیار سریال‌‌سازی در اختیار مدیران شبکه ها بود  این قدرت حالا از آنها سلب شده و سریال‌سازان مسیر طاقت‌فرسایی را از تصویب تا پخش در بروکراسی‌های موجود در سیمافیلم طی می‌کنند. دیگر مدیر شبکه نمی‌تواند با اختیار خودش تسهیلات مادی و معنوی برای کارگردان‌ها مطرح فراهم کند  و به واسطه اینکه سریال زیر نظر خودش ساخته می‌شود سپر انتقادات شود. عطاران می‌داند در شرایط فعلی اگر نتیجه کارش مورد پسند مدیران نباشد پشتش را خالی می‌کنند. در این شرایط رضا عطاران چرا باید به تلویزیون برگردد و سریال بسازد؟

 

رضا عطاران بازیگر فیلم های پر فروش و کارگردان سینمای ایران تصمیم دارد تا پس از دوازده سال سریال تازه‌اش را بسازد.

دوازده سال پس از حواشی «بزنگاه» و جدایی رضا عطاران از صدا و سیما، او قصد دارد سریال تازه اش را این بار در شبکه خانگی جلوی دوربین ببرد. شب گذشته خبر ساخت این سریال در برنامه کافه آپارات اعلام شد هرچند هنوز هیج جزییاتی درباره زمان ساخت یا عوامل آن رسانه‌ای نشده.

خانه به دوش و متهم گریخت

رضا عطاران سازنده تعدادی از محبوب‌ترین سریال‌های تاریخ صدا و سیماست و مجموعه‌هایی مانند «خانه به دوش» و «متهم گریخت» همچنان بعد از دوازده سال در بازپخش‌های شبکه های مختلف پربیننده‌اند و سریال تازه این کارگردان می‌تواند به یکی از پرفروش ترین محصولات شبکه خانگی تبدیل شود