زهره ترسایی: یک روز انتشار سلفی‌ نمایندگان با مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا خبرساز می شود و روز دیگر انتشار فایل صوتی  یکی از نمایندگان از تریبون مجلس که قصد دارد عکس “دختر خوشگلا” را ببیند، روزی دیگر اما فیلم نماینده ای که با ادبیاتی نامناسب کارمند گمرک را مورد خطاب قرار می‌دهد، نماینده دیگری هم در پاسخ به درخواست کار یکی از همشهریانش نوع دیگری از برخورد نامناسب را از خود بروز می دهد، این ماجرا انگار تمامی ندارد به طوریکه نماینده دیگری، شهروندی را عقب مانده خطاب می کند و آن یکی هم اعلام می‌کند “کسانی که رأی نداده‌اند، حق شکایت ندارند و اگر صدایشان در بیاید خودم آنها را خفه خواهم کرد”.

این روزها شاهد انتشار ویدئوهایی از نمایندگان مجلس هستیم که اگرچه عنوان می‌شود با هدف تخریب جایگاه مجلس در افکار عمومی است اما با فرض پذیرش این گزاره باز هم جای این سوال باقی است که آیا می توان چنین رفتارهایی از سوی نمایندگان مجلس را قابل توجیه دانست؟

اگرچه نمایندگان در اظهارنظرهای خود بر این موضوع تاکید دارند که انتشار چنین ویدئوهایی هدفمند و به منظور تخریب جایگاه مجلس میان افکار عمومی است اما انتشار اخباری از دل کمیسیون های مجلس مبنی بر رفتار نامناسب برخی نمایندگان با وزرا خبر از رخداد چنین رفتارهایی البته این بار دور از چشم عموم مردم می دهد، موضوعی که دیگر نمی توان آن را با بهانه تخریب جایگاه مجلس توجیه کرد.

اخیرا محمود صادقی نماینده تهران در توییتی از برخورد نامناسب نمایندگان با وزیر علوم خبر داده و گفته است: اگرچه ‏افکار عمومی از رفتار نامناسب یک نماینده مجلس با یک کارمند شدیدا آزرده بوده و هیچ توجیهی را نمی پذیرد اما هفته گذشته در کمیسیون آموزش نیز بعضی از نمایندگان رفتار به مراتب زننده تری با وزیر علوم داشتند که اگر صدای آنان منتشر شود شرمساری بیشتری برای مجلس به بار خواهد آورد.

انتشار چنین تصاویر و خبرهایی از دیدارهای آشکار و پنهان نمایندگان این سوال را به ذهن متبادر می کند که آیا نباید نماینده مجلسی که برای حل مشکلات ملی و منطقه ای موکلان خود وارد خانه ملت شده در شرایط مختلف، رفتاری متناسب با جایگاه نمایندگی مجلس که ردای آن را بر تن کرده داشته باشد.

واقعیت آن است که درز اخباری از این دست آن هم از بیرون و درون مجلس درباره نمایندگانی که عنوان عصاره فضایل ملت را یدک می کشند نه تنها شان مجلس را زیر سوال برده بلکه جایگاه نمایندگی را به پایین ترین سطح خود تنزل خواهد داد.

جایگاه نمایندگی مجلس به عنوان نماد و عصاره فضائل ملت ثبت شده است موضوعی که به نظر می رسد چندان قرابتی با رفتار برخی نمایندگان مجلس ندارد؛ حال اینکه نمایندگی جایگاهی است حقوقی که شان آن باید از سوی افرادی که مسئولیت نمایندگی را عهده دار می شوند حفظ شود.

آیا مجلس باید محل حل مشکل باشد یا مشکل آفرین؟

در شرایطی که امروز کشور درگیر مشکلاتی است که رفع آن نیازمند همراهی و همدلی نمایندگان است اما رفتار برخی نمایندگان فضا را به سمتی پیش برده که برخی نمایندگان به جای حل مشکل، مشکل آفرینی می کنند به طوریکه رفتار اخیر یکی از نمایندگان در گمرک منجر به تشکیل جلسه غیرعلنی شد.

آیا اولویت مجلسی که برای اداره هر دقیقه آن مبالغ هنگفتی هزینه می شود باید رسیدگی به موضوع رفتار نماینده مجلس آن هم با حضور وزیر اقتصاد باشد؛ آیا اولویت های کشور تغییر کرده است، آیا وزیر اقتصاد باید به جای حضور در جلسات اقتصادی وقت خود را مصروف حضور در جلسه ای در مجلس کند که محوریت آن برخورد لفظی نماینده مجلس با کارمند گمرک است؟ این ها سوالاتی است که افکار عمومی در پی پاسخ هایی قانع کننده برای آنها است.

هیات نظارت بر رفتار نمایندگان؛ محل اجرای عدالت یا فضایی تحت تاثیر رفاقت ها

اگرچه در مجلس شورای اسلامی ساختاری به نام هیات نظارت بر رفتار نمایندگان با هدف نظارت بر رفتار و عملکرد نمایندگان طراحی شده اما تجربه نشان داده که  اقدامات این هیات تاکنون خروجی قابل قبولی نداشته به طوریکه افکار عمومی شاهد واکنش موثری از سوی این هیات در برخورد با پرونده‌هایی که به آن ارجاع شده نبوده است.

عده ای بر این باورند که شاید بتوان اشکال اصلی در عملکرد این هیات را نظارت نمایندگان بر نمایندگان دانست، موضوعی که ممکن است تحت تاثیر رفاقت ها وفضای همکاری قرار گیرد.

آرین منش در گفت و گویی با ایلنا درباره عملکرد هیات نظارت می گوید: قطعا عملکرد این هیات هفت نفره نیازمند بررسی و مطالعه بیشتری است تا مشخص شود کارکرد هیات نظارت تحت تاثیر رفاقت و فضای همکاری قرار گرفته یا اینکه واقعا عدالت را اجرا کرده است.

به نظر می رسد هیات نظارت بر رفتار نمایندگان به عنوان ناظر اصلی بر رفتار و عملکرد نمایندگان باید برای رفع چنین شبهاتی واکنش هایی سریع تر، صریح تر، قاطع تر و البته قانع کننده تر برای افکار عمومی داشته باشد؛ وظیفه ای که تا امروز دیرهنگام و برای مخاطبان کمتر ملموس بوده است.

میثم بهرامی: علی پروین چهره تاثیرگذاری در پرسپولیس است؛ چهره ای که هر کاری کنی، نمی توانی نادیده اش بگیری. هر تصمیم بزرگی که بخواهند درباره پرسپولیس بگیرند، نظر علی پروین هم مهم است؛ مخصوصا تصمیم بزرگی چون خصوصی سازی پرسپولیس.

بگذریم از اینکه دوباره بحث واگذاری پرسپولیس مطرح شده و اصلا ممکن است مثل دفعات قبلی به نتیجه نرسد، اما این بار قرار است پروین هم پا پیش بگذارد و پرچم دار شخص یا گروهی باشد که قرار است برای خرید پرسپولیس پول هنگفتی بدهند. از خود پروین که انتظار نمی رود برای چنین اتفاقی، دست توی جیبش کند. این را همه می دانند. احتمالا به همین خاطر است که محمد دادکان هم این سوال را مطرح کرده که «پروین بگوید چه کسی می خواهد پرسپولیس را بخرد؟»

این نگرانی محمد دادکان، نگرانی عده ای از پیشکسوتان پرسپولیس است. وقتی دادکان می گوید «همان هایی که مدیر بودند و نمی توانستند باشگاه را بچرخانند، حالا می خواهند باشگاه را بخرند»، این همان حرف عده ای از پیشکسوتان باشگاه است. اما چرا بی اعتمادی به این اسطوره سرخ ها در حدی زیاد شده که به مصاحبه های چهره های مطرح فوتبال هم رسیده است؟ شاید سوال بی‌جایی نباشد اگر بپرسیم وقتی نسبت به علی پروین بی اعتمادی وجود دارد، پس چه کسی برای خریدن پرسپولیس دارای صلاحیت است؟

قطعا خود علی پروین و پیشکسوتانی که اطراف او هستند صلاحیت خرید پرسپولیس و اداره آن را دارند. اما ترسی که در وجود بخش دیگری از پیشکسوتان دیده می شود، بابت شخصی است که می خواهد پول خرید پرسپولیس را بدهد. پروین و رفقای فوتبالی اش قطعا صلاحیت خرید پرسپولیس را دارند و اصلا باید گفت برای اداره پرسپولیس، چه کسی بهتر از آن ها؟ اما حالا این تردید وجود دارد که نکند پرسپولیس به اسم پروین و پیشکسوتان پرسپولیس، دست افرادی بیفتد که اهلیت ندارند.

نگرانی دادکان هم همین است و به همین دلیل می پرسد چه کسی می خواهد پرسپولیس را بخرد. او قطعا نگران این است که پرسپولیس دست افرادی نیفتد که مقاصدی متفاوت از آنچه باید، داشته باشند. این البته فقط نگرانی دادکان نیست، نگرانی هواداران هم هست که باید به آن توجه ویژه ای شود.

به گزارش ایسنا، رامین رضائیان درباره اردو تیم ملی در دوحه قطر اظهار کرد: اردوی خوبی را برگزار کرده‌ایم که می‌تواند به ما در روند آماده‌سازی کمک کند تا بتوانیم بهترین نتایج را بگیریم و دل مردم ایران را خوشحال کنیم. باید اعتراف کنیم امکاناتی که در کمپ دوحه برای ما محیا شده در ایران وجود ندارد.

او افزود: وقتی در زمین مسابقه به میدان می‌رویم همه نگرانی‌ها و مشکلات را فراموش می‌کنیم و فقط به خوشحال کردن مردم ایران فکر می‌کنیم چون ما سرباز تیم ملی فوتبال ایران هستیم. درحال حاضر هم با کادر فنی و بازیکنانی که داریم می‌خواهیم همه دست به دست هم بدهیم و مثل یک زنجیر باشیم و تلاش کنیم تا دل مردم ایران شاد کنیم. مثل جام جهانی که می‌دیدیم مردم در خیابان‌ها خوشحالی می‌کردند و این برای ما نعمت و انرژی بزرگی بود. مطمئنا اگر اتفاقاتی که می‌خواهیم پله پله رخ دهد دوباره می‌توانیم دل مردم را شاد کنیم. فوتبال این‌گونه است و می‌تواند اشک شوق برای مردم به همراه بیاورد.

رضائیان درباره رویارویی دوباره ایران با عراق در جام ملت‌های آسیا و این که آیا ایران با مشکلات و چالش داوری رو به رو خواهد شد یا خیر؟ گفت: چالش همیشه در فوتبال است. همیشه کی‌روش می‌گوید در زمین مسابقه باید طوری از حریف پیش باشید که یک گل برای داور و یا اشتباهات بازیکن خودتان کنار بگذارید چون در فوتبال اتفاقات زیادی رخ می‌دهد. در جام ملت‌های قبلی برابر عراق بازی کردیم و بازی با نتیجه سه بر سه به پایان رسید و در نهایت هم در پنالتی باختیم. مطمئنا اتفاقات آن بازی باز هم خواهد بود اما می‌رویم که بجنگیم تا بهترین نتیجه را بگیریم. البته معتقدم شانس هم در فوتبال مهم است و امیدوارم این شانس با ما همراه باشد.

این مدافع تیم ملی فوتبال ایران در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا قهرمانی در جام ملت‌های آسیا آسان است یا خیر؟ گفت: من این گونه فکر نمی‌کنم. هیچ قهرمانی ساده به دست نمی‌آید. هیچ کس را در دنیا پیدا نمی‌کنید که راحت به قهرمانی رسیده باشد. برخی هم که می‌گویند قهرمانی ساده است، نباید این حرف‌ها را بزنند چون در گذشته هم تیم ملی شرایط سختی را سپری کرده و نتوانسته به آن هدفی که می‌خواهد برسد. بنابراین رسیدن به این هدف که قهرمانی است، بسیار سخت است. در کل معتقدم بازی با بازی متفاوت است. در جام جهانی همه فکر می‌کردند تیم ملی اسپانیا به ایران ۱۰ گل بزند یا کریستیانو رونالدو به ایران ۵ گل بزند و یا ایران باید آرژانتین را در جام جهانی برزیل شکست می‌داد. می‌خواهم بگویم همین‌گونه شاید یمن مقابل ایران خوب دفاع کند ما هم هرچه بزنیم به گل تبدیل نشود. فوتبال همین است. همان کاری که ما برای اسپانیا کردیم شاید اینجا رقبا برای ما به اجرا در بیاورند.

وی تصریح کرد: برخی بزرگان فوتبال فکر می‌کنند واقعا کاری که پیش رو داریم ساده است. البته آن‌ها هم به خاطر قدرت تیم ملی چنین تفکری دارند اما این که می‌گویند تیم ملی باید قهرمان شود درست نیست. ما بایدی نداریم. تیم ملی در جام ملت‌های آسیا تمام تلاشش را می‌کند و ما هم فقط به قهرمانی فکر می‌کنیم اما بایدی نداریم. فوتبال ورزش اتفاقات است. ما گاهی با تیم ضعیف بازی دوستانه داریم مربی تیم در رختکن می‌گوید کسی حق ندارد بازی را شوخی بگیرد. ما همیشه مثل سرباز با تمام وجود برای تیم ملی بازی می‌کنیم.

او در ادامه در پاسخ به سوالی درباره لیست نهایی تیم ملی هم گفت: اگر در لیست تیم ملی نباشم دلیلی ندارد واکنشی نشان بدهم چون برای من فقط موفقیت تیم ملی مهم است. این درست نیست بگوییم موفقیت تیم ملی برایمان مهم است و بعد زمانی که نامت در لیست نبود، برویم و از آن حرف‌ها بزنیم. اگر مردی زمانی که در تیم ملی هستی حرف بزن و وقتی نیستی دهانت را ببند. شما نمی‌توانید بگویید زمانی یک فرد خوب است و زمان دیگری بگویید آن فرد بد است. اگر زمانی هم آن فرد بدی کرد باید به خاطر خوبی‌ها فراموش کنید چون شاید به خاطر خوبی‌های آن فرد است که تو الان به اینجا رسیدی. این اتفاق برای من رخ داده و من همیشه قدردان کادر فنی و مربیان تیم ملی هستم چون با تمام سختی‌هایی که کشیدم برایم شیرین بوده که در کنار تیم ملی باشم.

رضائیان در ادامه درباره اتحاد درون تیم ملی هم گفت: ما اتحاد خوبی در تیم ملی داریم و مطمئنا با همین اتحاد برابر رقیبان قرار خواهیم گرفت.

وی درباره دیدار ایران برابر یمن، ویتنام و عراق هم گفت: چالش خوبی در انتظار ماست. این بازی‌ها کمک می‌کند بازی به بازی بهتر شویم و بتوانیم تاکتیک‌های مد نظر مربی را اجرا کنیم. اگر تاکتیک‌هایی که مربی تیم ملی به ما می‌گوید را در زمین پیاده کنیم می‌توانیم به آن هدفی که داریم برسیم. نباید حتی یک بازی را هم دست کم بگیریم. از نظر من ژاپن و استرالیا از حریفان قدرتمند ما است و عربستان هم مثل گربه سیاه برای ماست. ان‌شاءالله شانس هم داشته باشیم و توپ‌های‌مان به گل تبدیل شود تا مرحله به مرحله پیش برویم.

فائزه عباسی: فقط ۳۹ ثانیه بود اما اگر به آن بگوییم ۳۹ ثانیه طوفانی مبالغه نکرده‌ایم. ماجرا مربوط به فیلمی است که هفته پیش از درگیری لفظی نماینده سراوان با مامورد گمرک منتشر شد؛ موضوعی که برای چندین روز سایه سنگینش را بر بهارستان انداخت و نقل هر محفلی بود. هرچند تصور می‌شد بعد از ویدئو دوم از محمدباسط دورازهی جنجال‌ها فروکش کند اما این اتفاق رخ نداد و اتفاقا با تشکیل جلسه غیرعلنی و افشای فیلمی از درون این جلسه بار دیگر دایره بحث‌ها داغ شد. امیرحسین قاضی‌زاده عضو هیات رئیسه مجلس درباره اتفاقات این‌چنینی و زیر سوال رفتن مجلس به خبرآنلاین می‌گوید: ایراداتی در درون مجلس  وجود دارد که با بروز چنین اتفاقاتی بر روی این مشکلات نورافکن انداخته می‌شود. او که معتقد است انتشار چنین ویدئوهایی اشاعه فحشا و عادی‌سازی توهین به نمایندگان است می‌گوید باید صبر و تحمل نمایندگان هم افزایش پیدا کند. وقتی صحبت با این نماینده مجلس به پیشنهاد آیت الله جنتی مبنی بر تشکیل دوره‌های آموزشی برای نمایندگان رسید گفت: من نمی‌دانم تا بحال کسی با دوره آموشی اخلاق فرا گرفته است یا خیر. قاضی‌زاده در ایجاد چنین مجلسی شورای نگهبان را در نوع صلاحیت‌ها بی‌تقصیر نمی‌داند. او می‌گوید باید در ارزیابی‌ها چه کاندیداهای مجلس و چه کاندایداهای ریاست جمهوری و حتی وزارت افراد باید به لحاظ روانی نیز مورد بررسی قرار بگیرند.

آن‌چه در ادامه می‌خوانید مشروح این گفت‌وگوست:

انتشار فیلم نماینده سراوان موجب شد تا توجهات به سمت مجلس برود به گونه‌ای که افت جایگاه مجلس را در افکار عمومی می‌توان درک کرد. در چنین اتفاقاتی آیا مجلس مقصر بود یا در انعکاس اتفاقات مبالغه شد؟
به هر حال اشکالاتی وجود داشت و اکنون بر این اشکالات نورافکن انداخته شده است. ضمن اینکه این فضای مجازی نیز بسیار فعال شده است و در دست هر کسی هم یک گوشی و یک دوربین قرار دارد و هر حادثه‌ای در گوشه‌ای اتفاق بیفتد سریع فیلمبرداری می‌شود و بعد از آن در شبکه‌های مجازی به اشتراک گذاشته می‌شود. درواقع شرایط کشور به گونه‌ای است که نمایندگان مرتب در معرض سوال و جواب قرار دارند و بعضا لحن این سوال و جواب‌ها تند می‌شود و گاهی هم منجر به درگیری لفظی می‌شود. از سوی دیگر فضای مجازی فضای کامل و سالمی نیست، یک بخشی از یک موضوع را تقطیع می‌کنند و آن بخش را در شبکه‌های مجازی به اشتراک می‌گذارد. فارغ از این بحث اخیر، بسیاری از فیلم‌هایی که منتشر شده است مربوط به ماه‌های قبل است و دوباره بازنشر می‌شود و هیچ‌کجای این فیلم‌ها هم اشاره‌ای نمی‌شود که این در چه زمانی اتفاق افتاده است لذا ذهنیت سازی اتفاق می‌افتد؛ مجموع این عوامل  موجب می‌شود چنین جوی‌ ایجاد شود. به عبارت دیگر هم دست به دوربین بودن مردم و تقطیع فیلم‌ها و هم از کوره در رفتن نمایندگان باعث ایجاد چنین وضعیتی می‌شود. البته من این رفتارها را تائید نمی‌کنم اما شرایط کاری نمایندگان به گونه‌ای است که مردم به هیچ مسوولی به اندازه نمایندگان دسترسی ندارند و همه عصبانیت‌شان را بر سر نمایندگان خالی می‌کنند.نمایندگان هم باید صبور باشد و این موضوع را مدنظر قرار دهند که این حق مردم است که اعتراض کنند. من هیچ گونه توهین و جسارت را تائید نمی‌کنم اما به هر حال نمایندگان هم انسان هستند و یک ظرفی دارند ممکن است صبرشان تمام شود. یعنی  در این ماجراها از یک طرف اشتباهی رخ  می‌دهد و طرف دیگر نیز اشاعه فحشا می‌کند. طبیعی‌ترین کار این است که عذرخواهی کنند و بگویند اشتباه شده است.

شما می‌گویید باید عذرخواهی صورت می‌گرفت و این ماجرا تمام می‌شد اما به جای عذرخواهی مجلس جلسه غیرعلنی تشکیل داد و استیضاح وزیر را کلید زد
این هم یکی از بی‌انصافی‌هایی بود که انجام شد. درواقع جلسه غیرعلنی وجود نداشت. آن روز تعدادی از نمایندگان به آنچه رخ داده بود اعتراض کردند و به نوعی جلسه متشنج شد. در آن لحظه رئیس مجلس مجبور شد به عده‌ای اجازه بدهد که حرف‌ها زده شود و توضیحات وزیر هم شنیده شود. یعنی این‌گونه نبود که ما از قبل برای این جلسه برنامه‌ریزی کرده باشیم و صبح روز سه شنبه ۲۷ آذر این جلسه به صورت خودجوش شکل گرفت. و دلیل اعتراض نمایندگان هم این بود که هدف این فیلم عادی سازی توهین و برخورد میان نمایندگان مردم است. درواقع آنها معتقد بودند اگر این باب باز شود همه آنها گرفتار این موضوع می‌شوند. بنابراین اصلا اینگونه نبود که فکر و برنامه‌ای پشت آن باشد و حتی شخص آقای دورازهی دیرتر به مجلس آمدند که بعد از حضورش در مجلس تریبون به او داده شد تا ابعاد ماجرا روشن شود مضاف برآنکه یک کمیته حقیقت‌یابی تشکیل شد تا ماجرا را پیگیری کند. حال اینکه این کمیته چه‌ کار کرد و نتیجه چه شد من اطلاع ندارم. به نظرم حتی اصل تشکیل جلسه غیرعلنی و انعکاس اخبار آن نیز دقیق و منصفانه نبود.

ببینید ما یک زمانی هست می‌دانیم قرار است برای موضوعاتی مثلا نوسانات ارز جلسه‌ای تشکیل دهیم. برای همین از قبل مسوولان مربوطه را دعوت می‌کنیم تا همه صحبت‌های خود را مطرح کنند که این می‌شود مصداغ جلسه رسمی غیرعلنی. اما جلسه غیرعلنی بر سر ماجرای نماینده سراوان اصلا اینگونه نبود. درواقع فراکسیون ولایی جلسه‌ای با وزیر اقتصاد داشت که بر همین اساس آقای دژپسند ساعت ۷ الی ۸ داخل مجلس بود که گفته شد حال که او در مجلس است از وزیر دعوت شود تا در این جلسه شرکت کند. با این هدف جلسه غیرعلنی تشکیل نشد بلکه خودجوش پیش آمد. یعنی جو مجلس متشنج شد و رئیس مجلس هم ناچار شد به یک گفت و شنود تن دهد چراکه بیشتر از ۵۰ الی ۶۰ نفر از نمایندگان شدیدا به این موضوع اعتراض داشتند.

شما می‌گویید جلسه غیرعلنی خود جوش بود اما موضوع استیضاح وزیر آن هم با ۴۰ امضا چه توجیهی دارد؟
اصلا استیضاحی مطرح نیست. حالا یک کسی چیزی گفت.

اما این استیضاح ۴۰ امضا دارد؟
شما برگه استیضاح را دیدید؟! من که چیزی ندیدم و طبیعی است درباره چیزی که ندیده‌ام نمی‌توانم اظهار نظر کنم.

شما می‌گویید هر کسی یک دوربینی به دست گرفته است و از اتفاقات فیلمبرداری می‌کند موضوع اینجاست که از درون جلسه غیرعلنی نیز فیلم منتشر می‌شود و دیگر نمی‌توان گفت دیگران باعث می‌شوند موضع مجلس ضعیف نشان داده شود.
بله متاسفانه این یک رفتار عمومی است و من آن را تائید نمی‌کنم. به هر صورت این روش‌ها یک مزایا و یکسری معایب دارد. یکی از مضرات آن اشاعه فحشا و پررنگ کردن مسائل غیر اولویت‌دار است. در واقع وقتی ما با موضوعات خیلی مهمی دست به گریبان هستیم مسائل حاشیه‌ای با این همه سر و صدا مطرح می‌شود. ما در کشور دستگاه‌های رسیدگی کننده قانونی داریم؛ آن کارمند گمرک اگر احساس کرده ‌است توهینی به  او صورت گرفته‌ می‌تواند علیه نماینده شکایت کند. درواقع طرفین دعوا به جای آنکه به دام بی‌بی‌سی و آمدنیوز بیفتند می‌توانستند از مسیر رسمی اقدام کنند. ما سابقه این رفتارها را نیز داشتیم؛ نمونه بارز آن مربوط به درگیری نماینده و مامور نیروی انتظامی ‌بود که حتی منجر به ضرب و شتم شد و خیلی جدی‌تر از یک درگیری لفظی بود؛ ما این موضوع را از طریق مبادی رسمی پیگیری کردیم و برخورد کردیم و اینگونه نبود که از کنار موضوع بگذریم اما به این شکل انعکاس پیدا نکرد. یعنی مسیرهایی وجود دارد که بدون تضییح هرگونه حقی با فرد خاطی در هر مقام و منصبی که قرار دارد نیز برخورد شود. ما از هیچ رفتار بدی دفاع نمی‌کنیم اما اینکه کلیت مجلس زیر سوال برود درست نیست. این درست نیست که به گونه‌ای رفتار شود که گویا نمایندگان افرادی هتاک، بی‌ادب و مغرور هستند. شاید در برخورد با دستگاه‌های دولتی نگاه از بالا داشته باشند که این از مقتضیات کار است اما برخوردشان با مردم اینگونه نیست.

بحث اینجاست که اگر مجلس امروز زیر سوال رفته است تاثیر نمایندگان را نمی‌توان نادیده گرفت. وقتی نماینده‌ای از جلسه غیرعلنی فیلم‌برداری می‌کند و الفاظی را نیز به کار می‌برد محصول رفتار آنها است.
بله این کار غلطی است و من آن را رد نمی‌کنم. حتی حراست مجلس مامور شد تا به موضوع را رسیدگی کند و مشخص کند کدام نماینده این کار را انجام داده است و پس از آن پرونده را به هیات نظارت بر رفتار نمایندگان ارجاع دهند. به هر حال جلسه غیرعلنی از لفظ آن هم مشخص است یعنی عدم انتشار و این اقدام یک تخلف است؛ منتها ما بر سر آن جنجال به راه نینداختیم.

این روزها به دنبال این اتفاق یک سلسله بحث میان شورای نگهبان و فعالین سیاسی درگرفته است، آیت‌الله جنتی گفته است نمایندگان باید برای آنها  یک دوره آموزشی اخلاقی گذاشت؛ به دنبال این بحث برخی مدعی شدند این مجلس محصول نظارت استصوابی شورای نگهبان است از سوی دیگر کدخدایی گفته است نظارت ما حداقلی است و نتیجه آن این می‌شود. در این میان تقصیر متوجه کیست؟
شورای نگهبان در شکل‌گیری این ماجرا بی‌تاثیر نیست. دلیل آن هم همین موضوع است که نظارت را حداقلی تعریف کرده است؛ درحالی که هیچ‌ کجای قانون ننوشته است این نظارت باید حداقلی باشد. خود شورای نگهبان در این سالها در اثر فشارها تبدیل شده است به دستگاهی که نظارت حداقلی دارد. البته من نمی‌دانم کسی با یک دوره آموزشی اخلاق پیدا می‌کند؟ شاید بتوان گفت با یک دوره آموزشی کسی علمی پیدا کند اما بعید است اخلاق پیدا کند. مشکل اینجاست که ما این موضوع را زمانی در برخی از روسای جمهور هم داشتیم البته نمی‌دانم چرا وقتی روسای جمهور نسبت به دیگران هتاکی می‌کنند برای کسی مسئله‌ای ایجاد نمی‌شود اما همینکه چند نماینده رفتاری داشته باشند اینچنین جنجال آفرین می‌شود؟ این خودش محل سوال است؛ اما همان زمان که این هتاکی‌ها از سوی روسای جمهور مطرح می‌شد یک بحثی شکل گرفت مبنی بر اینکه صلاحیت کاندیداهای ریاست جمهوری از بعد روانشناسی هم مورد بررسی قرار بگیرند. در چند دوره اخیر ریاست جمهوری نیز هر از گاهی این بحث داغ می‌شود. به هرحال در ارزیابی افراد که قرار است مسوولیتی به انها داده شود باید از بعد روانشناسی هم مورد ارزیابی قرار بگیرند به این معنا که آیا این فرد خلق مناسب برای پذیرفتن مسوولیت نمایندگی،وزارت و یا ریاست‌جمهوری را دارد یا خیر؟ اگر حسن برخورد با مردم لازم است که قطعا لازم است باید از این لحاظ نیز مورد بررسی قرار گیرند تا افرادی که این تحمل را ندارند مسوولیتی به آنها سپرده نشود. از این زاویه شورای نگهبان یا هیات اجرایی باید به این موضوع بپردازند.

فارغ از این موضوع باید بپذیریم که جامعه عصبی شده است و انتشار چنین مسائلی موجب عادی شدن برخوردهای اینچنینی خواهد شد و درواقع اشاعه فحشا محسوب می‌شود. لذا این موضوع نه تنها کمکی به حل مسائل نمی‌کند بلکه منجر به ایجاد مسائل جدید می‌شود.

شما می‌گویید به هتاکی‌ روسای  جمهور مانند مجلس پرداخته نمی‌شود منظورتان این است که در تخریب مجلس عمدی وجود دارد؟
نه نمی‌خواهم بگویم عمدی وجود دارد اما دیوار مجلس و نمایندگان از همه کوتاه‌تر است؛ یعنی با نمایندگان مظلوم راحت‌تر می‌توان برخورد کرد ضمن آنکه با بد و بیراه گفتن به نمایندگان به جایی بر نمی‌خورد و کسی را هم ندارند از آنها دفاع کنند اما فقط کافی است کسی درباره یک رئیس جمهوری چپ بگویند؛ سریع شکایت ‌می‌کنند و فرد را به دادگاه می‌کشند و به قول معروف پدرش را هم در می‌آورند.