برچسب: خانه پدری

این روزها دختران خانه های پدری و خواهران مغزهای کوچک زنگ زده از سرنوشت مشابه رومیناها واهمه دارند.

پایگاه خبری رسا نشر – مهدی سوری : نه تنها بر قاتل رومینای نوجوان و نه بر آنان که با بی توجهی و سپردن این دختر به دست پدر، موجبات قتل او را فراهم آوردند، بلکه لعنت بر همه ی کسانی که تا یک اتفاق اینچنینی در کشور می افتد به دنبال مصادره کردن آن به نفع خودشان و تفکرات موهومشان هستند. اگر به قدر سر سوزنی افکار و عقایدشان تاثیری در جامعه داشت که اوضاع اینچنین نبود. و چون محبوبیتی در جامعه ندارند و نمی توانند عقاید خود را به مردم القاء کنند و به اجبار به آنان بخورانند با استفاده از اهرم فشار و لابی گری سنگ پراکنی می کنند . و یکی دیگر از وظیفه های ذاتی شان شایعه سازی و لجن پراکنی در فضای مجازی است.

بعنوان مثال گروهی با انتشار مطالب و توییت هایی حق به جانب ماجرای مرحوم رومینا اشرفی را به مخالفان کودک همسری نسبت می دهند و تقصیر اینگونه حواذث را به گردن آنها می اندازند. و گروهی دیگر فضای مجازی و فساد اخلاقی را عامل رخداد فجیع می دانند. فرض بر این می گیریم ارتباط با پسر غریبه و فرار را فضای مجازی به دختر یاد داد. خشونت، جهالت و قتل یک دختر 14 ساله را چه کسی به پدر و عموی دختر آموخت و تحمیل کرد؟ چه کسی با چه پیشینه ای در ذهن آنان این تصور را به وجود آورده است که برای یک اشتباه که مشابهش بسیار در این کشور رخ داده (به پرونده های قضایی رجوع کنید) حق دارند سر دختری را ببرند تا چیزی بنام لکه ی ننگ بر دامن عفت و ناموسشان باقی نماند!! جز شما و همفکرانتان؟؟ اگر پدری بابت تنها یک اشتباهی که حتی ثابت نشده است دخترش را سر نمی برد بی غیرت نیست. برخی وقتی در منبر سخن می رانند بشر را جایز الخطا می شمارند . فریاد سرمی دهند و گریبان چاک می دهند. الهی العفو می گویند که خدا بخشنده است. ستار العیوب است. می بخشد. اما انگار منظورشان در ممکن الخطا بودن و از طرفی امید به بخشندگی خداوند، تنها جنس مذکر و مردان را شامل می شود. چراکه تا به یک جنس مونث می رسند ، ریختن خونش مباح است و اگر پدری اینچنین نکرد بی غیرت است! حتی اگر رومینا گناهی هم کرده باشد اکنون دیگر زنده نیست تا از خود دفاع کند. رومینا که در یک چشم به هم زدن از دست رفت و داغش بر دل مادرش ماند. پس از خدا بترسید و توبه کنید وقتی قطعیت چیزی را نمی دانید!
استفاده ابزاری از واژه هایی چون دوست پسر ، فضای مجازی، دختر فراری، تلگرام، اینستاگرام و کودک همسری در این حادثه دلخراش ، فقط می تواند نشانه منفعت طلبی نگارنده مطلب باشد که برای به ثمر رسیدن افکار حزبی و احتمالا سیاسی ، مرزهای اخلاق را زیر پا می گذارد و برای خوب جلوه دادن خود و تفکرش نام همه را در لیست بدها می نویسد. دست رومینا از دنیا کوتاه شد. اما رومیناهای دیگری هستند که هنوز نفس می کشند. اما با ترس و اضطراب. بجای بازی با کلمات و تخریب دیگران به فکر این دختران جوان باشید.نوشتن و انتشار بعد از رخ دادن حادثه دیگر به دردشان نمی خورد. این روزها دختران خانه های پدری و خواهران مغزهای کوچک زنگ زده از سرنوشت مشابه رومیناها واهمه دارند. و چه کسی برایشان کاری می کند؟ دولت با لایحه ی منع خشونت علیه زنان با بیش از دویست روز معطل مانده ؟؟ یا مجلس و قوه قضائیه با لایحه حمایت از کودکان در کش و قوس بازی های سیاسی؟؟؟

پایگاه خبری تحلیلی رسانشر – انگار کسی فیلم را به عقب برگرداند و دوباره پِلِی کرد. از اول ِ اول. از همانجا که حاجی آقا دخترش را بخاطر مسائل ناموسی به قتل می رساند. همانجا که فرزند خطاکارش را در زیرزمین خانه مدفون می کند. چقدر این فیلم آشناست. آهان! خانه پدری. اما انگار نسخه جدیدش آمده. خانه پدری 2 ! . با بازیگران جدید، فتح الله اشرفی، رومینا اشرفی، پسر بد و ماموران اهمال کاری که باعث وقوع قتل شدند. خانه پدری واقعی شد …

خانه پدری توقیف شده کیانوش عیاری می توانست هشداری باشد برای خانوداه هایی که هنوز فکر می کنند در قرن گاری و کالسکه ، اتو زغالی و  گاو آهن زندگی می کنند. سلام بی خبر! توقیف خانه پدری ها و اصرار بر رفتارهای غلط و متعصب بعضاً نادرست و مغایر با شرع و عرف، امروز باعث شد نوجوان 14 ساله ای به دست پدرش و به فجیع ترین شکل ممکن به قتل برسد. خطای رومینا هرچه بود و هرچقدر که بزرگ بوده باشد، مستحق مرگ آن هم با داس و هنگام خواب نبود. هنوز کسی نمی داند بر پدر رومینا چه گذشته است؟ ماجرای احساسی دختر جوان چه بوده و چه شد که تاوانش جدا شدن سر از بدن بود؟!
آنچه مبرهن است این پرونده باید به شکل ویژه بررسی و پدر قاتل با هر ادله ای قصاص گردد. تا دیگر هیچ پدری جرأت نکند برای مسائلی چون غیرت و ناموس، فرزندش را به قتل برساند. همینطور با مسببین احتمالی دیگر این اتفاق از جمله بازپرس، قاضی و مامور پلیسی که با سپردنش به دست پدر  و عدم تامین امنیت این دختر نوجوان اسباب قتل او توسط پدر جنایت کارش را فراهم آورده اند، برخورد قاطع صورت گیرد. حوادث اینچنینی قلب جامعه را به درد می آورد و آرامش جامعه را بر هم می زند. در فضای مجازی همه جا صحبت از رومینا و نحوه قتل اوست. نباید اجازه دهیم این حوادث به دست فراموشی سپرده شوند.و  مسئولان امر می بایست در برابر چنین جنایاتی آنقدر حساسیت  به خرج دهند تا دیگر شاهد اینگونه حوادث تلخ نباشیم. خانه پدری باید محل مهر و عشق باشد و نه قتلگاه دختران جوان! …
شبنم حاجی اسفندیاری

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در هشتمین دوره برگزاری جشنواره فیلم پارسی؛ فیلم‌های سینمایی «قسم» (محسن تنابنده)، «طلا» (پرویز شهبازی)، «تختی» (بهرام توکلی)، «آستیگمات» (مجیدرضا مصطفوی)، «ناگهان درخت» (صفی یزدانیان)، «بنفشه آفریقایی» (مونا زندی)، «رضا» (علیرضا معتمدی)، «پرورشگاه» (شهربانو سادات)، «نشت» (سوزان ایروانیان)، «روزهای نارنجی» (آرش لاهوتی)، «بی‌حسی موضعی» (حسین مهکام)، «هفت و نیم» (جمشید و نوید محمودی) و«اتاق تاریک» (روح‌الله حجازی) در بخش رقابتی فیلم بلند سینمایی نمایش داده می‌شوند.
همچنین فیلم سینمایی «خانه پدری» ساخته کیانوش عیاری و انیمیشن «پرستوهای کابل» (زابو بریتمن و ایلیا گبی مویلک) در بخش نمایش‌های ویژه روی پرده می‌روند.
هشتمین جشنواره جهانی فیلم پارسی از ۱۳ تا ۱۷ آذر امسال با دبیری امین پلنگی در سینما پالاس سیدنی و در سه بخش رقابتی فیلم بلند داستانی، کوتاه و مستند برگزار می‌شود.
۲۴۱۲۴۵

در روزهای گذشته اکران یک فیلم از سوی سازمان سینمایی و توقف اکران آن از سوی قوه قضاییه بحث‌های فراوانی در میان کارشناسان مختلف سیاسی و فرهنگی به دنبال داشت. حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی در توئیتی درباره سازوکار اکران نوشت و از انتشار  و اجرای پیش‌نویس جدید نظام‌نامه اکران خبر داد. انتظامی نوشت: «یکی از گلوگاههای اصلی سینما نظام اکران است. در سازوکار موجود، علاوه بر دیوانسالاری منسوخ، ناکارآمد و زمین‌ساز فساد، بعضا به فیلم‌های خوب ظلم می‌شود. از ذینفعات مشترک خواسته‌ایم ایده‌های خود را بدهند. پیش‌نویس نظام‌نامه جدید به زودی منتشر تا پس از نظرخواهی نهایی و اجرا شود.»
258258

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، برنامه «شهر فرنگ» پنجشنبه شب با موضوع «نظارت در سینمای ایران» به مناظره دو تن از منتقدان و مدافعان اکران فیلم «خانه پدری» تبدیل شد.
غلامرضا موسوی، تهیه‌کننده سینما با بیان اینکه قوانین در هر عرصه‌ای باید رعایت شوند، تصریح کرد: یک فیلم تمام مراحل قانونی را گذرانده و پس از 10 سال مجوز نمایش گرفته است و این کار عجیب و غریبی نیست.
وی افزود: اساسا هر اثر هنری می‌تواند موافقان و مخالفانی داشته باشد، اما اینکه مخالفت برخی‌ها باعث شود که یک فیلم از روی پرده پائین کشیده شود، از نظر من به عنوان تهیه‌کننده امنیت شغلی همکارانم را به خطر می‌اندازد.
موسوی با انتقاد از برخی دوگانگی‌ها گفت: از یک طرف تاکید می‌شود که فیلم‌های اجتماعی ساخته شود، اما از سوی دیگر با چنین فیلمی برخورد می‌شود.
این تهیه‌کننده سینما درباره فیلم «خانه پدری» گفت: این فیلم، فیلمی نیست که تماشاچی عادی سینما را جذب کند و فیلمی نیست که کسی برای سرگرمی آن را ببیند، از این رو به نظر من مخاطب فراوانی نمی‌داشت.
موسوی درباره این موضوع که علت توقیف فیلم «خانه پدری»، رعایت نکردن اصلاحات تاکید شده بود، گفت: این موضوع باید استعلام شود تا روشن شود که آیا واقعا این اصلاحات انجام شده یا نه.
سعید الهی، کارشناس رسانه با انتقاد از عملکرد مدیران سیاسی و سینمایی کشور، گفت: مدیران سینمایی ما با جریانی در سینما هم‌سو شده‌اند که قائل به آزادی در محتوی است.
وی افزود: با همین روند است که فیلمی ساخته می‌شود که آشکارا با قوانین کشور منافات دارد.
الهی گفت: بر اساس بند 11 قانون اهداف وزارت ارشاد تصریح شده که فیلمساز حق ندارد جزئیات قتل را به نمایش بگذارد.
این کارشناس رسانه با بیان اینکه من با موضوعات دیگری مانند ضدشیعی بودن یا صحنه‌های منزجرکننده‌ای که گفته می‌شود در فیلم «خانه پدری» وجود دارد، کاری ندارم، اظهار داشت: نکته این است که مدیریت سینمای ما با تفکری هم‌سو شده که با سوءاستفاده از واژه آزادی هر محتوایی را به نمایش می‌گذارد و هر انتقادی را با اتهام مخالفت با آزادی سرکوب می کند.
الهی گفت: باید مشخص شود که مرجع رسیدگی در این موضوعات از جمله قصور یا تخلف مسئولانی که موظف به نظارت بر آثار فرهنگی‌اند، کجاست و بنده قاطعانه عرض می‌کنم که در اینجا قوه قضائیه باید رسیدگی کند.
غلامرضا موسوی، تهیه‌کننده سینما در توجیه صحنه خشونت‌بار زنده به گور کردن دختر توسط پدر، گفت: دو نوع دیدگاه درباره نمایش صحنه‌های خشن وجود دارد، یک دیدگاه این است که نمایش خشونت به دفع خشونت منجر می‌شود و یک دیدگاه هم این است که نمایش صحنه‌های خشن، خشونت را ترویج می کند.
وی افزود: ماجرای قتل دختر به دست پدر هم چیز عجیبی نیست و در سال 2000 بیش از 5هزار قتل دختر به دست پدر رخ داده بود.
این تهیه‌کننده سینما با انتقاد از برخورد دوگانه با نمایش صحنه قتل در فیلم‌ها، صحنه زنده به گور کردن دختر در فیلم «خانه پدری» را با صحنه‌ای از سریال «ستایش3» مقایسه کرد و گفت: در سریال شبکه سه هم قتل دختر به دست پدرش نشان داده می‌شود و این درحالی است که فیلم «خانه پدری» برای زیر 15ساله‌ها ممنوع است اما سریال را همه مردم می‌بینند.
موسوی در ادامه وزیر ارشاد را یک صاحب‌نظر در امور دینی توصیف کرد و گفت قطعا اگر اشکالی در این زمینه در فیلم بود، وزیر ارشاد متوجه آن می‌شد.
این تهیه‌کننده سینما در ادامه با اعتراض به انتقاد سعید الهی از فیلم «خانه پدری» گفت: یک شخص فرهنگی که از سانسور طرفداری نمی‌کند، شما کدام آدم حسابی را دیده‌اید که طرفدار سانسور باشد.
وی افزود: آدم فرهنگی می‌گوید که باید بحث کرد و صحبت‌های متفاوت را مطرح کرد و بهترین را انتخاب کرد.
موسوی تصریح کرد: مردم ما آنقدر باهوش هستند که اگر فیلمی خوب نباشد آن را تماشا نکنند.
سعید الهی در واکنش به اظهارات موسوی گفت: اگر مردم باید قضاوت کنند، آقای موسوی بگویند که وقتی قانون تاکید کرده که صحنه قتل نباید به وضوح در فیلم نمایش داده شود، چرا این اتفاق در «خانه پدری» رخ داده است.
موسوی پاسخ داد: شورای پروانه نمایش وزارت ارشاد این فیلم را تائید کرده و باید به آن تمکین کرد و اگر قرار است هرکسی در کار وزارت ارشاد دخالت کند، خب بیایند این وزارتخانه را تعطیل کنند تا خیال برخی‌ها راحت شود، چون این آدم‌ها ضد فرهنگ هستند و می‌خواهند سر به تن فرهنگ نباشد.
وی درباره منتقدان فیلم «خانه پدری» افزود: این آدم‌ها به دنبال فیلم‌های بی بو و خیاروار هستند.
 

وقتی در خرداد سال ٦١ علیه فیلم «برزخی ها» طومار جمع کردند و فشار آوردند تا فیلم از پرده پایین کشیده شد و ما سکوت کردیم باید فکر اینجا را هم می کردیم. زمانی که در نوروز سال ٩١ دو فیلم «زندگی خصوصی» و «گشت ارشاد» را از پرده پایین کشدند و تعارضات صنفی باعث شد سکوت کنیم و شانه بالا بیاندازیم باید فکر امروز را می کردیم.آن روز که قرار بود در حمایت از ادامه نمایش «من مادر هستم» اقدامی کنیم و چون مدیران سینمایی از قبیله ما نبودند، نیامدیم و حمایت نکردیم باید چنین اوضاعی را پیش بینی می کردیم.

وقتی به رغم طی کردن همه مراحل قانونی بارها و بارها مانع از اکران «عصبانی نیستم» شدند و دست آخر هم نسخه مثله شده اش را مدت محدودی نمایش دادند تا پرونده اش بسته شود، باید می دانستیم این داستان ادامه خواهد داشت.وقتی سال ها شاهد تلاش محسن امیریوسفی برای رفع توقیف «آشغال های دوست داشتنی» بودیم و همراهی اش نکردیم، وقتی در برابر توقیف سنتوری، صد سال به این سال ها، ارادتمند نازنین، بهاره و تینا، خرس، کاناپه و انبوهی فیلم دیگر سکوت کردیم همان وقت ها بود که به دیگران نشان دادیم ما سینماگران جزیزه هایی تک افتاده هستیم نه یک جریان صنفی متحد و همدل و می شود هر بلایی سرمان آورد.آن روزها باید چنین آینده ای را حدس می زدیم.

وقتی همین چند ماه پیش بهانه جویی کردند و رحمان ١٤٠٠ را در اوج استقبال مردم از پرده پایین کشیدند و ما خوشحال شدیم و سکوت کردیم باید منتظر چنین روزی می بودیم.این اختلافات، تفرقه، تعارضات و بدخواهی های میان خود ما است که ابزار دست دیگران می شود تا امنیت حرفه ای مان را به خطر بیندازند.

لازم نیست جایی بیرون این حرفه دنبال مقصر بگردیم، همیشه از ما است که بر ما است و امروز هم انگشت اشاره خیلی از خودی ها در ماجرای توقیف خانه پدری را به وضوح می بینیم.

همیشه هم فراموش می کنیم که سینما بهانه است و فیلم ها گوشت قربانی دعوا میان جریان های سیاسی و اصحاب قدرت در سینما هستند. یادمان می رود چه آثاری قربانی مصلحت اندیشی مدیران سینما برای حفظ پست میزشان شدند و ما سکوت کردیم.بله، ما سینماگران هم به سهم خود متهمیم. حالا این بار نوبت «خانه پدری» و کیانوش عیاری شده، فردا نوبت کدام یک از ما خواهد رسید؟

* نویسنده و کارگردان سینما
* منتشر شده در سینمادیلی

از زمان اکران فیلم خانه پدری، جریان‌های محفلی/رسانه‌ای آتش توپخانه خود را گشوده‌اند و ضمن بدگویی از این فیلم و شماتت متولیان سینمایی مبنی بر اینکه چرا اجازه اکران بدان را داده‌اند؛ مصر بر لغو اکران فیلم هستند.
خانه پدری درباره یک جنایت خانوادگی است که در هفت هشت دهه قبل به وقوع پیوسته است. روایت این اتفاق در فیلم، در‌‌ همان سکانس‌های اول انجام می‌گیرد. بقیه فیلم درباره پنهان کاری این جنایت در طول گذر سال‌ها و دهه‌ها و نسل‌ها است؛ فرایندی که البته به موازاتش، آگاهی عمومی اهل خانه هم افزایش می‌یابد و به عنوان چالشی جدی در برابر این جنایت کهنه و سرپوش نهادنش جلوه پیدا می‌کند. خب… چرا این موضوع باعث عصبانیت جریان‌های محفلی/رسانه‌ای خودارزشی پندار شده است؟
این جریان مدعی است که فیلم: اولا ترویج خشونت می‌کند و تماشای صحنه فجیع قتل مناسب حال تماشاگران نیست،، ثانیا مردم ایران را خشن و دخترکش معرفی می‌کند و این توهین به ایرانیان است، سوم آنکه این خشونت را به متدینین نسبت می‌دهد و در نتیجه ضددین هم هست. و اما چند نکته در  پاسخ به این استدلال‌های سست:
1- اولا هر نمایش خشونتی به معنای ترویج آن نیست، بلکه کوبندگی نهفته در فضای آن، به اشمئزاز مخاطب از این نوع جنایت‌ها می‌انجامد. خانه پدری در واقع فیلمی ضدخشونت است. اگر قرار باشد با استدلال مخالفان فیلم سخن گفته شود، پس بسیاری از آنچه که در مقاتل و سخنرانی‌ها و نوحه‌ها درباره خشونت‌های تکان دهنده لشکر یزید در کربلا به میان می‌آید، از بریدن سر امام گرفته تا تیر نهادن بر گلوی نوزاد شش ماهه و از آتش زدن خیمه‌ها گرفته تا دق دادن دختربچه‌ای در ویرانه‌ای در غربت، همگی ترویج خشونت است. در حالی که چنین نیست. این تعابیر را گویندگان با آب و تاب تعریف می‌کنند تا نفرت مخاطب به عاملان خشونت برانگیخته شود. اگر عیاری می‌خواست خشونت را ترویج کند، قطعا می‌توانست با تدوین و کات و موسیقی و تغییر میزانسن، فضایی به مراتب پررنگ و لعاب‌تر بیافریند. اما دوربین ثابت او که بر زاویه‌ای واحد از عمل خشونت خیره مانده است، دلالت بر بهت دارد و نه ترویج. مخالفان فیلم هم بهتر است نگران تأثیر این صحنه بر مخاطبان حساس نباشند. فیلم با درجه سنی بالای 15 سال به نمایش درآمده است.
2- نسبت دادن خشونت فیلم به کل ایرانیان، ادعایی ناشی از سر جهل و کم‌سوادی به سینما است. اغلب قریب به اتفاق فیلم‌های دنیا، چارچوب موضوعشان محدود به درامی است که دارند تعریف می‌کنند. اپیدمی تعمیم دادگی در تفسیر آثار هنری، آفتی است که از سنت مارکسیسم در فرهنگ و هنر این دیار باقی مانده است و در دوران معاصر دیگر خریداری ندارد. عجیب است که مخالفان فیلم جنایت پدر داستان فیلم را به کل ایرانیان تعمیم می‌دهند، اما بی‌گناهی همسر و فرزندان و نوادگان او را تعمیم نمی‌دهند! از طرف دیگر واقعا مخالفان فیلم مدعی‌اند در این مملکت هیچ جنایت خانوادگی‌ای صورت نمی‌گیرد؟ این همه قتل‌های زن و شوهری و فرزند و والدی که برخیشان در صفحات حوادث نشریات هر از چند گاهی نشر می‌یابد در خواب و خیال رخ می‌دهد؟ پاک کردن صورت مسأله به معنی حل آن نیست، اما ظاهرا مخالفان فیلم حتی حاضر نیستند تصویری جنایی که مربوط به زمان پهلوی اول هم هست بازتابی سینمایی یابد تا مبادا به حل شدگی آسان مسأله‌شان خدشه‌ای وارد آید.
3-  برای نمونه شاید یادآوری بخشی از گزارش های معاون وقت مبارزه با جرائم جنایی پلیس آگاهی تهران  که در سال 1392 طی نشستی رسانه‌ای درباره آمار قتل‌های ناموسی توسط بستگان نزدیک مقتول اعلام شد، خالی از وجه نباشد: این مقام انتظامی در آن نشست خبر داد که ۲۰ درصدِ قتل‌های ایران،‌ قتل‌های ناموسی است و بیش از ۳۰ درصد از قربانیان قتل در ایران، با قاتل نسبت خانوادگی دارند. هادی مصطفایی همچنین اعلام کرد که نزدیک به ۲۵ درصد از مقتولان در ایران را زنان تشکیل می‌دهند که ۶۱ درصد آن‌ها توسط بستگان‌شان به قتل رسیده‌اند. نیاز به توضیح بیش‌تر است؟ این تازه در حالی است که عیاری قتلی مربوط به هفتاد هشتاد سال قبل را مطرح کرده است و نه دوره کنونی را.
4-  معلوم نیست استناد مخالفان اکران فیلم برای ضددینی دانستن فیلم معطوف به چیست. آن‌ها فضای سنتی معیشتی خانواده فیلم را به معنای مذهب گرفته‌اند. این نیز دلالت بر بی‌سوادی حضرات دارد. اینکه در یک خانواده با ظاهر سنتی/آیینی اشتباهی صورت پذیرد، به معنای اشتباه بودن مذهب نیست. زاویه دوربین عیاری به سمت یک جمع خانوادگی است و نه مذهب. هم نگارنده و هم مخالفان اکران فیلم و هم نمایندگان مجلس و… در روند فعالیت‌های روزمره‌شان امکان فراوان دارد که انواع و اقسام بزه‌ها و دروغ‌ها و غیبت‌ها و تهمت‌ها را مرتکب شویم و در عین حال ظاهرمان هم دلالت بر مسلمانی‌مان داشته باشد. خلافکاری ما ربطی به اسلام ندارد، به نقص‌های رفتاری و تربیتی‌مان برمی‌گردد؛ ولو آن‌که شمایل‌مان هم آکنده از نشانه‌های دینی باشد. به نظر مخالفان فیلم، یعنی امکان ندارد کسی با موقعیتی سنتی و ظاهری مذهبی، خلاف کند؛ و اگر چنین کند یعنی مذهب غلط است؟ زهی قوت استدلال و استحکام رأی!
5-  این خانه پدری نیست که ایراد دارد، نگاه مرتجعانه مخالفان فیلم است که ایراد از سر و رویش می‌بارد. آن‌ها بر اساس برداشت‌های ساده‌انگارانه‌شان، فیلم را چنان معرفی کرده‌اند که گویی قرار است با اتهام زدن بر ایران و اسلام و نظام، بن‌مایه فضای جاری را خشونت‌محور بنمایاند. فیلم چنین نیست، اما ذهنیت مخالفان چنین است. آن‌ها چنان نسبت به مملکت و نظام و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، مشکوک و مردد هستند که به محض دیدن تصویری که حکایت از یک خشونت موردی دارد، برمی‌آشوبند و در هراس فرو می‌روند که مبادا دارد ما را نشانه می‌رود. کسی که دروغگو است از تماشای فضایی که دروغ به رخش کشیده می‌شود برآشفته می‌شود و کسی که جانی است، از مواجهه با داستانی درباره جنایت هم به دلشوره می‌افتد و کسی که اهل پنهان‌کاری است، نمایش برملاییِ پنهان‌کاری حالش را بد می‌کند. بهتر است حضرات، چند صباحی را تحمل کنند که فیلم در همین سینماهای معدود اکران شود. به جایی برنمی‌خورد. فیلم امکان داشتن تبلیغات تلویزیونی و محیطی و رسمی را ندارد و عزیزکرده رسانه‌های در بوق دمنده نخواهد بود و ارگانی هم فوج فوج کسانی را به تماشای آن نخواهد برد و بلیت‌های رایگان هم برایش در سازمان‌ها و ادرات توزیع نمی‌شود.
6- معتقدم بسیاری از گروه‌های مخالف اکران فیلم صداقت ندارند. اینان چرا به خشونت‌هایی بسیار شدیدتر که از برنامه‌های تلویزیون در گستره چندهزاربرابرتر بدون درجه‌بندی سنی مخاطبان پخش می‌شود معترض نیستند؟ جواب: چون این اعتراض‌ها خاستگاه و کارکرد جناحی/سیاسی دارد. تلویزیون از جناح خودشان است. پس اعتراضی بدان وارد نیست. ولی متولیان وزارت فرهنگ از جناح مقابل هستند. برای همین به فیلمی که با درجه‌بندی سنی بالای 15 سال، آن هم سانسورشده، آن هم فقط در تهران، آن هم فقط در سالن‌هایی انگشت‌شمار، آن هم با سانس‌های محدود، آن هم بدون تیزر تلویزیونی و تبلیغات وسیع محیطی، اعلام انزجار از خشونت می‌کنند! مساله این‌ها خشونت نیست. بلکه بهانه‌جویی در راستای منازعات سیاسی با رقیب است.
7- یکی از بامزه ترین ادعاهای مخالفان اکران فیلم این است که موافقان و دوست‌داران فیلم برخورد چکشی می‌کنند و از ادبیات و رفتارهای کف خیابان بهره می‌برند! ما که داریم از فیلم مورد علاقه‌مان می‌نویسیم. اگر هم کسی دوستش نداشت محق است از زاویه مخالف بنویسد. اما آن‌که دارد زمین و زمان را به هم می‌دوزد تا فیلمی مجاز از اکران پایین کشیده شود، برخورد غیرمدنی می‌کند.
8-  آنان که به عیاری تهمت ساخت فیلمی ضدملی می زنند از صبغه و سابقه سینمایی او مطلعند؟ او که در فیلم بودن یا نبودن از وحدت ملی اقوام و معتقدان به مذاهب و ادیان مختلف در داخل کشور برای حفظ سلامت شهروندان می‌گوید و در بیدار شو آرزو، تصویری دردمندانه و متعهدانه و ملی از ایرانیان در هر لباس و کسوتی در رسیدگی به زلزله زدگان بم ترسیم می‌کند و در روزگار قریب، به ستایش از قهرمانی ملی در تاریخ معاصر می‌پردازد، با چه منطقی ضدملی معرفی می‌شود؛ آن هم از جانب بی‌هنرانی که هیبت و هیمنه و مجموع سخنان و آثار جمع همگی‌شان، هم‌ارز  تأثیر یک سکانس از فیلم‌ها و سریال‌های ارزشمند این هنرمند شریف نیست؟
9- به آن دسته از مخالفان فیلم که در وادی جناح‌بازی نیستند، پیشنهاد می‌کنم فیلم زیاد ببینید. در همه‌جای دنیا فیلم‌هایی فراوان با نمایش تصاویر بسیار بسیار بسیار خشن‌تر و مشمئزکننده از معضلات ریز و درشت کهن و معاصر کشور، ساخته می‌شوند و جایزه می‌گیرند و در دیگر کشورها هم با گستره اکران فراوان تماشا می‌شوند. هیچ جا نمی‌گویند این فیلم‌ها تصویر کریه از کشورشان است. با استدلال مخالفان اکران خانه پدری، بسیاری از فیلم‌ها و فیلمسازان بزرگ تاریخ، باید به‌دست مخالفان هموطن‌شان نابود می‌شدند و بشوند؛ همچون کوروساوا، پازولینی، اسکورسیسی، پولانسکی، هانکه، زویاگنیتسف، و …
10-  افق دنیا بسی فراتر از نوک دماغ ما است.
* کارشناس و منتقد سینما