برچسب: حقوق شهروندی

انجمن بازیگران سینمای ایران در بیانیه‌ای صریح، به بازداشت اخیر چند همکارشان در یک مهمانی خصوصی واکنش نشان داد و از نحوه ورود به منزل خصوصی، نقض حریم‌ها و انتشار زودهنگام اسامی در رسانه‌ها به شدت انتقاد کرد؛ این اعتراض درست در اوج جشنواره جهانی فجر مطرح شده و سؤال‌هایی جدی درباره حقوق شهروندی و برخورد با هنرمندان ایجاد کرده است.

به گزارش رسا نشر و به نقل از ایسنا، انجمن با ابراز تأسف عمیق از این ماجرا که همزمان با احیای جشنواره جهانی فیلم فجر بعد از سال‌ها وقفه رخ داده، می‌گوید جای تعجب دارد که در چنین مقطعی، درست وقتی سینمای ایران با حضور مهمانان خارجی در تلاش برای بازسازی چهره فرهنگی کشور است، چنین برخورد قهری پرهزینه‌ای رقم بخورد و حاشیه‌های تلخ ایجاد کند؛ این کارها فقط تصویری نادرست از هنرمندان به جهان می‌دهد و کام اهالی سینما را تلخ می‌کند.

در بیانیه تأکید شده که این شیوه برخورد، مغایر با اصل ۲۲ قانون اساسی و قانون احترام به آزادی‌های مشروع است و هرگونه ایذاء یا تحقیر متهمان را ممنوع می‌کند. انجمن یادآوری می‌کند هنرمندان هم مثل بقیه شهروندان در برابر قانون برابرند و هیچ ادعای مصونیت ندارند، اما ورود به منزل شخصی، نقض حریم خصوصی و افشای اسامی قبل از رسیدگی قضایی، خط قرمز است و با منشور حقوق شهروندی و محرمانه بودن تحقیقات مقدماتی در تضاد کامل قرار دارد.

قیمت لحظه ای طلا، سکه و ارز

در نهایت، انجمن از مسئولان قضایی و نظارتی خواسته فوری وارد عمل شوند و با کسانی که با گزارش‌های مغرضانه یا اقدامات خودسرانه، امنیت روانی جامعه هنری را به هم زده و خوراک تبلیغاتی علیه ایران فراهم کرده‌اند، برخورد قانونی کنند؛ بیانیه با این هشدار به پایان می‌رسد که حرمت حریم خصوصی شهروندان، چه هنرمند چه غیرهنرمند، خط قرمزی است که عبور از آن اعتماد عمومی را سست می‌کند.

این ماجرا نه تنها یک پرونده قضایی، بلکه آزمونی برای حفظ تعادل میان قانون و حقوق انسانی است؛ آیا در میانه فشارهای فرهنگی و رسانه‌ای، می‌توانیم حریم خصوصی را پاس بداریم بدون اینکه بهانه‌ای برای تضعیف اعتماد عمومی فراهم شود؟ فکرش را بکنید، اگر هر روز چنین حاشیه‌هایی تکرار شود، چه بر سر وجهه فرهنگی‌مان می‌آید.

“`

گاهی وقتها در عالم شهرنشینی اتفاقاتی رخ می دهد که طاقت آدم طاق می شود و می خواهد سر به بیابان بگذارد. و امان از همسایه بد …

رسا نشر – چشمهایش پف کرده بود و سفیدی چشمهایش به کاسه ای پر خون تبدیل شده بود. پرسیدم بیماری؟ گفت: کاش بودم. نخوابیدم. نمی دونم یک روزه، یک هفته است یا یک ماهه. ولی نخوابیدم. باور ناپذیر بود. گفتم کلاً نخوابیدی یا کم خوابیدی؟ گفت اگر تو هم در محله ما ساکن بودی به همین بلا دچار می‌شدی. یکی دو ساعت خواب در شبانه روز که خواب نیست.

موضوع از این قرار بود. یک ماهی می شد که همسایه ساختمان مجاورشان یک خروس از روستا آورده بوده و نگهداری می‌کرد. خروس در اپارتمان؟ مگر می شود؟ مگر داریم؟ می گفت بغیر از ساعات پیاپیی که در طول روز خروس بد صدا کنسرت می گذارد، نیمه شب ها هم هر یک ساعت یکبار آواز خوانی می کند. خروس را در تراس خانه نگهداری می کنند و از بختِ بدِ دوست ما ، پنجره او روبروی تراس خانه همسایه حیوان‌دوست است. اینکه انواع قرص های خواب‌آور خورده و پنجره خانه را دوجداره کرده هم که بماند. با این وجود هرشب همین داستان است.

گفتم چرا با صاحب خروس صحبت نمی‌کنید. خندید و گفت از صحبت گذشته. بحث کردیم. دعوا کردیم. کار به پلیس و صد‌و‌ده کشید. اما زیر بار نمی رود. می گوید ساختمان خودم است. دلم می خواهد!. تازه بعد از شکایت و دادگاه فهمیدیم در پشت بام خانه اش بیشتر از 20 جوجه و مرغ دارد. اما چون در انتهای ساختمان است صدایشان به گوش ما نمی‌رسیده.  با خودم گفتم عجب مردمانی پیدا می شوند. ما شهری‌ها با این گرانی و مشکلات کم دردسر نداریم. حالا هم چند ساعت محدود زمان استراحت باید به دلیل فهم پایین یک شهروند اینگونه به عذاب بگذرد. زندگی شهرنشینی آداب خاص خودش را دارد. اما برخی هنوز در حال و هوای روستا و دوران خوش کودکی هستند. مصیبت جای پارک ماشین، سر و صدای بچه های طبقه بالا، نم سقف توالت و … را شاید بتوان تحمل کرد. اما خروس بد صدای مزاحم که نه خودش و نه صاحبش زبان آدمی‌زاد را میفهمند کجای دلمان بگذاریم ….

پ ن: فقط اگر برای چند لحظه فکر کنیم و همان اندازه که به خودمان حق می‌دهیم آرامش داشته باشیم، این حق را برای دیگران هم قائل شویم. هرگز کاری نمی کنیم که یکی از همسایگان و هم محله‌ای هایمان در عذاب باشد. شهر ما خانه ما فقط در مقیاس بزرگش نیست. محله ما هم خانه ماست. به حقوق همدیگر احترام بگذاریم. و سعی کنیم برای هم مزاحمت ایجاد نکنیم.