برچسب: تنبیه بدنی

 خبر تنبیه چند دانش آموز در کرج توسط مدیر مدرسه‌شان طی چند روز اخیر موضوعی بود که با واکنش کاربران فضای مجازی همراه بود.

در توضیح این خبر آمده بود؛ یکشنبه دهم آذرماه حوالی ساعت چهار بعداز ظهر، مدیر مدرسه پسرانه شیخ مفید یک (متوسطه دوره اول) که در محله بنیاد شاهین ویلا واقع است از پشت تریبون به دانش آموزان  پایه هفتم تا نهم نوبت بعد از ظهر اعلام می کند کلاس های درس به دلیل برگزاری جلسه معلمان تعطیل است.

به دنبال اعلام این خبراز سوی مدرسه، دانش آموزان فریاد شادی سر داده غافل از اینکه پاسخ شادی و شیطنت آنها با کابل و سیم برق داده می شود.

به گفته والدین دانش آموزان، مدیر مدرسه آستین ها را بالا زده و دانش آموزان را تنبیه کرده است، جالب است که بخشی از فیلم های دوربین مدار بسته مدرسه مربوط به بازه زمانی ساعت ۱۶ تا ۱۷ دهم آذرماه که می تواند گواه این ماجرا باشد پاک شده است، از سویی دانش آموزان مدرسه نیز از سوی مدیر آنجا تهدید شده بودند که شکایات آنها بی نتیجه خواهد ماند.

امیر والی پور، رئیس اداره ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات آموزش و پرورش استان البرز این خبر را تایید کرده است.

وی ضمن تایید خبر تنبیه بدنی برخی از دانش آموزان دبیرستان شیخ مفید کرج، گفت: تخلف مدیرمربوطه در این مسئله محرز شده است.

وی اضافه کرد: قضیه تنبیه دانش آموزان در مدرسه پسرانه شیخ مفید یک بررسی شد و پرونده مدیر متخلف برای صدور رای به هیئت رسیدگی به تخلفات اداری کارمندان آموزش و پرورش استان البرز ارسال شده است.

رئیس اداره ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات آموزش و پرورش استان البرز گفت: درباره تخلف مدیر مدرسه بر اساس مستندات موجود در پرونده تصمیم گیری می شود.

پایگاه رسا نشر – مهدی سوری : صورتم خیس عرق شده بود. دستهایم می لرزید. سرم را پایین انداخته بودم و به زمین خیره شده بودم. صدای گام هایش از ته کلاس گوشم را آزار می داد. لحظه به لحظه داشت به من نزدیک تر می شد. تا به خودم آمدم دستش را روی چانه ام احساس کردم. سرم را بالا اورد و بدون درنگ سیلی محکمی به گوشم زد. برق از چشمانم پرید. درد سیلی یک طرف و درد غرور شکسته شده در مفابل چشمان دیگر همکلاسی هایم بقدری ناراحتم کرد که نتوانستم خودم را کنترل کنم و اشک بی امان از جشمانم جاری شد.

ماجرا به همین جا ختم نشد. بلند فریاد زد خودکار و مداد بیارید. بچه ها از ترسشان خودکار و مداد ها را روی میزش گذاشتند. دست مرا کشید و به سمت میز هل داد. “خودتو تنبیه کن خودکار را بزار تو دستت و فشار بده.” همانطور که گریه می کردم. لابلای انگشتانم خودکار و مداد ها را گذاشتم و فشار دادم. می خندید و به دستانم نگاه می کرد. یک لحظه به سمتم امد و گفت: تو هیچی نمیشی. وقتی میگم خودتو تنبیه کن باید طوری فشار بدی که انگستات بشکنه. دستم را به قدری محکم فشار داد. که آه از نهادم بلند شدم. میخواستم فریاد بزنم مرتیکه حیوان! دست از سرم بردار. ندانستن یک جمله عربی چقدر مهم است که من باید بخاطرش از تو کنک بخورم؟؟
چند سال از این ماجرا گذشته است. زمانه تغییر کرده است. روش های تعلیم و تربیت مکتب خانه ای تعطیل شده است. اما باز هم هر چند وقت یک بار خبری مبنی بر تنبیه دانش آموزان منتشر می شود. باور کنید هربار یکی از این خبرها را می خوانم صورتم داغ می شود. جای سیلی معلم عربی درد می گیرد. و احساس می کنم انگشتانم مانند آنروز باد کرده اند. مسلماً تنبیه بدنی هیچگاه اثر مثبت نداشته است. و نخواهد داشت. دنیا تغییر کرده است. عصر ارتباطات و احترام متقابل است. اینکه هنوز معلمانی هستند که می خواهند به زور ترکه و کتک بچه های مردم را درس خوان کنند را نمی فهمم. می دانم کنترل ۵۰ دانش آموز آن هم کودکان پر هیجان امروز، خیلی سخت است. اما آقای معلم! کتک زدن شما نتنها دانش آموز را سر به راه نمی کند. بلکه ممکن است باعث ایجاد سرخوردگی و کینه از درس و مدرسه شود. و نتیجه این عمل احتمالاً ترک تحصیل و تباهی است! چیزی که من همان شب به آن فکر کردم . دو روز مدرسه نرفتم و تنها با تغییر مدرسه و نبودن آن معلم در آنجا حاضر به ادامه تحصیل شدم …