مهسا بهادری: کاهش جذابیت برنامه‌ها، افت کیفی سریال‌ها، کم شدن مخاطبان و موارد دیگر، از مهم‌ترین اتفاق‌هایی است که در سال‌های اخیر در تولیدات سازمان صدا وسیما دیده می‌شود. شاید برای گریز از این بحران بود که مدیران سیما تصمیم گرفتند تا با کپی‌برداری از برنامه‌های محبوب خارجی، یا اصطلاحا بومی‌سازی و ایرانیزه کردن آنها، برای تلویزیون جذابیتی دست و پا کنند.
اگرچه عده‌ای معتقدند این مسئله امری عادی در دنیای تلویزیون‌ها است و در همه جای جهان با چنین اتفاقی روبه‌رو هستیم، اما بسیاری دیگر این مساله را نقصی اساسی برای نهادی بزرگ و گسترده مانند صدا و سیما می‌دانند و تاکید می‌کنند کپی کاری، بیشتر در شبکه‌های کوچک و غیر ملی با پوشش کم استفاده می‌شود. اما گویا شبکه‌های داخلی، گوش‌شان به این انتقادها چندان بدهکار نیست و همچنان بر طبل کپی‌کاری می‌کوبند. در ادامه چند نمونه از کپی‌هایی که اخیرا در تلویزیون پخش شده‌اند را مرور می‌کنیم.

«دورهمی» و تقلید از هندی‌ها

مسئله کپی از برنامه‌های خارجی تا قبل از برنامه «دورهمی» مهران مدیری آن چنان جنجال به پا نکرده‌ بود، دست کم به اندازه امروز عیان نشده بود. اولین بار که در سال ۹۴ مراحل پیش تولید برنامه «دورهمی» آغاز شد، به نظر می‌آمد یک برنامه متفاوت و خلاقانه  قرار است با ساختاری کاملا جدید نسبت به سایر آثار نمایشی پیشین تلویزیون ساخته شود.
اما پس از شروع برنامه معلوم شد که «دورهمی» کپی کاملی از یک برنامه پربیینده کشور هندوستان به نام «Comedy night with kapil» است که مدت‌هاست به زبان هندی پخش می‌شود و یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیونی و جُنگ‌های طنز شبانه هند است.
«دورهمی» به جز مواردی که از لحاظ دینی و اخلاقی و فرهنگی با ما همخوانی ندارد، در سایر موارد کاملا با کپی برداری از آن برنامه ساخته شده و حتی این کپی برداری در شکل دکور ، نحوه نشستن مهران مدیری نیز رعایت شده بود و فقط به نوعی متن فارسی در قالب یک برنامه هندی اجرا می‌شد.

کی زودتر کُپی کرد؟

رمضان سال ۹۷ بود که محمدرضا گلزار پس از حضور در برنامه «ماه عسل » احسان علیخانی، اعلام کرد در حال ساخت برنامه‌ای با هدف ترویج کتابخوانی است و در همین میان هم به این نکته اشاره کرد که «برنده باش»، نمونه ایرانی یک مسابقه آمریکایی است و او سعی کرده آن را با مطابق با شرایط کشور بازسازی کند و به عبارتی آن را ایرانیزه کند.
اما پیش‌تر از پخش «برنده باش» برنامه‌ای با نام «پنج ستاره» برای اولین بار در تاریخ ۱۷ اسفند۹۶ روی آنتن تلویزیون رفت. کارگردان این برنامه، مصطفی امامی، هم هدف این مسابقه را ترویج کتابخوانی اعلام کرد. مجری فصل اول این برنامه اشکان خطیبی و مجری فصل دوم و سوم آن حمید گودرزی بود.
اما جنجال های این مسابقه تلویزیونی و بیان شدن کپی بودن این برنامه‌ها زمانی آغاز شد که حمید گودرزی، در صفحه شخصی خود کنایه‌ای به برنامه رقیب زد و نوشت:« ما می‌خواهیم یک برنامه حرفه‌ای و استاندارد بسازیم همه انرژی و توان یک تیم ۶۰ نفر این است که شما یک ساعت از دیدن یک مسابقه جذاب لذت ببرید هر کسی می‌خواد کپی کنه، بکنه، ولی حداقل درست کپی کنه.»
این در حالی بود که گلزار حدود دو ماه قبل از شروع برنامه اعلام کرده بود که الگوی خود برای ساخت این برنامه را یک کشور غربی قرارداده، اما گودرزی که فصل دوم برنامه‌اش سه هفته زودتر از «برنده باش» آغاز شده بود معتقد بود؛ که «برنده باش» یک کپی دست دوم و سطح پایین از برنامه «پنج ستاره» است در همین میان هم عده‌ای معتقد بودند که این بحث‌ها تنها یک دعوای رسانه‌ای برای تبلیغات برنامه است و عده‌ای دیگر هم معتقد بودند کُپی، کُپی است فرقی نمی‌کند چه کسی زودتر آن را انجام داده باشد. مهم این است که خلاقیت و نو آوری در آن وجود ندارد.

تلنت شو ایرانی

اما تَب این تقلیدها که تازه در تلویزیون داغ شده بود باعث شد افراد دیگری هم دست به ساخت برنامه‌هایی اصطلاحا تازه بزنند. یکی از این برنامه‌ها مسابقه استعدادیابی «عصر جدید» احسان علیخانی بود. ماجرای فراگیر شدن این برنامه استعدادیابی از آنجایی شروع شد که حدود سه ماه قبل از آغاز «عصر جدید»، علی فروغی، مدیر شبکه سه سیما، به برنامه «حالا خورشید» آمد و خبر از ساخت یک برنامه جدید با اجرای احسان علیخانی داد، خیلی‌ها منتظر بودند که ببینند علیخانی در برنامه جدیدش قرار است چه کاری را انجام دهد؟ هدف این برنامه چیست؟ و چه غافلگیری‌ای برای مخاطبانش خواهد داشت؟ علیخانی که با برنامه «ماه عسل» لحظه‌های خوب و متفاوتی را برای مخاطبان تلویزیون رقم زده بود، حالا قصد داشت یک برنامه جدید و متفاوتی را اجرا کند.
بعد از صحبت‌های مدیر شبکه سه در مورد برنامه «عصر جدید»، تبلیغاتش شروع شد که از مردم می‌خواست ویدئوی استعداد خودشان را در زمینه‌های مختلف برای برنامه بفرستند، باز هم تا اینجا چیزی مشخص نبود که می‌خواهند با این ویدئوها چه کاری انجام بدهند؛ از اوایل بهمن که ویدئوهای تبلیغاتی این برنامه آغاز شد، همه متوجه شدند که با یک مسابقه استعدادیابی طرف هستند. تا اینجای کار اتفاق عجیبی رخ نداده بود اما پس از شروع اولین قسمت و دیدن دکور و اجرای برنامه مشخص شد که سوژه‌ ساخت «عصر جدید» چیزی نبود جز برنامه «آمریکا استعداد دارد» (America’s Got Talent) که در کشورهای مختلف دنیا با رعایت قانون کپی رایت امتیاز آن خریداری شده و در شکل‌های مختلف و با دکور های متنوع اجرا می‌شود.

مهران غفوریان، استیو هاروی می‌شود؟

حالا پس از به پایان رسیدن تمام برنامه‌های یاد شده خبر از شروع برنامه‌ای تازه به اسم «اعجوبه‌ها» با اجرای مهران غفوریان به گوش می‌رسد. برنامه‌ای که تیزر پخش شده از آن گویای موضوع رقابت کودکان برای کشف استعدادهایشان است و آن‌طور که اعلام شده از ۱۸ آبان در ۱۰۰ قسمت ۷۰ دقیقه‌ای از شبکه سه سیما پخش شود.
برنامه‌ای که مانند آن تا کنون در ایران ساخته نشده است، اما استیو هاروی، مجری آمریکایی، پیش از این برنامه‌ای را با عنوان «کله‌گنده‌های کوچک / Little Big Shots» روی آنتن برده که موضوع برنامه رقابت کودکان برای کشف استعدادشان است. عکس‌های اولیه منتشر شده ازدکور برنامه شباهت زیادی به الگوی آمریکایی خود دارد، حالا باید منتظر ماند و دید که آیا «اعجوبه‌ها» هم مانند دیگر برنامه‌ها تنها یک تقلید بزرگ از«کله‌گنده‌های کوچک» است یا فقط قالب برنامه‌ها مشابه هم است  و قرار است خلاقیت تازه‌ای در تلویزیون رخ دهد!
 

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، تلویزیون با پایان ماه‌های محرم و صفر، سریال‌های تازه و متنوعی را برای تلویزیون تدارک دیده است که از شبکه‌های مختلف پخش خواهند شد؛ سریال‌هایی که هر کدام متناسب با ذائقه بخشی از مخاطبان تلویزیون هستند.
حال به مناسبت آغاز دور جدید سریال‌های تلویزیونی، نگاهی به چهار سریال تازه تلویزیون که عبارتند از «فوق لیسانسه‌ها»، «گیله‌وا»، «حکایت‌های کمال» و «به رنگ خاک»، می‌اندازیم.

بازخوانی روابط انسانی در «به رنگ خاک»

«به‌رنگ خاک»، عنوان سریالی به کارگردانی حسن لفافیان و تهیه‌کنندگی سعید بشیری است که از روز جمعه ۱۰ آبان روی آنتن شبکه یک سیما می‌رود و جایگزین سریال پیشین این شبکه که «ترور خاموش» نام داشت، می‌شود.
این سریال که در ۳۵ قسمت تهیه و تولید شده است، به بازخوانی روابط انسانی و فعالیت‌های اجتماعی ساکنان جزیره‌های خلیج فارس در کنار داستان اصلی این مجموعه می‌پردازد.
در خلاصه داستان «به رنگ خاک» این‌چنین آمده است: «مهرداد که در جزیره هرمز به آموزش غواصی مشغول است، دلباخته دختر ناخدا است؛ در حالی که ناخدا مخالف جدی ازدواج این دو است؛ از سوی دیگر تیم خلافکاری در پی پیدا کردن مهردادند و او نیز هر روز برای یافتن شیئی قدیمی به زیر آب رفته و غواصی می‌کند.»
برزو ارجمند، پوریا پورسرخ، محمود پاک‌نیت، بیتا سحرخیز، علی‌رضا استادی، فرشته سرابندی، سیاوش طهمورث، محمد متوسلانی، مهدی صبایی، سپند امیرسلیمانی، زهرا سعیدی، عزت‌الله مهرآوران، یوسف بختیاری، بایار فرج‌زاده، هستی فرهی، مجید سعیدی، حسین سلیمانی، امیر کاظمی، لیلی فرهادپور، سمیرا حسینی، سامان دارابی، فریدون برزین، هادی معصومی، محمدعلی سلیمان تاش، فریبا امینیان، ابوالفضل همراه، مریم خدارحمی، آرمین ترکمندی و عرفان برزین در این سریال به ایفای نقش‌ می‌پردازند.
«به رنگ خاک» هر شب ساعت ۲۲ روی آنتن شبکه یک سیما می‌رود.

«حکایت‌های کمال»؛ روایت زندگی یک نوجوان

دومین مهمان تازه تلویزیون، سریالی است با نام «حکایت‌های کمال» که قدرت‌الله صلح میرزایی کارگردانی آن را برعهده داشته است و محسن شایانفر هم تهیه کننده‌اش است.
این سریال از حضور بازیگران باسابقه‌ای چون محمود پاک‌نیت و شهره لرستانی بهره برده است که در کنار دیگر بازیگران از جمله حمید ابراهیمی، محمدرضا شیرخانلو، سولماز غنی، علی مسلمی، شهرام عبدلی، بیژن بنفشه‌خواه، یوسف صیادی، امیر نوری، فلور نظری، بیتا خردمند، سیروس میمنت، مهرداد ضیایی، مختار سائقی، اکبرسنگی، آرش نوذری، داریوش سلیمی، سعید پیردوست، عباس محبوب، بهشاد مختاری، حسین چنگی، فریده دریامج، تقی زنجانی، حمید صفایی و شهربانو موسوی، امیرحسین کافتری، همراز اکبری و محمدحسین بلوکات به ایفای نقش می‌پردازند.
«حکایت‌های کمال» روایتی از دهه ۱۳۴۰ است و اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته محمد میرکیانی محسوب می‌شود که قهرمان داستانش، نوجوانی به نام کمال است.
صلح میرزایی تاکنون سریال‌های «پنجره»، «رخصت» و «دختری به نام آهو» را برای تلویزیون ساخته است. سریال «هست و نیست» جدیدترین سریال محسن شایانفر در حوزه تهیه‌کنندگی هم زمستان گذشته به کارگردانی حسین سهیلی زاده از شبکه دو پخش شد.
«حکایت‌های کمال» از شنبه ۱۱ آبان‌ هر شب ساعت ۲۱:۳۰ روی آنتن شبکه دو سیما می‌رود.

«گیله‌وا»؛ برداشتی از تاریخ معاصر ایران

شبکه سه سیما با پایان پخش سریال «ستایش» با دو مجموعه جدید از مخاطبان و تماشاچیان استقبال می‌کند، یکی از این سریال‌ها «گیله‌وا» نام دارد که کارگردانی‌اش برعهده اردلان عاشوری است.
این سریال به زیست مردم خطه گیلان در سال ۱۲۹۷ می‌پردازد و با داستانی عاشقانه در تلاش است روایتگر سبک زندگی و روابط اجتماعی و عاطفی مردم ایران و نقش انگستان در امور داخلی کشور در ۱۰۰ سال گذشته باشد.
عاشوری همچنین در این سریال به زندگی و مبارزات میرزا کوچک خان هم تا حدودی پرداخته است که بهروز شعیبی نقش او را بازی می‌کند.
از بازیگران اصلی این مینی سریال می‌توان به حمیدرضا پگاه، ستاره اسکندری، امیرحسین صدیق، مهدی زمین پرداز، امیر حسین هاشمی، مهران رجبی و پریا مردانیان اشاره کرد.
این مینی سریال از پنجشنبه ۹ آبان‌ ساعت ۲۰:۴۵ روی آنتن شبکه سه سیما می‌رود.

«فوق لیسانسه‌ها»؛ بازگشت سروش صحت به تلویزیون

اما یکی از سریال‌های موفق تلویزیون که در فصل‌های گذشته مخاطبان را به خوبی با خود همراه کرد و بسیاری از تماشاگران منتظر پخش آن هستند، «فوق لیسانسه‌ها» به کارگردانی سروش صحت است. سریالی کمدی که ادامه‌ای بر دو فصل قبل مجموعه‌ای با نام «لیسانسه‌ها» است.
نویسندگی «لیسانسه‌ها» را سروش صحت و ایمان صفایی باهم برعهده داشتند که در دو فصل به تولید رسید و از شبکه سه سیما پخش شد و «فوق لیسانسه‌ها» از اواخر فروردین کلید خورد.
هوتن شکیبا، امیر کاظمی، امیرحسین رستمی، عرفان برزین، بیژن بنفشه‌خواه، مهران رجبی، متین ستوده، رویا میرعلمی، کاظم سیاحی، عزت‌الله مهرآوران و آتنه فقیه نصیری از بازیگران اصلی این سریال هستند.
زمان پخش این سریال هنوز مشخص نیست اما به احتمال زیاد، با پایان نمایش سریال «گیله‌وا»، «فوق لیسانسه‌ها» روی آنتن می‌رود.
 

مهدی درستی: تیتراژ سریال‌ها و برنامه‌ها زمانی برگ برنده تلویزیون به شمار می‌آمدند و حسابی در بازار موسیقی مورد توجه علاقه‌مندان قرار گرفته و دست به دست می‌شدند، اتفاقی که این روزها کمتر شاهد آن هستیم. نه تیتراژی با پخش از تلویزیون در بین مخاطبان سر و صدا به راه می‌اندازد و نظرات را جلب می‌کند و نه خوانندگان از طریق آن اثر به شهرت یا محبوبیتی دست می‌یابند.

از ترانه گرفته تا آهنگ و خواننده هیچ کدام رنگ و بوی گذشته را ندارند، انگار بی‌کیفیتی و سطح نازل آثار تولیدی در صداوسیما بیماری مسری است و مانند یک ویروس تمامی حوزه‌ها را از پای در آورده است. با بررسی میان تیتراژهای امروز و آثاری که پیشتر از تلویزیون پخش می‌شد، افت کیفیت را می‌توان در مسایل مختلفی بر شمرد، از بی‌محتوایی ترانه‌ها تا خنثی بودن تیتراژها در سرنوشت خوانندگان.

به منظور بررسی شرایط این روزهای تیتراژهای تلویزیونی با مهیار علیزاده، آهنگساز گفت‌وگویی کرده‌ایم و به آسیب شناسی افت کیفیت موسیقی و ترانه آثار تولیدی پرداخته‌ایم.

وقتی ترانه جایگاه خود را از دست می‌دهد

موضوعی که در مورد تیتراژهای تلویزیونی بیشتر از گذشته حسابی توجه را جلب می‌کند، سطح نازل ترانه‌هایی است که مورد استفاده قرار می‌گیرد، ترانه‌هایی که نه ارتباط موضوعی با محتوای سریال و برنامه‌ها دارند و نه از اصول ادبی استوار و درستی بهره‌مند هستند.

مهیار علیزاده در این باره گفت: «از نظر من آهنگساز ترانه‌ها امروز خصوصا در سبک پاپ روی ملودی گفته می‌شود، یعنی تنظیم کننده چند ملودی آماده را که بیشتر کپی برداری از کارهای ترکیه‌ای و شرقی است را به ترانه‌سرا می‌دهد و او تنها یک‌سری کلمات روی ملودی سوار می‌کند که مضمون و هدفی را دنبال نمی‌کند. در واقع یک اثر تاریخ مصرف‌دار تولید می‌شود که چند صباحی خوانده می‌شود و اگر تیتراژ سریال یا برنامه‌ای باشد کمی طولانی‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد و در نهایت خیلی زود تاریخ مصرفش به پایان می‌رسد.»

ترانه‌ها امروز خصوصا در سبک پاپ روی ملودی گفته می‌شود، یعنی تنظیم کننده چند ملودی آماده را که بیشتر کپی برداری از کارهای ترکیه‌ای و شرقی است را به ترانه‌سرا می‌دهد و او تنها یکسری کلمات روی ملودی سوار می‌کند که مضمون و هدفی را دنبال نمی‌کند

او با تاکید بر اینکه اشعار ایرانی بسیار ریشه‌دار هستند و ساخت آهنگ روی آن‌ها برای آهنگسازان غیرحرفه‌ای سخت است، توضیح داد: «ادبیات ایران غنی است و آهنگسازها باید روی آثاری کار کنند که پیشتر به شکل شعر مستقل سروده شده است، این اشعار به دلیل ریشه‌دار بودن به شکل یک هنر ناب مورد توجه قرار می‌گیرند و به همین دلیل ماندگاری بیشتری دارند. البته کار آهنگساز در این زمینه سخت‌تر است چون با شعری رو به رو می‌شود که خود دارای شکل و فرم است.»

نقش مجریان و تهیه‌کنندگان بر کیفیت پایین آثار

در این میان، دو گروه را می‌توان عامل افت کیفیت موسیقی و ترانه تیتراژهای تلویزیونی دانست، تهیه‌کنندگان و مجریانی که دارای ذوق و تخصص هنری نیستند و تنها به فکر رونق بیشتر برنامه یا سریال‌شان به هر قیمتی هستند.

علیزاده در پاسخ به اینکه نقش تهیه‌کنندگان و مجریان را در افت کیفیت آثار تولیدی برای تیتراژهای تلویزیونی تا چه اندازه موثر می‌داند؟ بیان کرد: «سلایق مجریان و تهیه‌کنندگان تلویزیون بسیار سطحی و عوام گرایانه است و در نتیجه این مسئله باعث می‌شود تا در انتخاب آثار موسیقایی برای تیتراژها به این فکر کنند که چه خواننده‌ای روی بورس است و مردم بیشتر دوست دارند، خواننده‌ای که تاریخ مصرف دارد و تنها دو، سه سال فقط خوانندگی کند و پولساز باشد را انتخاب می‌کنند و آخرین مسئله‌ای که به آن فکر می‌کنند کار فرهنگی و نشر هنر فاخر است. تنها می‌خواهند برنامه‌شان بیشتر دیده شود و در فضای مجازی بیشتر سروصدا کند، این رویکرد ما را پله پله از هنر فاخر دور می‌کند.»

سلایق مجریان و تهیه‌کنندگان تلویزیون بسیار سطحی و عوام گرایانه است و در نتیجه این مسئله باعث می‌شود تا در انتخاب آثار موسیقایی برای تیتراژها به این فکر کنند که چه خواننده‌ای روی بورس است و مردم بیشتر دوست دارند، خواننده‌ای که تاریخ مصرف دارد و تنها دو، سه سال فقط خوانندگی کند و پولساز باشد را انتخاب می‌کنند

مافیای موسیقی در صداوسیما ریشه دوانده است؟

اما همواره در سال‌های اخیر بحث مافیا در حوزه موسیقی را بارها و بارها شنیده‌ایم، اتفاقی که بسیاری معتقدند نقش موثری بر افت کیفیت موسیقی ایران داشته است. اما نکته این است که مافیای موسیقی در صداوسیما هم وجود دارد یا خیر.

این آهنگساز با تاکید بر اینکه تهیه‌کننده می‌تواند بنا به تمایل خود عوامل یک پروژه را تامین کند، در این باره گفت: «وقتی تهیه‌کننده‌ای می‌خواهد روی یک پروژه سرمایه‌گذاری کند می‌تواند روی خط و شکل آن فکر کند و مهره‌های خود را بچیند، اما مهم این است که تهیه‌کنندگانی که امروز کار می‌کنند حرفه‌ای نیستند و به اصطلاح تهیه‌کننده یکی، دو روزه هستند، یعنی با رابطه و پولی که منبع مشخصی ندارد بدون هیچ گونه سواد و دید هنری در این حرفه فعالیت خود را آغاز می‌کنند و یک پروژه هنری را استارت می‌زنند و کاملا بازاری به موضوع نگاه می‌کنند تا سود ببرند. مافیا در تمام رشته‌های پولساز دنیا مانند فوتبال، سینما و حتی موسیقی وجود دارد و کشور ما هم از این قاعده مستثنی نیست، وقتی یک پدیده پولسازی مانند موسیقی در کشوری رایج می‌شود، قدرت‌هایی وارد این حوزه می‌شوند تا سود ببرند و سعی می‌کنند سایر افراد را بایکوت کنند و مثلا بگویند با چند نفر کار نشود و از این دست اتفاقات.»

او  ادامه داد: «در حوزه صداوسیما داستان مافیا را خیلی دخیل نمی‌دانم، همان داستان تهیه‌کنندگان و مجریان که اشاره کردم در افت کیفیت آثار نقش دارد چون هدف‌شان این است فقط آثار و افرادی به سازمان رفت و آمد کنند که باعث بیشتر دیده شدن برنامه‌شان شوند و هیچ توجهی به وجه هنری کار ندارند.»

دیگر موضوعی که مدت‌هاست در قالب یک شایعه دهان به دهان می‌شود، بحث پرداخت پول در قبال خواندن تیتراژ برنامه‌ها یا یک سریال تلویزیونی است، موضوعی که علیزاده درباره اش اینطور نظر داد: «این مسئله وجود دارد، نمی‌توانم نمونه‌ای بگویم چون کسی را سراغ ندارم اما شنیده‌ام که چنین اتفاقی رخ می‌دهد. بارها به من هم از طرف یکسری برنامه‌ها و تهیه‌کنندگان پیشنهاد شده است که اگر خواننده‌ای در نظر داری که این میزان پول پرداخت می‌کند ما حاضریم تا تیتراژ برنامه را به او بسپاریم.»

در حوزه صداوسیما داستان مافیا را خیلی دخیل نمی‌دانم، همان داستان تهیه‌کنندگان و مجریان که اشاره کردم در افت کیفیت آثار نقش دارد

این هنرمند تاکید کرد: «این مسئله وجود دارد و حسابی هم به موسیقی لطمه می‌زند، چون افراد تخصص کافی را ندارند، تنها با در اختیار داشتن یک صدای معمولی پول خرج می‌کنند و تیتراژ یک کار را می‌خوانند و سپس در فضای مجازی هم تبلیغ می‌کنند و به خواننده‌ای تبدیل می‌شوند که ریشه‌دار نیست و به تولید آثار بی‌محتوا می‌پردازد که به گوش مخاطبان موسیقی کشور لطمه می‌زند.»

راهکاری برای بهبود اوضاع موسیقی و ترانه تیتراژها

علیزاده در پاسخ به اینکه برای اصلاح وضعیت چه باید کرد، بر رعایت کپی رایت تاکید کردو گفت: «موسیقی در حوزه صداوسیما مشکلات بسیار اساسی دارد که اولین مورد آن رعایت نکردن کپی رایت در رادیو و تلویزیون است چون بدون اجازه هر کاری را استفاده می کنند. در رادیو بارها شنیدم کارهای من پخش شده و تنها نام خواننده را بردند و به شاعر که ۷۰، ۸۰ سال عمر دارد و یکی از رکن‌های زنده ادبیات ایران است، به آهنگساز که این اثر را ساخته است هیچ اشاره‌ای نکردند.»

او افزود: «بحث دوم کپی رایت مادی است، در ایران آهنگساز اثری تولید می‌کند و دستمزدش را می‌گیرد و تمام می‌شود اما خواننده با آن قطعه کنسرت می‌دهد و سال‌ها کسب درآمد می‌کند در صورتی که مولف هیچ مبلغی دریافت نمی‌کند. در تمام رادیوهای دنیا وقتی قطعه‌ای تولید می‌شود آن را پخش می‌کنند و پولی به عنوان حق کپی رایت به سازمانی مرتبط می‌دهند که آن مبلغ بین خواننده، آهنگساز و ناشر تقسیم می شود تا مشکلات مالی نداشته باشند. فکر می کنم در کشورهایی که در حال پیشرفت هستند تنها ایران دارای چنین امکانی نیست و کاری که تولید می‌شود در کمتر از چند دقیقه روی تمامی سایت‌ها قرار می گیرد و صداوسیما به عنوان یک ارگان قانونی تمامی کارها را به راحتی پخش می‌کند. بنابراین فکر می‌کنم باید اصلاح بحث موسیقی در صداوسیما از همین قدم‌های اولیه آغاز شود و سپس به سراغ سایر مسایل برویم. آقای نوربخش از طرف خانه موسیقی برای قضیه کپی رایت پیگیری زیادی کردند ولی متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد.»