برچسب: تبلت

روزنامه نگار و فعال رسانه ای نوشت: خودکشی فقیرانه دانش آموز ۱۱ ساله در همسایگی پایتخت انرژی ایران، یکی از چند خبر تلخ مهر نامهربان سال کرونایی ایران بود.

ابراهیم جاگرانی نوشت:

خودکشی فقیرانه دانش آموز ۱۱ ساله واکنش های زیاد و متفاوتی داشت، اما اسناد حضور ناشاد او در «شاد» و مصاحبه ها و بیانیه های نماینده و دادستان و آموزش و پرورش هم نتوانست عریانی فقر در همسایگی عظیم ترین میادین گازی جهان را بپوشاند.

چند نکته به همین بهانه:

۱. شهرستان این دانش آموز؛ بزرگترین بندر صیادی کشور است و بین پارس شمالی و پارس جنوبی به عنوان دو میدان گازی بزرگ جهان و همسایگی ۲۴ فاز پالایشگاهی و حدود ۲۵ مجتمع عظیم پتروشیمی با ارزش اقتصادی ۶۰ درصد تولید ناخالص ملی قرار دارد. شهرستان دیّر علاوه بر صنعت و دریا، در کشاورزی هم به عنوان قطب تولید گوجه فرنگی خارج از فصل کشور شناخته می شود. همین دو ماه پیش هم بزرگترین مجتمع تولیدکننده متانول جهان (پتروشیمی کاوه) با حضور مجازی رئیس جمهور در سواحل این بندر افتتاح شد.

۲. حدود هفت هزار نفر از جمعیت ۶۰ هزار نفری این شهرستان در حمایت کمیته امداد امام خمینی(ره) و سازمان بهزیستی هستند.

۳. در بند ۲۵ ماده ۱۰ فصل چهارم وظایف آموزش و پرورش آمده: تعلیم و تربیت دانش آموزان بی سرپرست، بی بضاعت و حتی بدسرپرست با اهتمام بیشتری از سوی این وزارتخانه انجام شود.

۴. دیّر به همراه کنگان، عسلویه و جم، حوزه جنوبی استان بوشهر را در مناسبات سیاسی و جغرافیایی شکل می دهند. حوزه ای که به لطف منابع سرشار نفت و گازش، نماینده آن در ادوار مختلف مجلس را با هر تحصیلات و لباس و جنسیتی؛ به کمیسیون انرژی و هیئت رئیسه آن می کشاند. نماینده فعلی این حوزه در مجلس می گوید: زنگنه نگاه بسیار مثبتی به منطقه دارد و با مسائل و مشکلات محیط پیرامونی آشنا و همواره در موضوعات و مشکلات همراه ما بوده است.

۵. این شناخت زنگنه از مشکلات محیط پیرامونی پارس جنوبی و همراهی او در حالی است که به گفته خود نماینده؛ “شورای راهبردی پتروشیمی های منطقه پارس برای عمل به مسئولیت های اجتماعی مناطق پیرامونی و خرید تبلت دانش آموزان نیازمند؛ آنقدر امروز و فردا کرد” تا کودکی حلق آویز شد. آن هم زمانی که به گفته وزیر نفت، در پارس جنوبی ۱۵۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری شده و میزان تولید گاز در آن به ۷۰۰ میلیون مترمکعب رسیده است. در پتروشیمی هم میزان تولید تا پایان سال به نزدیکی ۱۰۰ میلیون تن می رسد. پتروشیمی ها پارسال ۱۵ میلیارد دلار از ۶۶ میلیون تن تولید خود فروش داشته اند.

۶. موسی احمدی؛ نماینده دیر، کنگان، جم و عسلویه بعد از خودکشی دانش آموز دیّری، بدون ذکر منابع مالی دو پیشنهاد داد که بیشتر به حرف درمانی های اخیر سایر مدیران شباهت داشت تا راهکار اساسی: الف- فرمانداری و استانداری دانش آموزان بی بضاعت را شناسایی کنند و گوشی و تبلت در اختیار آن ها قرار دهند. ب- مدیران مدارس دانش آموزانی که نیازمند گوشی هستند شناسایی و برای دریافت آن به کمیته امداد امام خمینی(ره) معرفی کنند!

۷. نماینده جنوب استان بوشهر این را هم گفته که «نمایندگان مجلس نمی توانند خانه به خانه بروند و دانش آموزان نیازمند را شناسایی کنند و فقط می توانند بر آموزش و پرورش نظارت کنند و دستور توزیع تبلت و گوشی بین دانش آموزان را دهند.»
هر چند نمایندگان حوزه های کوچکی چون جنوب بوشهر اگر بخواهند؛ می توانند مانند روزهای تبلیغات انتخاباتی خانه به خانه بروند، اما نیازی به این کار هم نیست، مشکل در شناسایی نیازمندان نیست، کمیته امداد و بهزیستی و موسسات خیریه و مدارس؛ پیش تر نیازمندان را شناسایی کرده اند، همان دستور به وزیر و اجابت او کفایت می کند. دستور بدهید!

۸. پایگاه اطلاع رسانی دفتر نماینده جنوب بوشهر در مجلس مدعی شده: “نیروهای شرکت های منطقه از این به بعد از دفاتر نماینده در چهار شهرستان جذب می شوند.” بسم الله؛ پدران سیدمحمدها را جذب شرکت ها کنید تا سایه بیکاری و فقر دست از سر ساکنان ثروتمندترین منطقه ایران بردارد و دانش آموزانش از دست نروند!

۹. دیّر تنها شهرستان جنوب استان بوشهر است که نامش از لیست دریافت عوارض آلایندگی مناطق پیرامونی عسلویه خارج شده است، بازگرداندن این عوارض چند ده میلیاردی به دیّر، می تواند کمک زیادی به افزایش رفاه و بهبود کیفیت زندگی شهروندان کند، به شرط آن که باز شاهد سرریز شدن آن به حساب شهرداری ها و دهیاری ها نباشیم و در مسیر اصلی خود هزینه شود.

۱۰. کمیته امداد امام خمینی(ره) استان بوشهر گفته به زودی سه هزار تبلت دانش آموزی به دست نیازمندان می رسد. شورای راهبردی پتروشیمی های پارس هم دو هزار تبلت را به دانش آموزان جنوب استان می دهد.
تبلت بعد از مرگ سیّد!

زنگ خطر:
بعد از این کودک ۱۱ ساله، دو نوجوان ۱۵ و ۲۱ ساله هم در دو شهرستان دیگر این حوزه در یک هفته خودکشی کردند که بی ارتباط با فقر نبوده است!

 

هفته گذشته خبری تکان‌دهنده منتشر شد مبنی بر اینکه یک نوجوان ۱۱ ساله در شهرستان دیّر استان بوشهر به نام سیدمحمد موسوی‌زاده به دلیل نداشتن موبایل یا تبلت و عدم امکان استفاده از آموزش مجازی، خود را حلق‌آویز کرده است.
این خبر به سرعت در فضای مجازی دست به دست شد و رسانه‌های معاند هم تا توانستند روی آن مانور دادند. گرچه در ابتدا آموزش و پرورش شهرستان دیر اعلام کرد که علت خودکشی، این موضوع نبوده است و سپس خانواده این نوجوان در گفت‌وگو با برخی رسانه‌ها تاکید کردند که علت خودکشی فرزندشان دقیقا همین بوده است و هنوز هم بخشی از ماجرا مبهم است، اما آنچه به یقین می‌توان درباره آن صحبت کرد، آوار تنگدستی و آثار ناشی از آن است که امروز بر سر بسیاری از افراد جامعه فرود آمده و حوادثی تلخ مانند آنچه درباره «سیدمحمد» گفته شد را رقم می‌زند. امروز بر اساس آمارهای رسمی بیش از ۳ میلیون دانش‌آموز از داشتن ملزومات آموزش آنلاین مانند تبلت یا موبایل محرومند و این یعنی این تعداد بازمانده از تحصیل در کشور داریم.
گذشته از مشکلات معیشتی و اقتصادی فراوان، برخی عوامل دیگر نیز در این فشارها و نتایج آن نقش دارند که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند. مثلا در همین قضیه تبلت و موبایل، نباید فراموش کنیم که تا کمی پیش از یک سال قبل، دو برند مشهور کره‌ای یعنی ال‌جی و سامسونگ، یکه‌تاز بازار موبایل و تبلت در ایران بودند و به سبب وفور کالای این دو برند در بازار، قیمت این محصولات تا حدی منطقی بود اما به محض اخم و تشر ترامپ و خروج غیرقانونی او از برجام، این برندها هم ماست‌ها را کیسه کردند و از کشوری که سال‌های سال در آن به فروش محصولات خود مشغول بودند پا به فرار گذاشتند!
خروج ال‌جی و سامسونگ از ایران، بازاری را که بیشترین سهم‌ را از این دو برند داشت راکد کرد و قیمت این محصولات که تا پیش از آن قابل تحمل بود، سر به فلک کشید.
گرچه سیدعباس موسوی سخنگوی وقت وزارت خارجه در توییتی بدون آنکه نامی از این دو شرکت بیاورد نوشت که «برخی شرکت‌های خارجی که در سال‌ها و ماه‌های اخیر صرفا با پذیرش قلدری آمریکا، ایران را ترک‌کرده‌اند بدانند بازگشت به بازار ایران بسیار سخت خواهد بود» اما به هر حال این یک واکنش سیاسی بود و در عمل، بازار ایران ماند و کالاهایی که دیگر نبود یا قیمتشان برای عمده افراد جامعه معقول به نظر نمی‌آمد.
به گفته دبیر انجمن واردکنندگان موبایل «طی ۱۲ ماه اخیر تا پایان شهریور ماه ۱۵ میلیون و ۳۸۰ هزار دستگاه موبایل وارد شده، در حالی که مصرف کشور در این مدت زمان ۱۵ میلیون و ۵۰۰ هزار دستگاه بوده است». این یعنی وارادات موبایل، پاسخگوی نیاز داخلی نیست و همین امر بر اساس قانون عرضه و تقاضا به معنای گران‌شدن اجناس است.
از سوی دیگر، مدیرکل دفتر توسعه عدالت آموزشی و آموزش عشایر وزارت آموزش و پرورش که «به اندازه کافی تبلت در اختیار نداریم. به دو میلیون و ۲۵۰ هزار تبلت برای دانش آموزان خود نیاز داریم ولی واقعیت این است که این اتفاق نمی افتد زیرا تولید داخلی میسر نیست و با توجه به تغییرات نرخ ارز، از خارج هم نمی توانیم این تعداد را وارد کنیم. هدف ما در گام نخست این است که ۱۰۰ هزار تبلت را با اولویت دانش‌آموزان تحت پوشش کمیته امداد تهیه کنیم. یک شرکت داخلی قول‌هایی داده و تولید را شروع کرده است اما اینکه تبلت برای همه دانش‌آموزان فاقد این ابزار فراهم شده باشد تا کنون میسر نشده است». این هم یعنی معلوم نیست که خط تولید مجموعه‌های داخلی، جوابگوی این حجم از نیاز دانش‌آموزان باشد.
اکنون فرض کنید یک کارگر ساده با حداقل حقوق که میانگین بین یک میلیون و ۹۰۰ هزار تومان تا کمتر از سه میلیون تومان است و دو فرزند محصل دارد، باید دو تبلت برای فرزندانش تهیه کند زیرا ساعت آموزش‌های مدارس یکی است و امکان اینکه دو فرزند از یک تبلت استفاده کنند، وجود ندارد.
امروز،‌ نداشتن تبلت جان یک نوجوان را گرفت و فرداها ممکن است همین اتفاق برای مردی که نمی‌تواند جهیزیه دخترش را فراهم کند یا زنی که سرپرست خانوار است و نمی‌تواند یک وسیله ساده مثل جاروبرقی برای تمیزکردن خانه‌اش بخرد، رخ دهد.
اینها فقط گوشه‌ای از نتایج رفتار شرکت‌های مشهوری است که در روزهای گشایش، هر چه توانستند از جیب مردم ایران سود کردند و در روزهای سخت تحریم، تنهایمان گذاشتند. قطعا فراموش نمی‌کنیم!