عصر ایران؛ سروش بامداد- انتقال مستقیم یک ستاره از پرسپولیس به استقلال یا به عکس همواره خبرساز بوده و حالا پرسپولیسیها همان احساسی را دارند که استقلالیها بعد از آن که احمدرضا عابدزاده را از دست دادند و از استقلال (البته نه مستقیما) به پرسپولیس رفت یا سرخها وقتی مهدی هاشمینسب از پرسپولیس به استقلال آمد.
بازیکنان دیگری چون شاهرخ بیانی یا رضا احدی یا حتی مجید نامجومطلق هم از استقلال و پرسپولیس به تیم مقابل رفتند ولی خیلی زود پشیمان شدند و بازگشتند. از تیم مقابل نیز. هاشمینسب اما برنگشت.
می توان درک کرد هواداران دو آتشه چه حسی دارند و کافی است به یاد آوریم یک مربی داخلی و به گمانم ویسی یک بار گفته بود: دروازه بان خوب از پدر و مادر هم مهم تر است!
اگر این خبر قطعی شود دوستان درباره جزییات آن خواهند نوشت ولی این چند سطر برای یادآوری حس و حال در عرصهای دیگر است و انتخابات ۸۴ که در مرحله اول کاندیدای اصلاح طلبان صریحتر (مشارکت و مجاهدین انقلاب) دکتر معین بود و بعد از میتینگ ورزشگاه انقلاب در امیر آباد برخی علیه هاشمی رفسنجانی نامزد دیگر شعار میدادند چون تصور غالب این بود که رقابت اصلی بین خود اصلاحطلبان و اعتدالگرایان است و کمتر کسی حدس میزد محمود احمدینژاد به دور دوم راه یابد.
جوانان سرود یار دبستانی را میخواندند و اضافه میکردند «هاشمی رو ضایع کنه» اما هاشمی ضایع نشد بلکه در مرحله اول نفر اول شد و در مرحله دوم باید با محمود احمدینژادی رقابت میکرد که نزد حامیان دکتر معین با هر متر و معیار گزینه ضایعتری بود!
معین وزیر علوم دولت هاشمی رفسنجانی بود و احمدینژاد هم اگرچه استاندار او اما آشکارا در قطب مخالف هاشمی و اصلاح طلبان تعریف کما این که ۶ سال قبل از روزنامه سلام شکایت کرده بود و روزی به دادگاه رفت که سلام را توقیف کرده بودند و التهابات ۱۸ تیر سایه انداخته بود و در دوران شهرداری تهران همشهری را از اصلاح طلبان گرفت.
حالا در مرحله دوم انتخابات ریاست جمهوری و در رقابت هاشمی رفسنجانی با احمدی نژاد اصلاح طلبان حامی دکتر معین طبعا و اگرچه هیچ گرایشی به احمدینژاد نداشتند اما نمیتوانستند خود را قانع کنند به هاشمی رفسنجانی رای دهند زیرا اندک زمانی قبلتر برای پیروز نشدن او به معین رای داده یا قبلتر در خیابان شعار هم سر داده بودند. برخی عقل را بر احساس برتری دادند و به هاشمی مرحله دوم رای دادند و بعضی هم شرکت نکردند.
حالا حکایت استقلالیهاست. از آخرین شعارها علیه دروازهبان (سابق؟) پرسپولیس اندک زمانی بیش نمیگذرد و البته حکایت پرسپولیسیها که نمیدانند این داستان را چگونه هضم کنند.
سخت است. برای هر دو طیف سخت است. اما گاه انگیزه انتقام چنان جدی است که شخص دست به هر کاری میزند. این که انتقام بگیری و پولی افسانهای هم به دست آوری دیگر نور علی نور است!
شاید هم بازار گرمی باشد اما اگر انتقال بیرانوند به استقلال جامه واقعیت پوشیده باشد و با دخالتی در لحظه آخر منتفی نشود مشهورترین نمونه خارجی همان است که ۲۳ سال قبل اتفاق افتاد.
حالا در ماه ژوییه یا جولای ۲۰۲۳ هستیم و آن انتقال شگفتانگیز هم در همین ماه رخ داد. روزی که لوئیس فیلیپ مادریا کائریو فیگو کاپیتان بارسلونا به رئال مادرید پیوست.
هواداران بارسلونا نمی توانستند این انتقال را باور کنند و دوست داشتند خواب/ کابوس باشد ولی واقعیت داشت. کاپیتان پرتوگالی بارسا بازی خطرناکی را آغاز کرد. در اوج محبوبیت سر از همان تیمی در آورد که کاتالانیها از آن نفرت داشتند. فیگو اینها را میدانست ولی باز هم به قوهای سفید پیوست و با 38 میلیون پوند رئال مادریدی شد.
البته در آن زمان همه گفتند برنده واقعی این انتقال فلورنتینو پرز مدیر جاه طلب لوس بلانکوس است که گفته بود فیگو را به مادرید میآورد و آورد و فیگو لقب خائن و یهودا گرفت. خطاب به او در ورزشگاه نوشتند : «ما بینهایت از تو متنفریم چون بینهایت عاشقت بودیم. خدا تو را نبخشد».
با این همه بعید است پرسپولیسیها چنین معاملهای با بیرانوند داشته باشند چون خود تجربه انتقال عابدزاده (پس از توقفی در سپاهان) را پشت سر گذاشتهاند. اگر انتقال بیرانوند قطعی شده باشد فاصله عشق تا نفرت نزد هواداران پرسپولیس و نفرت تا عشق نزد استقلالیها را با سرعت نور پیموده است.
این طبیعت فوتبال است و وقتی در عرصههای دیگر پول حرف اول را میزند در فوتبال که به طریق اولی چنین بوده چرا که نه؟!
