به گزارش خبرنگار ایرنا، محمدجواد ظریف شامگاه سه‌شنبه در جمع هواداران مسعود پزشکیان نامزد چهاردهمین دوره ریاست جمهوری در سالن هلال احمر شهر زنجان با تاکید بر اینکه اجازه نخواهیم داد دروغ بر کشور حاکم شود و عده‌ای با آمارسازی، دروغ به خورد ملت بدهند، افزود: ما دنبال رو راه شهدا هستیم که برای آزادی و استقلال کشور جان خود را فدا کردند و ما هیچگاه بر روی آزادی و استقلال کشور معامله نخواهیم کرد.

وی اضافه کرد: مردم بزرگترین نماد توانمندی کشور هستند و این مردمند که ایران را حفظ و در برابر فشارها و تحریم ها مقاومت کردند و قطعا اینبار نیز در پای صندوق های رای مشارکت حداکثری خواهند داشت.

ظریف افزود: حضور مردم در پای صندوق های رای در سال ۹۲ و ثبت مشارکت ۷۳ درصدی در انتخابات به ما قدرت داد و یقین دارم شرکت مردم در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری در روز جمعه نیز دوباره این قدرت را به ما خواهد داد.

ظریف با بیان اینکه نباید مردم را محدود و تحریف کرد چون مردم ایران شایسته احترام و عزت هستند، خاطرنشان کرد: مردم،‌ قهرمان، پیروز و دیپلمات واقعی هستند و یقین دارم اجازه نخواهند داد گروهی مزد بگیر در خارج از مرزها این چنین القا کنند که فرقی نمی کند چه کسی در پاستور بنشیند، بلکه قطعا فرق می کند.

وی در تبیین این موضوع،‌ تاکید کرد: وقتی خاتمی رییس جمهور شد مورد احترام جهان بود و تا زمان ریاست جمهوری او هیچ تحریمی بر این کشور اعمال نشد.
وزیر سابق امور خارجه ایران ادامه داد: به سخن کسانی که برای نگهداشتن مردم در خانه در روز انتخابات مزد می گیرند گوش نکنیم و قطعا مردم هرگز به این وطن فروشان گوش نخواهند کرد و آنها آرزوی جدا کردن مردم از دولتشان را به گور خواهند برد.

ظریف ادامه داد: دولت آینده با پشتیبانی مردمی، حق مردم را خواهد گرفت و اجازه نخواهد داد تحریم ها ادامه پیدا کند و ایرانی در جهان تحقیر شود.
وی افزود: ما نیازمند نامزدهای اجاره ای و دلال سیاسی نیستیم که هر دفعه به عرصه انتخابات وارد و خارج می شوند و پست و مقام می گیرند.

ظریف اضافه کرد: ما نیازمند رجل سیاسی واقعی مثل پزشکیان هستیم و با هم می گوییم که همراه شو عزیز تنها نمان، کین درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی شود.
وزیر سابق امور خارجه ایران ادامه داد: مردم فرق پزشکیان تخصص گرا، پاکدست و معتقد به قدرت دختران و زنان را با چهار کاندیدای دیگر به خوبی می‌دانند و یقینا فرق میان پزشکیان که مخالف فیلترینگ است با کسانی که فضای مجازی را فیلتر کرده‌اند و خودشان فیلترشکن می‌فروشند به خوبی می‌دانند.

ما اکثریت هستیم به این شرط که پای صندوق رای برویم

وی گفت: ما اجازه نخواهیم داد دوباره زمانی برسد که گوشت از ۱۰۰ هزار به ۷۰۰ هزار تومان برسد و گروهی از خون شهدا ارتزاق کنند.
ظریف با بیان اینکه ما برای همه نامزدهای ریاست‌جمهوری احترام قائل هستیم، افزود: فرصت انتخاب واقعی ما روز جمعه بوده و ما اکثریت هستیم به این شرط که پای صندوق رای برویم و اجازه ندهیم در این کشور قدرتمند که تمامی توانمندی‌های جغرافیایی، فرهنگی و تمدنی را دارد کسی میان خانواده‌اش شرمنده باشد، اگر پای صندوق نرفتیم باید خودمان را شماتت کنیم.

مصطفی پورمحمدی، مسعود پزشکیان، سعید جلیلی، علیرضا زاکانی، محمدباقر قالیباف و سید امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی ۶ نامزد تایید صلاحیت شده چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هستند که فعالیت انتخاباتی‌شان طبق مقررات از زمان اعلام اسامی آنان توسط وزارت کشور آغاز شد و تا ۲۴ ساعت پیش از آغاز فرآیند اخذ رأی یعنی ساعت هشت صبح روز پنجشنبه هفتم تیر ۱۴۰۳ پایان می‌یابد.
چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هشتم تیرماه ۱۴۰۳ برگزار می شود.

   عصر ایران؛ مهرداد خدیر- جان کلام مصطفی پورمحمدی در واپسین مناظره همین جمله بود: “یک جهان کم آگاهی، یک ایران فرصت بر باد رفته”.

روشن است شیخی که تصریح کرد نه آیت‌الله است نه دکتر، آشکارا به سعید جلیلی نامزد پرادعای انتخابات ریاست جمهوری طعنه و کنایه می‌زد که بارها و بارها دراین روزها گفته و نوشته است: “یک جهان فرصت، یک ایران جهش”.

اصل شعار آقای جلیلی البته احتمالا در ابتدا این بوده: “یک جهان فرصت، یک ایران ظرفیت” اما آن قدر در نوبت‌های قبل کلمات “فرصت” و “ظرفیت” را به کار برده بود که این بار ترجیح داد به جای فرصت بگوید جهش و شاید برای قافیه سازی بهتر بود به جای فرصت نیز کلمه‌ای در ردیف آن می‌نشاند و مثلا: دهش! اگرچه دهش معنای گسترده‌تری دارد و به معنی بخشایش و گشاده‌دستی است.

به هر رو نقش پررنگ آقای پورمحمدی در این چند مناظره این بود که سعید جلیلی را چنانچه دیروز نوشتم از سایه بیرون آورد و زیر تیغ تیز آفتاب بنشاند و وقتی شبانگاهان دوشنبه چنین کرد و بحث ممانعت او در مزایای قراردادی گازی ولو با معایبی را پیش کشید و مخالفت‌های او با تشکیل انجمن‌های مردم نهاد پیدا بود که ظهر روز بعد و زیر آفتاب پیدا بود که نور بیشتری بر مرد سایه‌نشین  خواهد افکند و ضربۀ نهایی طعنه به شعار او و انکار تمام مدعاها بود: یک جهان کم آگاهی، یک ایران فرصت بر باد رفته.

او قبل از آن هم ادعای رشد اقتصادی را که با اتکا به افزایش فروش نفت از بام تا شام تکرار می کند با اشاره به شاخص های بازار سرمایه زیر سوال برده بود.

در این باره که چرا آقای پورمحمدی سعید جلیلی را سیبل قرار داد و پیکان کنایه ها را به جانب او روانه کرد چند احتمال متصور است:

نخست این که بخت جلیلی را بیش از قالیباف می‌داند و معتقد است یا قالیباف النهایه کنار می‌رود یا به دور دوم راه نمی‌یابد.

حدس دوم این است که همان نقش دکتر ولایتی در سال 92 را ایفا می‌کند که با حمله به جلیلی برای رقیب اصلی او که در آن زمان حسن روحانی بود و حالا مسعود پزشکیان است برای نامزد دیگر فضاگشایی می‌کند. کما این که پورمحمدی فضا را تغییر داد و سعید جلیلی را گوشه رینگ برد و صدای او را بلند کرد.

حدس سوم این است که واقعا برای خود بخت بلندی قایل است و آمده رییس جمهور شود هر چند آدم معقولی به نظر آمد و در میان پاسخ به پرسش های بیرون مناظره هم متبحر جلوه کرد.

جایی از او دربارۀ اشتهار به شدت عمل های دهۀ 60 پرسیده شد و دو گونه توضیح داد: نخست این که «اشداء علی الکفار» را انجام داده و نوبت «رُحماء بینهم» است و البته در کنار «کفار»، «منافقین» را هم آورد.

دوم هم اشاره به  نزد مرحوم آیت‌الله منتظری می‌برده که در آن زمان قائم مقام رهبری بوده و مرحوم امام اختیاراتی در این زمینه را به او تفویض کرده بود.

ادبیات او دربارۀ آقای منتظری هیچ شباهتی با گفتارهای رسمی و رییس خود – محمدی ری شهری- نداشت و یادآور شد در جمعه‌هایی که برای دیدار با پدر و مادر به قم می رفته عصرها به آقای منتظری مراجعه می کرده و در حالی که ملاقات‌های عمومی تمام شده بود در خلوت و «با لباس خانه و اندرونی» او را می‌پذیرفته و جایی هم گفته بود در عفوها از آقای پورمحمدی یاد بگیرید.

نوبت دیگر که پاسخ دقیقی داد دربارۀ اختیارات ریاست جمهوری بود که گفت: آنچه در قانون اساسی آمده مشکوک و مبهم است و بخسی از اختیارات باید پس گرفته شود. این پاسخ هم نشان می داد از عمق سیاسی برخوردار است.

این نوشته اما نه به معنی آن است که نویسندۀ این سطور به آقای پورمحمدی رأی می دهد یا این رسانه به سوی او گرویده است. در تبیین همان است که گفت: یک جهان کم‌آگاهی و ادعا و یک ایران فرصت برباد رفته.

واقعیت همین است: “وهم” به جای “فهم” فرصت‌های بسیاری از ایران را از ایران را گرفته است.

یادمان باشد: توهم با تخیل تفاوت دارد. اقتدارگرایان بیشتر اهل توهّم‌اند تا تخیل. به همین خاطر با ادبیات مشکل دارند و دوست دارند آدمیان به جای تخیل توهم زده باشند.

در آغاز آوردم که شاید شعار اصلی جلیلی این بوده: “یک جهان فرصت، یک ایران ظرفیت” و چون “فرصت” و “ظرفیت” را زیاد تکرار کرده به جای ظرفیت، جهش گذاشته است.

بر این سیاق می توان گفت شاید مراد آقای پورمحمدی هم از کم‌آگاهی و ادعا «وهم» بوده است و آنچه از دست رفته فهم.

جدای اینها یادمان باشد رأی جمعۀ ما سودی هم نداشته باشد زیان ندارد. به اعتبار این سخن سعدی:

 به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
   و گر مراد نیابم به قدر وُسع بکوشم

عصرایران ؛‌ دکتر جلیل بیات (پژوهشگر روابط بین الملل) –  میزگرد سیاست خارجی مسعود پزشکیان را می توان نقطه عطفی در تقسیم بندی های سیاسی کشور دانست که دو جریان اصلی سیاسی کشور را با دو نام و صفت جدید متمایز کرد و می توان از آن با عنوان «حامیان مردم» و «مخالفان آمریکا» نام برد.

در حالی که در این برنامه، پزشکیان بر حمایت از مردم و حل مشکلات آنها به هر طریق ممکن تاکید می کرد، فواد ایزدی که در واقع نماینده اصولگرایان تندرو محسوب می شود صرفا از مخالفت با آمریکا و غیرقابل اعتماد بودن این کشور و سازمان ها و نهادهای غربی می گفت.

این برنامه که تا حدودی جلوه مناظره هم یافته بود به خوبی نشان داد دغدغه امثال فواد ایزدی در درجه نخست مردم نیستند، چنانکه وقتی پزشکیان بارها به او اعلام کرد اگر شما راه بهتری برای حل مشکلات مردم دارید بسم الله، این گوی و این میدان، باز هم ایزدی از مخالفت با آمریکا صحبت کرد.

لذا اگر زمانی طیف های مختلف سیاسی در کشور با نام «اصولگرا» و «اصلاح طلب» نامیده می شدند و در سال های اخیر حتی عنوان «موافقان برجام» و «مخالفان برجام» هم پیدا کردند، با برنامه سیاست خارجی پزشکیان به نظر می رسد باید عنوان جدیدی به آنها داد که در رساترین بیان، «حامیان مردم» و «مخالفان آمریکا» است.

از سوی دیگر خطابه کوتاه ظریف در این برنامه که به عنوان مشاور مسعود پزشکیان حضور یافته بود و در فضای مجازی از آن با عنوان «طوفان ظریف در صدا و سیما» نام برده شد، می تواند معیاری برای سنجش عیار کارشناسان دو طیف اصلی سیاسی کشور هم باشد.

سخنان ظریف که با بغضی نهفته در گلو بیان می شد به نوعی دفاعیات او هم بود که نزدیک به سه سال هجمه و توهین و افترا را با سکوت گذرانده بود. او هم از خاتمی و روحانی حمایت کرد، هم به نقد احمدی نژاد و رئیسی پرداخت و از همه مهمتر چهره «انقلابی نماها» و «انقلابیون واقعی» را برای مردم روشن ساخت.

ظریف نشان داد یک انقلابی به تمام معنا است. او هم اطلاعات علمی بالایی دارد (علم روابط بین الملل)، هم اطلاعات سیاسی و بین المللی کاملی دارد، هم به گفتمان انقلاب اسلامی مسلط است و هم تسلط بالایی به قرآن و احادیث دارد. او با آمار و نمودار نشان داد تحریم ها چه به روز مردم آورده است و گفت که تلاش او در گذشته برای کاستن از رنج و مشقت مردم چه دستاوردهایی داشته است.

اما همین آقای ظریف از سوی برخی ها به عنوان غرب زده یا حتی خائن خطاب می شود و آن وقت امثال کسانی که حتی دعای تحویل سال نو را هم نمی توانند درست بخوانند انقلابی نامیده می شوند و در دسته بندی های سیاسی، در جریان به اصطلاح انقلابی قرار می گیرند.

در واقع پر بیراه نیست اگر بگوییم جای «انقلابی» و «انقلابی نما» در کشور عوض شده است. دغدغه امثال ظریف در درجه نخست مردم هستند، چنانکه دغدغه اصلی بنیانگذار انقلاب اسلامی نیز همین مردم بوده است. آنها به اصول و ارزش ها توجه دارند اما برای دستیابی به این اصول شعارهای توخالی نمی دهند.

ظریف دیروز از قدرت مردم گفت. او از قول امام گفت اگر مردم پشت ما نباشند بزرگترین تسلیحات هم داشته باشیم هیچ فایده ای نخواهد داشت. او بارها نشان داده که مطیع اوامر رهبری است ولی اهل تملق و چاپلوسی نیست. اما در مقابل خیلی ها که ادعای پیروی از رهبری دارند و از هیچ تملق و چاپلوسی هم ابا ندارند در واقعیت راه دیگری می روند که شاید مهم ترین مثال آن، همان رئیس جمهور اسبق باشد.

فواد ایزدی که در واقع مهم ترین نماینده اصولگرایان تندرو در حوزه سیاست خارجی محسوب می شود، در این برنامه عیار خود و این جریان را نشان داد. او که حتی بیشتر از وقت اختصاص یافته صحبت کرد به طوری که مجری همسو با وی مجبور شد میکروفنش را هم قطع کند چیزی جز لزوم مقابله با آمریکا و غیرقابل اعتماد بودن این کشور نگفت و نداشت که بگوید. هرچند ایشان ظاهرا فراموش کردند اساسا در روابط بین الملل بحث «اعتماد» مطرح نیست و آنچه اهمیت دارد «منافع» است.

او حتی نمی دانست یا شاید نمی خواست بداند که میزان تحریم هایی که آنقدر به افزایش آن در دوره روحانی تاکید می کرد، در دوره ریاست جمهوری رئیسی بسیار بیشتر افزایش یافته است. و ظریف اگرچه این موضوع را به او یادآور شد اما این واقعیت را هم گفت که «کیفیت» تحریم ها مهمتر از «کمیت» آن است.

ظریف دیروز نشان داد نه تنها مهم است که چه کسی رئیس جمهور شود، بلکه مهم است که رئیس جمهور از چه بدنه کارشناسی استفاده کند. اینکه امثال ظریف به رئیس جمهور آینده مشورت دهند یا امثال فواد ایزدی، قطعا در منافع مردم و زندگی آنها تاثیر قابل توجه خواهد داشت. اکنون مردم باید تصمیم بگیرند که می خواهند کدام فرد و مسیر را انتخاب کنند.

  عصر ایران- امیر حسین قاضی‌زادۀ هاشمی تنها عضو ارشد دولت مرحوم ابراهیم رییسی که در رقابت انتخابات ریاست جمهوری حضور دارد از تصمیم خود به حضور تا پایان انتخابات خبر داد.

او که در برنامۀ میزگرد سیاسی شبکه سوم سیما حضور یافته بود  به پرسش ابراهیم متقی کارشناس برنامه که “آیا تضمین می‌دهید مانند دورۀ قبل کنار نکشید و انصراف ندهید” این گونه پاسخ داد:

“اولا دورۀ قبل هم انصراف ندادم و تا پایان ماندم و از این نظر سوء سابقه دارم. ثانیا اگر خودم را اصلح نمی‌دانستم وارد نمی شدم و معتقدم کسانی در نهایت باید باقی بمانند که نقطه ضعف روشنی ندارند.”

قاضی‌زاده هاشمی گفت: امیدوارم اگر رأی آوردم به عاقبت شهید رییسی دچار شوم. چون رییسان دولت‌های جمهوری اسلامی در آخر یا شهید می‌شوند یا گرفتار و بلافاصله توضیح داد حضرت آقا (آیت‌الله خامنه‌ای) رییس دولت نبودند و دیگری (مهندس موسوی) رییس دولت بود.

این سؤال ابراهیم متقی هم قابل توجه بود که مگر نامزدهای دیگر خارج از جبهۀ انقلاب هستند که شما چند نفر به خودتان می‌گویید جبهۀ انقلاب و قاضی زادۀ هاشمی به گونه‌ای پاسخ داد که یعنی بیشتر نوعی نام‌ذاری است و نمی توان این گونه تفکیک کرد و از این نظر هم با باقر قالیباف مرزبندی کرد.

هر چند قاضی‌زاده هاشمی کوشیده از حاشیه‌ها دوری کند ولی این توییت او که پیش از انقلاب اعلامیه‌های امام خمینی را پخش می کرده با طعنه عباس عبدی مواجه شد که وقتی شما متولد 1350 هستید و انقلاب در سال 1357 به پیروزی رسیده در چند سالگی اعلامیه‌های امام را پخش می‌کردید؟!

اعلام ماندن تنها نامزد سیاه‌پوش در جمع رقبای انتخاباتی از این نظر که آرای دیگران را جذب کند اهمیت ندارد چون حسب ظاهر و بر اساس نظرسنجی‌ها پایگاه رأی قابل توجهی ندارد. فشار به او برای کناره‌گیری اما به این خاطر است که تنها نامزدی است که خود را ادامه دهندۀ راه رییس جمهور فقید و دولت فعلی معرفی کرده و رأی به او به منزلۀ آرای موافقان دولت مستقر فعلی تلقی خواهد شد.