این روزها سرپرستان خانه های بدون مرد! حال خوبی ندارند. کسب و کارها تعطیل شده اند. همان حقوق وزارت کاری که کفاف زندگی شان را نمی داد هم دیگر نیست.

پایگاه خبری رسا نشر – از همان روزهای اول شیوع کرونا می دانستم و بارها در مطالب مختلف گفتم که کرونا آنچنان هم که در رادیو و تلویزیون می گویند یک بیماری عادی نیست. علاوه بر اینکه کشنده است و خیلی ها را درگیر می کند، تبعات بسیاری هم خواهد داشت. به فاصله یک ماه بیانات مسئولین ۱۸۰ درجه تغییر کرد. کووید ۱۹ اکنون جهانی شده و بیش از یک میلیون انسان در جهان و بیش از ۶۰ هزار نفر را در ایران به خود آلوده کرده است. تا دیروز این بیماری کشنده نبود. از آنفولانزا کم خطرتر بود و حتی لازم نبود در خیابان از ماسک استفاده کنید. اما امروز همه چیز تغییر کرد. و این نشان دهنده سیستم غلط رسانه ای است که هر بار یک چیز می گوید! اگر از روز اول واقعیت ها را به مردم می گفتند، شاید تعداد مبتلایان و جانباختگان به این تعداد نمی رسید! اتکا به آمار و ارقام چینی ها هم نمونه ی دیگری از اشتباهات است و انداختن تقصیر گردن چین هم نمی تواند ما را از این واقعیت دور کند که کرونا بسیار خطرناک است. نه فقط افراد مسن بلکه کودکان را هم به کام مرگ می کشاند!

نزدیک به دو ماه است که خیلی از مردم ایران خانه نشین شده اند و با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند. به گواه خیلی ها مشکلات دو سال گذشته ، فشار تحریم ها و افزایش بی سر و سامان نرخ ارز، زندگی را آنقدر سخت کرده است که تمام تلاش و زحمات خانواده ها به قدر گذران زندگی آنان کفایت می کند. و هیچ اندوخته ای برای مواقع ضروری نداشته اند. و در این دو ماه به سختی خانواده خود را حفظ کرده اند. شاید کمتر از ۱۰ درصد جامعه توان گذر کردن از این بحران را بدون دغدغه داشته باشند. اما اکثریت ایرانی ها چندسالیست که با سیلی صورت خود را سرخ می کنند. و در این میان وضعیت زنان سرپرست خانوار از همیشه بدتر است!
زنانی که مردانه ایستاده اند. با تمام بایدها و نبایدها و همینطور مشکلات کار زنان در ایران، تمام بار خانه و زندگی شان را به دوش می کشند! زنان و مادرانی که با افزایش طلاق به واسطه مشکلات اقتصادی، روز به روز بر تعداشان اضافه شده است. این روزها سرپرستان خانه های بدون مرد! حال خوبی ندارند. کسب و کارها تعطیل شده اند. همان حقوق وزارت کاری که کفاف زندگی شان را هم نمی داد دیگر نیست. نمی دانند شکم فرزندانشان را سیر کنند یا پول اجاره خانه را جور کنند! خیلی هایشان بخاطر آبرو و یا شرایط خاص توسط هیچ نهادی حمایت نمی شوند. و تنها منبع درامدشان حقوق کار روزانه و آن هم بدون پشتوانه بود که اکنون به دلیل کرونا قطع شده است. به واسطه تحقیق های گذشته و ارتباط با چند تن از زنان سرپرست خانوار، جویای احوالشان شدم. خدا را شاکر بودند اما، معلوم بود روزگار خوبی ندارند. طعم همان یک ذره دلخوشی سال نو و عید نوروز  را هم نچشیده اند. مدام از نگرانی هایشان در صورت تداوم این شرایط می گفتند. و خدا خدا می کردند که زودتر این روزها تمام شود تا به محل کارشان بروند و حقشان را از روزگار نامراد بستانند!
بر کسی پوشیده نیست که تحریم ها و مشکلات اقتصادی دولت را در اداره کشور ضعیف کرده است. و با وجود تمام تلاشی که می کند باز هم مشکلات وجود دارد. البته که تا همین جا هم در روزهای کرونا زده خوب عمل کرده اند. باز هم تاکید می کنم امکان قرنطینه کامل وجود نداشته و ندارد. چون منابع مالی برای اداره کشور برای چندماه وجود ندارد. و اصلا توان مدیریت و توزیع عادلانه هم نکته مهمی است که نمی توان روی آن حساب باز کرد. اما با این وجود باید به دنبال راهکارهای منطقی برای عبور از این بحران بود. خانواده های قشر متوسط و ضعیف، مخصوصاً زنان سرپرست خانوار هر لحظه نگران و نا امید تر می شوند. امروز ۱۹ فروردین است. و تا ۳۰ فروردین که قرار است مشاغل کم خطر بازگشایی شوند هم معلوم نیست چه اتفاقی بیفتد. از اینرو باید بیشتر به فکر گروههای حساس و ضعیف تر باشیم. و حالا که این بیماری اوضاع روانی جامعه را تحت الشعاع قرار داده، لا اقل دغدغه معیشتی و اقتصادی مردم را مرتفع کنیم.
شبنم حاجی اسفندیاری
 
 

هیچکس فکرش  را نمی کرد ویروس چینی به این سرعت سرتاسر جهان را فرا بگیرد و همه چیز را تحت الشعاع خود قرار دهد. کووید ۱۹ به فاصله ۶۰ روز از ووهان چین به سرتاسر دنیا صادر شد. و اکنون جز چند کشور معدود که روابط بین الملل زیادی ندارند، مابقی کشورها در حال مبارزه با کرونا ویروس هستند. کرونا زندگی روزمره انساها را فلج کرده است. اکثر کشورها همچون ایتالیا، انگلیس، ژاپن و …. قرنطینه کامل اجرا کرده اند و همه با شعار در خانه بمانید چاره ای جز خانه نشینی ندارند.

کرونا روی همه چیز تاثیر گذاشته است. همه جا را به تعطیلی کشانده است. کسب و کارهای بزرگ و کوچک بسیاری تعطیل شده اند. کارگران و کارمندان بسیاری از کار اخراج شده اند و برخی شرکت ها و صنایع در شرف ورشکستگی قرار دارند. میلیون ها دلار خسارت مالی تنها بخشی از ضررهای جبران ناپذیر کروناست. برآورد کارشناسان اقتصادی از خسارت های این دوران، رقمی بیش از هزار میلیون دلار است. پایه های اقتصاد که پس از بحران مالی چندساله گذشته آمریکا می رفت تا روزهای بهتری را شاهد باشد، اینک با تعطیل شدن دنیا! دوباره رو به سقوط است. و معلوم نیست تا چه زمانی بتواند مقاومت کند. ریسک ویروس کرونا(Covid 19) به حدی است که می توان آن را آغازی بر وقوع یک رکود در اقتصاد جهانی دانست. مسلماً اپیدمی جهانی کرونا اقتصاد کشورهای بسیاری را تحت الشعاع قرار خواهد داد. علی الخصوص کشورهایی مانند ترکیه، ایتالیا و … که بخش عمده بودجه عمومی آنان مبتنی بر گردشگری است. همینطور روند کاهشی بازارهای مالی نشان از یک خواب اقتصادی دارد.با این وجود باید دید این تعطیلی اقتصادی سراسری می تواند در کشوری تحریم زده و ممنوع المعامله همچون ایران تاثیر بگذارد.
در خود ایران نیز اوضاع اقتصادی با بحران مواجه است. اگرچه از ابتدای شیوع کرونا قرنطینه اجرا نشد و کسب و کارها تا پایان سال کم و بیش فعالیت داشتند. اما روند آنها هم نزولی بود و در همین مدت یک ماه هم خیلی ها بیکار شدند و برخی شرکت ها نیز ضررهای کلان کردند. بخش فرهنگی، هنری، آموزشی، صنف پوشاک، رستوران ها و … جزء اولین صنوفی بودند که کسب و کارشان از سکه افتاد. با تعطیلی اجباری و یا عدم اقبال جامعه به آنها مهمترین ماه کاری یعنی شب عید را از دست دادند. البته بدنبال آنان و با فرا رسیدن تعطیلات نوروزی عملاً مابقی کسب و کارها هم تعطیل شدند. اکنون نیز که با تصمیم ستاد مقابله با کرونا از ۸ فروردین هرگونه فعالیت اقتصادی جز موارد معدودی ممنوع بوده و موقتاً تا ۲۰ فروردین ادامه خواهد داشت. ادامه این روند قطعا برای خانواده های قشر متوسط و ضعیف جامعه خوب نخواهد بود. کارگری که روز مزد است و یا بواسطه کاری که انجام می دهد حقوق دریافت می کند، در پایان این ماه هیچ درامدی نداشته و ناخواسته درگیر مشکلات اقتصادی می شود. بیش از ۷۰ درصد جامعه در صورت تداوم این وضع به مشکل خواهد خورد. و دولت تحریمی چگونه می تواند از پس این اوضاع بر بیاید، خدا می داند!
تنها امید مردم ایران به این است که هرچه سریعتر روند بیماری کرونا کاهش و به پایان برسد. بقول یکی از دوستان،از خیر تعطیلی و مسافرت گذشتیم! تمام شود تا بتوانیم به زندگی عادی مان ادامه دهیم و به محل کارمان برگردیم، که اگر یک ماه دیگر این وضع ادامه پیدا کند! نان خالی هم در خیلی از خانه ها پیدا نخواد شد!
شبنم حاجی اسفندیاری
 

Price Gold nyse:
✅$1508
〽$1500
در هفته کاری بازار نیویورک طلا با
نوسانات مقاومتی در برابر نفت همراه بود و همچنان
طبق تحلیل گذشته ما در کانال 1480 الی 1500 با حمایت روانی بازار جهانی در 1500دلار معتبر میباشد.
اما همچنان در ترند و کانال صعودی قرار دارد ولی فعلا درگیر با قیمت نفت در نقطه تعادلی هست
که منتظر عرضه نفت و کاهش قیمت در مقابل نرخ برابری است.
با این حال بازتر هنگ کنگ عدد بالاتری را ثبت کرد
و همچنان چین به خرید پر حجم طلا ادامه میدهد
بر این اساس در هفته گذشته سقف قیمت طلا در اختیار چین با عدد:
✅$1507
〽$1500
که نسبتا نوسان بیشتری را نسبت به
بازار نیویورک تجربه کرد.
پیش بینی گروه اکسیر برای هفته جاری بعد باز گشایی در روز اول با نوسان همراه هست ولی این نوسان ضعیف تر شده و با حمایت روانی 1500 دلار و مقاومت 1525 دلار به چرخه معاملات باز خواهد گشت. و منتظر واکنش برنت میماند تا حرکت صعودی مجدد خود را به 1525 دلار برساند.
طبق تحلیل گروه سرمایه گذاری اکسیر طلا تا پایان سال ۲۰۱۹ قابلیت رشد تا ۱۶۵۰ و ۱۷۰۰ دلار را دارد.
?گرم جهانی : 48.14$
?گرم ایران : ۴۱۰۰۰۰t
 
با همکاری گروه سرمایه گذاری اکسیر

#شغل
شاید شما هم شنیده اید که درآخرین #آمار اعلام شده در کشور حدود سه و نیم میلیون #بیکار مطلق داریم . بماند که به این آمارها نمیشود زیاد دلخوش کرد. چراکه در واقعیت خیلی بیشتر از این ها بیکار داریم.

نمی دانم قبل از گرانی #دلار بود یا بعدش که گفته شده بود برای ایجاد هر شغل ۱۰۰ میلیون تومان باید از بیت المال هزینه کنیم. در این رابطه هم باید بگویم که شغل خیلی از ما پانصد هزار تومان هم نمی ارزد چه برسد به ۱۰۰ میلیون تومان!!! اما فرض را بر همین مبلغ می گذاریم. از آنجاییکه هیچ اراده و میلی در سرمایه گذاری و ایجاد شغل دائمی وجود ندارد. یعنی هر شرکت و کارخانه ای که تاسیس می شود ۲ سال بعد به تعطیلی و تعدیل نیرو می افتد و از آنطرف هم کارگران و کارمندان در پی بی پولی و فشار اقتصادی به اعتراض و اعتصاب روی می آوند. در همین حین موج سواری ضد انقلاب از اعتراض که حق قانونی هر شهروندی است باعث تبدیل آن شورش و اقدام علیه امنیت ملی شده و موجبات دستگیری و بگیر و ببند می شود. پس نه ایجاد شغل نه به نفع بیکاران است و نه امنیت و آرامش ملی.می گویید کو نمونه؟ بله کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز به شما دست تکان می دهند…
از این رو پیشنهاد می کنم بجای ایجاد شغل همین ۱۰۰ میلیون تومان ها را به افراد بازنشست شده مشغول به خدمت بعنوان پاداش “تورو خدا فقط برو” بپردازید تا از این میز و صندلی ها دل بکنند و جایشان را به آن جمعیت بیکار بدهند. هزینه کردن این مبلغ در جایی که قرار است دو سال دیگر به تعطیلی و اعتصاب بیانجامد آب  در هاون کوبیدن است. این پول ها را بدهید به قبلی ها که دل بکنند تا ما هم طعم یک روز بی دغدغه در پشت میز هنگام نوشیدن چای و پاسخ زیبای امروز برو فردا بیا به ارباب رجوع را بچشیم.
حتی من حاضرم در این زمینه کمک هم بکنم. الان حساب کردم شغل من ۴۵ میلیون تومان هزینه داشته. از صاحبکار محترم درخواست می کنم. ارزش شغل من را به ۲۲٫۵ میلیون کاهش دهد و یک نفر دیگر را که حاضر است با شغلی با این ارزش مالی را بگیرد استخدام نماید تا از تعداد بیکاران کم بشود. خوب نیست؟؟
مهدی سوری