عصر ایران – کیان پیرفلک، پسر 9 ساله ای بود که در ناآرامی های اخیر شهرستان ایذه، به ضرب گلوله کشته شد. روایت رسمی این است که دو موتورسوار تروریست مردم را به رگبار بسته و چند نفر از جمله این کودک را به قتل رسانده اند.

با این حال، مادر داغدار کیان در مراسم تدفین وی و در برابر هزاران نفر، روایت دیگری دارد که اکنون در همه جای فضای مجازی منتشر شده است. او می گوید که ماشین آنها توسط نیروهای پلیس به گلوله بسته شده است و تصریح می کند که شاید فکر می کرده اند خطری از ما متوجه آنهاست.

این که واقعیت چیست، هر چند آن طفل معصوم را به دامان مادر برنمی گرداند ولی می تواند آغازی باشد برای اصلاح اموری که نادیده گرفتن شان کشور را بدین حال و روز انداخته است.
نکته مهم این است که نظام نباید حیثیت خود را به خطای چند مامور گره بزند. اگر همان روزی که مهسا امینی درگذشت، عذرخواهی و ماموران دخیل در بازداشت او را تا مشخص شدن ابعاد ماحرا تعلیق می کردند، ای بسا حوادث ناگوار بعدی رخ نمی داد.

اکنون می توان با تدبیر بیشتری به موضوع پرداخت؛ ما نیز چون در محل حادثه نبوده ایم نمی توانیم بگوییم دقیقاً چه شده است ولی عقلاً و منطقاً نمی شود سخنان مادر داغداری را که فرزندش جلوی چشمانش کشته شده است، نادیده گرفت.

اینجاست که باید عقلانیت به خرج داد و مشخصاً از رئیس قوه قضائیه که عمری را در عرصه امور قضایی و اطلاعاتی سپری کرده است انتظار می رود مورد کیان را شخصاً، از مرکز و بدون اتکا به ضابطان محلی ایذه بررسی و پیگیری و نتیجه را به طور کامل به مردم گزارش کند.

اگر واقعاً ثابت شود که خطا از طرف چند پلیس بوده، اعلام کنند و نترسند از این که خطای آنها به اسم کل پلیس یا نظام نوشته شود. مگر وقتی دادسرای انتظامی قضات، قاضیان فاسد را محاکمه و برکنار می کند، مردم این کار را به حساب فساد دستگاه قضا می گذارند؟ نه تنها نمی گذارند که حمل بر سلامت هم می کنند.

این خطا زمانی به پای کل سیستم نوشته می شود که رخ دهد و لاپوشانی شود. در این ماجرا اگر خطای نیروهای پلیس ثابت شود و خاطیان مجازات شوند، بخش مهمی از خشم متراکم کنونی، تخلیه می شود و گامی خواهد بود به سمت بازسازی اعتماد. اگر هم ثابت شد که مادر کیان اشتباه می کند، آن را هم مستنداً گزارش کنند.
ضمن این که با وجود دوربین های مدار بسته در اکثر نقاط شهر می توان سریع تر به واقعیت رسید؛ خاصه آن که طبق روایت مادر کیان، حادثه جلوی هلال احمر بوده و قاعدتاً باید آنجا هم دوربین بوده باشد.

مهم این است که این پرونده که علاوه بر ابعاد امنیتی و سیاسی، دارای جنبه پر رنگ عاطفی هم هست، نباید این گونه در میان روایت های متناقض رها شود. بلاتکلیفی این پرونده، نه تنها از نظر انسانی و حقوقی روا نیست بلکه پاس گلی است به رسانه های سعودی تبار که این وسط اشک تمساح بریزند و معرکه گردانی کنند.

فراموش نکنیم که پای خون یک کودک بی گناه در میان است و اگر بدان بی اعتنا باشیم، خون او دامنگیرمان خواهد شد. امید که مسوولان، دستکم این ماجرا را سیاسی ننگرند و کیان را مانند فرزند خود بدانند که مظلومانه کشته شده است.

 بر اساس تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، شنبه شب، افراد ناشناس به محله اکباتان تهران حمله کردند و در‌ها و پنجره‌های بسیاری را در ساختمان‌های مختلف این مجتمع‌ها شکستند.

به گزارش آفتاب نیوز، تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد، میزان تخریب صورت گرفته در این محله گسترده بوده است.

گفتنی است که محله اکباتان در جریان اعتراضات اخیر شاهد تجمعاتی بوده است.

عصر ایران – به این عکس که احتمالاً به بخشی از تاریخ معاصر ایران تبدیل خواهد شد، نگاه کنید: دانشجویان دانشگاه شریف، خواستار بودند که جداسازی جنسیتی در سالن های غذاخوری برداشته شود و به همین خاطر، دختران و پسران دانشجو، می خواستند با هم وارد سلف شوند. در مقابل، گروه اندکی از دانشجویان اصولگرای مستظهر به قدرت خارج دانشکاه با میزهای غذاخوری، پشت پنجره ها سنگربندی کرده اند تا مانع از ورود شوند که البته در نهایت دانشجویان موفق می شوند وارد سلف شوند.

در این باره چند نکته را می توان مورد تأمل قرار داد:

1 – ماجرا از این منظر تأثر آور است که آنچه در تمام دنیا و حتی کشورهای اسلامی، امری عادی و متعارف است، در ایران “مسأله” و فراتر از آن “کنش سیاسی” است. به هزار تأسف باید گفت که موضوعی به نام غذا خوردن دانشجویان در یک سالن، در ایران به مسأله تبدیل شده و موافقیت یا مخالفت با آن، شده است کنش سیاسی!

2 – این موضوع نشان می دهد آنچه در بطن اعتراضات اخیر و مقاومت های موجود در برابر آن می گذرد، موضوع جدی تر و عمیق تری است به نام “سبک زندگی” و این که ایرانیان جوان تر، نمی خواهند دقیقا مانند پدران و مادران خود زندگی کنند و نکته اینجاست که بسیاری از “نسل قبلی” ها هم با فرزندان خود هم آوا هستند و به آنها حق انتخاب در تنها شانس شان برای زندگی می دهند.

سبک زندگی، نه یک قانون است که با مصوبه مجلس رسمیت یابد و نه یک پادگان که با نیروی نظامی محافظت شود؛ سبک زندگی، نحوه زندگی است که در سراسر لحظات زندگی شهروندان جریان دارد و هیچ حکومتی را تاب مقاومت در برابر آن نیست. همین نزاع اخیر که بر سر گشت ارشاد پدید آمد، مصداقی از این موضوع است که در یک سو، حکومت کوشید با بودجه های فراوان و تبلیغات گسترده و استفاده از نیروی پلیس و دادگاه و … زنان را به پوشش خاصی وادار کند ولی چون سبک زندگی آنها مبتنی بر پوشش متعارفی بود که امروز در جامعه جریان دارد، نه تنها کاری از پیش نبرد، که متحمل هزینه های سنگین نیز شد.

سبک زندگی در گذر زمان شکل می گیرد و تغییر می کند و تنها راه خردمندانه حکومت ها، به رسمیت شناختن و محترم شمردن آن است.

3 – سردبیر محترم یکی از رسانه های اصولگرا نوشته بود: “از سلف مختلط شروع می‌کنند و کم کم به خوابگاه مختلط و استخر مختلط می‌رسند.”
رویکرد بردن خط مقدم به مرزهای دشمن، استراتژی درست و هوشمندانه است. مثلاً در مبارزه با داعش، گفته می شد که بهتر است با داعش در محل استقرارش – که سوریه بود – بجنگیم تا فرصت نکند به داخل ایران بیاید یا با همین نگاه، نیروهای تحت حمایت ایران در لبنان با اسرائیل درگیر هستند و این یعنی مشغول کردن دشمن در مرزهای خود تا به مرزهای ما نزدیک نشود.

این که اگر امروز سلف را مختلط کنیم فردا استخر مختلط می خواهند، مبتنی بر همین نگاه است اما یک نکته ساده وجود دارد: آن نگاه استراتژیک، معطوف به دشمن است نه ملت خودمان. دانشجویان نه داعشی اند و نه اسرائیلی که باید در خطوط عقب تر مشغول شوند؛ آنها ایرانی اند. روش های مقابله با دشمن را  که نباید در برابر مردم خودمان به کار ببرند.

4 –  نابخردانه نیست؟ همین دانشجویان در کلاس و آزمایشگاه و محیط های عمومی دانشگاه و بیرون دانشگاه، کنار هم هستند ولی در آن نیم ساعتی که غذا می خورند، باید از هم جدا شوند! اصلا بیایید از منظر شرعی به موضوع بنگریم: چه کسی به تصمیم گیرندگان حق داده است حلال را حرام کنند و برعکس؟ کجای دین اسلام آمده است که غذا خوردن زن و مرد در یک سالن حرام است؟ اگر چنین حکمی داشتیم که لابد در این چهل و چند سال، همه رستوران ها و کافه های شهری و بین شهری باید زنانه – مردانه شده بود!

پس آنچه دانشجویان خواسته اند، منافاتی را دین ندارد. می ماند خوابگاه مختلط که در جهان امروز هم مرسوم نیست و حتی در زمان حکومت شاه هم، نبود و دانشجویان هم مطالبه اش نمی کردند.
درباره استخر مختلط هم چنان صحبت می کنند که انگار دانشگاه های ایران استخر دارند و مساله دانشجویان هم اختلاط در استخر است!
مبتذل کردن مطالبات مردم، شگردی است که که دیگر کار نمی کند؛ یعنی یک موضوع نازل را به عنوان خواسته معترضان بیان و سپس همه مطالبات را ذیل آن می برند و له می کنند. همین چندی پیش بود که معاون وزیر ورزش (یامین پور) درباره معترضان به حجاب اجباری گفت “الان روسری را زده روی چوب و روی بلندی ایستاده، فردا شورتش را روی چوب می زند” ! و حال آن که فارغ از قضاوت ارزشی، سخن از حجاب اختیاری در برابر حجاب اجباری بود و احتمالاً صحنه ای که معاون وزیر گفته است، تا کنون در هیچ جای دنیا شکل نگرفته است جز در مخیله خلاقه ایشان!

5 – تصویری که گروهی از دانشجویان طیف اصولگرا را درون سلف نشان می دهد، بسیار تکان دهنده است. واقعاً چگونه یک گروه اندک می توانند به خودشان حق بدهند که با میزهای غذاخوری، درون سلف سنگر درست کنند و در برابر خواسته اکثریت بایستند و باعث شوند کار به درگیری کشیده شود؟ این تصویر، کاریکاتوری است از آنچه در عرصه گسترده  تر سیاسی و اجتماعی رخ می دهد و کار را به بحران کنونی کشانده است.

تجربه ثابت کرده است که بسیاری از جوانان تندروی امروز، در آینده دچار پشیمانی و چرخش در مواضع خواهند شد و چند سال بعد، درباره افراد موجود در این عکس نیز شاهدش خواهیم بود. اما هزینه هایی که تندروی ها تحمیل می کنند، هرگز جبران نمی شوند و آثار سوء دراز مدت آن برای مدت های مدیدی جامعه را خواهد آزرد.

6 – دیروز و بعد از وقایع ذکر شده، مسوولان دانشگاه شریف بیانیه داده اند که تعدادی از دانشجویان را که در وقایع مربوط به سلف سرویس نقش داشته اند، ممنوع الورود کرده اند. آیا در بین ممنوع الورودی ها، از اینانی که سلف را سنگربندی کردند نیز هست یا فقط ممنوعیت و محدودیت و مجازات متوجه دانشجویان اکثریت است؟
همچنین خبر آمد که بعد از وقایع اخیر، مسوولان دانشگاه تصمیم گرفتند سلف را تعطیل و غذا را بیرون سالن به دانشجویان عرضه کنند! این، نمونه ای است کوچک از روش همیشگی مسوولان در مواجهه با قضایا که چیزی نیست جز “پاک کردن صورت مسأله“!

7 – و سخن آخر:  مردم ایران دستکم در هفت هزار سال گذشته، با مهر و مدارا در کنار هم زندگی کرده اند؛ بین شان دیوار نکشید و آنها را در برابر هم قرار ندهید.

پلیس پایتخت اعلام کرد: «افرادی که در اغتشاشات اخیر خسارات دیده‌اند به مرکز پلیس پیشگیری مراجعه کنند.»

به گزارش ایسنا، مرکز اطلاع‌رسانی پلیس پایتخت اعلام کرد: «در پی حوادث اخیر که دشمنان همه تلاش خود را به کار بستند تا به خیال خام خود اتحاد، انسجام و یکپارچگی کشورمان را به مخاطره بیاندازند و آشوب و التهاب و ناامنی را در کشور ایجاد کنند و با اجیر کردن عناصری که در حقیقت دشمن ملت بزرگ ایران هستند تلاش کردند که ناامنی را در کشور نهادینه کنند و اتفاقاتی را رقم زدند که به برخی از شهروندان خسارت‌های مادی و مالی وارد شد.

لذا پلیس به منظور دفاع از حقوق شهروندان اعلام می‌دارد شهروندان گرانقدر که در حوادث اخیر متحمل خسارت‌های مادی و مالی شدند برای برآورد و جبران خسارت به مقر پلیس پیشگیری پایتخت واقع در میدان انقلاب مراجعه کنند.»