دسته: سبک زندگی

کودکان در دوران شیوع کرونا درحالی آموزش می‌بینند که تاکنون موقعیت مشابه آن را تجربه نکرده اند؛ دوری از فضای مدرسه، عدم ارتباط فیزیکی با معلم و هم کلاسی‌ها و سر و کار داشتن با اینترنت و وسایل دیجیتالی همچون لپ تاپ و موبایل ممکن است فرایند یادگیری و آموزش آن‌ها را با چالشهایی مواجه کند؛ از این رو ضروری است والدین روش‌هایی را برای تداوم یادگیری در دوران کرونا بیاموزند.

تدوین برنامه منظم روزانه، سهولت در گفت‌وگو، آموزش آهسته، مراقبت از کودکان در فضای آنلاین و ارتباط با مرکز آموزشی پنج روشی است که یونیسف آن‌ها را برای تداوم یادگیری کودکان در دوران شیوع کرونا توصیه کرده است.

یک برنامه منظم روزانه با یکدیگر تدوین کنید

سعی کنید یک برنامه منظم دائمی داشته باشید که شامل برنامه‌های آموزشی ( Learning porogram) بر اساس سن کودکان است و می‌توان آن را به صورت آنلاین، در تلویزیون یا از طریق رادیو دنبال کرد. همچنین زمان بازی و نیز خواندن کتاب را در این برنامه بگنجانید. از فعالیت‌های روزمره به عنوان فرصت‌های یادگیری برای کودکان استفاده کنید. فراموش نکنید که تا حد امکان این برنامه‌های روزانه را با یکدیگر ایجاد کنید.

اگرچه ایجاد یک برنامه منظم و ساختارمند اهمیتی حیاتی برای کودکان و افراد جوان دارد، اما در نظر داشته باشید که در این دوران کودکانتان نیازمند سطحی از انعطاف‌پذیری هستند. فعالیت‌ها را برای بهتر شدن تغییر دهید. اگر زمانی که یک برنامه یادگیری آنلاین را پیگیری می‌کنید، کودکتان بی‌قرار و کلافه به نظر می‌آید، یک گزینه دیگر که فعالیت بیشتر کودک را می‌طلبد، انتخاب کنید. فراموش نکنید که برنامه‌ریزی و انجام کارهای خانه با یکدیگر تمرین خوبی برای تقویت عملکردهای حرکتی ریز و درشت بدن است. سعی کنید تا جایی که می‌توانید خود را با نیازهای کودکان منطبق کنید.

بی‌پرده و راحت گفتگو کنید

کودکتان را تشویق کنید که از شما سؤال پرسیده و احساسات خود را بیان کنند. به یاد داشته باشید که کودک شما ممکن است واکنش‌های مختلفی به استرس نشان دهد، بنابراین صبور باشید و شرایط آنها را درک کنید. این کار را با دعوت از کودک برای گفتگو درباره مسئله آغاز کنید. ببینید که تا چه حد می‌داند و بگذارید او گفت و گو را هدایت کند. درباره اقدامات بهداشتی مناسب صحبت کنید. می‌توانید از لحظات روزمره برای تأکید بر اهمیت اقداماتی مانند شستشوی مداوم و کامل دست‌ها استفاده کنید. اطمینان یابید که در محیطی امن هستید و به کودک‌تان اجازه دهید آزادانه سخن بگوید. نقاشی، داستان‌ها و دیگر فعالیت‌ها می‌تواند به باز کردن بحث کمک کند.

سعی کنید نگرانی‌های آنها را کوچک و یا نادیده نشمارید. مطمئن شوید که احساسات آنها را درک کرده و به آنها اطمینان دهید که احساس ترس درباره این مسائل طبیعی است. نشان دهید که شما با تمام توجه به آنها گوش می‌دهید و مطمئن شوید آنها می‌دانند که می‌توانند با شما و معلم‌شان هر زمان که بخواهند سخن بگویند. به آنها درباره اخبار دروغ هشدار داده و تشویق‌شان کنید – همچنین به خودتان یادآوری کنید که از منابع اطلاعاتی مورد اطمینان استفاده شود.

به آهستگی پیش روید

فعالیت را با جلسات یادگیری کوتاه‌تر آغاز کنید و سپس به مرور زمان جلسات را افزایش دهید. اگر هدف، یک جلسه ۳۰ یا ۴۰ دقیقه‌ای است، کار را با جلسه ۱۰ دقیقه‌ای شروع کنید.

از کودکان در فضای آنلاین مراقبت کنید

پلت‌فرم‌های دیجیتال فرصتی برای کودکان پدید می‌آورند که یادگیری را ادامه دهند، بازی کنند و ارتباط با دوستان‌شان را ادامه دهند. اما دسترسی فزاینده به فضای آنلاین خطراتی را برای ایمنی، مراقبت و حریم خصوصی کودکان پدید می‌آورد. درباره اینترنت با کودک‌تان گفتگو کنید تا بدانند که چه نوع محیطی است، از چه چیز باید آگاه باشند و اینکه رفتار مناسب در پلت‌فرم‌هایی که استفاده می‌کنند، مانند تماس‌های تصویری، چگونه است.

قوانینی درباره اینکه چگونه، در چه زمانی و چه مکانی می‌توان از اینترنت استفاده کرد، وضع کنید. بر روی دستگاه‌های آنها تمهیدات کنترلی والدین را ایجاد کنید تا خطرات آنلاین را بالاخص برای کودکان کوچک‌تر کاهش دهید. ابزار آنلاین مناسب برای تفریح و سرگرمی را با یکدیگر بیابید – سازمان‌هایی مانندCommon Sense Media توصیه‌هایی درباره اپلیکیشن‌ها، بازی‌ها و دیگر سرگرمی‌های آنلاین که مناسب سنین مختلف هستند، ارایه می‌کند. با مکانیسم‌های گزارش‌دهی در مدرسه یا سایر مکان‌ها آشنا شوید و شماره تلفن‌های پشتیبانی و کمک را در اختیار داشته باشید تا در صورت مواجهه با زورگویی آنلاین و یا محتوای آنلاین نامناسب، به آنها اطلاع داده و کمک بگیرید.

فراموش نکنید هیچ ضرورتی ندارد که کودکان یا افراد جوان تصاویر خود یا دیگر اطلاعات شخصی‌شان را برای دسترسی به یادگیری دیجیتال ارایه دهند.

با مرکز آموزشی کودک خود در ارتباط باشید

بدانید که چگونه می‌توانید با معلم یا مدرسه کودک‌تان در ارتباط باشید تا اطلاعات لازم را کسب کنید، سؤالات‌تان را بپرسید و راهنمایی بگیرید. گروه‌های والدین یا گروه‌های محلی می‌توانند روش مناسبی برای حمایت از یکدیگر در زمان آموزش در خانه باشند.

یک روانشناس به علایم بیش فعالی کودکان اشاره کرد و گفت: درمان بیش فعالی و عدم تمرکز به دو صورت دارو درمانی و روان درمانی انجام می شود.

سارا سوری در مورد بیش فعالی گفت: اغلب افراد وقتی در مهمانی‌ها کودکی را می‌بینند که پر تحرک است فوری برچسب بیش فعالی را به کودک می‌زنند و در دید آنها هر کودکی که شیطنت کند بیش فعال است و بالعکس ما در کلینیک‌ها شاهد این هستیم که کودکانی با ظاهر بسیار آرام بیش فعال تشخیص داده می‌شوند.

وی در پاسخ به این سوال که بیش فعال چیست و چه زمانی باید برای درمان اقدام کنیم نیز گفت: بیش فعالی یک اختلال در رشد کودکان است که با پر تحرکی و نقص در توجه خود را نشان می‌دهد و کودکی ممکن است فقط کمبود توجه داشته باشد و آیتم پر تحرکی را نداشته باشد یا برعکس یا اینکه هر دو را همزمان با هم داشته باشد. در این مقاله ابتدا ما درباره بیش فعالی از نوع پر تحرکی می‌خواهیم صحبت کنیم و دلایل بروز و روش‌های درمان را بررسی کنیم.

وی افزود: بیش فعالی از نوع پر تحرکی معمولاً از همان سال‌های اولیه رشد کودک نمایان می‌شود به طوری که کودک آرام و قرار ندارد و حرکات اضافی مانند پیچ و تاب خوردن، ول خوردن، یا دویدن و پریدن در این کوکان خیلی بیشتر از کودکان عادی می‌باشد البته باید توجه داشت که در سنین ۱ تا ۳ سالگی کودکان به طور طبیعی از سطح فعالیت بالاتری نسبت به سنین دیگر قرار دارند.

رفتارهای تکانشی که هیچ برنامه و هدفی پشت آن نیست نیز در این کودکان زیاد می‌باشد. مثلاً هنگام نشستن بر سر میز غذا به یک باره کودک چیزی را پرتاب می‌کند یا از روی یک صندلی یا میز بلند خود را پرتاب می‌کند. والدین میگویند انگار یک موتور به این کودک بسته شده که هیچ وقت خسته نمی‌شود.

این روانشناس ادامه داد: این کودکان توانایی نشستن و انجام دادن یک کار و فعالیت آرام مثل نقاشی کردن و یا ساخت لگو را ندارند زیرا سریع حوصله شأن سر می‌رود. اغلب روی صندلی در حال بازی کردن یا تکان دادن دست و پای خود هستند یا حتی وقتی در حال تماشای تلویزیون هستند پشتک می‌زنند، تکان می‌خورند. این بچه‌ها اصلاً تحمل ماندن در یک صف و نوبت را ندارند چرا که زمان برای آنها بسیار سخت وطولانی می‌گذرد و بنابراین منتظر ماندن در مطب دکتر یا در صف فروشگاه برای آنها بسیار طاقت فرسا است و در چنین مواردی حتی ممکن است کودک دست به پرخاشگری بزند.

از دیگر مؤلفه‌های حائز اهمیت در اختلال بیش فعالی (پر تحرکی) این است که کودکان اغلب کارهای خطرناک و آسیب زا چه با خود و چه با دیگران و یا چه با اشیا، را دارند. وسایل خانه را خراب می‌کنند و معمولاً اسباب بازی سالمی ندارند و همان روزهای اول اسباب بازی را شکسته یا خراب می‌کنند. در واقع مغز این کودکان خطر را واقعی برآورد نمی‌کند.

سوری افزود: کودکان بیش فعال وسط صحبت‌های دیگران می‌پرند و نمی‌توانند تا آخر یک جمله منتظر باشند تا صبحت والد یا معلم تمام شود. این کودکان کارهای نیمه تمام زیادی را رها می‌کنند و به اصطلاح از این شاخه به آن شاخه زیاد می‌پرند.

فراموش نکنیم که بیش فعالی یک طیف است که از بسیار شدید تا خفیف می‌تواند در کودک وجود داشته باشد. این کودکان اغلب حوصله‌ی نشستن سر کلاس را ندارند و مزاحم همکاسی ها و معلم خود می‌شوند.همچنین فعالیت‌های فکری آنها را به شدت خسته می‌کند بدون اجازه بارها از سرجای خود بلند شده و وسط کلاس راه می‌روند و وسایل دیگران را بر می‌دارند.

وی به اختلال کمبود توجه که زیر شاخه بیش فعالی محسوب می‌شود اشاره کرد و گفت: ممکن است کودک خیلی آرام و ساکت به نظر برسد که در این نوع بیش فعالی فقط تمرکز کودک بسیار پایین است این کودکان وقتی با آنها صحبت می‌شود گویی اصلاً گوش نمی‌دهند یا متوجه صحبت شما نمی‌شوند. مدام وسایل خود را در مدرسه گم می‌کنند یا جایی می‌گذارند و اغلب فراموش کار می‌باشند.

وقتی آنها را برای انجام کاری یا آوردن شیء به اتاق می‌فرستند بدون انجام دادن کار بر می‌گردند. دیکته آنها پر از اشتباهات گوناگون و مختلف و غیر تکراری hست. معمولاً کلمات را جا می‌اندازند یا در عملیات ریاضی با اینکه پاسخ درست را می‌دانند اما جواب غلط می‌نویسند. آستانه تمرکز این کودکان خیلی کم می‌باشد و نمی‌توانند به طور مستمر روی یک تکلیف تمرکز کنند.

اشتباهی که والدین در مورد این کودکان مرتکب می‌شوند این است که می‌گویند مدت طولانی تبلت بازی می‌کنند یا کارتون می‌بیند که این فعالیت چون مورد علاقه‌ی کودک است می‌تواند بر آن تمرکز کند.

این روانشناس در مورد علت بروز اختلال بیش فعالی گفت: عوامل زیادی در اختلال بیش فعالی مؤثر است که از جمله مهمترین آنها می‌توان به ژنتیک اشاره کرد. علت دیگر ضربه به سر در دوران اولیه کودکی می‌باشد و یا اینکه تب بالای ۴۰ درجه‌ای که ۲۴ ساعت طول بکشد. از طرفی عفونت گوش میانی در دوران کودکی نیز می‌تواند یکی از عوامل زمینه ساز این اختلال باشد، آلاینده‌های زیست محیطی از جمله سم‌های کشاورزی آلودگی هوا و….. نیز در این اختلال مؤثر است. استرس مادر در دوران بارداری و همچنین عدم هماهنگی پدر و مادر در تربیت نیز در بروز بیش فعالی تأثیر دارد.

وی افزود: در خانواده‌های سختگیر یا خانواده‌هایی که قوانین بسیار سهلگیرانه دارد، بیش فعالی می‌تواند محصولی از این خانواده‌های آسیب زا باشد. از طرفی دیگر زندگی آپارتمان نشینی باعث فقر فضا و بازی برای کودکان است که این در حالی است که هر کودک برای بازی به فضایی نزدیک به ۳۰۰ متر نیاز دارد تا بتواند تخلیه انرژی کند.

سوری با اشاره به اینکه بحران امروزه کودکان ما فقر غذا نیست بلکه فقر فضا است گفت: به همین جهت ما می‌بینیم که بیش فعالی در مناطق روستایی که کودکان آزادی عمل بیشتر و فضای آزاد بیشتری برای فعالیت دارند، کمتر دیده می‌شود.

وی در پاسخ به این سوال که چه زمانی برای درمان مراجعه کنیم تاکید کرد: درمان بیش فعالی و عدم تمرکز به دو صورت دارو درمانی و روان درمانی می‌باشد. اگر شدت اختلال به حدی باشد که کودک کارهای پر خطر بسیاری انجام دهد و یا فعالیت‌های اجتماعی تحصیلی و ارتباطی کودک تحت‌الشعاع قرار گیرد از جمله عملکرد تحصیلی پایین باشد یا روابط با همسالان محدود شود، باید برای درمان مراجعه کرد.

دارو حتماً باید زیر نظر روان پزشک مصرف شود و روان درمانی توسط روان شناس متخصص کودک انجام شود. در صورتیکه که اختلال متوسط تا ضعیف باشد تنها با آموزش خانواده و کودک می‌توان این اختلال را کنترل کرد.

این روانشناس گفت: بسیاری از کودکان بیش فعال به صورت خود به خود در سنین نوجوانی بهبود پیدا می‌کنند. اما در صورت مشاهده علائم این اختلال بهتر است والدین با روان شناس کودک در تماس باشند.

ترنس اختلالی جنسیتی است که می‌توان آن را تجسد روحی سالم در جسمی اشتباه دانست، مردی است با جسمی مردانه اما با روحی زنانه و یا زنی است با جسم ظریف زنانه با روحی محکم و مردانه.

بدون شک برای شما هم پیش آمده که در هنگام گذر از خیابان یا گشت و گذار در پارک‌های شهر، در میانه جمعیت مردی را دیده باشید که صورت مردانه‌اش را زیر آرایش غلیظ و موهای پریشان روی صورتش پنهان کرده و یا بالعکس زنی را در قالب زن اما با رفتار و منش مردانه دیده باشید که همین دوگانگی موجود در آن‌ها چشمان شما را به خود خیره کرده است.

چه روزهایی که پس از دیدن اتفاقی اینگونه افراد حس‌های منفی و سوالات بسیاری به ذهنمان هجوم آورده و چه بسا روزهایی که در دل خود و به اشتباه آن‌ها را به جلف بودن و انحراف اخلاقی متهم کرده باشیم و در ذهن خود آن‌ها را افرادی تصور کرده‌ باشیم که تشنه جلب توجه از سوی دیگران هستند.

در گذشته‌هایی نه چندان دور از سر ناآگاهی و نداشتن معلومات کافی راجع به اینگونه افراد، آن‌ها را دوجنسه خطاب می‌کردند و این کلمه بارها روح خسته آنها را آزرده کرده است؛ اما امروزه با بالارفتن سطح آگاهی جامعه، همه آن‌ها را به نام ترنس می‌شناسند.

ترنس بودن اما نه دوجنسه بودن است نه هم‌جنس گرا بودن، ترنس اختلالی جنسیتی است که می‌توان آن را تجسد روحی سالم در جسمی اشتباه دانست، مردی است با جسمی مردانه اما با روحی زنانه و یا زنی است با جسم ظریف زنانه با روحی محکم و مردانه.

چند دقیقه با یک ترنس

در شناسنامه نامش رضا است اما در دنیای صورتی درون خود نرگس نام دارد، متولد اردیبهشت ۱۳۷۶ و دیپلمه است و می‌گوید که به دلیل وضعیتی که در آن قرار گرفته و همچنین به دلیل تمسخر از سوی همکلاسی‌هایش نتوانسته به ادامه تحصیل فکر کند و تحصیل را از همان ابتدای راه رها کرده است.

از همان دوران کودکی از قرار گرفتن و بازی کردن در جمع پسرهای همسن و سالش فراری بود و متوجه شده بود که او با دیگر پسرها فرق دارد، تفاوتی که نمی‌دانست چیست و از کجا آب می‌خورد؟

او می‌گوید هفت سال بیشتر نداشتم که فهمیدم تمایلاتم به سمت دنیای دخترانه خواهرهایم بیشتر است و همیشه حسرت نوع پوشش و اسباب‌بازی‌هایشان را داشتم و از لباس و اسباب‌بازی‌هایی که برایم می‌خریدند متنفر بودم و تقریبا همه آن‌ها دست نخورده باقی می‌ماند.

رضا می‌گوید با بزرگتر شدنش روز به روز صدای روحش بلندتر و جسمش تنفربرانگیزتر از قبل می‌شد و مردی که هرروز صبح در آینه نظاره‌گرش بود تصویر دختری طناز با روحی لطیف و زیبا بود که به شکل درآمدنش در هیبتی مردانه دل نازکش  را به درد می‌آورد، یک روز دل را به دریا می‌زند و لباس خواهرش را می‌پوشد و آرایشی به چهره می‌زند تا روح و جسمش را با هم درآویزد و در همان لحظه بود که می‌فهمد دختر بودن چقدر برازنده روح ظریفش است.

پدر و مادرش از همان اوان کودکیش متوجه تمایلات و رفتار دخترانه رضا بودند اما فکر می‌کردند که وجود ۳ خواهر در یک خانه و بازی کردن با آنها و گشت و گذار در دنیای دخترانه آن‌ها بر خلق‌وخوی پسرانه رضا غلبه کرده و همین امر نیز سبب گرایش او به اسباب‌بازی‌ها و لباس‌ خواهرهایش شده و بازی در جمع پسر بچه‌ها برایش کسل کننده است، اما قضیه به همین جا ختم نمی‌شود و با بزرگ‌تر شدنش رفتارهایش بیشتر از قبل نمود می‌یابد.

او می گوید: می‌دانستم صدای روحم صدایی دخترانه است، اما اینکه یک ترنس باشم را هرگز، تا بیش از اینکه متوجه شوم که خودم هم یک ترنس هستم می‌دانستم ترنس چیست و کم و بیش در گوشه کنار شهر به صورت اتفاقی آن‌ها را دیده بودم اما اینکه خودم یک ترنس باشم یک خیال محال به نظر می‌رسید.

هرروز که می‌گذشت جدال بین روح و جسمش او را درمانده و عاجز کرده بود و در خانه منزوی شده بود اما به که می‌توانست بگوید که او را درک کند، فکرش به هیچ کجا قد نمی‌داد و فکر می‌کرد به یک اختلال روانی گرفتار شده است برای همین است که روح و جسمش نیز باهم در جدال هستند باید به یک روانشناس مراجعه می‌کرد، از شیوا خواهر وسطیش می‌خواهد که در این راه او را همراهی کند تا بهبود یابد.

می‌گوید: تنها یک ترنس می‌تواند این را درک کند که وجود تضاد بین روح و جسم یک فرد دقیق مثل ماندن در برزخ زندگی است نه می‌توانی از روحت دست بکشی و نه می‌توانی از جسمی که در آن اسیر هستی رها بشی.

در جلسات روانشناسیش تازه متوجه می‌شود که واقعا یک ترنس است و به اختلال هویت جنسیتی دچار است و در این جاست که رضا می‌داند او یک ترنس مرد یا ام تی اف است، سردرگم در راهی که ناخواسته و نوشته دست تقدیر در آن قرار گرفته است با خواهرش نمی‌دانند این موضوع را چگونه با یک خانواده سنتی که آبرو برایشان از هرچیزی مهم‌تر است مطرح کنند و حال تکلیفش با این سرنوشت چیست؟

رضا خسته از جسمی که در آن قرار دارد پوشش و ظاهر خود را تغییر می‌دهد و چهره مردانه‌اش را در زیر آرایش غلیظ و موهای مجعد و پریشانش پنهان می‌کند و به دنبال نامی که با دنیای دخترانه‌اش همخوانی داشته باشد نام‌های دخترانه را یکی پس از دیگری محک می‌زند و در آخر نام نرگس را برای دختر خفته در درونش انتخاب می‌کند.

حال نرگس آرامش یافته در سایه تغییرش، مورد خشم و غضب پدر و مادر و نگاه‌های متعجب دو خواهر دیگرش قرار می‌گیرد و این آغاز سرنوشت تلخ یک ترنس است.

شیوا خواهر نرگس که حال می‌داند تنها برادرش در این مسیر ناهموار سرنوشت بی یار و یاور مانده است موضوع را با خانواده‌اش در میان می‌گذارد و از آن‌ها می‌خواهد که حال وخیم او را درک کنند اما پدر آن‌ها را به باد فحش و ناسزا و کتک می‌گیرد و قهر و غضبش را نصیب آن‌ها می‌کند، اما حمایت خواهر دلسوز نرگس سبب پذیرش نرگس از سوی دوستانش می‌شود و او را راهی دنیایی دخترانه می‌کند.

نرگس امروز که همان رضای دیروز است می‌گوید پدر و مادرش او را یک جلف و منحرف اخلاقی و حتی آفت اجتماع خطاب می‌کنند و هنوز نتوانسته‌اند پذیرای چهره جدید او باشند دریغ از اینکه آن‌ها نمی‌خواهند بدانند که ترنسکشوال بودنم عمدی نیست و با سرنوشتم پیوندی ناگسستنی دارد، چه کسی می داند که چه روزهایی نگاه غضب آلود پدر از گناهی ناکرده روحم را آزرده و چه روزهایی که از شدت آزار و اذیت تمسخر و خنده و متلک‌های دیگران به خودکشی اندیشیده‌ام.

به اعتقاد نرگس ترنس بودن همچون ماندن بر سر دوراهی منتهی به جهنم است که چه در جسمت بمانی و یا آن را از خود دور کنی تحقیر و سرزنش و حقارت سهم یک ترنس از زندگی است.

شکل‌گیری اختلال جنسیتی در دوران جنینی

یک مشاور روانشناختی می‌گوید: در اصطلاح روانشناسی “ترنس” به معنای نارضایتی جنسیتی است، و ترنس کسی است که آناتومی بدنش با هویت جنسی‌اش در تضاد کامل است.

شیوا ابراهیمی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: ترنس سکشوال‌ها از اختلالی به نام اختلال هویت جنسیتی برخوردار هستند که از همان دوره جنینی و در داخل رحم مادر شکل می‌گیرد و کودکان متولد شده از تضاد روحی و جسمی شدیدی رنج می‌برند؛ به این معنی که افرادی که آناتومی بدن آن‌ها یک جنس است اما به لحاظ روحی و رفتارهای روانشناختی و تمایلات رفتاری با جنس مخالف خود تطابق بیشتری دارد و بین بیولوژیک و روانشناختی ذهن و بدن آن‌ها تفاوت عمده‌ای وجود دارد.

ترنس یک بیماری روانی نیست

وی عنوان کرد: برخلاف تصور جامعه اختلال جنسیتی بیماری روانی نیست اما می‌تواند سبب پریشانی و اشفتگی عاطفی شود، زیرا پذیرش این موضوع که فردی که از کودکی در قالب دختر یا پسر متولد شده است و حال می‌خواهد تغییر جنسیت دهد از سوی خانواده‌ها کار دشواری است.

ابراهیمی ادامه داد: گاها طرد شدن و عدم پذیرش آن‌ها از سوی اجتماع و خانواده، حسی ناخوشایند همراه با استرس و اضطراب و گرایش به افسردگی را در این افراد افزایش می‌دهد، زیرا اینگونه افراد از یک طرف از عدم تطابق هویتی و جنسیتی خود رنج می‌برند و از طرف دیگر بازتاب رفتار جامعه نسبت به آن‌ها سبب پریشانی عاطفی و منزوی شدن این افراد می‌شود.

وی تصریح کرد: معمولا عوامل بیولوژیکی همانند تاثیرات ژنتیکی، سطوح هورمونی پیش زادی و تجارب دوران نوجوانی و حتی بزرگسالی در رشد هویت ترنس‌ها موثر است.

اختلال جنسیتی با گرایش جنسی متفاوت است

شیوا ابراهیمی بر تفاوت اختلال هویت جنسیتی با گرایش جنسی تاکید کرد و گفت: متاسفانه اختلال هویت جنسیتی با گرایش جنسی در جامعه اشتباه گرفته می‌شود، اما در اصل اختلال هویت جنسیتی دلالت بر این دارد که ما که هستیم؟ تمایلات ما به سمت کدام جنس است؟ اما گرایش جنسی مربوط به افرادی است که قصد داریم با آن‌ها در ارتباط باشیم در حالی که این دو، دو موضوع کاملا مجزا از هم هستند.

ابراهیمی خاطرنشان کرد: بهتر است بدانیم لزبین، هم‌جنسگرا یا دوجنسگرا با ترنس بودن کاملا متفاوت است و هویت جنسیتی احساسی است که فرد در درون خود آن را حس می‌کند نه اینکه به سمت دیگری گرایش داشته باشد هرچند که یک ترنس می‌تواند یک لزبین یا همجنس‌گرا نیز باشد اما ماهیت آن در اصل با این اصطلاحات متفاوت است.

وی در ادامه یادآور شد: توجه به این مسئله بسیار حائز اهمیت است که اختلال هویت جنسیتی با گرایش جنسی بسیار متفاوت است و نباید اشتباه گرفته شود زیرا افرادی هستند که به آن‌ها همجنس‌گرا یا هموسکشوال گفته می‌شود که این افراد همجنس‌گرا هستند و تمایل عجیبی به هم‌جنس خود دارند، افراد دیگری نیز هستند که به آن‌ها بایسکشوال یا دوجنس‌گرا گفته می‌شود و تمایل مضاعفی هم به جنس خود و هم به جنس مخالف دارند و این افراد با افرادی که دچار اختلال هویت جنسیتی یا ترنس هستند کاملا متفاوت است.

اختلال هویت جنسیتی عمدی و اختیاری نیست

ابراهیمی عنوان کرد: افرادی که دارای اختلال جنسیتی هستند به ویژه ترنس‌سکشوال‌ها در گذشته عدم آگاهی و رفتار نادرست اطرافیان و جامعه سبب آزار و اذیت این افراد می‌شد، این در حالی است که اختلال هویت جنسیتی اختیاری و عمدی نیست و اینگونه افراد واقعا مستحق زندگی هستند و برخورد نامناسب  با آن‌ها نه تنها از بروز مشکل جلوگیری نمی‌کند بلکه سبب فراری شدن این دسته از افراد در محیط خانواده خواهد شد.

وی یادآور شد: اختلالات جنسیتی در دوران بلوغ بیش از هرزمان دیگری نمود می‌یابد و در این دوران خانواده‌ها متوجه خواهند شد که فرزندشان به لحاظ جنسیتی دچار اختلال است؛ که در اینجا لازم است به جای آنکه فرد مبتلا به اختلال جنسیتی را تنبیه و یا سرزنش کنند به محض آگاهی از موضوع فرد را به روانشناس یا مشاور ارجاع دهند.

ابراهیمی تاکید کرد: والدین به محض آگاهی از موضوع حتی اگر نسبت به آن دید منفی دارند لازم است خونسردی خود را حفظ کنند و حامی فرزندان خود در چنین شرایطی باشند و به اطرافیان و جامعه هشدار دهند که برای هویت فرزندانشان احترام قائل شوند و به هیچ‌وجه نگران افکار سنتی و اشتباهات برداشتی از سوی اطرافیان نباشند؛ زیرا آنچه که مهم است سلامتی فرزندانشان است و حمایت روانی از افراد ترنس سبب ایجاد مانعی برای تعصبات و ایجاد آزار و اذیت این افراد خواهد شد و این حمایت عاطفی و روانی سبب بهبود عزت نفس و حمایت اجتماعی و سلامت روحی در افراد ترنس خواهد شد.

وی افزود: لازم به ذکر است که افراد ترنس همیشه به یک شیوه مشابه رفتار نخواهند کرد و می‌توان این افراد را در نحوه بروز وضعیت خود به چندین دسته تقسیم‌بندی کرد: بعضی از افراد تغییر رفتار و روش زندگی خود و تغییر در پوشش خود سبب آرامش روحشان می‌شود و برخی دیگر با هورمون درمانی و انجام جراحی تغییر جنسیت سعی در تطبیق روح و جسم خود دارند.

به گفته این مشاور روانشناختی، به دلیل اینکه در گذشته و در جوامع قدیمی درک درست و مناسبی از وضعیت اینگونه افراد وجود نداشت، بسیاری از آن‌ها مورد آزار و اذیت و گاه مورد شکنجه‌های جسمی قرار می‌گرفتند، و هم اینکه به لحاظ خانوادگی و اجتماع مورد پذیرش قرار نمی‌گرفتند و براین باور بودند که این افراد به عمد این رفتارها را از خود بروز می‌دهند اما به مرور زمان با ارتقاء آگاهی جامعه متوجه شد که این دسته از افراد از اختلال جنسیتی برخوردارند و رفتارهای آن‌ها ناشی از هویتی است که در درون خود دارند و بروز این اختلال عمدی و اختیاری نیست.

شیوا ابراهیمی در ادامه سخنان خود بیان کرد: امروزه باتوجه به پیشرفت تکنولوژی و امکان تغییر جنسیت به وسیله عمل جراحی حتی در کشور ایران، قدرت ابراز وجود در این افراد افزایش یافته و بسیاری از آن‌ها توانستند درباره مشکلاتی که سال‌ها با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند صحبت کنند و به دنبال راهی برای درمان آن باشند.

علائم رفتاری و شخصیتی ترنس‌ها

وی با اشاره به اینکه اختلالات ترنس از همان دوران جنینی و در داخل رحم مادر شکل می‌گیرد و زمینه‌های ژنتیکی دارد، اظهار کرد: علایم این اختلال در همان اوایل دوران کودکی دیده می‌شود اما همانگونه که گفته شد والدین به محض آگاهی باید به مشاور و یا روانشناس مراجعه کنند تا در سریع‌ترین زمان ممکن از شناسایی و وجود این اختلال در فرزند خود مطمئن شوند.

ابراهیمی از علائم شناسایی این اختلال را اینگونه برشمرد و گفت: یکی از علائمی که می‌تواند در تشخیص این اختلال در کودک موثر باشد عدم تمایل کودک برای بازی با هم‌سن و سالان خود و عدم سازگاری فرد با تغییرات جسمی دوران بلوغ و گرایش به بازی کردن با اسباب‌بازی‌های جنس مخالف است که البته باید به این مسئله نیز دقت کرد که باتوجه به بحث آنیما و آنیموس (نیمه زنانگی و نیمه مردانگی) یونگ “نظریه پرداز روانشناسی” ممکن است فردی به لحاظ رفتاری و جسمی از سلامت کامل برخوردار باشد اما موقعیت‌های تربیتی فرد بر خلق‌وخوی فرد تاثیر بگذارد و این مسئله با ترنس بودن کاملا متفاوت است و در بحث ترنس ماهیت بیرونی با هویت درونی فرد در تضاد است.

انواع ترنس‌

این مشاور روانشناختی به تقسیم‌بندی و انواع ترنس‌ها اشاره و افزود: ترنس سکشوال‌ها به لحاظ هویتی به سه دسته تقسیم‌بندی می‌شوند.

ابراهیمی یکی از انواع ترنس را ترنس مرد دانست و عنوان کرد: ترنس مرد، فردی با آناتومی مردانه اما با روحیات زنانه است که به این دسته از ترنس‌ها، ترنس مرد یا ام‌تی‌اف گفته می‌شود.

وی نوع دیگر ترنس را ترنس زن عنوان و ادامه داد: ترنس زن، فردی با ظاهر و آناتومی زنانه اما با روحیات کاملا مردانه است که به این دسته از ترنس‌ها اف‌تی‌ام گفته می‌شود.

ابراهیمی ادامه داد: افراد ترنس‌ طبقه‌بندی دیگری نیز تحت عنوان ترنس سکشوالیسم اولیه و ثانویه دارند که ترانس سکشوالیسم اولیه در کودکی مشاهده و بعد از آن تغییری نخواهد کرد اما دسته دیگر یعنی ترنس سکشوالیسم ثانویه که وضعیت در دوران کودکی و دوران بعدی همچنان قابل مشاهده است.

سن مناسب تغییر جنسیت

وی عنوان کرد: برخی از ترنس‌ها در یک دوره از زندگی خود که به آن مرحله عبور یا گذار می‌رسند برای تغییر جنسیت اقدام می‌کنند به این معنی که در این مرحله فرد به این اطمینان و آگاهی می‌رسد که نیازمند تغییر جنسیت است و تغییر جنسیت یعنی فرایندی که تغییر روش  و برخورد افراد با آن‌ها به نحوی باشد که به هویت و جنسیتی که در درون خود احساس می‌کنند دست یابند؛ این فرایند شامل درمان پزشکی، هورمون درمانی و تغییرات ظاهری و پوششی و جنسیتی است که گاها این تغییرات مستلزم روندی طولانی است و طبیعی است که در کوتاه مدت امکان پذیرش فرد از سوی اطرافیان امکان‌پذیر نباشد.

شیوا ابراهیمی در ادامه سخنان خود افزود: زمانیکه فرد آمادگی خود را برای تغییر جنسیت اعلام می‌کند، مراحلی طی خواهد شد تا بتواند به مرحله تغییر جنسیت برسد؛ یکی از این مراحل تشخیص اختلال از سوی متخصصین علوم رفتاری و مشاوران روانشناختی و روانپزشکان است و بعد از این مرحله لازم است که فرد همچنان بر تصمیم خود مصمم بماند و به صورت جنسی که در درونش وجود دارد رفتارهایی مطابق با آن از خود بروز دهد.

وی تاکید کرد: فرد ترنس باید نسبت به وضعیت خود واقع‌بین باشد و به ویژه ترنس مرد باید بداند و بپذیرد که بعد از عمل تغییر جنسیت امکان بارداری آن‌ها وجود ندارد.

ابراهیمی تصریح کرد: سنی که در آن عمل تغییر جنسیت صورت می‌گیرد نیز بسیار حائز اهمیت است معمولا سن ۱۸ تا ۲۱ سالگی زمان مناسبی برای تغییر جنسیت خواهد بود زیرا در این سن فرایند بلوغ فرد به پایان رسیده و عمل جراحی موفقیت‌آمیزتر خواهد بود؛ لذا لازم به ذکر است که نوع عمل تغییر جنسیت در مرد و زن کاملا متفاوت است.

وی اذعان کرد: زندگی یک ترنس در دوران کودکی تا جوانی با توجه به تفاوت آن‌ها با افراد عادی بسیار متفاوت است و به دلیل تناقض جسمی و روانی که در فرد وجود دارد نمی‌تواند مانند یک فرد عادی زندگی کند و از تجارب خاصی برخوردار است.

به گفته این مشاور روانشناختی، هرچند که در حال حاضر امکان تغییر جنسیت برای افراد ترنس وجود دارد اما تغییر جنسیت شرایط خاص خود را می‌طلبد و آن اینکه لازم است فرد ترنس خواستار تغییر جنسیت خود باشد و مراحل و فرایندی را طی کند کە قادر بە دستیابی به جنسیت درونی خود باشد کە گاها این فرآیند بسیار زمان‌بر است و در اینجا حمایت خانواده تاثیر بسزایی در پذیرش فرد ترنس از سوی اطرافیان خواهد داشت، پس لازم است که والدین به محض آگاهی از وضعیت فرزند خود پنهان کاری را کنار گذاشته و در همان اوایل کودکی تلاش و آگاهی خود را نسبت به این موضوع افزایش دهند تا آمادگی لازم را برای نحوه برخورد با فرزند و آماده سازی محیط برای تغییر جنسیت فرزند خود را به دست آورند.

آسیب‌های اجتماعی ناشی از ترنس بودن

شیوا ابراهیمی خاطرنشان کرد: بسیاری از ترنس‌ها به دلیل رفتار اشتباه و نادرست افراد جامعه منزوی و یا حتی خودکشی می‌کنند، زیرا از آنجایی که زمان بروز علائم تراجنسی در دوران جنینی شکل می‌گیرد و این علائم و اختلال به صورت یکباره رخ نخواهد داد و هویت درونی این افراد با ماهیت بیرونی آن‌ها بسیار متفاوت است و گاها ممکن است این افراد در همان دوران کودکی متوجه تفاوت خود با سایر هم‌سن و سال‌های خود باشند و از زندگی عادی برخوردار نباشند و آگاهی فرد به تفاوت خود با سایر افراد سبب گوشه‌نشینی بسیاری از این افراد خواهد شد.

وی ادامه داد: گاها ممکن است ترنس سکشوال‌ها به دلیل عدم درک دیگران به منظور تطبیق جسم و روح خود به روانپزشک مراجعه کنند و برای مدتی تحت دارو درمانی قرار بگیرند اما این داروها تاثیرات کوتاه مدتی دارد و بعد از گذشت مدتی فرد به منش اصلی خود برخواهد گشت.

به گفته این مشاور روانشناختی، عدم درک عاطفی افراد ترنس و محروم شدن از حمایت عاطفی خانواده به لحاظ روانشناختی به یاس و افسردگی و حتی خودکشی فرد ترنس منجر خواهد شد؛ گاهی حمایت عاطفی به این معنی است که فردی که به لحاظ جسمی مرد اما با روحیات زنانه است انتظار دارد با ظاهری زنانه در جمع حاضر شود اما به دلیل عدم درک افراد جامعه از سوی جمع طرد و منزوی شود.

ترنس سکشوال‌؛ روحی سالم در جسمی اشتباه

ابراهیمی به لزوم حمایت جامعه از ترنس‌ها تاکید کرد و گفت: ترنس سکشوال‌ها اصالتا روح‌هایی سالم در جسم‌های اشتباهی است و نیازمند حمایت و پذیرش از سوی جامعه هستند.

وی اظهار کرد: ترنس سکشوال‌ها افرادی هستند که روح و جسم آن‌ها در حوزه متضاد هم قرار گرفته و باید این را بدانیم که این اختلال بیماری نیست و ترنس یعنی روحی سالم گرفتار در جسمی اشتباه، افراد ترنس بعد از انجام عمل تغییر جنسیت گرایش شدیدی به رشد، موفقیت، انگیزه و رشد و شکوفایی نسبت به هم‌سن و سالان خود دارند و لازم است که جامعه از اینگونه افراد حمایت کند.

ابراهیمی عنوان کرد: پروسە تشخیص درمان ترنس در خوشبینانە‌ترین حالت ممکن دو سال زمان خواهد برد و در طی این دو سال فرد ترنس نیازمند جایگاە اجتماعی است و مسئلەای کە در اینجا حائز اهمیت است بحث هزینەهای درمانی پروسە تغییر جنسیت است و بە دلیل اینکە این عمل‌های جنسیتی تحت عنوان عمل‌های زیبایی شناختە می‌شوند تحت پوشش بیمە قرار نمی‌گیرند و متاسفانه از سوی دولت نیز بودجە محدودی بە آن‌ها تعلق می‌گیرد که برای طی این پروسه به هیچ‌وجه کافی نیست و این موارد جزو موانع ایجاد شده بر سر راه ترنس‌ها است.

وی تاکید کرد: جدای از بحث پرداخت هزینه‌ها گاها این افراد پس از عمل از سوی خانواده و اطرافیان طرد می‌شوند و این افراد نیازمند سپری کردن دوران نقاهت هستند و لازم است که نهادهای حمایتی و مشاورهای سلامت خانواده زمینه لازم را برای برخورد درست خانواده‌ها با این افراد را فراهم نمایند.

عوامل ایجاد اختلال هویت جنسیتی

به گفته این مشاور روانشناختی، بیشتر احتمالات ترنس بودن بە نقص ژنتیکی و استرس‌های دوران بارداری مادران بازمیگردد لذا غربال‌گری‌های ژنتیکی دوران بارداری و تحت نظر مداوم پزشک می‌تواند در جلوگیری از این عارضه در دوران جنینی بسیار موثر باشد.

شیوا ابراهیمی تصریح کرد: دلیل محکمی دال بر اینکه دلیل اصلی شکل‌گیری اختلال هویت جنسیتی چیست وجود ندارد لذا یکی از دلایل آن به نوعی به نقص ژنتیکی و استرس مادر در دوران بارداری و جنینی برمی‌گردد و گاها تمایلات روانی مادر می‌تواند تاثیر نامطلوبی بر ایجاد این اختلال و بهم ریختگی هورمون‌ها داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: لازم است در جلوگیری از ایجاد این عارضه مادران باردار به طور مداوم تحت نظر پزشک قرار گرفته و نکات بهداشتی لازم را رعایت کنند و از استرس و اضطراب و بحث و جدل‌های استرس‌زا و نگران کننده و قرار گرفتن در معرض اشعه‌ها دوری و از غربالگری دوران بارداری استفاده کنند.

ابراهیمی در پایان یادآور شد: لازم است افراد جامعه آگاهی خود را نسبت به این افراد افزایش دهند و زمان آن فرا رسیده که به این درک برسیم که اختلال جنسیتی با سایر اختلالات متفاوت و باید به این باور برسیم که این افراد حق زندگی و حق تغییر جنسیت دارند و باید برای آن‌ها احترام قائل شویم و از دیدگاه و رفتارهای بی‌رحمانه خود نسبت به آنها بپرهیزیم و با حمایت عاطفی سعی کنیم آن‌ها در کنار آمدن با وضعیتی که در آن قرار دارند یاری نماییم.

این روز‌ها شاهد هستیم که نسل جدید خانواده‌های ایرانی به علت مشکلات اقتصادی به تک فرزندی روی آورده‌اند.

تک‌فرزندان افرادی هستند که در مرکز توجه والدین قرار دارند لذا این کودکان به دلیل برآورده شدن نیازهایشان ناکامی را کمتر تجربه می‌کنند و والدین آن‌ها تک‌فرزندی خودمحوری و خودخواهی را برای فرزندشان معنا می‌کنند.

باتوجه به اینکه ایران نسبت به دهه گذشته با افزایش سن ازدواج همراه بوده بنابراین باید در نظر داشت که بلوغ فکری، اجتماعی و اقتصادی جوانان به تأخیر افتاده و به تبع آن تک فرزندآوری نیز بروز پیدا کرده است. طبق آمار‌های مرکز آمار ایران زوجین بین سه تا چهار سال تمایل به فرزندآوری ندارند و بعد از این فاصله زمانی، اگر مشکلات پزشکی و نازایی در این زمینه دخیل نباشد زوجین به مرحله فرزندآوری می‌رسند.

استدلال بسیاری از این والدین با تکیه بر بعد مالی باعث شده است که این پدیده نوظهور به صورت امری منطقی در نظر گرفته شود، “ما یک فرزند را به درستی تربیت کنیم و انواع امکانات را برایش فراهم کنیم، بهتر از آن است که چند فرزند را به شکلی نامطلوب تربیت کنیم”. این گونه استدلال‌ها با نادیده گرفتن ابعاد عاطفی، هیجانی و اجتماعی زندگی کودک، صدمات جبران ناپذیری را بر او وارد خواهد کرد.

مشکلات در انتخاب دوست بین تک فرزندان رایج است

سید شهرام علیزاده روانشناس کودک و نوجوان با اشاره به اینکه مشکلات فراوانی در جامعه تک فرزندی رایج شده است، تصریح کرد: تک فرزندی باعث می‌شود که فشار بسیاری بر فرزندان وارد شود و در دوستیابی دچار مشکل شوند.

وی افزود: از جمله معایب تک فرزندی، وابستگی بیش از حد کودک به دلیل حمایت بیش از حد والدین، فشار بیش از حد والدین به کودک جهت کسب موفقیت تحصیلی، عدم مهارت یابی اجتماعی کودک، عدم تجربه محرومیت و زیاده خواهی کودک و عدم یادگیری مهارت از برادر و خواهر کوچکتر و بزرگتر است.

این روانشناس گفت: تا چند سال گذشته، داشتن خانواده‌های بزرگ رایج بود و یک مزیت محسوب می‌شد، حمایت عاطفی و هیجانی برادر و خواهر‌ها در این خانواده‌ها بسیار چشمگیر بود و کودکان از سنین کودکی با یادگیری نقش‌های جنسیتی راه مطلوبی را در کسب هویت طی می‌کردند.

علیزاده تصریح کرد: این کودکان در سنین پایین در امور مختلف به خانواده کمک می‌کردند و این مساله افزایش روزافزون اعتماد به نفس آن‌ها را در پی داشت.

در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ با موجی از گرایش به تک فرزندی رو به رو شدیم که تک فرزندی را، راه حل مشکلات اقتصادی دانسته و تمایل به افزایش فرزند را به حداقل رساند. خانواده ایده آل که نسل قبل برای ما تفسیر کرده است؛ خانواده ایست که تنها با یک فرزند توانسته سطح کیفی تربیت را افزایش دهد، متأسفانه این نسل از معایب تک فرزندی چشم پوشی کرده اند.

وابستگی زیاد تک فرزندان به والدین

امیر لطفی حقیقت استاد دانشگاه و روان شناس درباره آسیب‌های تک فرزندی، بیان کرد: کودکانی که تک هستند به طور کامل مورد توجه والدین خود بوده و ارتباط محدودی با اطرافیان دارند. این کودکان دچار خلاء ارتباطی شده و شخصیت خود مرکز بین آن‌ها خودخواهی را برایشان به ارمغان می‌آورد.

وی ادامه داد: در خانواده‌های تک فرزند، والدین به دلیل توجه بیش از حد به کودک و مراقبت‌های بسیار از آن، دچار وسواسی فکری شده و این ایجاد وابستگی شدید، پدر و مادر‌ها را اذیت می‌کند.

لطفی با اشاره به اینکه برای پایین آمدن آمار تک فرزندی نیاز به حمایت تمام ارگان‌ها است، اظهار کرد: با فرهنگ سازی و رفع مشکلات اقشار کم درآمد جامعه می‌توان با آسان کردن روند زندگی‌ها و برقراری توازن خانوار‌ها آمار تولد بیش از یک فرزند در خانواده را افزایش داد.

توقع زیاد والدین از تک فرزندانشان

همچنین هانیه لواف روانشناس و مشاور خانواده در این باره گفت: از آسیب‌های تک فرزندی می‌توان به وابستگی بیش از حد فرزندان به والدین اشاره کرد؛ کودکان همواره مرکز توجه والدین قرار دارند و توجه تقسیم شده را تجربه نمی‌کنند بنابراین ممکن است افرادی پرتوقع، زودرنج و حساس شوند که هیچ گاه نمی‌توانند خواسته‌های خود را به تعویق بیندازند.
لواف گفت: افرادی که خواهر و برادر ندارند و تجربه برقراری ارتباط با همسالان خود را نداشته‌اند، اگر در محیط بیرون از خانه هم با گروه‌های همسالان خود ارتباط نداشته باشند، ممکن است ضعف در روابط اجتماعی داشته باشند.

وی با بیان اینکه والدین برای موفقیت در زمینه تحصیلی، موسیقی، ورزش و… به فرزندان خود فشار می‌آورند، ادامه داد: والدین می‌خواهند آرزو‌های خود را در فرزندانشان جستجو کنند و توقع بیش از حد از فرزندنشان برای موفق شدن دارند.

این روانشناس تصریح کرد: گاهی افراد مایل هستند درباره حل مسائل پیش آمده در زندگی‌شان با فردی به غیر از پدر و مادر صحبت کند و در چنین شرایطی آن ها در مورد خواهر و برادر احساس خلاء می‌کند.

لواف اضافه کرد: زمانی ممکن است فرزند خانواده برای ادامه تحصیل خارج از کشور می‌رود در چنین شرایطی والدین از لحاظ عاطفی تحت فشار قرار می‌گیرند.