نویسنده: شبنم حاجی اسفندیاری

دعا می کنیم که روزهای خوب و خوشی در انتظارمان باشد. فقر و تنگدستی از دیارمان برود. آزادی، عدالت و رفاه تنها در حد شعار باقی نماند و مردم مظلوم این دیار، پس از سالها طعم آرامش و خوشبختی را بچشند. الهی آمین

گرچه سالی که گذشت، بر وفق مرادمان نبود؛ داغ فراوان دیدیم و غمهای بیشمار،آرزوهایمان بر باد رفت و رویاهایمان بدل به حسرت، و گردش ایام به کاممان نبود از کمبودها و گرانی ها و نا امیدی ها …
اما روزهای اولین سال قرن جدید، با تمام بدی هایش سپری شد و گذشت هرچه که بود.
ما به امید زنده ایم و آرزو می کنیم دراین سال نو، همزمان با عطر دل انگیز بهار، خاطرات تلخِ سالی که گذشت، از یادهامان برود، دعا می کنیم که روزهای خوب و خوشی در انتظارمان باشد. فقر و تنگدستی از دیارمان برود. آزادی، عدالت و رفاه تنها در حد شعار باقی نماند و مردم مظلوم این دیار، پس از سالها طعم آرامش و خوشبختی را بچشند. الهی آمین

هموطن نوروز بر تو مبارک باد و این سال بِه ز سال قبل …

شبنم حاجی اسفندیاری

مدیرمسئول پایگاه خبری تحلیلی رسا نشر

بدون هیچ تردیدی نمره مدیریت بحران ایران در سطح کلان صفر مطلق است. چگونه است در کشوری که همه جور بحران طبیعی را در خود دارد، باز هم غافلگیر می‌شویم و خسارت های عظیم جانی و مالی می بینیم؟

پایگاه خبری رسا نشر – همه ساله در مناطق مختلفی از کشور شاهد بلایای طبیعی هستیم. زمین لرزه، رانش زمین و سیل در تمامی فصول سال برای مردم مشکلاتی را به وجود می آورد و علاوه بر فوت بسیاری از هموطنان، خانواده های بسیاری دچار خسارت های فراوانی می شوند. و اگر غیرت و همیت هموطنان برای کمک‌رسانی و حمایت از آسیب دیدگان نباشد، مطمئناً عمق فاجعه از این هم بیشتر خواهد بود.

بدون هیچ تردیدی نمره مدیریت بحران ایران در سطح کلان، صفر مطلق است. چگونه است در کشوری که همه جور بحران طبیعی را در خود دارد، باز هم غافلگیر می شویم و خسارت های عظیم جانی و مالی می بینیم؟ به طور کلی پیش بینی و پیشگیری در اینگونه مسائل از نگاه مسئولین مرتبط با این امور، هیچ معنا و مفهومی ندارد. زلزله ها پشت هم می آیند و خسارت می‌زنند. بارندگی شدید و سیل ها هم به تازگی طی چند سال گذشته همه مان را غافلگیر می کند. حتی اگر در خوشبینانه ترین حالت، پیش بینی های سازمان هوا شناسی 10 درصد درست باشد، مدیریت بحران باید برای آن ده درصد هم در آماده باش کامل بوده و علاوه بر اطلاع‌ رسانی همگانی و حضوری، نیروهای امدادی خود را در محل های حادثه ‎خیز مستقر کند.

در کشور ما همیشه با نذر و نیاز، خدا خدا می کنیم که اولاً  اتفاق بدی نیفتد. و اگر هم افتاد مدیریت بحران کشور چند ساعت بلاتکلبف می‌ماند تا معلوم شود چه کسی پیش قدم خواهد شد. با این وجود که مردم از همان دقایق اول زلزله یا سیل در حال کمک رسانی هستند، مسئولین و نمایندگان خود را مهیا می کنند تا برای عکس یادگاری، در زمان مناسب در محل حضور به هم رسانند. حالا زلزله باشد یا سیل، پلاسکو فرو ریخته باشد یا مترو پل، فرقی نمی کند. عده ای انسان جان خود را از دست داده اند، عده ای مفقود شده اند و تعداد بیشماری هم مجروح. و موج مدیر و مسئول است که به همراه دوربین به دستان روابط عمومی‌ها، می آیند و مصاحبه ای می کنند،وعده های وعیدی می دهند و عکس و فیلم و خدا یار و نگهدارتان.

بهتر است کمی از کشورهای بحران خیز یاد بگیرید. کمی علم مدیریت بخوانید و بعد مسئولیت قبول کنید. سازمان های بحران ستیز، از وقایع تلخ گذشته درس می گیرند، برنامه ریزی می کنند و تلاش می کنند تا در اتفاقات ناگزیر بعدی، لااقل خسارت‌های کمتری به وجود بیاید. چرا ما بلد نیستیم از گذشته درس بگیریم؟ شهرداری که با کت و شلوار تا زانو خود را در گل می پلکاند!! حتماً مدیر بحران پذیری است؛ که اولین قاعده حضور در چنین محیطی را بلد نیست و معلوم نیست اگر بار دیگر چنین حادثه ای رخ دهد، باز هم بجای پوشیدن چکمه، با صندل در محل حادثه حضور پیدا کند.

حرف بسیار است و گوش شنوا ….

و در پایان دو توصیه مهم : اول اینکه حتماً برای عکاسی در محیط های گل‌آلود از چکمه استفاده کنید. و دوم برای زحمت پرسنل نطافت ساختمان ها ارزش و احترام قائل شوید و با کفش گِلی در آسانسور و راهروها قدم رنجه نفرمایید. خدا را خوش نمی آید !!

شبنم حاجی اسفندیاری

همانطور که گفته شد درس خواندن در دانشگاه آزاد با وجود هزینه های بالا و میلیونی آنقدرها هم راحت نیست! . بعید می دانم دانشجویی در این چند ترم توانسته باشد بهره کافی از آموزشها ببرد و چیزی یاد گرفته باشد.

پایگاه خبری رسا نشر – شبنم حاجی اسفندیاری : برای آنان که به امید پیشرفت و کسب دانش بیشتر، راه دانشگاه آزاد را انتخاب می کنند، قطعاً هزینه های بیشتری که نسبت به دانشگاه های دولتی و نیمه دولتی می پردازند، برایشان سنگین است. و بدون شک بنا را بر این می گذارند که این هزینه بیشتر باید به خدمات و سرویس بهتری نیز منجر گردد. به قول همان مثل معروف که “پول خوب بده، غذای خوب بخور” پرداخت هزینه بیشتر باید دست کم برتری هایی نسبت به سایر ارائه دهندگان آن خدمات داشته باشد. اما در عمل و بنا بر گواه اکثر دانشجویان قدیمی و جدید دانشگاه آزاد اسلامی، که بالاترین هزینه ها را می پردازند، خدمات خوبی را دریافت نمی کنند. و این معضل از زمان همه گیری کرونا ویروس و مجازی شدن آموزش بیشتر به چشم می آید. ضعف در سامانه و از همه مهمتر عدم اطلاع رسانی اصولی باعث سردرگمی دانشجویان خصوصاً ورودی های جدید شده است. اعتراضات به این رویه بیشتر از گذشته شده و این نشان از این دارد که دانشگاه آزاد برای رفع این ایرادات کار خاصی را نکرده است. این گلایه در رابطه با ترم جدید به قدری زیاد بود که کمپین های بسیاری برای آگاه سازی مسئولان و نمایندگان مجلس از آنچه در این دانشگاه می گذرد، تشکیل شده است.

برای درک بیشتر از مشکلات عذاب آور که دغدغه همه دانشجویان در تمامی دانشگاهها و گرایش هاست، اجازه بدهید از معضل بزرگ شهریه و پرداخت شهریه شروع کنیم. الزام دانشگاه به پرداخت شهریه ثابت قبل از انتخاب واحد را عملاً همه پذیرفته اند. اما پرداخت همین مبلغ همیشه با دردسر و مشکلات فراوانی روبرو بوده است. به دلیل ضعف در سامانه آموزشیار که بصورت یکپارچه برای تمامی دانشگاهها ایجاد شده است، در مقاطع حساس انتخاب واحد پرداخت شهریه را با مشکل مواجه می کند و در صورتی هم که بتوانید مرحله پرداخت را به پایان برسانید، زمانی مجاز خواهید شد که اکثر کلاس های مد نظرتان پر شده است. علاوه بر اینها الزام دانشگاه به پرداخت بخشی از شهریه متغییر (شهریه دروس) قبل از انتخاب واحد که شیوه جدید این دانشگاه برای پول گرفتن از دانشجوهاست، نیز بر مشکلات دانشجویان افزوده است. پیش تر مرسوم بود که دانشجو می توانست تا قبل از گرفتن کارت امتحان شهریه را بپردازد. اما این ترفند مدیران دانشگاه برای دانشجویانی که شرایط مالی خوبی ندارد حقیقتاً آزار دهنده است. لازم به توضیح است که در ترم گذشته خیل کثیری از دانشجویان به دلیل عدم پرداخت شهریه متغیر از حضور در کلاس های درس محروم شده بودند!

از مرحله مالی که بگذریم نوبت به روند اعصاب خورد کن و پر حاشیه انتخاب واحد است که حتی با وجود تقسیم بندی استانی و  دانشگاهی در روزهای متفاوت باز هم انتخاب واحد کردن در سامانه آموزشیار به شدت سخت و وقت گیر خواهد بود. فکرش را بکنید که از روزهای قبل کلی وقت گذاشته اید تا کلاس های مد نظرتان را انتخاب کنید و برای روزهای خود برنامه ریزی کرده اید. درست در رأس ساعت مقرر اگر بتوانید وارد سامانه بشوید و به شرطی که تمام پول را پرداخت کرده باشید و مجاز به انتخاب، برای ورود به بخش مد نظر با انواع و اقسام خطاهای مختلفی روبرو می شوید و مدام از سامانه بیرون می آیید. این معضل فقط برای شما نخواهد بود! همه دانشجویان در همین لحظات با شما اشتراک مصائب دارند. دغدغه شهریه یک طرف، قطع و وصلی ها و خطاهای مربوط و نامربوط از طرفی دیگر جان به لبتان خواهد کرد. و اگر بعد از مدتها تکرار نام کاربری و رمز عبور وارد بخش انتخاب واحد بشوید و نام درس را بزنید به شرط اینکه ظرفیت پر نشده باشد، بتوانید یک درس بردارید، سامانه اجازه انتخاب درس دوم را به شما نخواهد داد و مجدداً باید از اول بارها و بارها این راهها را بروید و هر بار بتوانید یک درس انتخاب کنید. اگرچه دانشگاه سرعت اینترنت را بهانه می کند، اما به عنوان یک برنامه نویس وب، هرگز نمی توانم بپذیرم که انتقال داده های چند کیلوبایتی در یک وب سایت بسیار ساده نیاز به یک اینترنت بسیار پرسرعت داشته باشد. سرورهای دانشگاهها در داخل کشور هستند و سرعت اینترنت معمولی داخل شبکه هم جوابگوی یک انتخاب واحد ساده خواهند بود. پهنای باند در این سرویس ها مشکل اساسی دارد که باید رفع شود و مشخصاً نقص سامانه در استخراج و بارگیری داده ها حتی در روزهای خیلی معمولی هم در این سامانه به وضوح مشهود است. سامانه آموزشیار ظرفیت استفاده این همه دانشجو برای استفاده در لحظه را ندارد. حتی با وجود تقسیم بندی استانی و دانشگاهی، شما در طول زمان اعلام شده نمی توانید یک بار بدون دردسر وارد شوید، کار کوچکی انجام بدهید و خارج شوید. انتخاب واحد این ترم که گذشت. خیلی ها ساعت ها و روزها وقت تلف کردند و آخر سر نتوانستند به آنچه که می خواهند برسند. اما دانشگاه آزاد باید برای این مشکل فکری اساسی بکند. اگر برای دانشجویانش ارزش و احترام قائل است!

مسلماً فکر می کنید که مشکلات به همین موارد خلاصه می شود. اما خیر! اگر بنا را بر این بگذاریم که سویه اُمیکرون همچنان که این روزها رنگبندی شهرهای کشور را به سمت نارنجی و قرمز برده است و بالاجبار این ترم هم باید بصورت مجازی برگزار شود، باید بدانید که دانشجویان با یک معضل بزرگ دیگر مواجه هستند و آن هم سامانه آموزش مجازی «دان» است . سامانه ای که نه اساتید از آن راضی هستند و نه دانشجویان. در طول این چند ترم اگرچه وضعیت این سامانه به مراتب به نسبت قبل بهتر شده است. اما مشکلات در ورود و قطعی های مکرر در این سامانه عملاً فرایند آموزش را تحت الشعاع قرار داده است. یک بار استاد نمی تواند وارد کلاس شود، یکبار دانشجو و همینطور ترم می گذرد و این داستان ادامه دارد. امکانات آموزشی تعبیه شده در سامانه دان بقدری کند و دردسر ساز است که اساتید قید استفاده از گفتگوی تصویری یا نمایش محتوا را می زنند و اگر مشکلی پیش نیاید و سیستم قطع نشود ترجیح می دهند که گفتگوی صوتی را انتخاب کنند. البته که در سمت کاربر یا همان دانشجو هم چت صوتی به سختی امکان پذیر است و بسته به سرعت اینترنت امکان استفاده از آن فراهم می شود. شاید بتوان قسمت چت نوشتاری سامانه دان را بهترین بخش آن دانست که اگر آن هم کار نمی کرد دیگر چه سیستم ارتباطی و چه کلاس آنلاینی!!

همانطور که گفته شد درس خواندن در دانشگاه آزاد با وجود هزینه های بالا و میلیونی آنقدرها هم راحت نیست! . بعید می دانم دانشجویی در این چند ترم توانسته باشد بهره کافی از آموزشها ببرد و چیزی یاد گرفته باشد. درست است که کرونا باعث شد به یکباره به سمت مجازی شدن برویم. اما به نظرم دو سال هم زمان کمی نیست. اگر نتوانسته ایم در این مدت بر مشکلات موجود فائق بیاییم، حتماً باید پاسخگو باشیم. شأن و حرمت اساتید و دانشجویان این نیست که در یک سیستم معیوب فرصت سوزی کنند و در آخر با بی توجهی و یا بهانه های واهی مسئولان مواجه شوند. دانشگاه آزاد باید نسبت به رفع مشکلات سامانه هایش اقدام کند و ضمن پاسخگویی به علل مشکلات فعلی، در جهت  رفع نواقص و بهبود سامانه هایش برای ترم های آتی برنامه ریزی کند. همانگونه که توقع دارد شهریه را به موقع و حتی زودتر از موعد بگیرد، باید نسبت به کیفیت خدمات ارائه شده نیز حساس و مسئول باشد. دوستی دارم که فقط دو روز قادر به حضور در کلاس بود . اما با وجود تمام تلاشهای بی وقفه از 8 صبح دیروز تا ساعت 24 شب نتوانست برنامه ی مورد نظرش را تکمیل کند و اکنون باید 4 روز در هفته و آن هم برای یک کلاس در روز مسافتی طولانی را تا دانشگاه برود! آیا در حق این فرد بی عدالتی صورت نگرفته است؟ اگر سامانه های دانشگاه سالم بود و او درست انتخاب واحد کرده بود اکنون نگرانی این را نداشت که بخاطر مرخصی های روزانه برای حضور در کلاس، کارش را به احتمال زیاد از دست بدهد. توقع زیادی نیست اگر دانشجویان دانشگاه آزاد از مسئولانشان بخواهند که یک کار درست و اصولی را برای خدماتی که بابتش پول می گیرند انجام بدهند.

پایگاه خبری رسا نشر- نگاهش ماورای هر نگاهیست. و دستانش همیشه گرم و همچون حریر، گاهی که بی هوا نوازش می کند. آغوشش همیشه باز است و حتی اگر بار غمهای عالم را به دوش می کشد، باز هم لبخند از گوشه لبش نمی رود، زمانیکه خسته ایم. زمانیکه کم آورده ایم و آنگاه که ناملایمات روزگار جان بر لبمان آورده است. تنها یک ” نگران نباش عزیزم، خدا بزرگه” اش حل المسائل تمام مشکلاتمان می شود. کلامش و نگاهش پرفایده ترین مرهم دنیا می‌شود و درست انگار در همان لحظه باز هم از او زاده شدیم و جوانه امید در دلمان می‌روید. چه کسی در این سالها ما نا امیدان خسته و بی تاب را بارها و بارها به زندگی و ادامه دادن امیدوار ساخت، جز مادر؟!

مادر بودن، زن بودن انگار از همان اول قرار بوده سخت باشد. گاهی تلخ و درد آور باشد. اما شیرین و دلچسب. حتماً دیده اید که دنیا فاتحه ی فرزندی را میخواند و همه می گویند دیگر به بازگشتش امیدی نیست. اما مادر، مردانه می‌ایستد و تا جان در بدن دارد، جانش را در آغوش می کشد و هر کاری  می کند تا زندگی را به او و او را به زندگی بازگرداند. مادر بودن این است! مادر شدن فرایند دارد، اما مادری مهریست که از روز اول خدا در نهاد زن قرار داد. تا جایی که لازم است فکر نکند، حسابگری و منطق را کنار بگذارد. منطق و عقل را بهانه نکند و سرتاپای وجودش عشق باشد، محبت و فداکاری. و چه کسی می تواند فقط یک روز از ایثار مادرانمان را جبران کند؟

زن بودن، معنای بزرگی دارد. معصوم ترین و مظلوم ترین بشر، که در هرکجای دنیا به نوعی درگیر با معضلاتیست و در طول تاریخ برای رهایی از آن جنگیده است. و شاید اگر نبود این خوی آزادگی و رهایی از قید و بندهای ضد انسانیت، همانی می شد که متحجران و فرصت طلبان می‌خواستند. زن می‌خواهد خودش باشد. نه اسباب بازی و سرگرمی هوس بازان و نه نقاب پوش پستوی خانه‌ها در حال کنیزی! شأن و کرامت زن به قدری بالاست که خداوند مهمترین وظیفه عالم را بر گردن او نهاده است. و آن چیزی نیست جز بقای نسل بشر ، تربیت و به بلوغ رساندن آن! .پس اجازه بدهید زنان خودشان را با معیارهای خوشان بسنجند، نه قوانین دست و پاگیر طالبان مسلکان!

سختی های امروزِ ایران ما اگرچه مردانه به نظر می رسد، اما زنان نیز این مشقت و رنج ها را به خوبی درک می کنند. و سنگینی این بار بر دوش مادران سرپرست خانواده و زنان خود سرپرست بیشتر از گذشته احساس می شود. پاندمی کرونا و مشکلات اقتصادی و معیشتی در زیر سایه ناکارآمدی دولت ها، گذران زندگی را برای همه سخت کرده است. مادر می‌داند که پدر نمی تواند از پس مخارج سنگین بر بیاید، هم آن غصه را دارد و هم از سختی و رنج فرزندانش عذاب می کشد. اما رسالتش امید است، باید بخندد و دم نزند. بقولی اگر خودش نپوشید و نخورد، برای فرزندانش کم نگذارد. خدا کند این روزهای بد، زودتر تمام شود یا دست کم اوضامان از این که هست بدتر نشود!

میلاد حضرت فاطمه (س)، روز زن و گرامیداشت مقام مادر بر همه زنان و مادران فداکار سرزمینم تبریک و تهنیت باد. آرزو می کنم که دنیا زنان را بیشتر ببیند و همه قدردان تلاش ها و از خود گذشتگی زنان در خانه و جامعه باشند. سلامتی، شادکامی و رسیدن به جایگاه واقعی آرزوی من برای تمام دختران و زنان دنیا. روزمان مبارک

شبنم حاجی اسفندیاری

حمید صفت خواننده رپ فارسی با قید وثیقه از زندان آزاد شد.

به گزارش پایگاه خبری رسا نشر،  حمید صفت خواننده رپ فارسی که به اتهام قتل عمد ناپدری خود در زندان بود، ساعاتی قبل با سپردن وثیقه یک میلیارد تومانی از زندان آزاد شد. این خواننده جوان طی روزهای گذشته با رأی دادگاه تجدید نظر از اتهام قتل عمدذ تبرئه شد.

در تصاویر زیر لحظه آزادی وی و حضور مادرش برای استقبال از حمید صفت را از اینستاگرام رسا نشر ببینید.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by اخبار مهم روز | رسا نشر (@rasanashr)

منبع: ایسنا

منبع: ایسنا