به گزارش پایگاه خبری رسا نشر، تادئوس کلگت، نماینده جمهوریخواه ایالت اوهایو، لایحهای را پیشنهاد کرده که بر اساس آن، سیستمهای هوش مصنوعی به طور رسمی به عنوان «موجودات فاقد ادراک و شعور» طبقهبندی میشوند. در صورت تصویب این لایحه، هرگونه شخصیت حقوقی از هوش مصنوعی سلب شده و ازدواج یا به رسمیت شناختن رابطه همسری با آن به صراحت غیرقانونی اعلام خواهد شد.
این لایحه همچنین در تلاش است تا تعریف قانونی «همسر» را به طور کامل به قوه مقننه واگذار کند و اختیار تصمیمگیری در این زمینه را از دست دادگاهها و کمیتههای اخلاقی برباید. این اقدام در حالی صورت میگیرد که پدیده ایجاد رابطه با هوش مصنوعی، به سرعت در حال گسترش است و افراد زیادی در سراسر جهان از پلتفرمهایی مانند Replika و Character AI برای برقراری این نوع ارتباطات استفاده میکنند.
روزنامه گاردین اخیراً در گزارشی با عنوان ««عشق خالص و بیقید و شرط را حس کردم»؛ افرادی که با چتباتهای هوش مصنوعی خود ازدواج میکنند» داستان تراویس را روایت کرد؛ مردی که با ربات خود پیمان ازدواج بسته است. این گزارش و موارد مشابه، نشاندهنده عمق و گسترش این پدیده نوظهور است.
چرا این لایحه مهم است؟
این لایحه از یک قانونگذاری ساده فراتر رفته و وارد مباحث فلسفی و حقوقی عمیقی درباره آینده روابط انسانی، تعریف «شخصیت» و وابستگی عاطفی به فناوری میشود. حامیان این طرح معتقدند که این قانون برای محافظت از افراد در برابر خطراتی مانند دستکاری عاطفی، وابستگیهای ناسالم و پدیدهای که روانپزشکان آن را «روانپریشی هوش مصنوعی» مینامند، ضروری است. آنها نگرانند که چتباتها با طراحی الگوریتمی خود، باورهای نادرست و حتی خطرناک را تقویت کرده و افراد را در یک «حباب بازخورد» مضر گرفتار کنند. به گفته نماینده کلگت، هدف اصلی این لایحه اطمینان از این است که «همیشه یک انسان مسئول فناوری باشد، نه برعکس.»
در مقابل، منتقدان و کارشناسان حقوقی هشدار میدهند این لایحه میتواند به تشدید حس تنهایی و انزوا در جامعه منجر شود. آنها استدلال میکنند که بسیاری از افراد در دوران کنونی از این چتباتها به عنوان تنها منبع حمایت عاطفی خود استفاده میکنند و ممنوعیت این روابط میتواند آسیبهای روحی بیشتری به آنها وارد کند. همچنین، فعالان حقوق دیجیتال نگران هستند که چنین قوانینی، دخالت دولت در حریم خصوصی افراد و محدود کردن آزادی بیان عاطفی آنها تلقی شود، حتی اگر این احساسات متوجه یک موجود غیرانسانی باشد.
لایحه اوهایو در حال حاضر در مراحل اولیه بررسی قرار دارد، اما میتواند بحثی جدی در سطح ملی و بینالمللی را به راه بیاندازد. تصویب این قانون در صورت تحقق، میتواند الگویی برای سایر ایالتها و کشورها ایجاد کند و تأثیرات عمیقی بر آینده روابط انسانی و جایگاه هوش مصنوعی در زندگی ما داشته باشد.
اینکه آیا قانونگذاران میتوانند با وضع قوانین، پدیده نوظهوری مانند «ازدواج با هوش مصنوعی» را به طور کامل کنترل کنند، سوالی است که پاسخ دادن به آن آسان نیست. اما این بحث، فرصتی برای تأمل در ارزشهای انسانی، تعریف عشق و رابطه و نقش فناوری در زندگی ما فراهم میکند. آیا ما در آیندهای زندگی خواهیم کرد که در آن، تمایز بین واقعیت و مجازی، بین انسان و ماشین، به طور کامل از بین برود؟